Herinner u dit (Krak! Boem! Aaarrrggghhh!), toen mijn fototoestel, temidden Gent Jazz, besloot even mijn rugzak te verlaten?
Vandaag heb ik eindelijk wat zachte dwang op de lens uitgeoefend, en –hoera!– mijn lens is weer beschermd (met een UV filter die ik van een andere lens heb afgesnoept).
Nu nog de batterijen opladen, en ik ben helemaal klaar voor Jazz Middelheim!
In de reeks ‘ge zijt net zo slim als handig’, ben ik er vrijdag in geslaagd om mijn fototoestel –inclusief lens– uit mijn fotorugzak te laten vallen. Ik had mogelijks verzuimd één of andere rits niet goed te sluiten (ik sluit ze ofwel helemaal bovenaan ofwel helemaal onderaan, maar nu stond ze blijkbaar ergens temidden), en goed vijf huizen voorbij het onze viel het zootje de straatstenen op. De 70-200 lens is duidelijk zwaarder dan het fototoestel, want het ganse gewicht viel op het uiteinde van de lens.
Wat hebben we geleerd? (1) Een filter op uw lens blijft de meest verstandige investering die een mens kan maken: de filter (een zo goed als nietsdoende UV 0) is geheel naar de knoppen, maar aan het glas van de lens is niks. (2) Die L-lenzen van Canon zijn precies wel degelijk gebouwd: de lens verkeert in perfect werkende staat. Ook met de body is niks mis, en al evenmin met het lensopschroefpunt.
Het enige probleem dat ik voorlopig nog heb, is dat ik de oude filter er niet af krijg. Het glas van de filter was totaal kapot, en de ring zit er wat op verwrongen. Ik ben een beetje bang om er met een nijptang en andere hardware aan te prutsen, misschien dat ik na de feesten nog wel eens probeer. Want conclusie (1) indachtig, wil ik er zo spoedig mogelijk een nieuwe, verder nietsdoende maar duidelijk zeer beschermende filter op.
Het is lastig, zo zonder digitaal fototoestel. Bijna drie weken ben ik mijn 5D kwijt, en nu loop ik op Jazz in ’t Park een beetje verweesd rond. Gisteren heb ik de Yashica meegenomen, met een 400asa Neopan in, en gewapend met een (zeer goede) lichtmeter heb ik toch een paar opnames genomen. (Charles wist vanochtend te vertellen dat ze mij op AVS hebben getoond, met mijn zwart dooske.) Maar ik mis toch het comfort van de telelens op mijn DSLR en de RAW-mogelijkheden achteraf. Daar tegenover staat dan weer dat ik analoog aan het experimenteren ben geslagen. Daarnet heb ik de Hasselblad meegenomen, met een Tri-X op 800asa.
Vrijdag kreeg ik een recommandé gepresenteerd, net toen ik wou vertrekken voor mijn ochtendelijke run. Een schabouwelijk uitziend pakket werd mij in mijn handen gegeven in ruil voor een handtekening. In het pakket, een witte gewatteerde enveloppe, zat een nieuwe, witte gewatteerde enveloppe, met daarin, in drievoudige dikke bubblewrap gedraaid, de lens die ik dinsdagavond op ebay had gekocht.
Ze ziet er eigenlijk zowat hetzelfde uit als de lens die ik al had, de Sonnar 150mm f/4 T*, maar deze is een Distagon 50mm f/4 T*. En die 50mm middenformaat vertaalt zich naar ergens de FOV van een 30mm in kleinbeeld (gewoon fototoestel) equivalent.
(Ik heb nog meer nieuw speelgoed, maar dat is stof voor een andere keer.)
Een beetje rondkijken kan (nog altijd) een groot prijsverschil uitmaken. De promo (!) prijs bij Focilux: 3.099 €. Bij Corné van Iperen: 2.225 €.
> zuigt lucht tussen de tanden <
50mm sucks. Het is te groot, het is te klein. Op mijn Nikon is het de 75mm die ik nooit nodig heb: te groot voor dichtbij, te ver voor close-ups; en wegens de 50mm rechte lijnen biedt het mij niet het gewenste perspectief. Op mijn Leica is het te saai, want ik moet te ver staan om er genoeg op gevuld te krijgen, en als ik dichtbij wil dan moet ik op 70mm afstand blijven, want dichter wil hij niet focussen. Ik wil af van die optiek.
Mijn 17-35 op Nikon is een barslechte lens. Chromatisch en andere aberraties zijn haar deel, en hoewel het de lens is waarmee ik mijn digitale SLR tocht ben begonnen, heeft ze in bijna een jaar geen deel meer van mijn equipement uitgemaakt. Wijd op de huidige 1,4x digitaal werkt niet voor mij. De 10,5mm fisheye wil ik nog wel graag op mijn toestel vijzen, maar alles tussen dat en de 70-200 heeft voor mij geen nut. De vijftig mag dan nog full time als body cap dienen, echt gebruikt wordt hij daarom niet. Digitaal is voor tele. En voor snelle resultaten. Crop factor sucks. Veel meer dan vijftig millimeter.
Zondag, op ParkJazz, zal mijn standaard uitrusting bestaan uit de D70 + 70-200 (op ISO500), en de Leica met 50 en 90mm. Net zoals Perre zal ik een twee-, drietal films meehebben, de Fuji Superia 800 (of 1600) en de Fujij Neopan 1600; en misschien de Kodak T400CN. De Neopan heeft zijn degelijkheid al lang bewezen; de T400CN ook, maar daarvan ligt de gevoeligheid te laag (lees: onbruikbaar op BNRF); de echte test zal de Superia 800 zijn. Als ik daar behoorlijke resultaten mee krijg, dan zou ik wel eens op BNRF de helft digitaal, en de helft analoog durven werken. Het voordeel van T400CN en Superia is dat ik ze bij het lab kan binnengeven, en de volgende dag reeds ontwikkeld terugkrijg; bij de Neopan moet ik of een paar dagen wachten –en dat gedul heb ik niet– of zelf ontwikkelen. Ik heb nog een tiental rolletjes van BNF en Middelheim van vorig jaar liggen, die op ontwikkeling wachten. Niet alleen tijdgebrek, maar voornamelijk ‘nut’ is daartoe de reden. Eenmaal ontwikkeld, kan ik met de negatieven niets aanvangen: geen doka om af te drukken, geen scanner om te digitalizeren.
Waarom is er geen labo-service voor z/w als die voor de C41 (kleur en T400CN)?
Gisteren naar de foto-afdeling in de Fnac gesneld (na eerst langs focilux gepasseerd te zijn), om een telelens op te pikken. Bij focilux hadden ze niks binnen, maar bij de fnac had ik er al een tijdje geleden twee in de vitrinekasten gezien: de Nikkor AF 70-300 f/4-5.6 en de Nikkor AF 70-300 f/4-5.6G.
Ondertussen was daar ook de Nikkor AF-S VR 24-120 f/3.5-5.6G IF-ED bij gekomen, dus de keuze was helemaal niet gemakkelijk.
(BTW bij Focilux hadden ze mij de (studenten)prijs gegeven (=korting) voor de Nikkor AF 70-300 f/4-5.6, maar in de Fnac was die toch nog zo’n 40 EUR goedkoper.)
De juffrouw in de fnac was heel behulpzaam, ze heeft de Nikkor AF 70-300 f/4-5.6G en de Nikkor AF-S VR 24-120 f/3.5-5.6G IF-ED op twee camera bodies gevezen, zodat ik gemakkelijk kon vergelijken. En ik kan u verzekeren, die Nikkor AF-S VR 24-120 f/3.5-5.6G IF-ED was om te kwijlen: veel steviger gebouwd, veel helderder beeld in de zoeker, en voelde lichter aan. Alleen was het verwarrend dat de zoomring en de focusring omgewisseld waren (ttz de focusring was dichter bij de camera body dan de zoomring). Maar die VR, en vooral de AF-S: onmiddellijk manueel overnemen bij scherpstellen… ahhh zo hoort het.
(En als we helemaal willen kwijlen, kijk dan ook maar eens naar de specs van deze Nikkor AF-S VR 70-200 f/2.8G IF-ED. Al is de Nikkor AF-S VR 24-120 f/3.5-5.6G IF-ED veel compacter.)
Maar ja, het is toch de Nikkor AF 70-300 f/4-5.6G geworden. Niet de Nikkor AF 70-300 f/4-5.6 met het ‘superieure’ ED glas, metalen lensschroef, en de afzonderlijke diafragmaring, want, die kostte het dubbele van de G-versie, en ik had bij Ken Rockwell gelezen dat beide versies kwalitatief maar weinig verschillen. Bovendien –zo had ik snel de juffrouw ondervraagd– is het absoluut geen probleem de lens te komen upgraden (voor pakweg de Nikkor AF-S VR 24-120 f/3.5-5.6G IF-ED) als de kwaliteit niet zou volstaan.
Het resultaat is te bekijken op tpv. Ik test ze nog een dag of twee, en als ik dan niet content ben, keer ik donderdag opnieuw fnacwaarts.
Ze is er! Mijn nieuwe lens, de (zilverkleurige) Voigtländer 28mm/f3.5 Color-Skopar (aangezien de lens in Leica Screw Mount is, moest ik er een LSM to M adaptor bijkopen). Zelfs inclusief de adapter blijft de lens aanvaardbaar geprijsd (toch in vergelijking met de –vijf keer duurdere– Leica 28mm/f2.0), gekocht bij Robert White, waar ik vorig jaar ook al mijn Billingham Hadley foto-tas had gekocht. Uitstekende service, en schappelijk van prijs: een aanrader.
The 28/3.5 was introduced in March 2002. It is the smallest Voigtländer lens. It uses 7 lens elements in 5 groups, and has a 39mm filter size. The 28/3.5 also accepts an optional square lens shade. Notice the convex front element. Weight is 163 grams. Close focus is .7 meters. As shown in the “Wide” group shot at the top of this page, the 28/3.5 is less than half the size of the 28/1.9. To mount a filter, remove the shade by unscrewing the shade WITH the lens cap attached, mount the 39mm filter, and then remount the shade. The filter fits tightly inside the shade, and is not accessible for removal or mounting without 1st removing the shade.
Bron: de Voigltänder lens pagina op steengoede site van Stephen Gandy.
Is het al zaterdag?