Herinner u dit (Krak! Boem! Aaarrrggghhh!), toen mijn fototoestel, temidden Gent Jazz, besloot even mijn rugzak te verlaten?
Vandaag heb ik eindelijk wat zachte dwang op de lens uitgeoefend, en –hoera!– mijn lens is weer beschermd (met een UV filter die ik van een andere lens heb afgesnoept).
Nu nog de batterijen opladen, en ik ben helemaal klaar voor Jazz Middelheim!
In de reeks ‘ge zijt net zo slim als handig’, ben ik er vrijdag in geslaagd om mijn fototoestel –inclusief lens– uit mijn fotorugzak te laten vallen. Ik had mogelijks verzuimd één of andere rits niet goed te sluiten (ik sluit ze ofwel helemaal bovenaan ofwel helemaal onderaan, maar nu stond ze blijkbaar ergens temidden), en goed vijf huizen voorbij het onze viel het zootje de straatstenen op. De 70-200 lens is duidelijk zwaarder dan het fototoestel, want het ganse gewicht viel op het uiteinde van de lens.
Wat hebben we geleerd? (1) Een filter op uw lens blijft de meest verstandige investering die een mens kan maken: de filter (een zo goed als nietsdoende UV 0) is geheel naar de knoppen, maar aan het glas van de lens is niks. (2) Die L-lenzen van Canon zijn precies wel degelijk gebouwd: de lens verkeert in perfect werkende staat. Ook met de body is niks mis, en al evenmin met het lensopschroefpunt.
Het enige probleem dat ik voorlopig nog heb, is dat ik de oude filter er niet af krijg. Het glas van de filter was totaal kapot, en de ring zit er wat op verwrongen. Ik ben een beetje bang om er met een nijptang en andere hardware aan te prutsen, misschien dat ik na de feesten nog wel eens probeer. Want conclusie (1) indachtig, wil ik er zo spoedig mogelijk een nieuwe, verder nietsdoende maar duidelijk zeer beschermende filter op.
Het pakje, dat normaal gezien op zaterdag 6 februari had moeten geleverd worden, maar op initiatief van een nooit geziene TNT Post chauffeur als geweigerd naar Nederland werd teruggestuurd, werd donderdagavond 18 februari dan eindelijk toch bezorgd. Een paar uur te laat, want op dat moment zat ik al te luisteren naar MOPDtK in de balzaal van Vooruit.
Er zat een nieuw fototoestel in, met Battery Grip, extra batterij, 16 GB geheugenkaart, en EG-S Focusing Screen.
Het was van moeten, geloof mij vrij. Ik had graag nog eens zo lang (of langer) gedaan met mijn Canon 5D. Eind januari heeft het ding echter de geest gegeven, met dezelfde symptomen als twee jaar geleden. Ik heb her en der rondgevraagd, maar “het is de elektronica, meneer”, en het zou minstens zoveel kosten als destijds, maar dan in euro ipv usd. “Rekent u toch maar vier, vijfhonderd euro minstens, meneer.” Zonder garantie dat het opgelost is.
Nieuw dus, met helaas een nieuwe grip en nieuwe (extra) batterij, want die van de 5D passen vanzelfsprekend niet op de 5D Mark II. Dat zou niet commercieel genoeg zijn, nietwaar. Zucht.
Maar kijk, het ding zou ergonomisch op dezelfde manier moeten werken zoals mijn vorige. Met als added bonus dat het ook video kan; dat er zo’n automatische sensor cleaning op aanwezig is als op die 40D die ik eens drie maanden heb gehad toen al mijn andere fotoestellen gelijktijdig in herstelling waren; en dat de ISO waarden hoger kunnen en de weinig-licht-fotografie mogelijks nog beter zou zijn dan bij de oorspronkelijke 5D. Maar ik zal al blij zijn als het langer dan drie jaar meegaat (en hopelijk nog *veel* langer).
—
Euh, als er iemand een Battery Grip voor een oorspronkelijke 5D en/of twee (Canon) batterijen voor datzelfde type toestel nodig heeft, ik heb dat hier nog op overschot. Doe mij een fair voorstel en ’t is van u.
Alela Diane & Alina Hardin, woensdag in de theaterzaal van Vooruit. Lees het verslag bij Het Project: Alela!
(Canon EOS 5D, EF 70-200mmf/2.8L IS USM @ 200mm, f/2.8, 1/50s, 1000ASA)
Alina Hardin tijdens het concert van Alela Diane & The Family, Theaterzaal Vooruit, Gent, 19/11/2008. Binnenkort verslag bij Het Project
Een goed gevulde Aula (in de Volderstraat in Gent), dat ziet eruit zoals op de bovenstaande foto. En dat figuurke aan diene pupiter, dat is mijn doktertje. Al die mensen waren voor haar naar de Aula afgezakt, om haar een twee uur durende lezing te horen geven over Transplantatie- en tumorimmunologie (in het kader van de Wetenschappelijke Nascholing van de Universiteit Gent). Allez ik lieg een beetje, want ze staan er niet allemaal op. Er waren zo’n zeshonderd mensen ingeschreven, en de capaciteit van de aula is begrensd tot 400, waardoor haar presentatie live werd gestreamd naar een aanpalende kamer waar nog eens 200 mensen binnen konden. Uh-huh. Mijn doktertje!
Ze werd ingeleid door em. prof. dr. R. Van Eenoo, de voorzitter van het organisatiecomité, en ik onderging met gepaste trots de lofzang die niet eens over mij werd uitgesproken. Het was een verschrikkelijk grote hoeveelheid stof die werd gebracht, maar ik heb die materie nog nooit zo helder en duidelijk weten gebracht worden. Zelfs ik kon volgen.
(Canon EOS 5D, EF 70-200mm f/2.8L IS USM @ 110mm, f/2.8, 1/60s, 1600ASA)
Snelle ‘lichtcheck’ voor het concert van Humcrush & Sidsel Endresen, gisteren in de balzaal van Vooruit.
Gelijk Michel zo nogal content was over die macrolens die hij kon proberen, vond ik de tilt shift lenzen van Canon wel leuk speelgoed. Steek het op uw toestel, zet dat op een tripod, en sleutel tot alle lijnen recht zijn. Leutig!
“En, zijt ge verkocht?”, vroeg een medeblogger mij ergens halverwege de canon bloggers hands on, gisteren in Anderlecht.
“Absoluut,” antwoordde ik, “en gij?”
Destijds ben ik van Nikon naar Canon geswitched om twee redenen. Ten eerste was Canon de enige die een erm… min of meer betaalbare full frame aanbood, en ten tweede was de kwaliteit bij hogere iso-waarden stukken beter dan bij de concurrent. Wat ik mis bij mijn 5D, is die automatische sensor cleaning, die er sinds de 40D (of zo) op zit, en –zoals altijd– nog betere (lees: nog hogere) kwaliteitvolle iso-waarden. Die 5D mark II schijnt dat allemaal aan te bieden. Tenminste, die sensor cleaning, dat zit erop, en over de iso-waarden is iedereen te spreken. Hoe het daarmee echt zit, dat weet ik niet, want de paar RAW files die ik heb gemaakt kunnen voorlopig nog niet worden geopend, en bovendien zou ik het toestel wel eens willen testen in de omstandigheden waarin ik het zou gebruiken. “Dat is zeker mogelijk”, beweerden de mensen van Canon, dus ik hoop dat ik binnenkort een concertje of twee-drie met zo’n mark II kan verslaan.
In ieder geval, het toestel lag goed in de hand, wij behoorden tot de happy few die het produkt niet alleen te zien, maar ook in handen kregen, en –ik val in herhaling– ik zou het graag eens aan een grondiger –praktische– test onderwerpen. Het leek soms meer een blog meeting dan een product test, maar dat was waarschijnlijk omdat studiowerk mij niet zo meteen ligt. Naast Artur was er ook een professioneel mannelijk model voorhanden –en zelfs een vrouwelijk exemplaar, beiden van Imm Model Management: Istvám Torck en Lea De Nesle.
Michel had (ook) een eigen model mee, en was nogal te spreken over de macrolens die hij daar kon proberen.
En verder een heleboel bloggers natuurlijk (ook ik haal het lijstje van bij Pieter): Ine van monuments.nu, Ake van akevandervelden.wordpress.com, Michel van blog.zog.org, Karel van webpalet.titeca.net, Bert van bertstephani.com/blog, Pieter van fotografie-vanimpe.be/blog, Pieter van pietel.be, Nico van eskimokaka.be, Thomas van blog.thomasbouve.com, Luc van lvb.net, Michaël van emich.be, Serge van sergevc.be/blog en Artur van arturian.wordpress.com. En de mensen van Canon en Adhese, die bij deze nogmaals hartelijk worden bedankt voor de uitnodiging.
(Heel tof om veel van die mensen eens in ’t echt te zien, de volgende keer moeten we er maar eens een echte blogmeeting van maken.)