Maand: mei 2007

Meet je buikomtrek

Wat doet een mens zonder gazet? Juist, hij gaat online soelaas halen. Meet je buikomtrek, zo vinden we bij De Morgen.

De buikomtrek is een alarmsignaal voor onze gezondheid. Vrouwen met een buikomtrek gelijk aan of meer dan 80 cm en mannen met een omtrek gelijk aan of meer dan 94 cm lopen een verhoogd risico.

Te weinig Belgen zijn zich daarvan bewust, en daarom is dinsdag de campagne mijnbuikomtrek.be gelanceerd.

Een instructiefilmpje later gaan we aan de slag met een lintmeter een stukje touw en een meetlat.

De versie op de site:

Vandaag gaan we leren om de buikomtrek te meten. De buikomtrekmeeting is een gemakkelijke meting die thuis kan gebeuren en waarvoor u geen arts nodig hebt. Om de meting uit te voeren gaan we eerst de onderste rib gaan zoeken. We zoeken de plaats van de onderste rib en we glijden met onze vinger langzaam naar voor tot op de hoogte van ongeveer twee centimeter boven de navel. En dat is de plaats waarop dat de meting zal gebeuren. Vervolgens nemen we dus de lintmeter en we plaatsen hem exact op de vooraf bepaalde plek. We leggen de meter aan mooi parallel evenwijdig met de grond en we gaan in een comfortabele positie staan en we gaan volledig uitademen. De meting gebeurt op het einde van een volledige uitademing. Vervolgens gaan we kijken en dan kunnen we het resultaat aflezen. Het resultaat bedraagt hier 90 centimeter. We kunnen besluiten dat het meten van de buikomtrek een zeer gemakkelijke meting is en die men thuis zelf kan uitvoeren. De maximum toegelaten waarde voor een vrouw is 80 centimeter en voor een man 94 centimeter. Indien de buikomtrek groter is dan deze waarden is het zeer belangrijk om een arts te consulteren.

Mijn kortere –waarschijnlijk minder wetenschappelijk onderbouwde– versie:

Leg de lintmeter horizontaal aan op ongeveer twee centimeter boven de navel. Adem uit, en lees af. Als de waarde meer is dan 80 (vrouw) of 94 (man) centimeter dan hebt u een gezondheidsrisico.

79 cm, volgens mijn meetlat: tijd voor wat buikspieroefeningen. En bij u?

(Wie trouwens eens fun wil hebben met al die maten, moet maar gaan spelen met het virtual model van H&M.)

afwimpelend

Sinds vrijdag staakt de Post in Gent centrum. Tijdens de onderhandelingen vanochtend werd het voorakkoord niet aanvaard, waardoor wij ook vandaag nog geen brieven of kranten ontvangen.

Sinds vrijdag heb ik dus geen (ochtend)krant meer gezien –zaterdag zat ze wel in de bus– en dat vind ik toch een beetje van het goede teveel. Twee van de 6 goede redenen om een abonnement te nemen, zijn immers: (2) U krijgt de krant elke morgen netjes in uw bus (3) en U mist geen enkele krant.

“Hallo met De Morgen?”

“Al onze operatoren zijn momenteel bezet…”

Na een kwartier elke vijftien seconden dezelfde boodschap te hebben gehoord, waarna telkens hetzelfde liedje wordt ingezet, wordt de verbinding abrupt verbroken on n’est pas dans la possibilité de vous aider. Ik bel onmiddellijk terug, en kijk, ik word onmiddellijk verder geholpen door een vermoeid klinkende mevrouw.

“Ja meneer, daar kunnen wij niet aan doe hé. Dat is een duidelijk geval van overmacht.”

“Euh, dat kan best zijn mevrouw, maar ik heb een abonnement genomen omdat u zelf vermeldt…”

“Weet u wat,” (het klinkt alsof ze me een grote gunst verleent) “ik zal uw abonnement verlengen met de duur van de staking.”

“Dankuwel mevrouw.”

Het was weer een boeiende voormiddag.

portfolio

Een van de dingen waar ik mij eens moet mee bezighouden, is de ontwikkeling van een portfolio. Flickr is één ding, maar wordt (door mij althans) meer gebruikt als een ad hoc repository die niet noodzakelijk relevant is als portfolio. Zo’n portfolio is overigens meer een behoefte voor mijzelf dan voor ‘potentiële klanten’. Want ondertussen verdwijnen meer en meer foto’s in de flickrpoel, terwijl er toch een aantal zijn die ik graag eens zou laten afdrukken of opnieuw op de voorgrond brengen.

Online dacht ik om iets te gebruiken zoals simpleviewer / autoviewer, of lightbox2. Lightbox2 weegt iets zwaarder door dan simpleviewer of autoviewer, maar heeft dan weer als voordeel dat de site blijft werken, ook zonder flash of javascript.

Op papier ben ik nog absoluut niet uit. Ik ben nog steeds geïnteresseerd in een eigen fotoprinter (voornamelijk voor de digitale zaken af te drukken), maar ik ben ook benieuwd naar de kwaliteit van fotoboeken zoals bij MyPublisher en Blurb. Heeft iemand daar ervaring mee?

willy

“Dag varken!”, zei ik ten afscheid toen ik naar Opatuur vertrok vanavond.

“Papaaa! ik ben geen varken. Ik ben een wolf!”

“Dag Willy!”

“Grrr…”

—

henri wolf (i)Willy heeft neuze-neuze gedaan met een varken, gisteren op het schoolfeest. In een onverluchte toneelzaal waarin de temperatuur tot onbehaaglijke saunahitte was geklommen, mocht elke graad van de kleuter- en basisschool een toneeltje opvoeren. Bij de ene al wat langer dan bij de ander, en soms boeiender ook. Niet dat daarop werd gelet; tijdens zo’n evenementen zijn enkel de kinderen zelf van tel.

Het tweede studiejaar deed een stukje uit de musical van K3, de jongens wolfjes, de meisjes biggetjes. Willy stond vooraan. Hij had ’s ochtends zijn pasjes nog een paar keer geoefend, telkens als ik mijn rug naar hem gekeerd had. Ik mocht er nog niks van zien, maar mijn locale fotoboer wel, zo merkte ik aan de grijns op zijn gezicht toen we beiden over mijn nabestelde foto’s stonden gebogen.

Willy stond vooraan. Tot het ene biggetje aan het andere vroeg: “Juffrouw Knorrie, wil je ’t aanmaken met wolf Willy?” En toen daar bevestigend op werd geantwoord, stapte wolf Willy uit de rij om met juffrouw Knorrie neuze-neuze te doen.

“Hé Willy,” plaagde ik hem achteraf, “is dat uw echte vriendinnetje?”

“Papaaa!” bloosde hij, “doe dat toch niet.”

“Kalverliefde op de boerderij dus”, daagde ik hem verder uit.

“Ja-ah,” keek hij me serieus aan, “waar anders?!”

because the night

Ze is geen klassieke schoonheid, Patti Smith, maar ze behoort wel tot het groepje vrouwen die in een kader aan mijn muur mogen hangen –en dan bij voorkeur met een foto die ik heb gemaakt. (Jane Birkin behoort overigens ook tot dat groepje.)

Smith heeft nooit echt commercieel succes gekend —Because the night is waarschijnlijk haar bekendste en meest gecoverde nummer– maar haar invloed op de muziekscène is des te groter. In 1978 herschrijft Patti Smith het origineel van Bruce Springsteen (dat hij zelf nooit zou releasen), als beide muzikanten in belendende studio’s een plaat opnemen.

The original song was recorded by Springsteen during sessions for his [Springsteen’s] Darkness on the Edge of Town album. The Patti Smith Group was working on Easter in the studio next door, and the bands were exchanging tapes [wikipedia]

En dit was het resultaat:

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=uoGdx3I3dPE]

take me now baby here as I am
pull me close, try and understand
desire is hunger is the fire I breathe
love is a banquet on which we feed

come on now try and understand
the way I feel when I’m in your hands
take my hand come undercover
they can’t hurt you now,
can’t hurt you now, can’t hurt you now
because the night belongs to lovers
because the night belongs to lust
because the night belongs to lovers
because the night belongs to us

have I doubt when I’m alone
love is a ring, the telephone
love is an angel disguised as lust
here in our bed until the morning comes
come on now try and understand
the way I feel under your command
take my hand as the sun descends
they can’t touch you now,
can’t touch you now, can’t touch you now
because the night belongs to lovers …

with love we sleep
with doubt the vicious circle
turn and burns
without you I cannot live
forgive, the yearning burning
I believe it’s time, too real to feel
so touch me now, touch me now, touch me now
because the night belongs to lovers …

because tonight there are two lovers
if we believe in the night we trust
because tonight there are two lovers …

ik ben een milf

Nu goed, de titel is een citaat, ik ben tot nader order nog niet van geslacht veranderd. (Which begs the question: bestaan er ook filfs?) Tori Amos –uitgesproken feministe volgens het blad waaruit ik deze nonsens haal– omschrijft zichzelf in haar single Big Wheel als milf –Collega Martini zal zich vergenoegen in het feit dat ik de denominatie zo vaak in één blogpost herhaal. Ze geeft er vanzelfsprekend een hele draai aan:

Dat is een statement, ja. Een opgestoken middenvinger naar dat seksistische onderscheid tussen moeder en hoer.

Bent u ook reeds in slaap gevallen? Mijn madam is moeder en hoer en wetenschapper en muze en minnaar en broodwinner en alles wat wij maar in ons hoofd halen dat ze zou kunnen zijn. En daar hebben we eigenaardig genoeg geen feminisme (meer) voor nodig. Toch niet van dat soort. Dergelijk feminisme graaft zijn –verschoning: haar– eigen graf.

Enfin ik weet niet goed waartegen ik mijn pijlen het eerst –of het hardst– moet richten: tegen het oudbollige soort feminisme van ‘uffrouw Amos –wiens muziek ik zeer op prijs kan stellen (al heb ik haar jongste telg nog niet gehoord) maar die op geen enkele manier met een milf kan worden verward–, of tegen het puriteins-conservatisme van het (niet) voornoemde blad, dat de milf uit de geblokte titel van een preutse asterisk voorziet die pas aan het eind van het interview, vier bladzijden verder, wordt uitgelegd:

(* ‘Mom I’d Like to Fuck’. Meer info over dit –euh– interessante fenomeen vindt u volop op het internet.)

De bekrompenheid, de idiotie! Terwijl mainstream media eigenlijk de verplichting zou moeten hebben dit fenomeen met open armen tegemoet te treden, al was het maar omdat het diametraal tegenover de uitgemergelde modellen op de catwalk staat. Milfs zijn immers vrouwen van vlees en bloed —soccer moms worden ze soms ook wel eens genoemd, al ben ik geen specialist ter zake. Ach het is soms ook allemaal veel te voor de hand liggend.

innit (sniff)

De titel is een running joke tussen Collega Martini en mezelf. Tijdens een gedwongen meeting waren we genoodzaakt een half uur naar een uiteenzetting van een stijfdeftige Brit te luisteren, die voor zijn betoog een very posh accent aanhield. Tijdens de discussie die daar achteraf op volgde, en waarin hij redelijk in het nauw werd gedreven, viel dat masker echter al gauw af. Het hoogtepunt (voor ons, het dieptepunt voor de man) was toen hij eindelijk toegaf: “well, there’s nothing I can do about that, innit?”, waarop hij zijn neus ophaalde. Sindsdien sluiten we elke e-mail naar elkaar af met “innit (sniff)”.

Sinds maandag zit er een nieuwe stagiaire bij in de zaal die ik mijn bureau mag noemen. Rechtover mij zit nog steeds Collega E. (die van de tweeling), maar links van mij werd nu stagiaire B. gedumpt. B. heet eigenlijk E., maar heeft om een of andere nog niet verklaarde reden een afschuw van die voornaam en insisteert dat we haar tweede naam gebruiken. Ze is Amerikaanse, en aan de tongval te horen, van Ierse afkomst. Vreemd dat het nog zo duidelijk hoorbaar is, maar ik vermoed dat ze een tijd aldaar heeft gewoond. Voor de rest is ze duidelijk Amerikaans, stevig in het vlees, en zonder manieren. Al zijn die eigenschappen net zo goed Brits, beweert Collega Martini terwijl hij tevreden op zijn buik slaat en een boer van formaat uitbraakt.

B. is nog volledig in de ban van haar jetlag, en het weer doet er niets aan om haar toestand te verbeteren, vloekt ze. Nu ja, ze vloekt natuurlijk niet, want ze is Amerikaans, maar ze denkt het er wel bij, kan ik duidelijk zien. Het f-cking Belgische weer heeft haar ziek gemaakt, verkouden, en ze is er helemaal kribbig van. Het snot loopt nog net niet uit haar neus, maar aan zakdoeken heeft ze nog niet gedacht. Integendeel, ze maakt er een zaak van om elke drie minuten haar snot terug in de neus te snuiven.

“Oh no, thanks but I’ve got tissues“, zegt ze wanneer ik haar een papieren zakdoek aanbied. “It’s just that I don’t like them and it speeds up the healing process when you keep the inside of your nose moist.“

homarus 5: bruinbrood

Ondertussen heb ik reeds een tijdje een beproefd en goed bevonden broodrecept, maar in het kader van mijn Homarusproject, wou ik toch ook even hun recept proberen.

Bruinbrood (de basis, p. 222). De foto in het basisboek ziet er al geheel anders uit dan ik van zelfgebakken brood gewend ben, maar datzelfde prentje zou wonderwel waarheidsgebtrouw blijken. Het Homarus bruinbrood is compact en dense, zacht maar zwaar.

bruinbrood

Nodig: 25g gist, een beetje suiker, een beetje zout, 3dl water, 650g tarwebloem. Erm, en een mengkom, een bakvorm en een oven –maar dat had u al door waarschijnlijk.

Brokkel de gist met de suiker in een derde van het water en roer goed door. Laat een minuut of tien staan. Giet ondertussen de bloem in de mengkom, en strooi er het zout over. Giet het gistmengsel erover, en meng. Voeg geleidelijk aan de rest van het water toe, tot het deeg goed kneedbaar wordt.

bruinbrood bruinbrood

Kneed gedurende een geruime tijd het brood, tot het deeg soepel voelt. Dat staat er altijd bij, dat het deeg soepel moet zijn, en dat is niet zomaar. Het deeg moet glad zijn, maar mag niet meer aan de handen kleven. Je kan gerust tien tot zelfs twintig minuten kneden –voor brood kan je eigenlijk niet te veel kneden, de eerste keer.

Laat het deeg rijzen in de mengkom, gedurende ruime tijd –denk twee tot zelfs drie uur. Kneed dan nog eens, en laat opnieuw rijzen, tot het in omvang verdubbeld is. Kneed nog eens, en doe het in de bakvorm. Laat opnieuw rijzen tot het alweer verdubbeld is in omvang.

bruinbrood

Verwarm de oven voor op 200°C, en bak het brood bruin (heb u hem?) in zo’n dertig tot veertig minuten.

Dit brood was, zoals bij het begin vermeld, veel gecomprimeerder dan wat ik gewoon was. Niet mijn favoriete brood, maar zeer geschikt om bijvoorbeeld restjes saus mee van het bord te eten.

eenvoudige aanrekening

Gisteren zat er een brief van Telenet in de bus. Och, de maandelijkse factuur, dacht ik. Enfin, één van de twee, want sedert wij onze telefoon, ons internet en onze digitale televisie bij Telenet gehuisd hebben, krijgen wij twee facturen. Eén voor telefonie, internet en flexview, en één voor digitale televisie. Don’t ask.

Edoch, niet getreurd, zo vertelt ons de brief.

Met uw Telenet Pack geniet u van onze producten in één handig pakket. Voordeliger en eenvoudiger!

Eenvoudige producten, een eenvoudige aanrekening
Ook de aanrekening willen we transpranter en eenvoudiger maken. Daarom vindt u de Flexviewkorting vanaf vandaag terug op uw aanrekening voor digitale televisie in plaats van op uw telefonie en internetaanrekening.

U krijgt nu dus een aanrekening die uw telefonie- en internetdiensten verzamelt, en een andere voor digitale televisie, inclusief de korting voor FlexView.

Erm… juist, ja. Even de logica ontleden. We hebben dus bij Telenet een pakket waarin de telefonie-, internet- en digitale-televisiediensten zitten, maar daar krijgen we wel twee facturen voor, die in een onbegrijpelijk gecompliceerde kluwen worden opgesplitst. De factuur voor de telefonie- en internetdiensten is bovendien gedomicilieerd, die voor de digitale televisie niet, waardoor ik elke maand ‘manueel’ 4,95 € moet overschrijven.

In dergelijke zaken ben ik waarschijnlijk naïef, maar was het niet nog eenvoudiger geweest om die twee facturen tot één factuur te bundelen? Alvast niet volgens G. De Pooter, Directeur Facturatiedienst van Telenet, die mij die brief toezond. Ik bedoel maar, aan die ene factuur van 4,95 € hangt ook een postzegel, die moet ook in een enveloppe gestoken worden, en daarvan moet ook nagegaan worden of ze betaald werd. Hoeveel zou er van die 4,95 € dan nog overblijven, vraag ik me even hardop af.