Tag: feminisme

Top

“Als ze op topniveau wil presteren, moet een vrouw kiezen tussen een carrière uitbouwen of een gezin starten”, werd Monique De Knop (voorzitter van het directiecomité FOD Binnenlandse Zaken) vorige woensdag in De Morgen aangehaald. “Ik heb dat ook gedaan,” voegde ze eraan toe, “en heb er na al die jaren geen spijt van.”

Ze verduidelijk haar standpunt: “Ik zeg niet dat vrouwelijke topmanagers geen prachtige zaken kunnen realiseren, maar het eist wel zijn tol op hun gezin. Mensen denken dat wij supervrouwen zijn en alles moeiteloos kunnen combineren, maar dat is niet zo. Het valt niet te doen. Dat het wel bestaat, komt door uitzonderingen. Zulke vrouwen rekenen op opvang door familieleden of hebben de beschikking over voldoende financiële middelen om hulp te kunnen inschakelen.” (DM 22/02/2012)

Zou een gelijkaardige uitspraak over mannelijke topmanagers evenveel controverse opwekken?

[wijvenweek] neen aan het feminisme

Dat feminisme is aan mij niet besteed. Ik bedoel maar, wie heeft er nu zin in vrouwen als brassièreverbrandende dolle mina’s die vol trots hun samengeklitte okselhaar in uw neusgaten duwen om hun mannelijkheid te bewijzen. Ik bedoel maar, dit is tweeduizend en acht, de eenentwintigste eeuw. Ik bedoel maar, vrouwen zijn toch al gelijk?

Vrouwen zijn niet gelijk. Niet gelijk aan elkaar, en al zeker niet gelijk aan mannen.

Sommige van die verschillen juich ik toe. Het begint onderhand lente te worden en er is niets leuker dan de jurkjes de kast te weten verlaten om die mooie vrouwelijke rondingen opnieuw zichtbaarder vorm te geven. Er is niets leuker dan de warmte van mijn madam als ze ’s nacht zo perfect in mijn lichaam past –of ik in het hare. Er is iets leuker dan een vrouw die haar charmes uitspeelt.

Andere verschillen zijn gewoon pijnlijk ongeloofwaardig. Een vrouw is blijkbaar nog steeds minder waard dan een man –in het legale circuit toch. Als mijn madam haar carrière ontplooit dan dat doet ze dat onder een financieel minder gunstig regime dan wanneer ik datzelfde pad zou bewandelen. Ik kan daar niet bij. Ik geloof in een moderne, ruimdenkende samenleving die onmogelijk zo kortzichtig kan zijn dat ze de helft van haar populatie op basis van het geslacht onderdrukt. Maar mijn geloof is reeds even blind en naïef gebleken als een religie.

Wijvenweek was een fantastisch initiatief. Eindelijk gonsde de blogosfeer van vrouwelijke aandacht, en dan maakte het eigenlijk niet uit of het positief of negatief was (verscheidenheid is verrijkend): het was even al vrouw wat de klok sloeg. Ik stond evenwel versteld van de mensen die aanstoot namen aan de omschrijving van het project, en voor wie wijf als denigrerend werd beschouwd. Ik heb mij verbaasd over de manier waarop sommige vrouwen zichzelf meenden te moeten verdedigen. Ik heb mij verwonderd over het sérieux waarmee sommige standpunten werden ingenomen.

Maar het meeste was ik nog verwonderd in mijzelf. Dat ik echt geloofde dat iedereen tegenwoordig toch al ruimdenkend is, en de nood aan verder feminisme zwaar wordt overschat. Dat mensen zichzelf konden zijn, en –binnen de grenzen van het redelijke (uw vrijheid eindigt waar die van een ander begint)– geen verantwoording voor hun keuzes of levensopvatting hoeven af te leggen.

Er is nog (heel) veel werk aan de winkel.

Lees meer wijvenblogs tijdens de wijvenweek.

discriminerend

Rechter vindt website Rent-a-Wife discriminerend, staat vandaag onderaan op pagina 9 van DM te lezen. Begin april lanceerde webagentschap Emakina in opdracht van Home Entertainment Services een teaser website om hun dvd-verhuurservice te promoten. Op de site, Rent-a-Wife, kon je schijnbaar een vrouw inhuren. Wie bleef doorklikken kreeg uiteraard geen vrouw thuisbesteld, maar kwam terecht op de site van DVD Post.

Zelfs iemand met een I.Q. van 20 had door dat het om een satire ging. Blijkbaar wonen er in België mensen met een nog lager I.Q., want daar kwamen al gauw de PS, de consumentenorganisatie OIVO en het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen aanzetten. En rechter Marc D’hoore, die er niets anders op vond dan hen gelijk te geven.

Niet dat Emakina geheel vrijuit gaat in deze. Het webbedrijf moet net zoals Home Entertainment Services een dwangsom van 2.500 EUR betalen als zij de campagne herhalen. De campagne herhalen zit er vanzelfsprekend niet in, dus maakt CTO John Deprez in DM gewag van een billijke veroordeling.

“Er is niks waar we ons persoonlijk ongelukkig over moeten voelen, dus we hebben er geen enkel probleem mee. Nu weten we waaraan we ons moeten houden.” De kans dat het bedrijf in beroep gaat, is dan ook uiterst klein. “Daarover moet de raad van bestuur beslissen. Maar ik weet niet of we erbij zullen winnen door in beroep te gaan.”

Ach, en de volgende die een satire publiceert mag dan meteen voor de rechter verschijnen, gezien het precedent dat u in uw zog achterlaat? Fraai is dat.

De site werd overigens beschaafd verwijderd. Google is evenwel uw vriend, en wie de oorspronkelijke versie heeft gemist, kan ze nog steeds bekijken.

ik ben een milf

Nu goed, de titel is een citaat, ik ben tot nader order nog niet van geslacht veranderd. (Which begs the question: bestaan er ook filfs?) Tori Amos –uitgesproken feministe volgens het blad waaruit ik deze nonsens haal– omschrijft zichzelf in haar single Big Wheel als milf –Collega Martini zal zich vergenoegen in het feit dat ik de denominatie zo vaak in één blogpost herhaal. Ze geeft er vanzelfsprekend een hele draai aan:

Dat is een statement, ja. Een opgestoken middenvinger naar dat seksistische onderscheid tussen moeder en hoer.

Bent u ook reeds in slaap gevallen? Mijn madam is moeder en hoer en wetenschapper en muze en minnaar en broodwinner en alles wat wij maar in ons hoofd halen dat ze zou kunnen zijn. En daar hebben we eigenaardig genoeg geen feminisme (meer) voor nodig. Toch niet van dat soort. Dergelijk feminisme graaft zijn –verschoning: haar– eigen graf.

Enfin ik weet niet goed waartegen ik mijn pijlen het eerst –of het hardst– moet richten: tegen het oudbollige soort feminisme van ‘uffrouw Amos –wiens muziek ik zeer op prijs kan stellen (al heb ik haar jongste telg nog niet gehoord) maar die op geen enkele manier met een milf kan worden verward–, of tegen het puriteins-conservatisme van het (niet) voornoemde blad, dat de milf uit de geblokte titel van een preutse asterisk voorziet die pas aan het eind van het interview, vier bladzijden verder, wordt uitgelegd:

(* ‘Mom I’d Like to Fuck’. Meer info over dit –euh– interessante fenomeen vindt u volop op het internet.)

De bekrompenheid, de idiotie! Terwijl mainstream media eigenlijk de verplichting zou moeten hebben dit fenomeen met open armen tegemoet te treden, al was het maar omdat het diametraal tegenover de uitgemergelde modellen op de catwalk staat. Milfs zijn immers vrouwen van vlees en bloed —soccer moms worden ze soms ook wel eens genoemd, al ben ik geen specialist ter zake. Ach het is soms ook allemaal veel te voor de hand liggend.

breast envy

In de webversie van Newsgator (mijn RSS reader die me toelaat mijn RSS feeds te syncen tussen mijn mac, de pc thuis en op het werk, en cybercafés), staat in de linkermarge een hoofding ‘latest buzz‘. Daarin staan de items met de ‘hottest items‘ van het moment (automatisch gegenereerd aan de hand van Newsgator gebruikersstatistieken).

Daarnet stond er Althouse: Let’s take a closer look at those breasts. De link brengt u naar de website van Ann Althouse, een super-conservatieve Professor in de Rechten (wat is het toch met die proffen in de rechten) die onderhand behoorlijk gefixeerd is geraakt op borsten.

Het probleem? De foto in deze post. Of liever: de juffrouw voor Bill Clinton op die foto. Of nog liever: de borsten van de juffrouw voor Bill Clinton op die foto. *zucht* Hoe meer ik ernaar kijk –naar die foto, niet (noodzakelijk) de borsten– hoe belachelijker de aandacht die Prof. Althouse aan de pose van Jessica (want zo heet de juffrouw in kwestie).

Overigens, daar laat Prof. Althouse het niet bij, want, lo and behold, ze heeft zelfs Jessica’s website bezocht, en aan de hand daarvan vindt ze zelfs meer ‘argumenten’ voor haar betoog:

Making this colloquy into this new blog post, I actually click over to Jessica’s blog, and what the hell? The banner displays silhouettes of women with big breasts (the kind that Thelma and Louise get pissed off at when they’re seen on truck mudflaps). She’s got an ad in the sidebar for one of her own products, which is a tank top with the same breasty silhouette, stretched over the breasts of a model. And one of the top posts is a big closeup on breasts.

Huh? Het is het soort feminisme dat niet alleen de BH’s wil verbranden, maar tegelijkertijd meteen de borsten wil wegsnijden. Dat is toch niet meer van deze tijd?! (Ga vooral eens kijken naar die big closeup on breasts. Ik kan u verzekeren dat het Safe For Work is.)