Vanavond: YPG Hallucinations in Vooruit!

(Gentblogt heeft wat technische problemen blijkbaar, dus ik zet hetzelfde artikel nog even hier ook.)

Yves Peeters Group - Hallucinations

Drie jaar geleden stonden wij op het punt om –voor de tweede keer– drie maanden in de VS te verblijven. De eerste keer had ons geleerd dat we beter niet te veel naar daar meesleurden, want dat we toch minstens met één extra valies naar huis zouden terug keren. Eén van de weinige cd’s (twee of drie), die ik niet geript in mijn schoudertas had gestoken, was het toen pas verschenen album van de Yves Peeters Group, Sound Tracks. De muziek viel te omschrijven als een (zeer) geslaagde mengeling van jazz en Americana, en fungeerde als een overheerlijke soundtrack (vergeef de voor de hand liggende woordspeling) op onze ritten door onder meer de Canyonlands in Utah. De lapsteel gitaar van Geert Hellings speelde een grote rol in het bepalen van de klankkleur op dat album.

Die klankkleur is bijna volledig gewijzigd op het nieuwe album (Geert Hellings maakt ook geen deel meer uit van de groep). All you see gaat meer de Afrikaanse kant op, al hoeft u geen Polé Polé toestanden te verwachten. De invloeden zijn er onmiskenbaar –tot in de titels– maar zijn meer op te vatten als een multiculturele mix, dan een radicale wijziging naar Afrikaanse jazz. Eén van de typerende nummers is Matongé (van Kummert), genaamd naar de Brusselse veelkleurige wijk. Het album bevat enkel eigen composities, en elk groepslid heeft daartoe bijgedragen. Dat zorgt een veelzijdig en meeslepend geheel, waarin de eigenheid van elk van de muzikanten toch herkenbaar blijft. De nadruk komt misschien iets vaker te liggen op de sax van Nicolas Kummert, maar op geen enkel moment zijn de anderen louter begeleiding. De accenten van gitarist Frederik Leroux en de ritmes van bassist Nicolas Thys en drummer Yves Peeters zelf zijn zonder meer mee bepalend voor de nieuwe richting van de groep.

Yves Peeters Group - Hallucinations

Vanavond start de Hallucinations tournee van de Yves Peeters Group in de Domzaal van Vooruit. De tournee draait niet alleen rond dat nieuwe album, maar is ook een samenwerking van de Yves Peeters Group met visueel kunstenaar Joop Pareyn. Voor dat project heeft Pareyn twee cirkels opgesteld links en rechts van het centraal geplaatste drumstel, waarop beelden en andere lichtvormen worden geprojecteerd. Hij benut alle oppervlaktes die hem worden aangereikt, niet alleen de muur achter de muzikanten en de muzikanten zelf, maar ook pakweg het vel van de grote trom. Het geheel zorgt ervoor dat de luisteraar nog meer wordt ondergedompeld in de reeds meeslepende muziek.

De symbiose tussen muziek en beeld is groot. De muziek van de Yves Peeters Group is op zich reeds heel verhalend en verbeeldend, en het werk van Pareyn wordt daar naadloos op geënt. Sterk aangeraden!

Yves Peeters Group – Hallucinations, vanavond in de Domzaal van Vooruit (toegang 14€ / 11€ / 9€). De groep toert achteraf nog door een groot deel van Vlaanderen en in Brussel. Het album All you see verscheen op cd bij W.E.R.F. en op vinyl bij Vynilla.

Yves Peeters Group - Hallucinations Yves Peeters Group - Hallucinations

Yves Peeters Group - Hallucinations Yves Peeters Group - Hallucinations

Yves Peeters Group - Hallucinations

Naná

Naná Vasconcelos in Vooruit, Gent, BE door Bruno Bollaert

Hij was gewoon overgevlogen uit Recife voor dit concert, Naná Vasconcelos. Hij was de dag voordien toegekomen, en vloog de dag nadien alweer terug. Hij slaagde erin een rijkelijk Latijns beladen Domzaal van Vooruit mee te laten muziek maken, met gezang maar ook met handgeklap. Een fantastische belevenis voor wie daar voor open stond.

Jazz & Sounds 2011, dag 1 (Vooruit)

Ach, ik ben moeten weglopen, gisteren, na het tweede concert van Jazz & Sounds. Niet zozeer door de muziek (al was het allemaal een beetje ontgoochelend), maar omdat het niet meer te harden was van de koppijn.

Esa Pietilä @ Jazz & Sounds door Bruno Bollaert

Het was niet vanzelfsprekend voor Esa Pietilä om de schoenen van Colin Stetson te vullen, maar behalve misschien het laatste nummer ging het vooral om techniek en veel minder om de inhoud. Zou Joachim Badenhorst geen fantastisch manspersoon zijn om daar solo te zetten? Hoe we die hebben zien improviseren tijdens de Belgian Jazz Meeting in De Werf aan het begin van het seizoen…

Henry Threadgill @ Jazz & Sounds door Bruno Bollaert

Bij Henry Threadgill was het niet veel beter. Als de affiche zegt “Henry Threadgill – Zooid”, dan verwacht een mens voornamelijk Henry Threadgill. Edoch, Threadgill komt op, zegt niks, en begint. Of liever: hij laat zijn muzikanten beginnen. Hij speelt met moeite zelf, en dirigeert ook niet echt –meer dan een vaak nauwelijks merkbaar knikje naar de muzikanten zat er niet in. Ondertussen glijdt de aandacht van de muziek weg, en wacht het publiek angstvallig tot de inleiding voorbij is, en Threadgill in actie gaat schieten. Niet dus.

Hopelijk waren Hermeto Pascoal en Electric Barbarian wél de moeite. Of hebt u kunnen genieten van Satoko Fujii.

Vanavond strijkt Jazz & Sounds neer in de Miry zaal van het conservatorium (ik kan er helaas niet bij zijn), morgen kunt u terecht in De Bijloke voor o.a. Robin Verheyen. Tot dan!

Nathan Daems Quintet

Nathan Daems Quintet @ Vooruit door Bruno Bollaert

Het was een sterk statement van Nathan Daems, om het concert in Vooruit bijna solo te openen, enkel gesteund door drummer Simon Segers. Het Nathan Daems Quintet wordt immers druk bevolkt door de leden van De Beren Gieren, iets wat ongetwijfeld ook de jury van het Jong Jazztalent Gent concours niet was ontgaan toen ze het kwintet in 2010 bekroonden, een jaar nadat De Beren Gieren zelf de wedstrijd hadden gewonnen. Beide groepen zijn echter beslist verschillend, en zelfs onder het aanstekelijk-spontane haantjesgedrag van wonderkind Fulco Ottervanger blijft de klankkleur van Daems nadrukkelijk present.

Het openingsnummer wordt gespeeld op sopraansax en geeft een duidelijk oosters getinte indruk; het tweede nummer gaat absoluut de rockerige kant op. In het derde nummer, Koekel Ziet is Alles, een bijna chaotische compositie van Ottervanger, komt de gierende gitaar van Bart Vervaeck op de voorgrond, en bespeuren we een gezonde invloed van rock opera. Met deze drie nummers werden meteen ook de drie bepalende factoren in de groep geïntroduceerd: eerst Daems zelf, vervolgens het Quintet, en tot slot de invloed van Ottervanger.

Er zit een aanstekelijke dynamiek in de groep, waardoor een context wordt gecreëerd voor de melodieën die Daems er tegenaan gooit. Typisch voor deze aanpak zijn de nummers Rashko –geschreven voor een vriend– en The After Renovation Lack –“ge weet wel, ge renoveert een huis, en dat is allemaal nieuw en goed en zo, maar toch verdwijnt er ook iets, in die renovatie”, legt Daems uit. In de samenwerking in het kwintet is het net andersom: er wordt alleen maar toegevoegd. Zelfs al lijkt het soms dat Daems wat verdwijnt in de storm van de andere muzikanten, hij blijft hardnekkig doorgaan als een wervelende onderstroom met zijn eigen beslissende rode draad.

Wie het kwintet anderhalf jaar geleden heeft gehoord tijdens het Jong Jazztalent concours en nadien op Gent Jazz 2011, zal de gigantische evolutie die deze groep heeft meegemaakt, niet zijn ontgaan. Ondertussen is de groep nóg gegroeid, en dat belooft voor de toekomst. De positieve vibe is bijna tastbaar, de energie en het samenspel zijn opvallend. Bas Gommeren speelde een schijnbaar onverwachte solo op contrabas, waarop Simon Segers intuïtief inpikte –Segers speelt graag met onverwachte maar organische ritmes– en de medodie kwam uiteindelijk bij Ottervanger terecht. Dit samenspel is de essentie van jazz.

Ook Nathan Daems genoot zichtbaar; tijdens het encore stond hij een tijdje –zoals Wayne Shorter– geleund tegen de piano mee te genieten van de uitwisseling tussen zijn medemuzikanten. “Dankuwel, dit was een schitterende avond”, vertrouwde hij het publiek toe.

Er is een cd uit, bij De Werf, maar ik heb hem nog niet gehoord. U kan vier stukjes voorbeluisteren op de soundcloud van het Nathan Daems Quintet, of de cd aanschaffen na het optreden. Dit is echter een groep die u zeker live aan het werk moet zien, en dat treft, want de groep toert momenteel in het kader van de JazzLab Series door Vlaanderen. Zo kan u zaterdagavond (20.30 u.) terecht bij De Werf in Brugge, en zondagnamiddag (17 u.) bij Vrijstaat O. in Oostende. Sterk aangeraden.

The Music, Machines and Mystery of Raymond Scott

Mijn schoonvader was al zowat elke namiddag naar het filmfestival getrokken. Eerst in het plus parcours, waar Roel zich niet altijd op de koffie liet zien zoals nochtans beloofd, maar daarna net zo goed in de andere trajecten als hij een film ontdekte die hem enigszins kon interesseren. Woensdag was hij naar een Naghi Nemati’s Three and a Half getrokken, want hij had een doctoraatstudent uit Teheran, en misschien zou die film hem wel kunnen helpen om die cultuur nog wat beter te begrijpen. “Het is er wel één uit de explore zone en is dat niet bedoeld voor de jeugd”, plaagde ik toen ik hem woensdagmiddag vlak voor de aanvang in Vooruit tegen het lijf liep.

Gisteren kon ik eindelijk ook eens mee –ik wou eigenlijk het filmfestival verslaan voor Gentblogt, maar ik had gewoon geen tijd– en gingen we samen kijken naar Deconstructing Dad. Een erg slecht gefotografeerde, maar bijzonder interessante film over The Music, Machines and Mystery of Raymond Scott (1908-1994), gemaakt door diens zoon. Het leven van Scott zwalpt tussen jazzcomponist en -muzikant, en elektronicapionier, en de kans is groot dat u weet wie de man is zonder dat u het beseft. Zijn muziek werd gebruikt voor de Warner Brother cartoons (hoewel ze daar niet voor werden gecomponeerd), en de Ren & Stimpy show uit The Simpsons (zoals deze Powerhouse). Scott werd de orkestleider voor het razend populaire Your Hit Parade in 1949, en bleef dat tot 1957. In 1959 nam hij een album op The Unexpected (cfr deze Temptation), dat werd toegeschreven aan The Secret Seven, zeven muzikanten die verder niet werden geïdentificeerd –later bleek het te gaan om o.a. Elvin Jones, Kenny Burrell, Eddie Costa, en Toots Thielemans!

Scotts passie was evenwel het ontwikkelen van geluidsmachines; synthesizers avant-la-lettre, die hij een soort artificiële intelligentie toedichtte. Hij bracht daarmee een aantal albums uit onder de noemer Soothing Sounds for Baby (zoals deze Lullaby uit 1963), maar hield het grootste deel van zijn creaties angstvallig verborgen. Die muziek lag verbazingwekkend dicht bij de creaties van Tangerine Dream en Brian Eno uit de jaren 70, maar vond toen totaal geen ingang bij het publiek. Scott zonderde zich geheel af, maar leek op het einde van zijn leven die vergissing in te zien, toen hij zichzelf bekend wou maken als de uitvinder van de sequencer (een curciaal onderdeel van de synthesizer).

Raymond Scott overleed in 1994 aan een beroerte. Pas jaren later blijkt de enorme impact die hij had op de hedendaagse muziek –de connecties zijn te talrijk om hier te bespreken, ga vooral de film bekijken.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=0V2TZKcWnXE&w=500&h=284]

Deconstructing Dad speelt nog vanavond en morgen in Vooruit (21/10 om 22.30 u. en 22/10 om 20 u.)

BackBack / Progressive Patriots

Gisteren in de Balzaal van Vooruit: dubbelconcert BackBack / Progressive Patriots

Giovanni Barcella van BackBack door Bruno Bollaert

Marc de Maeseneer van BackBack door Bruno Bollaert

Filip Wauters van BackBack door Bruno Bollaert

BackBack: Filip Wauters (elektrische & baritongitaar), Marc de Maeseneer (bariton- & tenorsax) & Giovanni Barcella (drums)

Guillaume Orti van Progressive Patriots door Bruno Bollaert

Hasse Poulsen van Progressive Patriots door Bruno Bollaert

Progressive Patriots: Guillaume Orti (altsax –foto), Stéphane Payen (altsax), Hasse Poulsen (gitaar –foto), Tom Rainey (drums) & Henrik Simonsen (bas)

Peter Brötzmann Chicago Tentet

Peter Brötzmann Chicago Tentet door Bruno Bollaert

Peter Brötzmann, de man waarrond het allemaal lijkt te draaien. 70 jaar, en meer lucht in de longen dan de gemiddelde Belg van 40 jaar jonger. Speelde zowel melodisch zacht als trommelvliesscheurend hard.

Peter Brötzmann Chicago Tentet door Bruno Bollaert Peter Brötzmann Chicago Tentet door Bruno Bollaert

De cello van Fred Lonberg-Holm heb ik bijna niet gehoord, maar ik zat dan ook aan de andere kant van het podium, naast het blaas- en drumgeweld. Net als Kent Kessler op contrabas nemen ze precies een afwachtende houding aan, maar laat u maar niet beduvelen.

Peter Brötzmann Chicago Tentet door Bruno Bollaert Peter Brötzmann Chicago Tentet door Bruno Bollaert

Eindelijk Ken Vandermark live gezien –naar het schijnt komt hij volgend seizoen een paar keer in België (en nee, niet noodzakelijk naar het verre Limburg)– geflankeerd door een naar adem happende Mats Gustafsson. Tijdens de zeldzame keren dat hij een adempauze hield, was hij al zijn volgende move aan het plannen.

Peter Brötzmann Chicago Tentet, gezien in Vooruit (Gent) op 28/04/2011.

Sarah Ferri

Sarah Ferri door Bruno Bollaert

Opener Sarah Ferri was gisteren de top act in Vooruit. Ze wist tijdens haar korte optreden moeiteloos de zaal mee te krijgen, toonde een zeer grote toonvastheid bovenop een interessante vocale inkleuring. Het Eve Beuvens Trio tekende met een mooie maar weinig opvallende set voor de meest straight jazz kant van de eerste dag Jazz & Beyond. Van Mathilde Renault heb ik –nadat ik ze eerder al in Brugge had gehoord– nog twee nummers doorstaan, dan heb ik de zaal toch maar verlaten –als ik Idool wil zien, heb ik thuis de televisie maar aan te zetten.

In de Negocito was ik ruim op tijd voor de Gentse Night van de zesdaagse Jordi Grognard (klarinetten en tenorsax) die ons samen met Kristof Roseeuw (contrabas), Fulco Ottervanger (piano) en Simon Segers (drums) al meteen in de stemming bracht voor het Brötzmann Tentet vanavond in Vooruit.

Lees ook de aankondiging bij Gentblogt: Supergroep in Vooruit

Jazz & Beyonde Deluxe in Vooruit
– woensdag 27/04, vanaf 20u: Sarah Ferri / Mathilde Renault Trio / Eve Beuvens Trio
– donderdag 28/04, vanaf 20u: Thomas Smetryns – Chicago Songbook / Peter Brötzmann Chicago Tentet

Tickets kosten € 14 / 10 (vvk); een combiticket voor beide dagen hebt u reeds voor € 20 / 16 (vvk). Vooruit

De El Negocito Jordi Grognard Sessions
– woensdag 27/04, vanaf 22u: Gentse Night, akoestische improvisatie met Kristof Roseeuw (contrabas), Fulco Ottervanger (piano) en Simon Segers (drums)
– donderdag 28/04, vanaf 22u: Experimental met Giovanni Di Domenico (keys & electronics), Nico Roig (bariton gitaar) en Eric Thielemans (drums)

Toegang gratis. El Negocito, Brabantdam 121

Morgen jazz. En overmorgen.

Morgen zie ik deze juffrouw in Vooruit:

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=UiS49lOBE6M&w=500&h=405]

Overmorgen speelt deze supergroep op dezelfde locatie:

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=uOmlcoaH1VA&w=500&h=405]

Dezelfde locatie, maar een wereld van verschil. Muhahaha.

Sarah Ferri / Mathilde Renault Trio / Eve Beuvens Trio, woensdag 27/04 vanaf 20u in Vooruit.
Thomas Smetryns – Chicago Songbook / Peter Brötzmann Chicago Tentet, donderdag 28/04 vanaf 20u in Vooruit.