Ergens eind 1989 –ik was toen zelf twintig– noteerde ik volgend citaat in één van mijn schriften (ik had toen nog geen weblog, nee):
J’imagine un garçon de vingt ans disant à son père: «Pourquoi as-tu gâché cette chance qui s’offrait à moi?» Et je souffle au père cette réponse: «Imbécile! Tu n’avais qu’à désobeir. J’ai joué mon rôle de père castrateur. Tu n’as pas joué ton rôle de fils revolté.»
Michel Tournier in Avant propos van de omnibus die zijn drie grootste werken bevat.
Vandaag kreeg Henri een document mee van school: Verklaring op eer betreffende leeringen gelijke onderwijskansen. Nu ben ik er helemaal voor gewonnen om iedereen gelijke kansen te geven, en al zeker wat betreft voor zoiets essentieels als onderwijs. Iedereen moet toegang krijgen tot onderwijs. Point final. En wie daarbij financiële of andere moeilijkheden ondervindt, moet daarbij geholpen worden.
Nee, mijn ‘probleem’ bevindt zich niet met het principe, maar met een criterium. Er zijn vijf criteria die worden nagekeken om in aanmerking te komen voor erkenning, zoals werkloosheid, behoren tot binnenschippers, kermis- of circusexploitanten, en uw thuistaal. Een van de criteria luidt als volgt:
5. Is de moeder in het bezit van een diploma secundair onderwijs of van een studiegetuigschrift van het volledig beoepssecundair onderwijs?
De moeder! Hoe het met de vader is gesteld is niet van belang voor gelijke onderwijskansen, net zoals het voor de vader nog steeds niet mogelijk is om een kind te erkennen zonder expliciete toestemming van de moeder. Het flauw excuus dat voor dat laatste wordt gebruikt is dat het kind nog steeds uit de moeder wordt geboren, en dat men niet over eenzelfde controle beschikt voor de vader (quatsch natuurlijk, want men kan in het ziekenhuis evengoed meteen een vaderschapstest uitvoeren). Maar ik wijk af.
Het ‘excuus’ in dit geval klinkt als volgt (zo heb ik mij laten vertellen): ‘het kan misschien raar klinken, maar wat betreft opvoeding en sociale kansen en onderwijs is het onderwijsniveau van de moeder van doorslaggevend belang, en maakt het niet echt uit hoe het met de vader –op dat vlak– is gesteld’. En gij nu.
Vanochtend vond ik een pamflet in de bus van een nieuw (?) initiatief dat zichzelf omschrijft als een wijkclub, maar openlijk politiek geïnspireerd blijkt. Al gaat het nu even niet over politiek –dat volgt later misschien nog– maar over vorm. Want in het pamflet staat te lezen: Ook onze website (www.roodstation.be) speelt vanzelfsprekend een cruciale rol in onze communicatie met de wijk…
Goed. Als men beweert dat het een cruciale rol
speelt, dan voelen wij ons verplicht die site te bezoeken (meteen ook een e-mail gestuurd met een pertinente vraag om te zien hoe snel erop gereageerd wordt).
*Kuch* ’t Is lang geleden dat ik nog eens zo’n in een tabel opgemaakt splash screen heb gezien. In een mooi roze tint, niettegenstaande het over rood station gaat. Tiens, zijn dat links, daar in die venstertjes? Ah ja, toch.
Activiteiten staat eerst. Dan klikken we daar toch op. Oh kijk eens: een frameset. Met een iframe nog wel. En van die creepy javascript aangedreven en standaard scrollbar vervangende pijltjes op een absoluut counter intuitive plaats (jaja, veel Engels, ik weet het).
Activiteiten dus. Nee, toch niet: Er zijn geen activiteiten gepland
. Bon.
Info dan maar. Die klotepijltjes gebruiken om naar beneden te scrollen, want veel tekst (of foto) past er niet in die iframe. En aaarrrggghhh, bij het scrollen scrollt de navigatie mee. Dus eerst een half uur naar beneden scrollen, en als je dan ergens anders heen wilt, moet je eerst terug naar boven scrollen. En de tekst zelf: bleek roze op een grijze achtergrond. Zeer leesbaar.
Bij Nieuws ontdekken we dat de groepering precies toch al een tijdje langer bestaat dan gedacht, want kijk, wat lezen we daar? Rood Station dient bezwaarschrift in omtrent hoogbouw (2006-05-08)
In het kader van het Ruimtelijk Uitvoeringsplan omtrent het project Gent Sint-Pieters, en in het bijzonder omtrent de geplande hoogbouw aan de Koningin Fabiolalaan, diende sp.a-Rood Station een bezwaarschrift in bij de bevoegde instanties. Het bezwaarschrift behelst een concreet voorstel, dat de schaduwhinder van de geplande hoogbouwvolumes voor de omliggende buurt (en in het bijzonder voor de bewoners aan de noordkant van de Fabiolaan), in sterke mate moet beperken.
(Erm? Nog goed dat ik het niet over politiek ging hebben, want ik dacht dat zulks toch wel niet geheel overeenkwam met het beleid van de sp.a?)
Een weinig uitnodigende website, zo zullen we het maar omschrijven. Een uit de hand gelopen hobby waarschijnlijk. Dezelfde mens heeft trouwens de site van Animo Gent gedaan. Nu ken ik iemand die daar deel van uitmaakt, maar ik had eigenlijk geen idee waar Animo voor staat. En eerlijk gezegd, nu ik de site bezocht heb, ben ik nog geen moer wijzer geworden. In de navigatie staan er links naar Bestuur, Agenda, Activiteiten, Ideeën, Links, Downloads en Word lid, maar om te weten wat Animo is, of waar het voor staat, moest ik via het onderdeel Links naar Animo Nationaal, alwaar wél heel prominent wie zijn wij en waar staan we voor in de navigatie terug te vinden is.
’t Is nochtans niet dat we in Gent geen goede internetmensen zouden hebben.
De staff outing begon met een ontbijt, waarop eigenlijk veel te weinig volk aanwezig was, en werd gevolgd door een korte presentatie over ons tri-annual congress, volgend jaar. Toen ook dat achter de rug was, rond half elf, werden we allemaal in een bus geduwd, die ons naar de undisclosed location
zou brengen.
Ondertussen had ik al opgevangen dat de bewuste locatie zich ergens in Leuven zou bevinden. En ik had niet eens een fototoestel mee –daar ging mijn kans om eindelijk eens aan drieduizend te kunnen deelnemen. Er werd wild gespeculeerd, van klimmuur tot boswandeling, tot we de gebouwen van interbev voor ons zagen opdoemen. Beer tasting! gonsde het door de bus. Maar de euforie verdween al gauw toen we de rijzige fabriek (ook letterlijk) links lieten liggen. We hielden halt bij de Gamma –wie van Leuven is kent de bestemming onderhand waarschijnlijk al.
Aan de overkant van de Gamma ligt het Kanaal Leuven-Dijle, en in dat water ligt het binnenvaartschip Vitalis. Tot 2001 werd dat schip gebruikt voor het transport van graan, maar in 2004 kreeg het een nieuwe bestemming. Op één jaar tijd werd het verbouwd tot een kookstudio (La coquerie), waarin workshops, In-Team koken, en zelfs gewone vergaderingen kunnen plaatsvinden.
We werden er arbitrair ingedeeld in vier groepen (ook ‘management’), die elk aan een kookeiland twee gerechten mochten (moesten ?) bereiden. Kleine gerechten, maar wel telkens veertig stuks elk. Het varieerde van gamba’s (vers en dus eerst zelf te ontdoen van exoskelet) met limoen en sechuan peper; naar soep van courgettes en pijnboompitten; tortilla’s; satés in pindasaus; tot appelcrumble. De wijn vloeide rijkelijk, de sfeer zat er (dus) goed in, staff was zeer enthousiast, en management uitermate tevreden.
De zeer professionele en ongedwongen aanpak van de coquerie-crew heeft daar sterk toe bijgedragen. Een aanrader als u uit het Leuvense afkomstig bent (kalender workshops).
Onlangs argumenteerde iemand in de reacties dat Groen! te kampen had met profileringsdrang, en beschouwde dat als weinig collegiaal
.
Er zijn daar (om het eenvoudig te houden) vier democratische partijen en één niet-democratische. Het lijkt erop dat één van die democratische partijen liever heeft dat zij een paar procenten meer halen, zelfs al betekent dat dat sp.a, CD&V en VLD daarmee een paar procenten verliezen aan VB.
Vandaag lezen we in een artikel in DM (Daniël Termont hekelt vluchtelingstandpunt sp.a) zaken zoals:
Kandidaat-burgemeester Daniël Termont (sp.a) is het niet eens met het vluchtelingenstandpunt van zijn partij. Maar met profilering heeft dat niets te maken, zegt hij. […] “Ik was niet gelukkig met het standpunt van mijn partij”, zegt hij.
[…]
Vorige week zei hij bereid te zijn coalitiegesprekken met Groen! te voeren. Maar enkele dagen later schoffeerde hij hen weer met een tirade tegen hun ‘fundamentalistische’ standpunten. En nu neemt hij Groen!, dat zich tot nu toe op de borst kon kloppen als de enige partij die het opnam voor asielzoekers, weer de wind uit de zeilen.
Termont draait duidelijk met die wind, en tegen de partij in.
Collegiaal? Tuurlijk wel. Als hij burgemeester wordt, blijft het gegeerde ambt immers binnen de sp.a! Peu importe een duidelijke partijvisie. De partij staat toch ten dienste van kandidaat-burgemeester Termont?
Profileringsdrang? Natuurlijk niet. Het is niet alsof hij –in zijn gooi naar het burgemeesterschap– zoveel mogelijk Beke-zieltjes voor hem tracht te winnen (die anders wel eens naar Groen! zouden kunnen gaan).
(Het PDF-je)
(Ik benieuwd met hoeveel verschillende maten en gewichten er zal gewogen worden.)
Vandaag hebben wij een staff outing (ik probeer daar vooral niks achter te zoeken). Volgens de timetable had ik op de eerste verdieping moeten zijn (ipv op de 8 achtste) voor breakfast. Ontbijt wordt gevolgd door een peptalk, en dan gaat het met een bus naar een undisclosed location about thrity minutes from the office
.
Ik ben benieuwd.
Daarnet kreeg ik mijn inbox een aanbieding voor Pilates-lessen op het werk (80 EUR voor 10 lessen van ongeveer een uur), wat mij ertoe aanzette even bij Wikipedia wat meer info op te snorren.
Sinds september (eigenlijk sinds eind augustus) doe ik een beetje aan krachttraining. Stel u daar vooral niet teveel bij voor, want het beperkt zich tot drie oefeningen (waarvan twee dagelijks): push-ups, assisted sit-ups (we hebben ons ooit eens zo’n wiebelding gekocht in promotie bij Decathlon), en ‘gepruts’ met de dumbbells.
De sit-ups wissel ik af met crunches, telkens in reeksen van 32 (ik heb iets met bepaalde getallen), waarvan ik er normaal gezien twee doe. Voor de push-ups kom ik aan 23, maar ook daar zou ik aan 32 willen geraken. (Hoewel 23 niet slecht is, volgens deze tabel.) Ik wissel af tussen gewone, en met mijn voeten op armhoogte; en ik heb net een derde manier ontdekt (diamond push-up), die ik ook eens wil proberen.
Bij Wikipedia heb ik overigens nog een aantal (standaard) oefeningen gevonden (Weight training exercises), en twee interessante concepten: High intensity training & Training to failure. (Maar nee, ik ben niet geïnteresseerd in bodybuilding; enkel in physical fitness.)
In de webversie van Newsgator (mijn RSS reader die me toelaat mijn RSS feeds te syncen tussen mijn mac, de pc thuis en op het werk, en cybercafés), staat in de linkermarge een hoofding ‘latest buzz‘. Daarin staan de items met de ‘hottest items‘ van het moment (automatisch gegenereerd aan de hand van Newsgator gebruikersstatistieken).
Daarnet stond er Althouse: Let’s take a closer look at those breasts. De link brengt u naar de website van Ann Althouse, een super-conservatieve Professor in de Rechten (wat is het toch met die proffen in de rechten) die onderhand behoorlijk gefixeerd is geraakt op borsten.
Het probleem? De foto in deze post. Of liever: de juffrouw voor Bill Clinton op die foto. Of nog liever: de borsten van de juffrouw voor Bill Clinton op die foto. *zucht* Hoe meer ik ernaar kijk –naar die foto, niet (noodzakelijk) de borsten– hoe belachelijker de aandacht die Prof. Althouse aan de pose van Jessica (want zo heet de juffrouw in kwestie).
Overigens, daar laat Prof. Althouse het niet bij, want, lo and behold, ze heeft zelfs Jessica’s website bezocht, en aan de hand daarvan vindt ze zelfs meer ‘argumenten’ voor haar betoog:
Making this colloquy into this new blog post, I actually click over to Jessica’s blog, and what the hell? The banner displays silhouettes of women with big breasts (the kind that Thelma and Louise get pissed off at when they’re seen on truck mudflaps). She’s got an ad in the sidebar for one of her own products, which is a tank top with the same breasty silhouette, stretched over the breasts of a model. And one of the top posts is a big closeup on breasts.
Huh? Het is het soort feminisme dat niet alleen de BH’s wil verbranden, maar tegelijkertijd meteen de borsten wil wegsnijden. Dat is toch niet meer van deze tijd?! (Ga vooral eens kijken naar die big closeup on breasts. Ik kan u verzekeren dat het Safe For Work is.)
Wie actief wil meewerken, buiten het direct politieke circuit, zal misschien geïnteresseerd zijn in volgende vacatures bij Stad Gent:
Er zijn er nog een stuk of wat. Houdt u er wel rekening mee dat het vereiste profiel evenwel (onder andere) het volgende vermeldt: U werkt bij een overheidsorganisatie
.
Zit ik kort geleden nog maar telenet te bewierroken, of ik mag vandaag mijn ‘opnames’ al manueel ingeven. Telkens ik op de ‘TV-Gids’ knop druk, verschijnt in een groot rood vlak op mijn televisiescherm:
Progamma-info niet beschikbaar
Er is tijdelijk geen programma-informatie beschikbaar. Dit wordt zo snel mogelijk opgelost.
‘Zo snel mogelijk’ duurt nu al minstens anderhalf uur. Benieuwd of het opgelost zal zijn als ik van Tuur terugkom.