Het is weer zover: migraine. De voorbije drie weken aan een ratio van één keer per week. En nu maak ik een afspraak met de dokter, zegt mijn thuisdokter met dwingende blik.
Ondertussen kan u zich altijd vermeien met mijn tumblr account. (Waar u o.a. kan zien dat Tessa met contrabas is begonnen.)
Toen ik een week geleden in Vooruit een e-mail van Mobistar ontving om de iPhone 4S te reserveren, heb ik niet lang getwijfeld. Exact twaalf minuten nadat Mobistar de mail had rondgestuurd, zat er een nieuwe mail in mijn inbox:
Je zal je iPhone in het MOBISTAR GENT VELDSTRAAT kunnen komen afhalen en betalen. Dit Mobistar Center gaat op vrijdag 28 oktober van 8 tot 10 uur ’s morgens alleen open voor jou.
Let op die alleen open voor jou
wat natuurlijk betekende: alleen voor jou en de andere mensen die er een hebben gereserveerd. Ik dacht vanochtend slim te spelen, en een uurtje te wachten zodat de ergste file wel voorbij zou zijn. Rond 9u10 was de file echter een meter of twintig-dertig lang. Dat ze gemiddeld tien minuten, een kwartier, nodig hadden per persoon, vertelde een mevrouw van de winkel, maar dat ze wel met ongeveer vijf tegelijk bezig zijn.
Rond elf uur, half twaalf zag het er nog zo uit:
Maar de sfeer zat goed.
Er werden caprisonnekes uitgedeeld en koffiekoeken…
…en wie te moe was, ging er gewoon even bij zitten.
En met deze mensen heb ik een uur of drie-vier van mijn leven doorgebracht. Ze hadden allemaal verlof gepakt, of recup, of hadden hun vergaderingen tot vlak na de middag verzet.
Er was ook een mevrouw uit Koksijde (niet op de foto), die rond tien uur terug naar de kust is vertrokken, nadat ze voor haar geregeld hadden dat ze haar nieuwe toestel ook in Oostende kon oppikken. En rond half één, kwart voor één stond ook ik buiten met een nieuwe telefoon. Nooit gedacht dat ik ooit zo zot had kunnen zijn.
Wie mij op facebook volgt, wist het al: na 3,5 jaar heeft mijn gsm (een original iPhone, gekocht in Seattle in april 2008) het begeven. De aan/uit-knop bovenaan was al een tijdje kapot, maar erm… there’s an app for that. Gisteren heeft echter het touchgedeelte van het touchscreen het begeven –een redelijk cruciaal onderdeel van de telefoon. Theoretisch werkt de telefoon dus nog wel (ik kon hem nog koppelen in iTunes bijvoorbeeld), maar ik raakte er niet meer in. Qua timing zit dat net niet goed natuurlijk, gezien de iPhone 4S pas eind deze maand bij onze gereleased wordt. Dus kon ik niet anders dan een nieuwe kopen –er staan er hier al twee te springen om de nieuwe aanwinst over te nemen, als ik toch nog de 4S in huis zou halen.
’t Is de Samsung Gio geworden. Omdat die er ietwat deftig uitzag, redelijk van prijs is, en synchroniseert met Google Contacts en Google Calendar. Hij ligt een nachtje op te laden, en vanaf morgen ben ik opnieuw bereikbaar. Damn.
Interviews waren zaken waar ik mij nooit aan zou wagen. Ik ben er veel te timide voor, ik beschik niet over de nodige apparatuur, en wat moet ik begod aan die mensen vragen. Ergens in de middelbare school heb ik dat ooit één keer gedaan, maar eigenlijk heb ik dan enkel foto’s gemaakt, en iemand anders het interview laten afnemen. Nochtans loop ik al een tijdje met de gedachte rond om aan jazz interviews te beginnen, omdat ik nu toch een beetje achtergrond begin te krijgen in het genre, en al door heb dat de mensen met plezier praten over de dingen waar ze (graag) mee bezig pijn. Et voilà, het was gedecideerd: laten we eens iemand interviewen.
Vandaag heb ik dus, voor de eerste keer in mijn leven, iemand geïnterviewd. Tot gisteren was ik ervan overtuigd dat ik nog steeds niet over de nodige apparatuur beschikte, maar dat was duidelijk zonder het wonder van de iPhone gerekend. Er bestaan ondertussen tal van voice recorder applications, sommige zelfs gratis, zoals iTalk van Griffin. Er hoort een –ook al gratis– iTalk Sync applicatie bij, die u toelaat om de opnames naar de computer –of rechtstreeks in iTunes– te importeren (ook voor windows). De klankkwaliteit is niet schitterend, maar aanvaardbaar, al wacht ik mijn oordeel af tot ik het volledig heb kunnen beluisteren.
Want nu wacht mij eerst nog de taak om het interview verder te verwerken natuurlijk…
Ondertussen heb ik de iPhone wel naar versie 2.0 laten updaten. Ttz, ik heb Pwnage 2.0.1 gebruikt en de instructies op iClarified gevolgd: How to Unlock/Jailbreak Your 2.0 2G iPhone (Mac). De update verliep probleemloos.
De enige reden waarom ik 2.0 heb geïnstalleerd, is omdat ik nu iPhone apps kan gebruiken. Een paar jaar geleden had ik nog gezworen enkel een nieuwe gsm aan te schaffen, als die alles wat ik nodig had in één toestel kon bevatten. Toen ik de iPhone heb gekocht, was dat nog niet 100% het geval, maar ondertussen zijn we toch wel al héél dichtbij gekomen.
Wat heb (had) ik nodig? (Gerangschikt in volgorde van belang –belangrijkste eerst.)
Vijf zaken dus, en het heeft jàren geduurd eer die in één toestel konden worden bevat. Een primitief adresboek zat wel op elke gsm, maar bij het wisselen van merk –of soms zelfs gewoon van gsm binnen hetzelfde merk– kon ik vaak opnieuw beginnen samenstellen.
Aan zo’n mediatheek moest ik zelfs niet denken.
Added bonus:
Bottom line: de internet-toestanden zijn (voor mij althans) voorlopig geheel bijkomstig. Als de dataprijzen naar beneden en de -snelheden naar boven gaan, zullen we de zaak herbekijken. Maar ik kan u niet zeggen hoe content ik ben dat ik eindelijk mijn mediatheek kan meesleuren.
Het zal vanochtend in elke krant staan, en mogelijks is het ook al op het nieuws geweest, maar vanaf 11 juli zal de iPhone eindelijk ook in België beschikbaar zijn. Het initiële aanbod zal via mobistar verlopen.
Het goede nieuws is dat België meteen over de nieuwste versie van de iPhone zal beschikken, het nog betere nieuws is dat die stukken goedkoper zal zijn dan de oorspronkelijke (Edge) iPhone. Tijdens zijn speech gisteren in San Francisco verkondigde Steve Jobs The price is a maximum of $199 all around the world.
Of dat ook betekent dat de goedkoopste iPhone (8GB) in België te koop zal zijn voor (omgerekend) 125 euro, zullen we pas weten op 11 juli.
Spijtig voor de mensen die onlangs nog een iPhone uit de V.S. hebben laten overkomen en nu met een verouderd toestel zitten? Ik denk het niet –behalve dan eventueel voor de prijs. Om van de 3G mogelijkheden gebruik te kunnen maken, dient u overigens eerst nog een data-abonnement bij Mobistar te nemen. Het goedkoopste abonnement kost momenteel 18 euro per maand; daarvoor mag u 200MB per maand versassen, en dat is behoorlijk weinig data (*). Voor het abonnement met 2GB per maand betaalt u 30 euro (per maand dus). 3G gebruik is –voorlopig althans– voornamelijk op de zakelijke markt gericht.
Alle mogelijkheden van de iPhone werken evenwel ook via WiFi (draadloos netwerk), dat reeds met de vorige iPhone beschikbaar was. WiFi kan u -elders dan thuis– verkrijgen via bijvoorbeeld de Telenet Hotspots, en een HotSpot abonnement daarop kost 10 euro per maand (gratis als u TurboNet klant bent). Bovendien zijn er ook steeds meer gratis WiFi plaatsen te vinden (zoals in de Gentse Vooruit, als ik mij niet vergis).
Andere nieuwigheden zijn de iPhone apps, en de ‘vervanger’ van .Mac: MobileMe. MobileMe werkt met pc, mac, en iPhone, en brengt ons nog dichter bij een integratie en beschikbaarheid van uw gegevens. De nieuwe iPhone introduceert ook een gps chip.
Apple speelt met deze release duidelijk op twee markten. Enerzijds de consument, die voor 125 euro een wel zeer aantrekkelijke en veelzijdige gsm kan bemachtigen. Anderzijds de zakelijke markt, die met deze cutting edge telefoon heel wat zakelijke toepassingen binnen handbereik heeft –zonder de noodzaak het computersysteem naar mac te switchen. Tijdens de speech, gisteren in het Moscone Center, werd heel wat nadruk gelegd op de zakelijke markt.
Het ziet er in elk geval zeer naar uit dat de iPhone ook in Europa binnen de kortste keren de gsmmarkt gaat domineren/veranderen, net zoals de iPod bij de mp3 spelers.
—
(*) Ter info. De homepage van Gentblogt telt reeds 1,270 MB; commentaar nalaten op ‘Allergische berken’ in Rabotpark –een artikel zonder beelden– vraagt om nog eens 0,5MB.
Um, ja, het was hier niet betaalbaar, telefoneren via onze Belgische gsm provider. Misschien wel voor mensen wiens gsmrekening door de baas word opgepikt, of die hun eigen baas zijn (hey, die bazen kunnen dat toch inbrengen, dus waarom niet), maar wij vonden dat een beetje onzinnig. Vooral omdat we hier voornamelijk naar elkaar bellen met die gsm, of gebeld worden (ook dát kost geld als het via de Belgische provider moet), en dat wij voor onze telefoontjes naar de Heimat gretig gebruik maken van een excellent functionerende Skype.
Een van de eerste zaken die we in orde hebben gebracht, toen we tijdens ons eerste weekend University Village –de shopping mall aan de universiteit– bezochten, was ons het equivalent van een pay & go kaart aanschaffen. We gingen er langs bij at&t, omdat die hier goed vertegenwoordigd lijkt. GoPhone, zo heet dat plan, en het heeft twee opties, eentje waarbij u 1 dollar betaalt per dag dat u belt (en verder belt aan 10 cent per minuut, of gratis naar een ander mobieltje), of eentje waarbij u gewoon 25 cent per minuut betaalt. De eerste optie was goedkoper zodra we on any given day 8 minuten naar elkaar bellen, en als u mijn doktertje een beetje kent…
Daarnet vond ik dit in mijn newsreader: reclame voor GoPhone, door niemand minder dan Meat Loaf [via].
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=o5YMVO7-8ns&hl=en]
Op en top Amerikaans.
—
Euh ja, dat van die iPhone uit de titel. In de Apple Store van de University Village hadden ze er geen meer op voorraad. Ik was van plan eventueel nog eens terug te keren, maar de afstand was mij iets te groot. Edoch, hier op Capitol Hill en in downtown hebben ze hopen at&t shops, en daar kan je hem net zo goed kopen, zonder dat ze er u een phone plan bij verkopen. Dat gaat allemaal via iTunes. Allez, zou allemaal via iTunes moeten verlopen, ware het niet dat dit in dertig seconden geklaard was. En die iPhone, dat was van moeten. Mijn iPod was al een tijdje kapot, en er komt een Nike+ voor de Touch en de iPhone. Maar vooral: mijn Belgische gsm wou niet werken op het Amerikaans netwerk. Niet gelogen! Serieus! Echt waar!
(Wie mij wilt bereiken stuurt mij een mailtje, en ik stuur u per kerende mijn gsmnr.)
In de lobby van het hotel bevond zich een Information Stand. De vrouw zag mij al van ver aankomen.
“Do you need assistance, Sir?”, vroeg ze toen ik op een paar passen van haar was verwijderd.
“Actually yeah, I do.” (Ik was ondertussen al helemaal mee met de local speak, vandaar de ‘yeah‘ waar de subtielere ‘yes‘ ruimschoots had volstaan.) “Would you happen to know whether there is an Apple Store somewhere on the Strip?”
Ze keek me niet begrijpend aan. “An apple store? Like the fruit? What kind of apples are you looking for, Sir.”
“Erm, well, it’s more Apple as in Apple Computers,” corrigeerde ik voorzichtig.
“Oh!”, stootte ze uit. “You sound just like my daughter who tells me all kind of stuff I don’t know nothing about when I get home.” Ze ging net zeggen dat ze geen idee had waar ik dat kon vinden, toen een jongere collega ons toeriep: “at Fashion Show! It’s all at Fashion Show.”
Fashion Show is de grootste shoppping mall op de Strip. De Strip is de Las Vegas Boulevard, de drukste weg in Vegas, waarlangs alle (belangrijke) casino’s/hotels gevestigd zijn. Wij logeerden in Circus Circus, helemaal op de noordkant van de Strip, en het zuiden werd afgesloten met Mandalay Bay. Er waren nog wel wat hotels voor en achter, maar ik had niet het gevoel dat die nog ergens voor meetelden. Fashion Show lag daar ergens tussenin, eigenlijk nog redelijk dicht bij ons hotel. Er was een stuk braakliggend grond, een McDonalds, een hotel dat aan het begin van juli er na 65 jaar mee was opgehouden (Frontier, 1942 – 2007), een tijdelijk (?) office voor de in aanbouw zijnde Trump Building, en dan was er Fashion Show. De eerste volle dag dat we in Vegas waren hebben we er grotendeels in doorgebracht.
De shopping mall telt three floors (een gelijkvloers en twee verdiepingen), waar je honderden winkels vindt, voornamelijk kledingszaken. Op de tweede verdieping (third floor) was er een food court vol junk food ketens. De Apple Store bevond zich op het gelijkvloers, helemaal achteraan. De winkel was eerder aan de kleine kant (geen verdieping hier), maar had alles in huis wat je je op Applevlak kon wensen. Inclusief de iPhone. Tessa zou er tijdens de laatste dag van ons verblijf de MacBook aanschaffen (nog goedkoper dan de studentenprijs in België) waarop ik deze tekst zit te tikken.
De iPhone had een plaatsje gekregen, prominent vooraan in de winkel, waar ik straal voorbij was gelopen, om met Tessa de verschillende laptop modellen te overlopen. Henri had er evenwel al onmiddellijk een in zijn handen, en voor ik het goed wist, zo vertelde Tessa even later, had hij al YouTube video’s afgespeeld en een route geplot van Salt Lake City (onze eerste nacht in de USA) naar Vegas.
Het is een fantastisch toestel, die iPhone, en de weinige beschikbare exemplaren vliegen dan ook de winkel uit. “How to buy an iPhone“, stond er op een officiële pancarte bij de ingang. “Be here when the store opens at 9 a.m. We receive new iPhones daily, but only in limited supply.” Hoe het toestel werkt? Net zoals in de reclame. Slide to unlock, slide to scroll, internet, adresboek, sms, verander de oriëntatie van de tekst (landscape naar portrait en omgekeerd) door het toestel te draaien, enz. Het is redelijk plat –platter dan de meeste GSMs in elk geval– en het scherm wordt niet vuiler dan het scherm van een gsm. Tekst tikken en op links klikken kan een beetje moeilijk zijn voor mensen met grotere vingers, maar het is zeer zeker werkbaar vor iedereen. Een stylus zou misschien een asset zijn, maar misschien bestaat die mogelijk ondertussen al. Ik heb het niet geprobeerd, en evenmin gevraagd. De hebbeding-factor is –ondanks de prijs– onmetelijk hoog. Er kwam geen Amerikaan voorbij of het stond op zijn verlangenlijstje.
In elk geval: I touched the iPhone. En dat voelde zeer goed.
Jawel, ze zijn er eindelijk, de twee media devices waar iedereen op zat te wachten. Enfin, ik toch. Al spoed ik mij om te zeggen dat ik op zijn minst de 2nd Gen versies ga afwachten.
Waarover het gaat?
De iPhone
iPhone combines three products — a revolutionary mobile phone, a widescreen iPod with touch controls, and a breakthrough Internet communications device with desktop-class email, web browsing, maps, and searching — into one small and lightweight handheld device.
Ga zelf maar eens kijken op de Apple iPhone produktpagina.
De iPhone is een …jawel, telefoon, met een van de meest gebruiksvriendelijke van het moment. Bellen, voicemail, de organisatie van SMSjes, het is allemaal intuïtief en vanzelfsprekend. Geen zevenduizend menu’s waarachter evenzoveel submenu’s schuilgaan.
Maar de iPhone is (vanzelfsprekend) ook een iPod (video iPod eigenlijk), met een nog betere interface dan de originele iPod.
En tot slot is de iPhone ook nog een Internet Device: Safari voor browsing, (e-)mail (POP3 en IMAP), Google Maps, en widgets (zoals we gewoon zijn van OS X).
Het toestel heeft een multi-touch interface, voorzien om geheel met de vingers te worden bediend, en voorzien van een soft keyboard, wat bijvoorbeeld het tikken van tekst (voor SMS en mail) veel gemakkelijker maakt. Het geheel draait op OS X, is quad-band, 802.11b/g Wi-Fi, en Bluetooth 2.0 met EDR. Moet er nog zand zijn? Ewel, nu ge er toch om vraagt, het dingt ‘voelt’ of het zich in landscape of portrait bevindt (staand of liggend); of ge het aan uw oor houdt (en dus het display afzet om het verbruik te optimaliseren); en pas de lichtsterkte van het scherm aan uw omgeving aan.
Het komt in een 4 en 8GB versies, met een 2 megapixel camera, en een batterij die gemiddeld vijf uur meegaat bij gemengd gebruik (dus ja, ik wacht zeker op een volgende versie).
Apple TV
Het media centre dat door Apple al eerder werd gesuggereerd.
Apple TV puts your iTunes library — movies, TV shows, music, and podcasts — plus movie trailers from Apple.com on your TV. And your digital photos from iPhoto on a Mac or Adobe Photoshop Elements or Adobe Album on a Windows PC appear in high definition, so you can put on a stunning big-screen slideshow.
Films, series, muziek, podcasts, foto’s, u bekijkt het allemaal op uw TV via Apple TV, wat op zich op zijn (haar?) beurt dan weer draadloos –of via ethernet kabel– met uw computer verbindt. Apple TV heeft overigens maar één HDMI kabel nodig om zich met uw TV te verbinden, zowel voor audio als video –al kan het ook met meerdere kabels voor ‘oudere’ systemen (geen SCART precies).
Ach, u hoeft mijn enthousiasme niet te delen, maar binnen een jaar of twee-drie heb ik beide toestellen in huis. Wedden?