persconferentie – volume12

Bob de… jazzer?!

Deze voormiddag mocht ik eerst de Bollaertskamer in het stadhuis bezoeken –het is daar een heuse werf, dus het aanwezige journaille kon zich verplicht in Bob(ette) de Bouwer verkleden. Ik heb toch maar een zelfportret gemaakt.

Vervolgens was er een gezwinde stadswandeling (sneller dan het openbaar vervoer, trager dan fietsende collega’s) naar de Gentse Barge, die lag aangemeerd aan de Kantienberg.

Daar vond de persconferentie voor Jazz in ’t Park plaats, met op het einde een kort saxofoonconcert door Jeroen Van Herzeele, Ben Sluijs, en Frank Vaganée. Peter Hertmans was er ook, maar die was zijn gitaar vergeten.

Straks leg ik de cd van Jazz in ’t Park 2008 op, die werd voorgesteld, met o.a. het Jeroen Van Herzeele Special Project (Mode 7 / Psalm en Venus / Leo). Ondertussen kunt ge u al allemaal lid gaan maken van de Facebook group Jazz in ’t Park, en binnenkort komt er dan een verslagje (of twee) bij Het Project.

helemaal genezen

De wekelijkse persconferentie van het Gentse Stadsbestuur had –uitzonderlijk– gisteren plaats, niet vandaag, zo wist de vriendelijke concierge van het stadhuis mij te vertellen. Ik kwam toen van de Mokabon, want in de Coffee Lounge, waar ik een prepersconferentiekoffie nuttig was er een trouwfeest aan de gang. (De Mokabon is voor de postpersconferentiekoffie. En om de voorraad verse bonen aan te vullen.) Mijn griep mag dan wel over zijn, helemaal gezond ben ik nog niet. In mijn hoofd is het momenteel nog ijler dan de lucht op K2. Meer dan genoeg factoren om mij helemaal het noorden te doen kwijtraken.

Het voelt als een roes, maar dan een ongemakkelijke, met een lichte zweem van misselijkheid als een voorbode van een kater. Ik herinner mij de plaatsen die ik daarnet heb bezocht en de mensen die ik heb gezien. Ik zie nog steeds de verrassing op de gezichten van de mensen in de Mokabon toen de tafel waar ik aan had plaatsgenomen acht centimeter de lucht in ging, om vervolgens onder luid protesterend gerinkel van de koffietassen terug op de vloer neer te smakken, toen ik aanstalten maakte om naar de persconferentie –die uiteindelijk dus niet plaastvond– door te gaan. Ik heb getwijfeld om een citruspers te kopen, maar vond twintig procent korting niet genoeg. Ik ben uit gewoonte de Bilbo binnen gestapt, en weet dat ik vriendelijk heb geglimlacht naar de immer sympathieke blonde verkoopster –die bovendien steevast een glimlach terugschenkt. Ik heb een koffie –dubbele espresso– gekregen van C. in Vooruit, en twee voorbeluistercd’s die ik later vandaag aan mijn cd-speler ga voeden. En ik heb de wekelijkse Donald Duck voor Henri meegebracht.

Maar ik denk dat ik nu toch nog even terug in mijn bed ga kruipen.

zinloos

(Canon EOS 5D, EF 16-35mm f/2.8 L II USM @16mm, f/2.8, 1/8000s, 1250 ASA)

—

“En u bent?”, vraagt de als vrouw verklede vlinder mij bij het betreden van de gemeenteraadszaal. Ik kijk haar verbaasd aan, alsof het uitmaakt wie ik ben.

“U bent fotograaf voor welke publicatie?”, dringt ze aan, de handen vol pamfletten en persmappen.

“Gentblogt”, antwoord ik vriendelijk.

Ze plooit zich minzaam dichterbij, om aan te geven dat ze mij niet heeft begrepen. Nog iets verder en de stapel persmateriaal valt op de grond.

“Gent… blogt”, prononceer ik traag en nadrukkelijk. Het gebeurt wel meer dat mensen niet met ons vertrouwd zijn.

Ze knikt en zet een stap naar achter als om mij door te laten. Als ik aanstalten maak om mijn (officiële) persmap (van het stadsbestuur) af te halen, roept ze mij alsnog achterna: “Zal ik u toch een folder geven? En een persmap misschien? Of doet uw collega dat?”

Ik kijk haar even vragend aan, en zoek vervolgens bevestiging bij de voor mij geheel onzichtbare collega die ik vandaag blijkbaar heb meegebracht.

“Ah!” Daar verschijnt opnieuw die minzame glimlach. “U doet alles zélf.”

—

Lees meer over het wedervaren van uw reporter op de wekelijkse persconferentie van het Gentse stadsbestuur bij Het Project: Uitgelicht: zinloos