Ik had inderdaad verzuimd om over migraine te schrijven. Om de eenvoudige reden dat ik er eigenlijk bijzonder weinig van afweet. Net zoals mijn aften, onderga ik het gewoon, en hoop ik dat het snel voorbij is.
Vaak is er een prodromale fase: er zijn tekenen die de migraine voorspellen, zoals een soort hoofdpijn die er eigenlijk niet is (heel raar, ik kan het niet goed omschrijven), of zie ik erm… amoeben. De literatuur spreekt van scotomen, maar dat zijn blinde vlekken, en bij mij zijn het eerder wazige vlekken, met een kern en randen. Amoeben dus. Volgens de regels is de fantoomhoofdpijn dan waarschijnlijk prodomaal (want die treedt al de avond voordien op), en zijn de amoeben auraal (want die gaan onmiddellijk aan de aanval vooraf).
Voor de rest heb ik het allemaal: sterke overgevoeligheid voor licht- en (vooral) geluid, kloppende hoofdpijn, en misselijkheid –vergelijkbaar met een gigantische kater. Chocolade is een mogelijke trigger –als ik het eet, verorber ik ook meteen een ganse lat (double lait bijvoorbeeld, of die wereldwinkel praliné); alcohol drink ik al lang niet meer; koffie heeft geen invloed. De grootste kans op migraine heb ik tussen ergens eind september en eind februari –de winter is ook mijn minst favoriete seizoen. Ik heb nog geen echt aanwijsbare oorzaak gevonden.
De symptomen bestrijden lukt niet echt. Ik heb een nogal hoge tolerantiegraad voor verdovende middelen en pijnstillers, van aspirine tot morfine en alles daartussen. Soms durf al ik eens een spidifen 400 poederke op te lossen. Al helpt ook dat niet echt, maar it takes the edge off. Gelukkig duurt het gemiddeld maar een dag (of twee).