Niet alleen op dit weblogje hangen twee affiches uit, maar ik zou ze ook graag tegen mijn venster geplakt hebben. Van de sympathieke juffrouw die op nummer 8 van de sp.a-kieslijst prijkt, heb ik al een affiche gekregen, maar ik zou er graag ook nog ergens een van Groen! op kop tikken.
Iemand een idee waar of hoe ik daar kan aangeraken? (Of als er iemand een op overschot heeft, mag die altijd in mijn bus gedeponeerd worden –nr 145.)
Kijk, daar kan ik nu zo van genieten. Henri is net thuis gekomen, en nu zit hij hier naast mij op de bureaustoel te lezen, terwijl ik op de computer zit verder te prutsen.
Niet voor lang echter, want straks gaat het (binnen)stadswaarts voor OdeGand –al ben ik niet echt overtuigd; ik pak mijn fototoestel mee (moet dringend een voorraadje Portra BW inslaan) en een boek, en we zien wel. En vanavond gaan we eten in De Foyer.
Het wordt dus kalm op dit gedeelte van het internet vandaag.
Met ‘zelden’ ging ik beginnen, maar eigenlijk heb ik nog nooit een slechte entry gelezen op Waiter Rant. De mens werkt ondertussen ook aan een boek, en ik kan u verzekeren dat het in mijn collectie niet zal ontbreken.
Dying in vain, heet het vandaag. Over mensen die te trots zijn om bij te leren, en de schuld graag op anderen steken. Tiens, dat klinkt bekend in de oren.
Gisteren heeft Henri zijn eerste muziekles gekregen. Hoewel hij het niet helemaal wou toegeven, zag ik dat hij best nerveus was. Op de tram zat hij met de koffer met daarin de trompet op zijn schoot, en keek hij diep in gedachten verzonken voor zich uit.
“Wat moet ik doen als ik dat niet kan, papa?” klonk het wanhopig.
– Je moet ervan uitgaan dat je het niet kunt, jongen. We gaan naar de muziekschool omdat je het daar gaat leren. En soms leer je iets snel, soms doe je daar wat langer over. Een beetje zoals de lessen op school.
“Maar op school is zo ‘makkie’.” (Onlangs waren er leestesten, en hij bleek niveau AVI-5 te hebben; in het tweede leerjaar worden ze geacht bij het begin net boven AVI-2 te zitten, en pas op het einde van dat schooljaar AVI-5.)
– Wel, wordt het dan niet tijd dat je eens aan iets minder ‘makkie’ begint?
Tijdens de les zelf was ik zenuwachtiger dan hij. Henri pakt de meeste zaken met een soort je-m’en-foutisme aan –hoewel hij initieel zeer bedeesd is. Het nadeel daaraan is dat hij er nogal snel van uitgaat dat hij iets kan, maar het groot voordeel is dat hij dan ook durft verder te gaan.
De trompet kwam er nog niet echt aan te pas. Op het einde heeft hij twee noten mogen blazen, maar daarvoor waren het vooral oefeningen op ademhalingstechnieken. Inademen vanuit de buik, uitblazen zonder de wangen te bollen, dan hetzelfde met een ballon, met het mondstuk, en dan langzaam en lang blazen tegen een lint. En ‘zoemen’: de lippen laten trillen alsof hij trompet speelt; met en zonder mondstuk. En dat mag hij nu oefenen tot volgende week.
Leica introduceerde niet alleen de M8, maar bracht meteen ook een update voor de rest van de digitale line-up.
Er is het nieuwe D-systeem, dat deel uitmaakt van de 4/3-alliantie (Fuji, Kodak, Leica, Olympus, Panasonic, Sanyo, Sigma), waarbinnen Leica de Digilux 3 introduceert, en in de compacte serie zijn er de V-Lux 1 en de D-Lux 3 (een beetje een onhandige naam, die laatste, gezien het niet tot het D-systeem behoort).
Al zijn die toestellen grotendeels gelijkaardig aan de Panasonic equivalenten: DMC-L1, DMC-FZ50 en DMC-LX2.
U zegt? Nee, de M8 kan je tot nader order niet in Panasonic versie kopen.
Vraagt Beau in de reacties op Leica M8:
Hoe werkt dat batterijloos fotograferen? Op wat voor energiebron werkt dat dan?
Wel, ’t is eigenlijk wreed simpel: om foto’s te maken hebt ge hoegenaamd geen andere energiebron nodig dan licht (jawel, licht is energie).
Opa Pettson zou dit zonder twijfel veel beter kunnen uitleggen, maar in zijn allereenvoudigste vorm is een foto niet meer dan licht dat –in verschillende sterktes– op een lichtgevoelige plaat (de film) wordt geregistreerd. Een fototoestel hoeft niet meer te zijn dan een doos met een gaatje in om dat licht door te laten, de zogenaamde pinhole camera (zoek maar eens op Flickr met de tag pinhole camera).
Al de rest, lens, sluiter, filmtransport, lichtmeter, etc, zijn zaken die werden toegevoegd voor het comfort van de fotograaf (zoals automatische lichtmeting) en de verbetering van het beeld (scherpere beelden door betere lenzen bijvoorbeeld).
Zo’n Leica is een volledig mechanische camera, d.w.z. de scherpstelling is manueel (geen autofocus); de diafragmering is manueel; het filmtransport gebeurt manueel: om een foto te nemen moet je eerst de film doorspoelen, en tegelijkertijd span je daarmee de sluiter op (dat gebeurt via een veer, een beetje zoals met een speelgoedpistool met ‘poerkes’); afdrukken is manueel: om de foto te nemen, druk je de sluiterknop in, waardoor de sluiter met de handmatig ingestelde snelheid wordt geopend en opnieuw gesloten. Batterijloos fotograferen dus.
(In de M6 zit wel nog een lichtmeter, en daarvoor heb je een batterij nodig, maar als die lichtmeter niet werkt, kan je nog steeds foto’s maken. Een goede belichting kan je dan bekomen via de sunny 16-rule bijvoorbeeld.)
Als ik geen perskaart zou hebben voor het Filmfestival, dan zou ik toch wel bijzonder geïnteresseerd zijn in volgende mededeling.
Op zaterdag 7 oktober zijn er in avant-première maar liefst vijf (!) festivalfilms te zien in Kinepolis. Uw filmdag start om 9u45, wordt na de tweede film onderbroken voor een lunch in de VIP-ruimte van het festivaldorp, en eindigt rond 22u30 (de laatste film begint om 20u30). Dat alles voor de zachte prijs van 28 EUR (incl. lunch).
Inschrijven kan enkel online via de Focus website; en u kan het persbericht nalezen op de festivalsite.
Het stadsbestuur gaat op een hele conservatieve manier om met mobiliteit. ‘Meer parkeerplaats rond het station zodat mensen hun auto kwijtkunnen en de trein nemen’, is de filosofie. Wij opteren voor een moderne visie, zoals in Berlijn, waarbij al het openbaar vervoer gecentraliseerd wordt rond het station. Het is niet de bedoeling het gebruik van auto’s te promoten en zo nog meer fijn stof de lucht in te jagen. Dat de SP.A dat argument zomaar wegwuift, vind ik echt vreemd. In Gent, een zwarte zone, sterven per jaar 300 mensen vervroegd door dat fijn stof. Een nieuwe weg dwars door de stationsbuurt trekken, dat is echt geen goed idee.
Vera Dua in DS (13/09/2006: Interview. Vera Dua: ‘Veel goesting in Gentse sjerp’ –abonnement vereist; PDFje)
Het gebeurt slechts uiterst zelden dat ik me laat afleiden op de autostrade. Vanochtend ben ik echter, ter hoogte van Aalst een schitterend ogende wagen tegengekomen. Helaas reed hij op het eerste baanvak. Van het derde naar het eerste was mij toch iets te gevaarlijk, maar ik mocht wel hard in de ijzers gaan hangen, want net daar slibde het verkeer dicht. Met mijn slechte ogen kon ik op de koffer nog net iets ontwaren in de zin van Truxton of Tuxon. De wagen had het stuur aan de Engelse kant.
Eigenlijk had ik het al opgegeven er nog iets over terug te vinden, toen daarnet een link naar Gespot in Zandvoort (op autoblog.nl) in mijn RSS reader opdook. Met daarin o.a. een paar foto’s van een TVR Sagaris.
Dus ben ik maar eens op de site van TVR gaan neuzen, en wat trof ik daar aan? Mijn mystery car: de TVR Tuscan.
Hij ziet er identiek uit als degene die ik heb gezien (behalve de uitlaat misschien, maar in elk geval zonder de ontsierende achterspoiler die op de TVR site te zien is). Toch schoon hé.
Het najaar is op velerlei manieren ingezet. De nieuwe cultuurseizoenen zijn gestart, en de zomerseries ei zo na van het scherm verdwenen en vervangen door de nieuwe hits. Combineer beide, en u beschikt hopelijk over een goed functionerende videorecorder.
Bij ons thuis worden voornamelijk mijn programma’s opgenomen. Niet omdat mijn madam van mij de hare niet zou ‘mogen’ opnemen, maar wel omdat (1) ik ’s avonds meer van huis ben dan zij en (2) ik wéét hoe je de videorecorder moet instellen. De video is ondertussen behoorlijk versleten –dat hebt ge nu eenmaal met die analoge opnametoestanden– dus hebben we ons laten verleiden door de Telenet Digicorder. Mét Flexview.
Niet vergelijkbaar met VHS/bijzonder tevreden over:
Bovendien is Flexview momenteel drie maand gratis (daarna: 4,95 EUR), al ben ik meteen overgeschaked naar het Standard Pack dat Telenet sinds kort aanbiedt. ExpressNet + FreePhone + Flexview (ofte: internet, telefonie en digitale televisie) voor de ronde prijs van 50 EUR per maand (18,80 EUR per maand voordeel). Voor internet en telefonie alleen, betaalden we al meer dan dat, nu dus minder én we krijgen er nog eens Flexview gratis bovenop. Een mooie deal.
(Met dank aan Claus Kritsel, die het een tijdje geleden al had over de toen mysterieuze telenet triple play.)