berichten, behangen en verhuizen

De gedrukte pers bericht over Gentblogt. Deze keer is het aan Knack. Huug had het er ook al over, en Patricia ook.

Is het een lokaal magazine? Een brave weblog? Een digitaal buurtcomité? Het stadsbestuur vindt Gentblogt te veel van alles een beetje om het subsidie te geven, en voor de plaatselijke media is het vooral een ongrijpbare concurrent. ‘Wij? Wij zijn een gemeenschap die elke dag op het internet samenkomt’, vinden de makers.

De rest leest u bij op de site van Knack: Berichten, behangen en verhuizen

telenet tip

Een tijdje geleden had ik van W. de tip gekregen dat je als Telenet Digital abonnee gratis naar The Good Shepherd kon kijken –wat ik dan ook prompt heb gedaan. Eigenlijk was ik van plan er dan hier over te berichten, maar door omstandigheden (zoals steeds), was ik het vergeten.

Vandaag krijg ik evenwel mijn maandelijkse Telenet Factuur in de bus (gedateerd op 22 september), en daar bij zit een zeer uitbundig bon.

2 jaar Telenet Digital TV
Kijk gratis naar “The Good Shepherd”
tijdens de maand september
via Film à la carte.

Beter laat dan nooit, zo denkt u maar. Wie abonnee is en de film nog niet heeft gezien, heeft tijd tot 6 oktober om de film te bekijken. Onderhoudende film, een beetje traag, maar heeft –mede daardoor– alles van een instant classic.

vitamientjes

“Meer vitamientjes, jongen”, suggereerde Gerrit als mogelijke oorzaak voor mijn aften. Maar ik denk niet dat mijn –dat ons– dagelijks voedselpakket enorm ongebalanceerd is samengesteld.

We beginnen de ochtend met een glas versgeperst fruitsap. Tessa is al daar al een hele tijd mee bezig, en ze heeft ook mij geconverteerd, dermate zelfs dat we uiteindelijk zo’n halfautomatische cirtuspers in huis hebben gehaald. “Dit toestel wordt ook in bars gebruikt meneer”, zei de verkoper niet zonder trots.

Het ontbijt bestaat verder uit (in mijn geval) volkoren cornflakes met daarin een banaan versneden en rijkelijk overgoten met (halfvolle) melk. Achteraf een tas koffie, en voor de rest van de voormiddag voornamelijk water (ik verbruik toch wel anderhalve tot twee liter per dag).

Het middagmaal is meestal brood (vaak donker rogge, in elk geval iets bruin of grijs), met een tomaat en wat er in huis is van beleg. Daarna komt er voor mij opnieuw koffie bij kijken.

Het avondmaal is vaak warm. Niet mijn voorkeur, maar gezien iedereen boterhammen eet ’s middags, nemen we er ’s avonds wat meer tijd voor, om gezellig aan tafel te zitten. Een home cooked meal, ik heb me laten vertellen dat zulks steeds meer een uitzondering wordt. Dat kan vanalles zijn, van spaghetti tot balletjes in tomatensaus tot kip tot vegetarisch –afhankelijk van de goesting. Met (verse) groenten, en vaak –maar niet altijd– iets van couscous of rijst of aardappelen.

Gesnoept wordt hier bijna niet. De occasionele lat chocolade komt wel in huis, maar eigenlijk zijn we zo geen snoepers. Dan liever de ontbijtkoeken op zaterdag en zondag.

Fruit wordt daarentegen met hopen naar binnengespeeld. Er zijn altijd wel appels, peren, kiwi’s, en bananen in huis, en seizoensvruchten zoals aardbeien, mandarijnen, enz. Opnieuw onder impuls van Tessa, want ik zou zoiets wel eens uit het oog durven verliezen.

Maar zo algemeen beschouwd, denk ik niet dat we ongezond bezig zijn.

ik loop graag met u

“Ik loop graag met u”, klonk het spontaan als een liefdesverklaring, zondagochtend.

Tessa tracht al een tijd met lopen te beginnen via het start to run-programma. Nu ja, beginnen: ondertussen kan ze al dertig minuten voluit lopen. Niet echt vanzelfsprekend als je aan luchtwegaandoeningen lijdt, en eigenlijk maar maximaal twee keer per week (lees: eerder één keer) kan trainen.

Sinds ze die dertig minuten aan kan, lopen we de zondag samen. Goed voor een toertje rond de Blaarmeersen, op een rustig tempo, zodat ik meteen ook mijn onvermijdelijke neiging tot overtrainen een beetje in de hand kan houden. Het is een half uur pure tijd voor ons, om te praten en te puffen en tot spontane uitspraken te komen. Ik kijk altijd uit naar mijn volgende training, maar al helemaal naar die op zondag.

uitgeput

Daarnet ben ik in mijn bad in slaap gevallen. Het was redelijk kil in huis –ondanks de zomerse temperaturen buiten– en een bad was dan ook meer verleiding dan ik aan kon weerstaan. Uit Amerika hadden we een flesje Freshwater Cucumber meegebracht dat we hadden gekocht bij Bath & Body Works in de shopping mall van Caesars Palace. Ik had Keren Anns Nolita geselecteerd op de iPod, en Karin Slaughters Triptych klaargelegd voor extra ontspanning.

Het warme komkommerbad bleek al ontspannend genoeg, want ik lag er nog geen halve minuut in, of mijn ogen gleden dicht. Dat, en ik had sinds woensdag niet meer geslapen. Details, details. De aften eisen hun tol waarschijnlijk.

Ik denk dat ik er vandaag maar eens vroeg in kruip. De timing kon beter –de timing kan altijd beter– want daardoor ga ik wel het spectaculair goede concert van Rony Verbiest en Bart Quartier bij Tuur missen, vanavond. Maar het is dat of mij morgen op een hoopje samenvegen, vrees ik. En hoe moet ik dan gaan lopen?

mukka

Sinds mijn laatste migraine-aanval heb ik bijna geen koffie meer gedronken. Ik had ook geen koffie meer in huis, en aldus heb ik twee mensen moeten ontgoochelen die daar zin in hadden toen ze op visite kwamen. En net toen ik opnieuw koffie in huis haalde, brak het oor van mijn Bialetti Moka Express af. Ik dacht er vandaag een nieuwe in huis te halen. Zonder oor is zo’n koffiepot verschrikkelijk heet –met oor ook, jawel, maar dat oor niet, snapt u?

En toen zag ik zo’n Mukka Express, met een witte bovenkant met zwarte koeienvlekjes op. “Ach, dat is een cappuccino-maker meneer. Daar doet u bovenaan melk in, en kan u een cappuccino of een latte maken.”

Gezien de madam ondertussen zeer geïnteresseerd is geraakt in latte, diende ik niet lang te twijfelen. Daarnet hebben we de cappuccino geprobeerd, en morgen hebben we latte bij het ontbijt. Miljaar. Nu moet ik mijn koffie al delen ook.