Des vrijdags gaan we met een aantal collega’s geregeld een of ander restaurant in de buurt opzoeken voor een gezellige lunch. Gezien het minder enthousiaste weer stelde iemand voor om deze week maar eens het restaurant binnen het gebouw te gebruiken. Ik heb het –in de anderhalf jaar dat ik hier ondertussen werk– nog nooit geprobeerd, want de meeste mensen zijn er niet echt lovend over.
Op het menu staat evenwel ‘Pepersteak met kroketjes en rauwkost’ en daar was iedereen duidelijk voor te vinden want binnen de kortste keren regende het ‘me too‘-s in de inbox. Maar dan zie ik op de bijgevoegde menu staan dat het maandag tomates farçies farcies was. Mensen toch, daar heb ik nu eens verschrikkelijk goesting in. (En ik kan het niet eens thuis zelf maken, want ik heb nog altijd geen oven –alleen een microgolf.)
pssst…
Zeer juist. Ik heb het gewoon blindweg gecopy-pasted uit de menu –die geschreven was door iemand voor wie Frans de moedertaal is. Zo ziet ge maar weer. (En ik was te moe om zelf na te denken.)
Ikke wil ook tomates farcies!! … en geen enen bij ons thuis vind dat lekker. Geen smaak, die gasten.
Samen eens eten Bruno 🙂
Helaba, helaba! Ik ben z
En ons Tessa ook al! Wanneer spreken we af 🙂
…en dat komt goed uit, want wij hebben w
Mits een kleine uitnodiging wil ik altijd de tomaten en andere ingredienten meebrengen…