Blijven luisteren

Peter Hum van Ottawa Citizen is met vakantie, en aan zijn afscheidspost te oordelen (A jazz CD reviewer’s work is never done) ben ik blijkbaar niet de enige met wat achterstand. En tijdens de vakantie is het zo mogelijk nog veel moeilijker om tot luisteren toe te komen.

Stef Gijssels van Free Jazz, beschreef recent zijn luisterproces, en dat blijkt niet eens zo erg verschillend van het mijne te zijn. Luisteren en blijven luisteren, ook (vooral!) passief: onderga de muziek. Als de muziek goed is, zal ze uw aandacht opeisen; als ze slecht is ook. Als de muziek noch goed, noch slecht is (het overgrote deel), zal ze voor uw oren onopgemerkt blijven.

Ga het aldaar eens lezen: How to listen to music…. Al ben ik het niet volledig met hem eens, ik kan er mij grotendeels wel in vinden.

Iets mee doen

Ze staan al vijf dagen in mijn google reader met een sterretje, want ‘ik ging er iets mee doen’. Evident zou zijn geweest gewoon een reactie bij die berichten achter te laten, maar ik ben een beetje een te grote controlefreak op dat vlak.

Dus leg ik maar een linkje. Naar het werkorgie bij Ysabje (alle vrouwen naakt, hotelkamers geboekt en gedeeld); waar ik in Brussel werkte was dat bijna altijd een nerveuze bedoening (het nieuwjaarsdiner, van orgie was geen sprake). Naar de heerlijk ontwapenende videoclip van I can be a frog (The Flaming Lips), bij Herfstmensje.

Goedemorgen.

Passie: it is just numbers

Fantastisch vind ik dat, mensen die gedreven zijn. Neem nu James Hoffmann van Square Mile Coffee Roasters uit Londen –waar ik geregeld koffie bestel.

Koffie maken is zoals koken: heel eenvoudig. Neem wat gemalen koffie, overgiet met water, serveer: klaar. Edoch, naarmate u meer koffie drinkt, zal u merken dat er bepaalde factoren zijn die de smaak van de koffie kunnen beïnvloeden. We denken aan de oorsprong van de bonen, de versheid van de bonen (wanneer zijn ze gebrand, en wanneer zijn ze gemalen); de kwaliteit van het water; de temperatuur van het water; de hoeveelheid koffie; de grofheid van de maling; de tijd van de extractie.

Als u koffie voor uzelf maakt, zijn al deze factoren in min of meerdere mate belangrijk, naar gelang uw eigen voorkeur. En daarmee is de kous af. Als u koffie voor klanten maakt, is het belangrijk dat u koffie maakt die keer op keer dezelfde smaak heeft. De klanten komen bij u langs voor de smaak van de koffie die u hebt geselecteerd. In het geval van espresso leidt men daarvoor barista’s op, die na de nodige training bijna probleemloos dezelfde standaarden kunnen aanhouden. Maar er is natuurlijk meer dan alleen maar espresso: koffie kan ook in een french press gemaakt worden, wat nog steeds geldt als één van de beste manieren om koffie te zetten. De grootste hindernis bij het zetten van een pot french press koffie, is de temperatuur en de hoeveelheid van het water.

In 2004 ontwikkelden een aantal ingenieurs van de Stanford Universiteit de Clover. Sinds 2006 dook de machine op in een aantal koffiehuizen, maar het heftige prijskaartje verhinderde wijdverspreide ingang. Eén zo’n Clover machine kost maar liefst 11.000 USD. De machine heeft ondertussen cult status en de volgelingen bestempelen de smaak van de koffie als niet minder dan fenomenaal. Starbucks kocht het boeltje op, waardoor de machine exclusief in de keten wordt gebruikt.

Begin dit jaar raakte James Hoffmann in gesprek met Paul Stack van Marco een ontwikkelaar en producent van waterkokers en koffie apparaten. Marco bleek geïnteresseerd in het project van Hoffman, en midden februari verscheen de eerste aankondiging van het Über Boiler project, dat ondertussen een eigen weblog heeft.

(Foto credit: uberboiler)

De Über Boiler is losjes geïnspireerd op de Quooker Tab, maar biedt een uitermate gecontroleerd gebruik van het water. Het toestel bevat een ingebouwde weegschaal om steeds dezelfde hoeveelheid water in de french press laten lopen, en een controller die het water op een constante temperatuur houdt (wat helemaal geen evidentie is). Hoffmann heeft gisteren een video gepost over de installatie van Über Boiler, en het is fantastisch om zien hoe enthousiast die mens is over dat toestel –zelfs als u niets begrijpt van wat hij zegt. Het is de gedrevenheid die voor zich spreekt, want, zo zegt hij zelf, it is just numbers.

Lay flat

Een goed jaar geleden publiceerde Shane Lavalette een call for entries voor een nieuwe publicatie over fotografie. Het zou gaan om een boekje met korte essays en interviews, vergezeld van een aantal losse foto’s. Lavalette heeft een interessante blog over fotografie –hij is zelf student in Boston– en zijn verzoek leverde meer dan 500 inzendingen op. Ik was al een beetje vergeten dat er een publicatie volgde, tot ik een tiental dagen geleden zijn post Mailing Lay Flat in mijn RSS lezer binnen kreeg.

Lay Flat 01: Remain in Light bevat een boekje van 40 bladzijden, en 20 losse foto’s, in een formaat van 14 op 19 cm. De oplage is beperkt tot 1.000 exemplaren, en één zo’n exemplaar kost ocharme 25 USD + shipping, wat neerkwam op nog geen 30 EUR.

Lay Flat 01: Remain in Ligh

Gisteren bracht de postbode dit pakje –wij hebben een zeer vriendelijke postbode overigens (die vandaag nog twee pakjes heeft bezorgd)– en ik was er geheel in de wolken mee.

Geïnternetwerkt

Huh. Door al dat genikeplus raak ik weer meer geïnternetwerkt (ik voel mij helemaal retro). Mijn facebook is wat actiever, ik heb twitter geheractiveerd (met Tweetdeck) en meteen per abuis een oude run via Twiike gepost (edoch bedankt voor de suggestie, Ardi XIV).

Mijn boeken staan op Goodreads en bij LibraryThing; mijn links op delicious; en mijn muziek op last.fm. Ik heb een myspace, en een Linkdin profiel, en smijt mijn foto’s op Flickr. Op twee accounts zelfs. En ze komen ook nog eens allemaal op mijn tumblr. (En dan heb ik nog niet eens over de hopen minder actieve of inactieve accounts.)

Och, geef maar toe: het is bij u net zo erg!

browser alfabet

Gezien bij Sara, en de oorsprong is mogelijks terug te brengen tot Adam Polselli: The Alphabet, According to Safari. (Al zal het nog wel eerder door iemand anders geprobeerd zijn.)

De opdracht is eenvoudig: in de adresbalk van uw browser alle letters van het alfabet afgaan, en telkens noteren welke site daarbij als eerste wordt gesuggereerd.

  1. amazon.fr
  2. blog.volume12.net
  3. citibank.be
  4. delicious.com
  5. ebay.be
  6. flickr.com
  7. gmail.google.com
  8. home-barista.com
  9. imdb.com
  10. jazzinbelgium.com
  11. kramerknives.com
  12. latartinegourmande.com
  13. morgenkomtpolly.be
  14. newyorker.com
  15. opatuur.be
  16. pasmarose.de
  17. quickmill.it
  18. runnersworld.com
  19. shop.squaremilecoffee.com
  20. teveblad.be
  21. users.telenet.be/opatuur
  22. volume12.net
  23. woordenlijst.org
  24. xe.com/ucc/
  25. youtube.com
  26. zone09.be

Weinig verrassend. Voor mijzelf althans.

omtrent die foto’s

Dat ik het zelf bijna vergeten was, maar recentelijk werden mijn foto’s in gedrukt materiaal geplaatst. In een boek en in een tijdschrift, om precies te zijn. In chronologische volgorde hebben we het dan over JazzLab Series 1993-2008 en de Jazzmozaïek van september.

De JazzLab Series organiseren al 15 jaar jazzconcerten in Vlaanderen, en dat werd begin deze maand gevierd met een feestje in de Roma. Een feestje met een concert (van Hamster Axis of the one-click Panther en de JazzLab Series All Stars Band), en een voorstelling van dat boek.

Bekijk vooral die PDFs eens (op de site bovenaan rechts), maar ik zou u toch willen motiveren dit boek aan te schaffen, als u een klein beetje in de Belgische jazz bent geïnteresseerd. Met name het deel De schouders onder de Belgische jazz 2, met als ondertitel Enkele kritische beschouwingen, biedt een interessante kijk op het Belgische jazzgebeuren, en onderzoekt ook de rol die is weggelegd voor organisaties zoals de JazzLab Series. Voor amper 15 euro krijgt u 80 bladzijden inzicht in een deel van de recente Belgische jazzgeschiedenis, én een aantal fotokaternen.

Ook in Jazzmozaïek september staan er dus foto’s van mij, het meest opvallend zijn waarschijnlijk die van Jazz Middelheim (pagina 28-29). Het tijdschrift is gratis te verkrijgen, of u kan het ook gewoon downloaden (al krijg ik de PDF van Zomerfestivals in Beeld –waar mijn foto’s van Jazz Middelheim werden opgenomen– niet geopend).

Fantastisch vind ik dat, die publicaties, en het doet toch serieus wat om uw werk eens in ’t echt te kunnen zien (ipv op een computer). En zo mooi gedrukt bovendien. Misschien moet ik toch maar eens wat foto’s op groter formaat laten afdrukken.