Grmbl. Ik was weer een paar dagen out –het gebeurt meer en meer, en ik heb geen idee waarom. Het is altijd een combinatie van migraine en verkoudheid, en altijd bij grote weersveranderingen.
Woensdag kon ik nog net naar het Charles LLoyd & Maria Farantouri concert in De Bijloke, al zat ik daar met een stevig kloppende kop geprangd tussen een roedel meisjes (nog niet zo vreselijk lang van school af, schat ik) voor wie het duidelijk lastig was om de aandacht bij het concert te houden (ze konden dan wel weer hun handen niet van elkaar houden, maar bon). Meerdere mensen hebben zich aan hun storende gedrag geërgerd, maar ik was zodanig murw dat ik het meeste gewoon niet geregistreerd heb.
Donderdag heb ik het concert van het Sophie Gent Ensemble in de fantastische Miryzaal aan mij moeten laten voorbij gaan.
Vrijdag heb ik een goede lunch annex vergadering moeten missen, en heb ik ’s avonds niet eens aan de orkestrepetitie kunnen deelnemen –iets wat ik nooit ofte nimmer mis (ik heb zelfs meegespeeld in de repetitie met een stuk infuus in mijn hand).
Zaterdag heb ik een bijzonder aangenaam etentje gemist én de opera waar ik al een jaar naar uitkeek (Parsifal, waarvoor ik naast mijn schoonmoeder op een premium plaats mocht gaan zitten).
Zondag gingen we eigenlijk naar een tentoonstelling (of twee) in Brussel, maar die uitstap werd (voor mij dus) uitgesteld, en Tessa en Henri zijn dan naar de Erfgoeddag getrokken.
Verder sta ik (alweer) hopeloos achter met mijn oefeningen voor piano, heb ik wel een boek uitgelezen, en heb ik bijna een volledige ronde geprestiged in Call of Duty: Black Ops II.
Maar ik ben begonnen aan een inhaalbeweging, en vanavond kom ik zelfs voor de eerste keer opnieuw buiten (repetitie beginners-orkest). En avant!
