te koop: Canon 40D

[update 06/12/2007: verkocht!]

Op 14 september –toen mijn 5D al meer dan een maand in behandeling was– heb ik mij dan toch een nieuw digitaal fototoestel gekocht, de pas verschenen Canon 40D. Ondertussen heb ik mijn 5D terug, waardoor ik nu de keuze heb tussen twee schitterende toestellen. En voor een amateur als ikzelf –die bovendien de voorkeur geeft aan analoog– is dat een beetje luxe teveel.

Daarom stel ik mijn Canon 40D te koop.

Waarom de 40D en niet de 5D? Er is eigenlijk maar één reden: de sensor. De sensor van de 5D is een full frame sensor, en dat ligt mij gewoon meer dan die 1,6 crop van de 40D. Dat gezegd zijnde, als ik een deftig bod op die 5D (met pas vernieuwde sensor dus) krijg, valt ook daar over te praten.

De 40D moet eigenlijk op geen enkel ander vlak voor de 5D onderdoen. De autofocus is zelfs sneller, en de beeldkwaliteit, ook bij hoge ISO-waarden is uitstekend! Een paar voorbeeldjes:

Jean-Louis Rassinfosse Vooruit 25 - The Violent Husbands (ii) Ben Sluijs en Nicolas Thys (iii)

De eerste twee beelden zijn gemaakt bij 1000 ISO, het rechtse beeld zelfs bij 1250 ISO. En hoewel de lichtomstandigheden voor de foto in het midden niet meteen gunstig waren, zit er nog verdomd veel detail in de schaduwpartijen.

De 40D bevat bovendien een auto cleaning sensor, wat betekent dat het ding zichzelf stofvrij schudt telkens je het toestel aan- of uitzet. Die procedure is overigens onmiddellijk onderbreekbaar door de ontspanner (half) in te drukken.

Het toestel is state-of-the-art gelijk men zegt: het telt 10 megapixels; ge kunt er in een keer 75 foto’s in jpeg mee maken aan 6,5 foto’s per seconde; het gebruikt de nieuwe DIGIC III-processor; en beschikt over een groot LCD scherm –er zijn hele hopen reviews te vinden die dat beter uitleggen dan ik. En voor de rest kunt ge er voornamelijk foto’s mee maken.

Bij Konijnenberg kost het toestel 1060,53 € (-70 € cashback = 990,53 €); bij Foto Rembrandt kost het 1.149 € (-70 € cashback = 1.079 €). Gezien het nog maar drie maand oud is, komt het toestel nog onder garantie (gekocht bij Foto Verstraeten in Gent).

Geïnteresseerd? Doe mij een bod per e-mail naar public [at] volume12 [punt] net.

[update 06/12/2007: verkocht!]

langharig tuig

Henri is zijn lang haar beu. Tessa vindt dat hij best eens naar de kapper mag. Het zit in zijn ogen, zo zegt hij, onderwijl omslachtig met beide handen zijn lokken als gordijnen openschuivend. Het zit in zijn ogen, zo zegt zij, met veel misbaar zijn haar opnieuw in model brengend.

We zullen dan maar eens naar de kapper gaan, zeker?

henri henri henri

henri

(Canon EOS 40D, auto ISO, EF 16-35mm f/2.8 L II USM)

conversatie

“Uw Leica is helaas nog niet binnen. Hij zit bij Solms, maar ik heb verder nog geen nieuws gekregen.”

– “Oh, dat verwachtte ik niet hoor, u had er mij duidelijk voor gewaarschuwd.” (Wijst naar de etalage.) “Die 40D daar, is die te koop?”

“Een zeer mooi toestel. Ik heb er al een paar verkocht ondertussen. Maar ja, die is inderdaad nog te koop.”

– “Ah, nu niet meer dus. U mag hem meegeven.”

Zo ging dat, vrijdag bij Foto Verstraeten in de Hoornstraat. Zeer vriendelijke mens, vakman/verkoper van de oude stempel, die graag een babbeltje slaat. De verkoop was op vijf minuten voltrokken, maar ik heb er nog een dik half uur staan babbelen over Leica. Over de tri-elmar die niet meer gaat gemaakt worden, de ‘goedkopere’ Summarits die binnenkort (eind november) op de markt worden gebracht, de 75mm die momenteel bijna niet verkrijgbaar is, en natuurlijk de M8 die volgende maand een flink pak duurder wordt.

over kogels en kerken

Als u denkt, die titel heb ik vandaag nog ergens gezien, dan hebt u ook de site van Bert (x-pose.be) in uw bookmarks staan. Bert kwam gisteren thuis met de Canon Eos 1D mkIII, en ik met de Canon EOS 40D (Sara en Frederik hadden het gisteren al opgemerkt).

Het is niet dat ik het niet geprobeerd heb. Sinds ik mijn EOS 5D heb moeten afstaan, ben ik op analoge manier door het leven gegaan. Maar hoe verschrikkelijk aangenaam dat ook mag zijn –en hoeveel beter ik eigenlijk die analoge fotografie nog steeds vind– er zijn twee grote nadelen aan.

Enerzijds is er de kost. Een 120 rolfilm (12 foto’s) kost gemiddeld 6 €. Voor ontwikkeling en scannen komt daar nog eens 10 € bij, wat de kost voor twaalf foto’s ergens tussen 16 en 20 € legt. De tien filmpjes die ik in augustus –voor eigen gebruik– heb vol geschoten hebben mij dus een kleine 200 € gekost.

Anderzijds is er de efficiëntie. En dan heb ik het niet enkel over het gewicht van de Hasselblad of de omvang van de Yashica-Mat. Denk maar aan de post processing, waarbij ik gewoon veel meer kan doen met RAW dan met ingescande negatieven. Of de bepaling van de compositie die gewoon te lang duurt voor pakweg concertfotografie. Bij jazz, waar de muzikanten hun fitnessoefeningen op het podium beperken, valt dat enigszins mee, maar nu ook het popseizoen van start gaat, kan ik met de manuele focus op f/4 niet meer mee. Er is natuurlijk de enorme street credibility die je uitstraalt wanneer je met zo’n Hasselblad in de hand concerten fotografeert, maar functie gaat voor vorm in dit geval (en ik zit niet meteen in met street credibility).

Zeg ik de analoge fotografie vaarwel? Ik zou wel gek zijn. Eerder heb ik op deze pagina’s al vermeld dat ik steeds meer voor een pragmatische aanpak ga, en dat is ook in deze van toepassing. Analoog bewaar ik voor de eigen projecten, maar zodra er snelheid (“het moet morgen op de site!”) of andere druk mee gemoeid is, ga ik digitaal (zowat alles voor onder meer Het Project dus).

Maar goed, ondertussen zat ik al bijna twee maand zonder digitale camera. Bij Foto Rembrandt hebben ze het probleem doorgespeeld naar Canon zelf. Daar heet het, dat het dossier momenteel ‘in behandeling’ is. Ondertussen is de 40D te koop, met DIGIC III processor, *zelfreinigende* 10.1 MP APS-C CMOS sensor, en een magnesium alloy body net zoals de 5D. Van performantie bij hoge ISO waarden (lees ruisonderdrukking) wordt geschreven dat ze vergelijkbaar is met de 5D, en dat was het wat mij uiteindelijk over de schreef trok. Als ik ooit mijn 5D terugkrijg, kan de 40D dienen als backup body.

De 40D voelt inderdaad zeer solide aan (ik voel graag dat ik een toestel in mijn handen heb), en klikt stiller dan de 5D (handig voor intiemere concerten). Er is natuurlijk wel de kleinere sensor met 1,6 x crop factor die ik liever kwijt dan rijk was, maar rijk ben ik al helemaal niet dus echt moeilijk gaan we daar niet over doen.

We gaan er vandaag eens mee op stap zie. Voor een praktijktest.