Maand: september 2006

opzij, opzij, opzij

Drukke dag en al. De ganse dag op stap, amper thuis geweest en nu moeten we weer weg voor een feest op een boot op het water (duh!). Stille waters, want dat is het parcours dat we gaan afleggen. Vertrek in Temse binnen ongeveer een uur. Doe-oei!

full time

’t Is niet voor ’t een of ’t ander, maar de mens die van planning en eindredactie is voor Het Project, die heeft daar meteen een full time job aan. En leutig werk dat het is! I kid you not. Teksten nalezen, teksten redigeren, foto’s bewerken, schema’s maken en u er zelf niet aan houden, en eigenlijk ook nog maar de helft kunnen doen van wat ge zoudt willen doen.

Allez, dat wil zeggen: dat denk ik toch hé. Want ik heb al een full time job, braafweg loonslavend achter deze PC op mijn werk. *kuch*

te laat

Oeps: ik heb me vandaag verslapen/ik heb te lang op de pot gezeten/ik heb te uitgebreid ontbijt/ik had gewoon geen goesting –waardoor ik mijn reguliere trein heb gemist. Ipv de 7u08 heb ik daardoor eerst de 8u22 laten passeren (eivol) en ben ik pas op de 8u39 gestapt (meer dan genoeg plaats) en dus heb ik me hier pas rond 9u30 kunnen aanmelden.

Bovendien voelde ik me –deels geïnspireerd door deze post van Bert en deze van Pietel— in een nostalgische bui, waardoor ik mijn 50 mm op mijn Nikon F301 heb gestoken, en een TMax 400ASA erin (een trix was nog beter geweest), om wat kiekjes van mijn reisweg te nemen. Man, man, man, maakt dat ding lawaai als je de sluiter indrukt. De volgende keer neem ik toch gewoon de Leica mee.

Maar nu heb ik wel het gevoel dat de helft van de dag al voorbij is (hoewel ik hier tot 18u mag blijven om de ‘verloren’ werktijd goed te maken.)

mannenwereld

Maar ik ben ook heel blij dat ik een vrouw ben. Vrouwen hebben meer vrijheid dan mannen vandaag. We hebben de keuze: moeder worden, carrière maken, of niet. De emancipatie van mannen moet nog beginnen, want zij hebben die keuze niet. Een man moet carrière maken, of hij wordt maatschappelijk niet gewaardeerd. Voor hen is er ondanks alles weinig veranderd de laatste veertig jaar.

Journaliste Norah Vincent, die anderhalf jaar undercover ging in mannenwereld, tegen Katrijn Serneels in De Morgen (Vrouwen zeuren te veel, 28/09/2006)

geen tijd (ii)

Terwijl de madam gisteren thuis is gebleven om (o.a.) alle cadeautjes uit te pakken die ze de avond ervoor had gekregen –ik mocht overigens te voet naar huis van ’t Pand want er was geen plaats meer voor mij in de wagen van de schoonfamile naast al die cadeaus– nam Henri –onder het supporterend oog van zijn moeder– deel aan een interscolaire veldloop, aan het eind waarvan hij mocht plaatsnemen op het schavot om de bronzen medaille in ontvangst te nemen.

(Ik ga voor één zin per paragraaf vandaag.)

Naast de muziekles mag ik straks ook nog –letterlijk– meedraven op training met de zoon. En dan mag ik gelijk Steven alvast beginnen oefenen om hem (Henri) nog te kunnen bijhouden.

Simon, een van zijn vrienden, was als eerste over de meet gekomen. “En ik was zo trots op Simon”, vertelde hij. “Ik had nog gezegd bij het begin: mannen, we moeten zien dat we het hier goed doen hé! En kijk, het podium was bijna helemaal van Sint-Pieters.”

misvatting (i)

Eerst ging ik van leer trekken tegen een absoluut idioot bedrijf dat zogezegd een nieuw e-mail systeem had ontwikkeld, maar dat eigenlijk gewoon een browsertoepassing blijkt. Dan heb ik de site van het bedrijf in kwestie bezocht, en daar geleerd dat het bedrijf zulks helemaal niet beweert:

VaporStream Stream Messaging is a secure and private electronic communications system for confidential and recordless messaging.

En nog:

VaporStream Stream Messaging is a unique patent-pending system that works through your browser.

De schuldige is weer maar eens de journalist, die het dan weer van een andere bron heeft, die het ook een beetje verkeerd had voorgesteld. Bij ENEE las ik immers: Zelfvernietigende e-mail. Whoa! Mission Impossible: This message will self destruct in five seconds

Het Amerikaanse bedrijfje  VOID Communications pakt uit met Vaporstream, een e-mailsysteem dat berichten vernietigd nadat ze gelezen zijn. Zowel particulieren als bedrijven kunnen (tegen betaling) van het systeem gebruik maken. Meer bij Webwereld.

Verkeerd dus. Het is een communicatiesysteem, geen e-mailsysteem. De bron van ENEE is webwereld, en daar lezen we: Ontraceerbare e-mails met Vaporstream, al omschrijven ze het in hun tekst wel correct:

Vaporstream is volgens de makers een ‘hybride e-mail-im dienst’ die de snelheid van chatten combineert met de betrouwbaarheid van e-mail. Zodra de e-mailschrijver zijn bericht intypt op de beveiligde internetomgeving van Vaporstream, verdwijnt het e-mailadres van de ontvanger uit de header. De geadressseerde krijgt vervolgens een melding dat er een bericht voor hem klaar staat. Als de ontvanger het mailtje vervolgens op de Vaporstream-pagina opent, verdwijnen de gegevens van de afzender uit de header.

Een browsertoepassing met e-mail alerts dus, afgaande (ook) op de produktomschrijving op de website van het bedrijf zelf. Niet echt zo revolutionair als wordt beweerd, en al zeker niet iets dat hoeft te worden omschreven als a unique patent-pending system. Straks komt er weer een patent op het internet.

farcies

Des vrijdags gaan we met een aantal collega’s geregeld een of ander restaurant in de buurt opzoeken voor een gezellige lunch. Gezien het minder enthousiaste weer stelde iemand voor om deze week maar eens het restaurant binnen het gebouw te gebruiken. Ik heb het –in de anderhalf jaar dat ik hier ondertussen werk– nog nooit geprobeerd, want de meeste mensen zijn er niet echt lovend over.

Op het menu staat evenwel ‘Pepersteak met kroketjes en rauwkost’ en daar was iedereen duidelijk voor te vinden want binnen de kortste keren regende het ‘me too‘-s in de inbox. Maar dan zie ik op de bijgevoegde menu staan dat het maandag tomates farçies farcies was. Mensen toch, daar heb ik nu eens verschrikkelijk goesting in. (En ik kan het niet eens thuis zelf maken, want ik heb nog altijd geen oven –alleen een microgolf.)

belgische blogs

Grappig. Via 27seconden 7seconden nog eens bij de Belblogs – Blog Value Estimator terecht gekomen. (Hier volgt de volgende rangschikking van Belgische blogs.)

Lijstjes zoals dat interesseren mij in ’t geheel niet (nee, en dat zeg ik niet omdat dit blog er niet in voorkomt), ook al omdat in deze lijst een aantal blogs zitten die er niet in thuishoren. België kent drie officiële landstalen, en Engels hoort daar niet bij (zeker al geen polderengels). Dat betekent dat er van de top 10 amper twee overblijven, tenderfeelings.be en zattevrienden (een groepsblog en een linkblog); met de top 20 komen er nog drie bij (Ogen van de schaduw, Gigadesign en Un blog par jour –alweer een linkblog); en pas in de top 30 begint het een beetje los te lopen.

Whatever. Het interesseert mij echt niet. (Maar ga vooral eens kijken als het uw ding is.)

afgestudeerd

Neenee, ik ben niet afgestudeerd. Ik moet immers nog altijd ergens mijn thesis zien af te leggen —blame the internet. Echt waar, blame the internet, een job leek belangrijker dan dat papierke (en om eerlijk te zijn er heeft nog nooit iemand om gevraagd).

Maar goed, er is wel iemand afgestudeerd natuurlijk: mijn madam, doctor dokter Tessa. Na 16 jaar studies in de Medische Wetenschappen mag ze zichzelf vanaf 1 oktober als volgt omschrijven: Doctor in de Medische Wetenschappen, Internist, Hematoloog, Senior Clinical Researcher van het FWO, Clinical Director Stemcell Unit JACIE, Adjunct Kliniekhoofd Dienst Hematologie UZ. Ik kan er niet trots genoeg op zijn (niet op al die namen natuurlijk, maar wel op wie ze is en wat ze heeft bereikt en dat ze kan doen wat ze graag doet en bovendien nog verschrikkelijk goed is in wat ze doet ook).

Vandaar dat ik een beetje moe ben, vandaag, van de uitgebreide receptie gisteren, met 7 (dacht ik) ‘hapjes’, meesterlijk bereid door Piet en Diederik van Tchin (en hun team). Twee fantastische en eerlijke mensen, die ik als geen ander kan aanraden voor al uw cateringnoden. (En van wie ik een krat nog niet gebruleerde crème brûlée heb meegkregen om de week mee door te komen.)

Het was een geslaagde receptie-slash-feest denk ik. We gaan dat nog eens doen. Over zestien jaar. Of als Henri 21 wordt. Of 18. Of 12. Of als er professor bijkomt. Of zo.