(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro 400H, 400ISO)
Dit kwam me altijd over als een verschrikkelijk gezellig huis. Niet zo lang geleden zat er een brocanterie in, waar ik ooit eens nieuwsgierig ben binnengestapt. Het huis is niet zo heel groot, met krakende meubelwiegende plankenvloeren, en veel hoekjes en kantjes. Perfect dus voor het soort winkel dat erin huisde.
dat huis heeft toch te koop gestaan? enig idee wie het heeft gekocht? handelszaak of woonhuis?
griet, je neemt me de woorden uit de mond
Als ik goed ben ingelicht was het trouwens een vrijmetselaarstempel voor het een brocanterie werd. (Zet die foto op Gentblogt en iemand vertelt je gegarandeerd de hele geschiedenis van het gebouw…)
Fijn om hier nog es wat middenformaat te mogen bewonderen.
Toch kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat de laatste twee beelden wel zouden varen met wat Tri-X of HP5-magie.
@griet & patricia: ‘Anno’, zo heette de brocanterie. En volgens welingelichte bron waren er geen leidingen voor de verwarming en zelfs geen lopend water in dat huis.
@erik: geen slecht gedacht
@djivy: misschien hermaak ik ze wel in Tri-X. nog leuk als opdracht ook.
Ik vond het altijd al zo’n schitterend zinloos huis, met totaal onverantwoorde volumes. Neem dat ingangstorentje, dat klein gehouden wordt om daar boven een plamoster van een bas-relief op de muur te hangen. Voor de brocanterie er kwam, was het nog geheimzinniger, met nooit wat beweging, het soort Jean Ray-huis waar alleen geesten en tanende bourgeois uit de 19de eeuw residentie hielden. Het heeft ook langs alle kanten een ander uitzicht en overkomen, hoog aan de Albertlaan, laag aan de andere kant. Fascinerend.