Bert Joris & the Vanguard Jazz Orchestra, Blue Note Records Festival (06-17/07/2007), De Bijloke, Gent, BE, 06/07/2007
(Canon EOS 5D, 1000 ISO, EF 70-200mm f/2.8L IS USM @ 90mm, f/2.8)
Sax me up:
Dag 1: aRTET (Tom Callens, links), Charles Tolliver Big Band, Bert Joris & the Vanguard Jazz Orchestra , Kenny Werner Quintet featuring Toots Thielemans (David Sanchez, rechts)
Dju toch. Ik had eergisteren het eerste filmpje binnengedragen dat ik door mijn gloednieuwe tweedehandse Hasselblad 500c/m had gejaagd. Blijkt er toch wel geen lichtlek in te zitten zeker? Ik vermoed dat het om de gleuf in de film back gaat waar de dark slide in wordt gestoken. Dit is –bij de oude backs— een bekend en herstelbaar euvel (How to change light seals in Hasselblad film magazines), dus ik stuur even een mailtje naar mijn fotomeneer die daar ongetwijfeld raad mee weet.
Binnenkort post ik de foto’s wel op flickr, voorlopig moet u het met deze hier doen.
Eind vorig jaar was ik nog overtuigd van de superieure kwaliteiten van Aperture t.o.v. Lightroom. Begin dit jaar helde die mening al wat meer over richting Lightroom, en ondertussen ben ik heilig overtuigd van de superioriteit van Lightroom t.o.v. Aperture. Enfin, toch in mijn workflow. Want Aperture is zeker geen slecht product, maar op een bepaald moment moet je stoppen met vergelijken, een keuze maken, en werken. Het Blue Note Records Festival was meteen een kleine stresstest voor mijn RAW workflow.
De tools:
Wat betreft de compact flash cards: wie normaal foto’s maakt (en dan bedoel ik niet ‘mitrailleert’ in de hoop dat er op vijftig foto’s toch wel één goede tussenzit), heeft meer dan genoeg aan de Extreme III reeks. Spaar uw geld, en koop een extra geheugenkaartje. Ik heb overigens liever meerdere ‘kleine’ kaartjes dan één grote van 8 GB. Je weet nooit dat er eentje stuk gaat, en dan heb je van je ganse shoot niks meer over. Eén kaartje per concert, en voor wie dat niet volstaat om goede foto’s te maken, zoekt misschien beter een andere hobby.
Een card reader is een must. Vroeger sluisde ik alles door via de USB connectie van de camera, maar dat gaat verschrikkelijk traag (vaak USB 1). De card reader gaat via USB 2, en dat verschil is duidelijk merkbaar.
De foto’s worden op een externe harde schijf geladen (500 GB), via Photo Mechanic. Photo Mechanic gebruik ik nu al een tijdje, je kan er een heleboel parameters mee aan je foto’s toekennen, keywords, beschrijvingen, jobnummers, etc. Die foto’s komen in chronologische subfolders terecht waar ik verder niet meer aankom.
jaar/maand - eventuele_jobnaam/dag/orignelebestandsnaam
Vervolgens importeer ik alles in Lightroom, die de foto’s omzet naar DNG, en ze naar een andere folder kopieert. (In Lightroom heb ik bovendien een nieuwe catalogus aangemaakt voor het BNRFestival.) De foto’s worden hernoemd naar
jobnaam_datum_originelebestandsnaam
en tevens in chronologische subfolders geplaatst. De tags, keywords en beschrijvingen worden geoptimaliseerd, en alle onscherpe foto’s worden gewist (al heb ik steeds een backup in die andere folder, remember).
De foto’s worden in Lightroom verwerkt. In de ‘library mode‘ wordt er een quotering toegekend. De foto’s met de hoogste score worden in ‘develop mode‘ verder aangepast voor kleurbalans en toon (o.a. exposure en brightness). Die foto’s worden dan geëxporteerd in PSD formaat.
In principe kan je de foto’s editeren in Photoshop vanuit Lightroom, maar om er uiteindelijk ‘slechts’ jpegs van te maken, vind ik dat niet nodig. In Photoshop worden er vlekjes uitgehaald, soms een stuk microfoon bijvoorbeeld, maar veel hoeft er niet meer aan te gebeuren. Ze worden dan geresized naar 1024 pixels langste zijde, en naar flickr geupload.
Klaar.
(Oh! Behalve dan dat die 500 GB externe harddisk regelmatig gebackupt wordt naar een tweede 500 GB externe HD. Better safe than sorry.)
Met de titel van vandaag begon ik de post van gisteren. Vandaag de ganse dag foto’s bewerkt, het verslag (van Roel) staat klaar om door de planner van Het Project gepubliceerd te worden.
De foto’s van de optredens gisteren werden ondertussen op flickr gepost, in de BNRF 2007 set. Ik zet hier ook nog wel het een en het ander online. Maar eerst opnieuw naar het (BNR)Festival.
Tot later!
Druk! Vergeef mij dan ook dat ik –terwijl ik dit schrijf– mijn middageten naar binnenspeel. Ik heb net een interview achter de rug –samen met Huug— over Het Project, dat (binnen een tweetal maand) in een vooraanstaand weekblad wordt gepubliceerd. En binnen een klein uur moet ik reeds aanzetten naar de Bijlokesite voor de openingsavond van het BNRF.
Vanochtend ben ik gaan lopen: 7,58 km in 44:40 minuten met een gemiddelde hartslag van 153 bpm. Daarna ging het ijlings richting binnenstad: twee geheugenkaarten gekocht (met de bonnen die ik ten afscheid op mijn werk had gekregen); vervolgens (ontbijten om 11 uur) een koffie met croissant in de Barista; om uiteindelijk te eindigen bij mijn fotomeneer om mijn filmpje binnen te geven en mijn nieuw speelgoed af te halen.
Jawel, sinds vandaag ben ik de trotse bezitter van een Hasselblad 500c/m met Sonnar 4/150. De –Nederlandstalige– gebruiksaanwijzing zat er nog bij in fantastische jaren 70 typeset, én een briefje met daarop handgeschreven de belangrijkste tips voor het gebruik. Om rug van body te halen schuif terug insteken.
Schitterend!
Voorlopig geen tijd om foto’s te maken van het toestel of de handleiding of het papiertje, en al evenmin met het toestel. Maar die schade haal ik binnenkort wel in.
We leren bij.
Bij het grasduinen in informatie over Hasselblad lenzen –die nieuw al verschrikkelijk duur zijn, maar ook tweedehands goed hun waarde lijken te behouden– stoot ik vanzelfsprekend op de officiële documenten op de Hasselblad site. Niet alleen vind je daarin de gebruikelijke MTF-grafiekjes (waar ik mij niet mee bezighoud), maar ook de volledige depth of field-tabellen (zeer handig), en iets wat heet de entrance pupil position. Huh? was ook mijn eerste reactie.
The entrance pupil position is the correct position of the axis of rotation when making a panorama image by combining individual images of a scene.
Een beetje Googlen levert al gauw het volgende op: Finding the No-parallax point, op de panoramasite van John Houghton, en Panoramas – Finding the entrance pupil bij Nikonians.
Vereenvoudigd komt het erop neer dat het voor professionele panorama’s niet volstaat om tig foto’s te nemen van een landschap, evenmin om gewoon vanuit het middelpunt van uw toestel de camera op statief rond te draaien, maar wel om uw toestel, op statief, rond te draaien op de entrance pupil position. En daarvoor hebt ge allerlei hulpstukken zoals deze nodig, waarmee ge dat draaipunt kunt instellen.
Verschrikkelijk fascinerend.
(Canon EOS 5D, 400 ISO, 50mm, f/1.8)
(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro 400H, 400ISO)
De laatste in de serie (één – twee).
Als hij maar een boek heeft –in dit geval “Zo moet het gaan als er iemand is” van Paul de Moor (waarvoor de schrijver onlangs de provinciale cultuurprijs voor kinder- en jeugdlteratuur mocht ontvangen).
Vandaag gingen we een volgend boek in de reeks halen in de Limerick. “Meneer de schrijver,” werd er aan de kassa geroepen naar een man die heel onopvallend tussen de boeken stond te neuzen, “iemand koopt uw boek.” Waardoor wij dus met een exemplaar-met-opdracht huiswaarts konden keren.
Dit eigenlijk maar ter inleiding om te zeggen dat we vandaag opnieuw langs het Maria Hendrikaplein zijn gepasseerd; dat het er hard waaide en de fontein haar water alle richtingen uitstortte; dat Henri niets beters had gevonden dan zich door dat water te laten natsproeien; dat ik mijn fototoestel meehad en dus opnieuw foto’s heb genomen; en dat het altijd spannend is, analoog fotograferen, want dat ik nooit zeker ben of de foto’s wel deftig zullen gelukt zijn. (’t Zal voor binnen een week of twee zijn.)
(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro 400H, 400ISO)
(Met de handen in het haar:) toch weer geen foto, papa?
(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro 400H, 400ISO)
Dit kwam me altijd over als een verschrikkelijk gezellig huis. Niet zo lang geleden zat er een brocanterie in, waar ik ooit eens nieuwsgierig ben binnengestapt. Het huis is niet zo heel groot, met krakende meubelwiegende plankenvloeren, en veel hoekjes en kantjes. Perfect dus voor het soort winkel dat erin huisde.