Tag: stadsbestuur

zinloos

uitgelicht

(Canon EOS 5D, EF 16-35mm f/2.8 L II USM @16mm, f/2.8, 1/8000s, 1250 ASA)

—

“En u bent?”, vraagt de als vrouw verklede vlinder mij bij het betreden van de gemeenteraadszaal. Ik kijk haar verbaasd aan, alsof het uitmaakt wie ik ben.

“U bent fotograaf voor welke publicatie?”, dringt ze aan, de handen vol pamfletten en persmappen.

“Gentblogt”, antwoord ik vriendelijk.

Ze plooit zich minzaam dichterbij, om aan te geven dat ze mij niet heeft begrepen. Nog iets verder en de stapel persmateriaal valt op de grond.

“Gent… blogt”, prononceer ik traag en nadrukkelijk. Het gebeurt wel meer dat mensen niet met ons vertrouwd zijn.

Ze knikt en zet een stap naar achter als om mij door te laten. Als ik aanstalten maak om mijn (officiële) persmap (van het stadsbestuur) af te halen, roept ze mij alsnog achterna: “Zal ik u toch een folder geven? En een persmap misschien? Of doet uw collega dat?”

Ik kijk haar even vragend aan, en zoek vervolgens bevestiging bij de voor mij geheel onzichtbare collega die ik vandaag blijkbaar heb meegebracht.

“Ah!” Daar verschijnt opnieuw die minzame glimlach. “U doet alles zélf.”

—

Lees meer over het wedervaren van uw reporter op de wekelijkse persconferentie van het Gentse stadsbestuur bij Het Project: Uitgelicht: zinloos

Gent is soft (en dat is goed)

Gisteren vond in het NTG Het Groot Overleg over Gent plaats. Gezien ik doctor dokter vergezelde naar een feestje, kon ik daar helaas niet aanwezig zijn, dus ga ik af op wat er in de media over te lezen valt.

Voorlopig is dat een beetje schaars, maar Gent moet af van jaren ’70 (volgens bureau Berenschot althans), schrijft De Gentenaar bijvoorbeeld. Leest u vooral het ganse artikel, ik haal er twee fragmenten uit:

Andere aspecten springen meer in het oog, maar die zijn dan weer niet allemaal positief, vindt Berenschot. Zo ervaart iedereen Gent als een volkse stad, maar wordt dat verbonden met rommeligheid en oubolligheid. Gent staat weliswaar bekend als toeristenstad, maar dan met de nevenbedenking dat ze maar goed is voor eendagsreizen. Als evenementenstad wordt Gent dan weer geassocieerd met kermisachtige toestanden en niet met pakweg innovatiebeurzen of grote congressen.

[…]

Met andere woorden: Gent moet af van het jaren ’70-denken, concludeert Berenschot. Door te soft te blijven, riskeert de stad oninteressant te worden voor bijvoorbeeld ondernemers.

Lang leve oudbolligheid! Lang leve eendagstoeristen! Lang leve kleinschaligheid! Lang leve soft Gent! De nadruk ligt op cultuur, zo erkende zelfs Berenschot. En ik voeg daar graag aan toe dat wie zakelijkheid en business wil, vooral zijn heil gaat zoeken in Brussel.

Gent bekleedt een unieke positie van ambachtelijkheid en gedegen kennis (vs marketing gedreven zakelijkheid); is klein, beheersbaar, gezellig, volks, en vooral leefbaar; en wordt steeds meer –op redelijk natuurlijke wijze– een kleinparelige cultuurstad. Wie daaraan al te veel tracht te wijzigen, zou daarmee meteen het hart van de Gentenaar vernietigen. En dat zou pas verschrikkelijk jammer zijn.

(Dju, ik heb iets gemist, gisteren.)

stemmig

“Ge zijt toevallig geen bijzitter?”, vroeg de reservist een beetje nukkig toen ik om 7u55 mijn opwachting maakte. “Want ik sta hier liever voor niets zo vroeg dan dat ik de ganse voormiddag papierkes mag uitdelen.”

Ik moest hem ontgoochelen. Dat ik in een ruk bij de bakker ontbijt heb gehaald, en dan maar meteen mijn stem ging uitbrengen, zodat ik terug het bed in kon. Morgen gaan we terug werken, als is het slechts voor twee dagen, want woensdag begint mijn filmfestivalverlof.

“Deze meneer stemt bij volmacht”, zei de mevrouw die mijn en Tessa’s oproepingsbrief, mijn identiteitskaart en Tessa’s volmacht van haar collega, die onze namen had aangekruist, in ontvangst nam. Waarop ik van nog iemand anders één kiesbrief voor de provincieraad en één voor de gemeenteraad in handen geduwd kreeg.

“Dank u, maar moeten dat er geen twee van elks zijn?”, vroeg ik die meneer.

Hij sputterde even tegen: “neen hé, ge moogt maar één keer stemmen hé meneer”. Tot zijn collega’s hem er andermaal op wezen dat ik ook bij volmacht stemde. “Ah zo, natuurlijk wel!”

Onze stemmen zijn uitgebracht, vanzelfsprekend voor de goede partij, en wij hopen voor u hetzelfde. Het zijn spannende verkiezingen, niet alleen in Gent, maar mogelijks meer nog in Antwerpen. Ook Tuur slaat er een weekje voor over.

waarom

Hoewel ik een tijdje geleden had gezegd mijn mond over de materie dicht te houden, kon ik maar moeilijk voorbijgaan aan de artikels die gisteren en vandaag in De Morgen zijn verschenen.

Zelfs in Gent kan het beter (DM 05/10/2006 – PDFje)

Meer: met een derde partner in het bestuur zouden we ons elan kwijtraken, waarschuwen Termont en VLD’er Sas van Rouveroij in koor. En dan dreigen projecten zoals de heraanleg van de buurt rond Gent-Sint-Pieters of de uitbouw van een nieuw stadsdeel op de site van Flanders Expo vertraging op te lopen of zelfs stil te vallen.

Discussie over Sint-Pietersstation bewijst belang inspraak (DM 06/10/2006 PDFje 01 02)

Inmiddels wordt binnenkort de aannemer voor het Sint-Pietersproject aangesteld. Over de hoogte van de torens kan eventueel nog gepraat worden, de nieuwe weg en parking komen er zeker, tegen de wil van de buurt. “Tja, hoezeer we ook voor inspraak zijn, op een bepaald moment is het altijd het democratisch verkozen bestuur dat de knoop moet doorhakken”, zegt VLD-schepen Christophe Peeters.

Al moet ik mijn tong afbijten, u krijgt deze stukjes zonder verdere commentaar.

welke polarisatie

Wie nog dacht dat buitensporig alleen stond, moet dit maar eens lezen in de reacties op Groene polarisatie moet stoppen bij Het Project. Het zou wel eens kunnen dat de Sp.a op niet te veel stemmen zal moeten rekenen van de stationsbuurt.

Voorts nog dit: ik denk dat de (ondoordachte) megalomanie en het gebrek aan respect voor de bewoners van de stationsbuurt zowat de kern van de zaak is.

Voor alle duidelijkheid: wij zijn voorstander van de uitbouw van het openbaar vervoer aan het station, ook al beseffen we dat dit extra overlast kan bezorgen en dit zowel tijdens de bouwwerken als tijdens de exploitatie. Wij zijn ook voor een —aan de buurt aangepaste— ontwikkeling op de Fabiolalaan. In het verleden hebben we meermaals geïnformeerd naar de plannen voor deze site, maar zelfs toen we inzage vroegen in de studies ivm dit dossier om onze opmerkingen bij het MER-rapport te formuleren, bleek dit niet steeds mogelijk en kregen we te horen dat alles zich nog in een embryonale fase bevond…. Nu de plannen wel ter inzage liggen, ligt alles blijkbaar al vast en is inspraak inzake de aanleg van de nieuwe weg niet gewenst. [mijn bold]

Koppel dat aan deze bewering

Voor de vorige verkiezingen verklaarden plaatselijke politici van wat nu CD&V, sp.a, GROEN! en VLD is, in brieven, op zeer druk bijgewoonde hoorzittingen en op door ons ingerichte debatten (de VLD in verkiezingspamfletten) met grote stelligheid dat er zeker en vast nooit een weg mocht komen van Flanders Expo naar het station.

en dan vraag ik mij af waarom we in godsnaam de verkiezingspropaganda van het huidge stadsbestuur zouden geloven.

mobiliteit en ruimtelijke planning

Wie actief wil meewerken, buiten het direct politieke circuit, zal misschien geïnteresseerd zijn in volgende vacatures bij Stad Gent:

Er zijn er nog een stuk of wat. Houdt u er wel rekening mee dat het vereiste profiel evenwel (onder andere) het volgende vermeldt: U werkt bij een overheidsorganisatie.

dualiteit

Mijn absolute prioriteit, zo laat Termont optekenen in De Morgen, is het wegwerken van de dualiteit in de stad. Helaas is de rest van zijn betoog een schoolvoorbeeld van de heikneuterigheid en het gebrek aan visie waaronder het huidige stadsbestuur nog steeds gebukt gaat. En met bloedend hart moet ik dan toegeven dat het er –met Termont aan het hoofd– niet naar uitziet dat het snel zou verbeteren.

Een van mijn stokpaardjes is het totaal ontbreken van architecturale visie bij het stadsbestuur –minder scrupuleuze mensen zouden op den duur durven beweren dat het bestuur zich laat leiden door de aannemers, maar daar zult u mij niet op betrappen. Maar ook u kan toch niet anders dan in lachen (of is het huilen) uit te barsten bij het lezen van dit statement:

Voor de binnenstad droom ik van een stevig architecturaal statement. Over de site aan de garage Mahy moet over twee eeuwen nog gepraat worden. Mijn generatie moet ook een nieuwe toren in het centrum neerzetten. Van een Gentse architect. Die Toyo Ito van Anciaux, met alle respect, maar laat die zijn werk elders doen.

Een door populisme ingegeven bewering, die verdacht veel neigt naar een ‘eigen volk eerst’ bezorgdheid. Wie maalt erom of die toren wordt ontworpen door een Gentse architect? Het Volk, waar u zoveel om beweert te geven, meneer Termont, had zich al duidelijk uitgesproken vóór Toyo Ito, tijdens de architectuurwedstrijd voor het Forum. Datzelfde Volk, werd toen reeds door het stadsbestuur genegeerd.

Over de site van het Wintercircus moet over twee eeuwen nog worden gepraat, maar dan bij voorkeur in positieve zin, en niet omdat het bestuur haar eigen poulains en de aannemers opnieuw vrij spel heeft gegeven om een gedrocht neer te planten zoals bij de invulling van het Wilsonplein (om maar één voorbeeld te geven).

Maak eens een stevig architecturaal statement, meneer Termont. Doe het voor één keer eens goed. Wie eeuwen wil meegaan moet verder kijken dan zijn neus lang is. Al beweert u in eenzelfde adem:

Toch moeten we absoluut vermijden dat de leefbaarheid van de stad wordt aangetast door de megalomanie van de politiek. Gent is New York niet, maar mag ook niet het kabouterdorp van Groen! worden.

En daarmee doelt u specifiek op het Project Gent Sint-Pietersstation. Over megalomanie en volksverlakkerij gesproken. Het stadsbestuur heeft zich laten meeslepen in de ambitie van de projectonwikkelaars om de stationsbuurt om te bouwen naar het model van Brussel Noord. Hoge ongeïnspireerde glazen vlakken waarin niemand wil wonen, en die zorgen voor een onveilige leegstand ’s nachts. Ongezonde kantoorbuurten in wat eigenlijk tot het centrale stadsgedeelte behoort worden op die manier gedoemd tot verdere leegstand, want niemand die daar nog wil wonen. Terwijl Flanders Expo vlakbij is, perfect toegankelijk met het openbaar vervoer (trein en dan tram), en dus ideaal is voor de economisch gunstige kantoorplannen die het stadsbestuur met ons vermeent voor te hebben.

Met de projecten voor het Sint-Pietersstation, Flanders Expo en het nieuw voetbalstadion creëren we duizenden arbeidsplaatsen. Ik wil dat die projecten leefbaar én rendabel zijn. De torens aan het Sint-Pietersstation mogen de omwonenden geen 24 uur per dag schaduw bezorgen. Maar zij kantten zich ook tegen een nieuwe afrit. Het is zeer egoïstisch dat zij geen fijn stof in hun achtertuin willen. Oké, het fijn stof zal op die plaats verhogen, maar als het aantal treinreizigers verdubbelt, komt er minder fijn stof in héél Vlaanderen.

Leefbaarheid, meneer Termont, is meer dan de bestrijding van fijn stof. Leefbaarheid is niet ingrijpen in de fundamentele structuur van een buurt, en al zeker niet als er valabele alternatieven voorhanden zijn. Deze stad, onze stad, meneer Termont, is geen kantoorstad. Onze stad, Gent, is een bewonersstad, waar mensen graag wonen en léven. Er is geen model voor Gent, want Gent bekleedt een unieke positie in Vlaanderen (en dat is geen slogan). Dat maakt het misschien wat moeilijker om daar een goede visie voor op te zetten, en verleidelijk om Brussel of –godbetert– Antwerpen als voorbeeld te nemen. Maar daar geven wij Gentenaars toch niet aan toe? Nie pleuje is het devies waar elke Gentenaar trots op is.

Pak de moeilijke weg, meneer Termont, want met bovenstaande uitspraken zal u niet op mijn (voorkeur)stem moeten rekenen.

(Kijk, een PDF-je.)

Welk een circus

De Waalse KrookHoewel het voor de meeste Gentenaren ondertussen wel al duidelijk is, raakt het stadsbestuur er maar niet uit. Wat moeten ze in godsnaam met dat circus. Jaren aan een stuk liet de stad het stenen wintercircus aan de Waalse Krook verloederen, tot plots Gerard Mortier met zijn Forum-plan op de proppen kwam. Gent had nood aan een grootschalig cultureel centrum, waarbij het Concertgebouw in Brugge zou verbleken en dat Gent opnieuw op de culturele kaart zou plaatsen. Dat Gent ondertussen (nog steeds) verschrikkelijk rijk was aan cultuur, werd gemakshalve over het hoofd gezien.

Noodgedwongen werd het project stopgezet toen de geldkraan werd dichtgedraaid door Anciaux, en ook de provincie steeds meer twijfels begon te krijgen over het Forum. Geen paniek, de plannen voor het Forum werden nog niet goed afgeblazen, of Forum bis lag al op tafel. Deze keer werd het een multimediacentrum in de breedste zin van het woord: bibliotheek, internet, filmzaal, maar ook sportcentrum en horeca.

Al is het bestuur er nog steeds niet uit. Als het van Daniël Termont en Sas Van Rouveroij afhangt, is het evenzeer mogelijk dat de locatie aan de Waalse Krook een winkelcentrum wordt. Want daar is blijkbaar grote nood aan, met het Shopping Center Gent Zuid, zo vlakbij. Nochtans, Gent en winkelcentra, het wil maar niet lukken. De vele galerijtjes, zoals tussen de Brabantdam en de Vlaanderenstraat; in de Zonnestraat; en tussen de Sint-Niklaasstraat en het Emile Braunplein, hebben allemaal te kampen met leegstand. De Gentenaar moet die galerijen niet.

Debat in de VooruitAnderhalf jaar geleden, tijdens een debat in de Vooruit, werd met grote trom een breed stadsdebat aangekondigd rond het circus Mahy, en bij uitbreiding het Forum. In juli vorig jaar werd een enquête gehouden over de bestemming van het winkelcircus, maar het stadsbestuur was uitermate onwillend om de resultaten daarvan kenbaar te maken. De resultaten dienden te worden geactualiseerd, zo klonk het, door de stopzetting van de plannen voor het Forum. Er was nog geen projectleider aangesteld door de bevoegde minister, was een ander antwoord. Op het eerste gezicht blijkt alvast dat in de resultaten van de enquête sterk naar voor komt dat de Gentenaren geen commerciële invulling wensen voor het wintercircus. En dat strookt niet met de plannen van het stadsbestuur.

Kijken we ook maar even naar de architectuurwedstrijd die was uitgeschreven voor het Forum. Hoewel de Gentenaren een uitgesproken voorkeur toonden voor de organische architectuur van Ito, besliste het stadsbestuur toch te kiezen voor het ontwerp van Neutelings. Inspraak?

Dat het Gentse stadsbestuur niet echt beschikt over een visie op het gebied van architecturale invulling is ondertussen reeds gemeengoed. Na het debacle met architectuurwedstrjd moet het bestuur gedacht hebben op veilig te spelen met de intentie alles in handen te geven van bouwpromotoren. Geen wedstrijd, geen debat, geen participatie. Want, zo beweert Termont vandaag in De Standaard: “over sommige projecten moet je als stad beslissen. Het Centre Pompidou zou in Parijs nooit gebouwd zijn indien men de Parijzenaars inspraak had gegeven.”

Vergeef ons, als wij niet geloven dat het stadsbestuur een dergelijke opdracht aankan. Architectuur wordt er pas met de haren bijgesleept als het echt niet anders kan. Want een bouwpromotor, of het nu voor de Waalse Krook of het Project Gent-Sint-Pieters is, is geen architect.

Wij eisen inspraak. Het stadsbestuur werd verkozen door de inwoners van Gent, en die hebben het recht op openbaarheid van bestuur en duidelijkheid in de zaken die ons allemaal aanbelangen. En Gent wil niet verder vercommercialiseerd worden, als dat nog niet duidelijk mocht zijn. Wij willen een duidelijk voorstel over de Waalse Krook, en inspraak in de beslissing. U wacht er best niet mee tot na de verkiezingen.

(Dit opiniestukje verscheen eerder vandaag op Gentblogt.)