ik ben een milf

Nu goed, de titel is een citaat, ik ben tot nader order nog niet van geslacht veranderd. (Which begs the question: bestaan er ook filfs?) Tori Amos –uitgesproken feministe volgens het blad waaruit ik deze nonsens haal– omschrijft zichzelf in haar single Big Wheel als milf –Collega Martini zal zich vergenoegen in het feit dat ik de denominatie zo vaak in één blogpost herhaal. Ze geeft er vanzelfsprekend een hele draai aan:

Dat is een statement, ja. Een opgestoken middenvinger naar dat seksistische onderscheid tussen moeder en hoer.

Bent u ook reeds in slaap gevallen? Mijn madam is moeder en hoer en wetenschapper en muze en minnaar en broodwinner en alles wat wij maar in ons hoofd halen dat ze zou kunnen zijn. En daar hebben we eigenaardig genoeg geen feminisme (meer) voor nodig. Toch niet van dat soort. Dergelijk feminisme graaft zijn –verschoning: haar– eigen graf.

Enfin ik weet niet goed waartegen ik mijn pijlen het eerst –of het hardst– moet richten: tegen het oudbollige soort feminisme van ‘uffrouw Amos –wiens muziek ik zeer op prijs kan stellen (al heb ik haar jongste telg nog niet gehoord) maar die op geen enkele manier met een milf kan worden verward–, of tegen het puriteins-conservatisme van het (niet) voornoemde blad, dat de milf uit de geblokte titel van een preutse asterisk voorziet die pas aan het eind van het interview, vier bladzijden verder, wordt uitgelegd:

(* ‘Mom I’d Like to Fuck’. Meer info over dit –euh– interessante fenomeen vindt u volop op het internet.)

De bekrompenheid, de idiotie! Terwijl mainstream media eigenlijk de verplichting zou moeten hebben dit fenomeen met open armen tegemoet te treden, al was het maar omdat het diametraal tegenover de uitgemergelde modellen op de catwalk staat. Milfs zijn immers vrouwen van vlees en bloed —soccer moms worden ze soms ook wel eens genoemd, al ben ik geen specialist ter zake. Ach het is soms ook allemaal veel te voor de hand liggend.

mannenwereld

Maar ik ben ook heel blij dat ik een vrouw ben. Vrouwen hebben meer vrijheid dan mannen vandaag. We hebben de keuze: moeder worden, carrière maken, of niet. De emancipatie van mannen moet nog beginnen, want zij hebben die keuze niet. Een man moet carrière maken, of hij wordt maatschappelijk niet gewaardeerd. Voor hen is er ondanks alles weinig veranderd de laatste veertig jaar.

Journaliste Norah Vincent, die anderhalf jaar undercover ging in mannenwereld, tegen Katrijn Serneels in De Morgen (Vrouwen zeuren te veel, 28/09/2006)

oudbollig

Vandaag kreeg Henri een document mee van school: Verklaring op eer betreffende leeringen gelijke onderwijskansen. Nu ben ik er helemaal voor gewonnen om iedereen gelijke kansen te geven, en al zeker wat betreft voor zoiets essentieels als onderwijs. Iedereen moet toegang krijgen tot onderwijs. Point final. En wie daarbij financiële of andere moeilijkheden ondervindt, moet daarbij geholpen worden.

Nee, mijn ‘probleem’ bevindt zich niet met het principe, maar met een criterium. Er zijn vijf criteria die worden nagekeken om in aanmerking te komen voor erkenning, zoals werkloosheid, behoren tot binnenschippers, kermis- of circusexploitanten, en uw thuistaal. Een van de criteria luidt als volgt:

5. Is de moeder in het bezit van een diploma secundair onderwijs of van een studiegetuigschrift van het volledig beoepssecundair onderwijs?

De moeder! Hoe het met de vader is gesteld is niet van belang voor gelijke onderwijskansen, net zoals het voor de vader nog steeds niet mogelijk is om een kind te erkennen zonder expliciete toestemming van de moeder. Het flauw excuus dat voor dat laatste wordt gebruikt is dat het kind nog steeds uit de moeder wordt geboren, en dat men niet over eenzelfde controle beschikt voor de vader (quatsch natuurlijk, want men kan in het ziekenhuis evengoed meteen een vaderschapstest uitvoeren). Maar ik wijk af.

Het ‘excuus’ in dit geval klinkt als volgt (zo heb ik mij laten vertellen): ‘het kan misschien raar klinken, maar wat betreft opvoeding en sociale kansen en onderwijs is het onderwijsniveau van de moeder van doorslaggevend belang, en maakt het niet echt uit hoe het met de vader –op dat vlak– is gesteld’. En gij nu.