Auteur: bruno

actimel

Door de tip van Johan ben ik zo’n anderhalve maand geleden begonnen met dagelijks een actimel te drinken. “Ik drink sinds 2 maanden elke dag een actimel en mijn aften zijn verdwenen en ik krijg ze ook niet meer”, schreef hij. “Ik wijt dat aan die L. casei Immunitass die er in zit. Die versterkt de immuniteit. U kan het ook eens proberen, baat het niet dan schaadt het niet.”

Inderdaad, baat het niet dan schaadt het niet. Ik ben begonnen met de Actimel Natuur, maar ben na het eerst pak overgeschakeld op de ‘light‘ variant. Ik heb ze allemaal geprobeerd: Actimel Aardbei 0%, Actimel Rode vruchten 0%, en Actimel Natuur 0%. Uiteindelijk ben ik blijven plakken bij de Actimel Multifruit 0%.

Maar helpen doet het niet. De herfst is aan zijn offensief begonnen, en door die seizoenswissel is ook mijn chronisch gezelschap aan een démarche begonnen. De L.casei Imunitass van Actimel helpt mij in deze niks vooruit (al kan dat voor u anders zijn). Uitputting, hoofdpijn, mondzeer: al de gebruikelijke symptomen zijn weer op het appel verschenen.

Laat die tips maar komen, overigens. Als ze van hetzelfde type zijn (“baat het niet dan schaadt het niet”), dan zal ik niet nalaten ze te proberen en er hier vroeg of laat mijn bevindingen over te rapporteren.

langharig tuig

Henri is zijn lang haar beu. Tessa vindt dat hij best eens naar de kapper mag. Het zit in zijn ogen, zo zegt hij, onderwijl omslachtig met beide handen zijn lokken als gordijnen openschuivend. Het zit in zijn ogen, zo zegt zij, met veel misbaar zijn haar opnieuw in model brengend.

We zullen dan maar eens naar de kapper gaan, zeker?

henri henri henri

henri

(Canon EOS 40D, auto ISO, EF 16-35mm f/2.8 L II USM)

rond de blaarmeersen

Loopt gij eigenlijk nog wel, Bruno? We horen daar de laatste tijd niet veel meer over, en we lezen alleen maar dat ge het druk hebt.

Ewel, ik volg nog steeds mijn zelfde schema: vier keer per week ga ik lopen, op ma, wo, vr, en zo. Minstens twee keer per week loop ik een afstand van 10km, de andere keren is het er 5 of 7. Vooruitgang is traag, al merk ik dat mijn pols een paar tikjes durft te zakken als ik mijzelfde snelheid aanhoud.

Het 10km parcours vind ik eigenlijk het leukste. Na een korte opwarming van een kilometer of twee, ga ik twee keer de Blaarmeersen rond. De eerste keer redelijk kalm (hartslag onder 160bpm), de tweede keer op een hoger tempo. En, dat wil lukken, vandaag heb ik net mijn record gebroken. Rond de Blaarmeersen in net geen kwartier (14’58”) met een hartslag –tijdens die ronde– van gemiddeld 170bpm.

De volledige 10km heb ik afgelegd in 52’28”, dat is inclusief warming up en cool down, met een gemiddelde hartslag van 162bpm. (Bij een rustiger training zit het gemiddelde rond de 155bpm.)

We gaan Beter trainen met de hartslagmeter (Paul Van Den Bosch) eens goed doornemen, en stilletjesaan eens een wat gefundeerder trainingsschema opstellen.

druuuuuuuuuuuuuuuuk

Hm. Ik wou schrijven dat het een drukke dag is, vandaag. Maar eigenlijk is het gans september al druk geweest. Verschrikkelijk druk gewoon. Eens kijken, voor vandaag geeft dat:

  • Afwassen: we zijn de dag begonnen met de afwas van gisteren. Wegens koppijn gisteren. Of geen goesting. Vrouwen zullen zeggen dat dat hetzelfde is, maar dan hebben ze het eigenlijk over iets anders, denk ik.
  • Henri naar school brengen.
  • Mail beantwoorden (voor Het Project).
  • Plannen: Ik ben van corvee deze week. Artikels nalezen (een klein beetje); foto’s zoeken; foto’s verwerken; artikels inplannen (voor Het Project).
  • Naar de Vooruit om een foto te nemen van Peter Van Den Eede voor een artikel (voor Het Project).
  • Afspraak met een organisatie (voor Het Project).
  • De actua van vandaag gepubliceerd (voor Het Project).

Dat klinkt mogelijks als niet veel, maar ik ben er al mee bezig sinds zeven uur vanochtend. Als dit afgewerkt is ga ik maar eens ontbijten lunchen een vieruurke pakken voedsel tot mij nemen, denk ik.

Nog te doen (liefst vandaag):

  • Henri van school afhalen
  • Eten maken
  • De krant lezen
  • Bewijs hypothecaire afbetalingen voor belastingen zoeken
  • Foto’s doorsturen naar E.
  • Aankondigingstekst schrijven voor T. en doorsturen naar W.
  • Vergadering voorbereiden (voor Het Project)
  • Verslaggeving Filmfestival verder voorbereiden (voor Het Project)
  • Concertfoto’s zondag (Opatuur) bewerken

Gewoon wijs maat, zoveel dat ik te doen heb.

overbodige luxe

Schrijft Agnes Goyvaerts vandaag in De Morgen:

Een geval van struisvogelpolitiek

Ik was in Londen, de voorbije dagen. Ik had me voorgenomen om niet naar handtassen te kijken, maar uit professionele interesse doe je het dan toch. Gelukkig vind ik de meeste ‘It’-tassen lelijk. Potsierlijk groot, met al dat gefrons en die zware, vergulde sluitingen, als waren het plofkoffers. Het is niet aan mij besteed en dat is maar goed zo. Zo liep ik fluitend door Selfridge’s, tot ik ineens dacht, die daar, die zou me nog iets zeggen. Wit struisvogelleder (past bij mijn horlogebandje), eenvoudig van vorm, een beetje als mijn doordeweekse boodschappentas, en zonder bling. Even kijken wat dat moet kosten. Ik land meteen terug op aarde: 1.995 pond, snel omgerekend 2.890 euro of een kleine 120.000 frank. Euh? Zijn er mensen die dat kunnen betalen? Zijn er mensen die dat überhaupt willen betalen? Jazeker. Maar zijn we dan nog wel goed bezig?

Euh? Goyvaerts is ‘lifestylejournaliste’, die zich bezig houdt met het schrijven over luxe-artikelen. Luxe-artikelen, zaken die je dus pas koopt nadat je eerst je zuurverdiende geld hebt uitgegeven aan levensnoodzakelijke dingen zoals voedsel, tandpasta en wc-papier. Luxe-artikelen zijn per definitie duur en overbodig. (Pleonasme, heet de stijlfiguur waar u naar zocht.)

Er zijn ook échte doordeweekse handtassen te koop voor pakweg 8 euro of een kleine 400 frank. Echt wel. Als u serieus goed bezig wil zijn, schrijf dan over de goedkope zaken in uw column, in plaats van de dure. Schrijf over de kringloopwinkels, over rommelmarkten, over betaalbaar design i.p.v. een forum te bieden aan hyper-dure zaken. Niet dat ik daar iets tegen heb overigens, maar wel tegen de schijnbare noodzaak om daar achteraf hypocriet over te gaan doen. Want ik heb geen nood aan een fashionista die een sociaal geweten pretendeert. Dat is overbodige luxe.

conversatie

“Uw Leica is helaas nog niet binnen. Hij zit bij Solms, maar ik heb verder nog geen nieuws gekregen.”

– “Oh, dat verwachtte ik niet hoor, u had er mij duidelijk voor gewaarschuwd.” (Wijst naar de etalage.) “Die 40D daar, is die te koop?”

“Een zeer mooi toestel. Ik heb er al een paar verkocht ondertussen. Maar ja, die is inderdaad nog te koop.”

– “Ah, nu niet meer dus. U mag hem meegeven.”

Zo ging dat, vrijdag bij Foto Verstraeten in de Hoornstraat. Zeer vriendelijke mens, vakman/verkoper van de oude stempel, die graag een babbeltje slaat. De verkoop was op vijf minuten voltrokken, maar ik heb er nog een dik half uur staan babbelen over Leica. Over de tri-elmar die niet meer gaat gemaakt worden, de ‘goedkopere’ Summarits die binnenkort (eind november) op de markt worden gebracht, de 75mm die momenteel bijna niet verkrijgbaar is, en natuurlijk de M8 die volgende maand een flink pak duurder wordt.

over kogels en kerken

Als u denkt, die titel heb ik vandaag nog ergens gezien, dan hebt u ook de site van Bert (x-pose.be) in uw bookmarks staan. Bert kwam gisteren thuis met de Canon Eos 1D mkIII, en ik met de Canon EOS 40D (Sara en Frederik hadden het gisteren al opgemerkt).

Het is niet dat ik het niet geprobeerd heb. Sinds ik mijn EOS 5D heb moeten afstaan, ben ik op analoge manier door het leven gegaan. Maar hoe verschrikkelijk aangenaam dat ook mag zijn –en hoeveel beter ik eigenlijk die analoge fotografie nog steeds vind– er zijn twee grote nadelen aan.

Enerzijds is er de kost. Een 120 rolfilm (12 foto’s) kost gemiddeld 6 €. Voor ontwikkeling en scannen komt daar nog eens 10 € bij, wat de kost voor twaalf foto’s ergens tussen 16 en 20 € legt. De tien filmpjes die ik in augustus –voor eigen gebruik– heb vol geschoten hebben mij dus een kleine 200 € gekost.

Anderzijds is er de efficiëntie. En dan heb ik het niet enkel over het gewicht van de Hasselblad of de omvang van de Yashica-Mat. Denk maar aan de post processing, waarbij ik gewoon veel meer kan doen met RAW dan met ingescande negatieven. Of de bepaling van de compositie die gewoon te lang duurt voor pakweg concertfotografie. Bij jazz, waar de muzikanten hun fitnessoefeningen op het podium beperken, valt dat enigszins mee, maar nu ook het popseizoen van start gaat, kan ik met de manuele focus op f/4 niet meer mee. Er is natuurlijk de enorme street credibility die je uitstraalt wanneer je met zo’n Hasselblad in de hand concerten fotografeert, maar functie gaat voor vorm in dit geval (en ik zit niet meteen in met street credibility).

Zeg ik de analoge fotografie vaarwel? Ik zou wel gek zijn. Eerder heb ik op deze pagina’s al vermeld dat ik steeds meer voor een pragmatische aanpak ga, en dat is ook in deze van toepassing. Analoog bewaar ik voor de eigen projecten, maar zodra er snelheid (“het moet morgen op de site!”) of andere druk mee gemoeid is, ga ik digitaal (zowat alles voor onder meer Het Project dus).

Maar goed, ondertussen zat ik al bijna twee maand zonder digitale camera. Bij Foto Rembrandt hebben ze het probleem doorgespeeld naar Canon zelf. Daar heet het, dat het dossier momenteel ‘in behandeling’ is. Ondertussen is de 40D te koop, met DIGIC III processor, *zelfreinigende* 10.1 MP APS-C CMOS sensor, en een magnesium alloy body net zoals de 5D. Van performantie bij hoge ISO waarden (lees ruisonderdrukking) wordt geschreven dat ze vergelijkbaar is met de 5D, en dat was het wat mij uiteindelijk over de schreef trok. Als ik ooit mijn 5D terugkrijg, kan de 40D dienen als backup body.

De 40D voelt inderdaad zeer solide aan (ik voel graag dat ik een toestel in mijn handen heb), en klikt stiller dan de 5D (handig voor intiemere concerten). Er is natuurlijk wel de kleinere sensor met 1,6 x crop factor die ik liever kwijt dan rijk was, maar rijk ben ik al helemaal niet dus echt moeilijk gaan we daar niet over doen.

We gaan er vandaag eens mee op stap zie. Voor een praktijktest.