Tag: Jazz and Sounds

Jazz & Sounds in De Bijloke

Het grootste deel van de concerten vandaag staan in het teken van Lisa Cay Miller. Zopas speelde ze haar eerste van drie concerten in het pas geopende Kraakhuis. Om 20u speelt Robin Verheyen in de Concertzaal. Allen daarheen voor de derde dag van Jazz & Sounds.

Lisa Cay Miller @ Jazz & Sounds door Bruno Bollaert

Lisa Cay Miller speelde solo, op extended piano. Het verschil met prepared piano, zo maakte programmator Kristof Roseeuw ons Diets, is dat er voor extended piano geen harde maar wel zachte materialen worden gebruikt om de piano aan te pakken. Al vind ik niet meteen iets zachts aan een pot jam, een pot met spijkers erin, of dichtingsringen van een confituurpot (de rode draad blijkt confituur). Volgens mij is extended piano gewoon een term om gelijk welke uitbreiding van de piano mee te duiden (inclusief prepared piano). Semantics, hoor ik u schreeuwen.

Het stuk was gebaseerd op de kortverhalen van Doris Lessing, en Miller (of nmoet dat zijn Cay Miller?) had aan mensen in het publiek gevraagd om voor elk stuk (er waren er tien) een paar regels voor te lezen. Haar extended piano klonk vaak wat als een clavecimbel, of –met die pot spijkers op de snaren– als een soortement analoge synthesizer. Ik was er met de minste verwachtingen heen getrokken, maar op één of andere manier kon ik mij in dit concert wel vinden. De extendedness kwam niet te gemanieerd over, en onder de toevoegingen school een bijwijlen interessante partituur, waarin vaak zelfs enige uitbundigheid naar boven kwam. Misschien was het omdat ik met de soundtrack van The Pirates of the Caribbean (het thema van The Black Pearl) in mijn kop zat, die ik luttele minuten eerder zelf nog thuis op sopraansax had zitten vermangelen. Wat Miller bracht was niettemin doordacht, van de snerpende plombatiemeetrillende pianosnaarpijnigingen tot de zachte balladestukjes zonder extensions. Het maakt mij in elk geval benieuwd naar de rest van de avond.

Kom het vooral zelf ontdekken tijdens deze laatste Jazz & Sounds avond, in De Bijloke. Ik kan u verzekeren dat er nog plaatsen beschikbaar zijn.

Excuses voor eventuele fouten, ik heb geen tijd om na te lezen, ik moet terug voor het volgende concert.

Jazz & Sounds 2011, dag 1 (Vooruit)

Ach, ik ben moeten weglopen, gisteren, na het tweede concert van Jazz & Sounds. Niet zozeer door de muziek (al was het allemaal een beetje ontgoochelend), maar omdat het niet meer te harden was van de koppijn.

Esa Pietilä @ Jazz & Sounds door Bruno Bollaert

Het was niet vanzelfsprekend voor Esa Pietilä om de schoenen van Colin Stetson te vullen, maar behalve misschien het laatste nummer ging het vooral om techniek en veel minder om de inhoud. Zou Joachim Badenhorst geen fantastisch manspersoon zijn om daar solo te zetten? Hoe we die hebben zien improviseren tijdens de Belgian Jazz Meeting in De Werf aan het begin van het seizoen…

Henry Threadgill @ Jazz & Sounds door Bruno Bollaert

Bij Henry Threadgill was het niet veel beter. Als de affiche zegt “Henry Threadgill – Zooid”, dan verwacht een mens voornamelijk Henry Threadgill. Edoch, Threadgill komt op, zegt niks, en begint. Of liever: hij laat zijn muzikanten beginnen. Hij speelt met moeite zelf, en dirigeert ook niet echt –meer dan een vaak nauwelijks merkbaar knikje naar de muzikanten zat er niet in. Ondertussen glijdt de aandacht van de muziek weg, en wacht het publiek angstvallig tot de inleiding voorbij is, en Threadgill in actie gaat schieten. Niet dus.

Hopelijk waren Hermeto Pascoal en Electric Barbarian wél de moeite. Of hebt u kunnen genieten van Satoko Fujii.

Vanavond strijkt Jazz & Sounds neer in de Miry zaal van het conservatorium (ik kan er helaas niet bij zijn), morgen kunt u terecht in De Bijloke voor o.a. Robin Verheyen. Tot dan!

Jazz & Sounds

Vorig jaar in januari, ondertussen bijna twee jaar geleden, werd een nieuw festival boven de doopvont gehouden. Op een persconferentie in de Miryzaal van het conservatorium werd toen het Jazz & Sounds Festival voorgesteld. Maar liefst vier Gentse instituten zaten aan de perstafel: Conservatorium Gent, Gent Jazz Festival, Kunstencentrum Vooruit, en Muziekcentrum De Bijloke; in de rand verleenden o.a. ook El Negocito, IPEM en Logos Foundation hun medewerking. Het festival was niet onverdeeld goed, maar wel meer dan goed genoeg om op de kaart te worden gezet. Onder andere The Wire, één van de meest invloedrijke magazines voor avant-garde en geïmproviseerde muziek, besteedde aandacht aan het festival.

Edoch. Niet alleen werd het festival door omstandigheden verplaatst van het voorjaar naar het najaar (wat zorgt voor een bijna naadloze aansluiting met de Antwerpse tegenpool Follow The Sound), maar een persconferentie zat er deze keer niet in. Bovendien werd pas sinds deze maand — mondjesmaat — wat ruchtbaarheid gegeven aan de tweede editie. Al heeft dit alles gelukkig geen weerslag op de inhoud. In een recente nieuwsbrief omschreef Kunstencentrum Vooruit de komende driedaagse als ‘de hoogmis van jazz en creatieve muziek’, en dat heeft alles te maken met de muzikale gasten die op het festival werden uitgenodigd.

Lees meer bij Gentblogt: Jazz & Sounds, tweede editie. Hopelijk tot straks (ik voorzie mij van oordoppen en koppijnstillende middelen).

Afwerken

Mens ik ben moe. Enfin, we zijn allemaal moe. En beetje zenuwachtig, door dat British Airways stakingsgedoe. Het is al een spetterende dag geweest, vandaag, met een ontbijt met vrienden, een babyborrel met vrienden, en straks de afsluiter van een wat een belangrijk festival in de maak is. Maar ik heb voorlopig geen energei of tijd om daar allemaal verder op in te gaan. Binnen een half uur speelt Ellery Eskelin in De Bijloke, al ben ik ook zeer aangetrokken door de documentaire over Herman Leonard. En ik ben razend benieuwd naar de afsluiter Enescu re-Imagined.

Zolang ze maar geen slaapliedjes spelen…

Solo en big band

De avond begon gisteren met Joëlle Léandre, solo op contrabas. Een fantastisch concert, waarvan ik dik tegen mijn goesting het einde heb moeten missen, omdat ik boven in de domzaal van Vooruit nog foto’s moest gaan maken van de spoken word performance die daar tezelfdertijd plaatsvond. Niet dat die performance niet goed was, maar (1) Léandres kunsten trokken mij meer aan en (2) zo’n performance moet ge van het begin aan mee hebben.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=XSLD-BW7ges&hl=en_US&fs=1&]

Léandre speelde eerst twee ‘gewone’ stukken, nadien dialogeerde ze een protestsong bijeen met haar bas. Als u het fragment bekijkt, zult u het wel met mij eens zijn dat ze met haar instrument in dialoog treedt.

Het was dan ook een gigantische sprong van de intimiteit van de balzaal en de domzaal naar het mega (nuja) gebeuren in de theaterzaal.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=OfdkbsXt0yE&hl=en_US&fs=1&]

Flat Earth Society musiceerde met John Watts van Fisher Z. Ik herinner mij So Long, maar heb verder eigenlijk geen referentiekader om te vertellen hoe de muziek van Watts werd herscheven. Watts kwam in net pak het podium op, kroop rond als een hond, deed schoenen en kousen uit, nadien ook zijn jas, en tegen het einde van het concert stond hij in zijn onderbroek te zingen. Die Engelsen toch.

Colin Stetson, saxofonist

Op de cd New History Warfare klinkt hij al behoorlijk ongelooflijk, maar ik had gedacht dat hij gebruik maakte van een loop box, waarop hij korte stukjes opneemt, om die dan af te spelen als begeleiding. Niets daarvan: hij maakt gewoon gebruik van het ene instrument waarop hij harmonieken speelt, waardoor het lijkt alsof hij een meerstemmig instrument heeft.

(De vervelende ruistoon op de video’s komt van de beeldstabilisatie op de lens.)

http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=10453790&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1

Hier speelt hij bas saxofoon. Zo’n ding weegt gemakkelijk 6 tot 10 kg (of meer), en wie zo zot is om het niet op een krukje op de grond te stellen, draagt meestal een soortement harnas. Niet zo Stetson, die het ding lustig heen en weer zwiert, bungelend aan een draagkoord. De man heeft ooit nog voetbal gespeeld, wist hij te vertellen, dus hij zal wel over de nodige spiermassa beschikken.

http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=10454406&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1

En hier speelt hij alt saxofoon; er zat ook nog een klarinet in zijn arsenaal.

De klankman

De klankman, Miry Zaal, Conservatorium, Gent, BE, 23/03/2010

Er rest een niet te onderschatten taak aan de klankman. Een goede maakt zijn aanwezigheid zo min mogelijk geweten, zeker bij klassiek en jazz, maar ze zijn precies dun gezaaid. Deze was goed en moest ook nog de ’tapes’ bedienen bij de stukken van Steve Reich.

Jazz & Sounds barst vandaag in alle hevigheid los. Vanavond en vrijdag in Vooruit, en zaterdag en zondag in De Bijloke. Gentblogt volgt het festival op de voet: Jazz & Sounds, de intro voorbij

Gumboots for clarinet and string quartet

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=CL8f5E07Rl4&hl=en_US&fs=1&]

Tweede poging, deze keer met de Olympus PEN ipv de Canon 5D. Het tweede concert van Jazz & Sounds, met als thema De hedendaagse klarinet in kamermuziek. Dit is een eerste stukje uit David Bruce’s Gumboots for clarinet and string quartet. Ofwel ging de camera vanzelf uit, ofwel heb ik zonder het zelf te merken op de stopknop gedrukt. De beeldkwaliteit is veel minder goed dan met de 5D (al is ze zeker genoeg voor dagopnames); de stabiliteit van het beeld is opmerkelijk beter, ongetwijfeld mede door de in het toestel ingebouwde IS (Image Stabilization).