Tag: analoog

retro

Over film is het laatste woord nog niet gezegd. Een hele tijd geleden ontdekte ik de films van Efke en Adox, en hoewel ik lang heb gemeend ze te bestellen, heb ik dat nooit gedaan –u weet hoe dat gaat. In Seattle had ik me echter voorgenomen zo gauw of tellen de nieuwe Rollei films te proberen, en het heeft geen halve maand geduurd of mijn bestelling voor de Rollei R3 Starter Kit 120 was geplaatst bij macodirect in het verre Duitsland (Maco, ofte Hans O. Mahn GMBH & Co.KG is –voor zover ik het heb begrepen– de fabrikant van de Rollei film). Gisteren mocht Tessa de doosjes in ontvangst nemen.

fotodinges

Retro 100, Retro 400, Ortho 25, en de R3, telkens in trial kit, wat inhoudt dat er vijf films worden geleverd en een flesje Rollei High Speed ontwikkelaar, net voldoende om telkens die vijf filmpjes in te ontwikkelen. De mooie houten doosjes krijgt u er gratis bij, net zoals die snoepjes.

De Retro is een panchromatische film (zwart/wit beïnvloed door alle kleuren van het spectrum); de Ortho is een monochrome/orthochromatische film (zwart/wit beïnvloed door een beperkt aantal kleuren); de R3 is de –naar verluidt– meest veelzijdige film ooit, met een inzetbaarheid van ISO 25 tot ISO 6400, met een zeer subtiele weergave van grijswaarden. We spreken wel over lange ontwikkeltijden, van 13 tot 32 minuten!

Klinkt fantastisch voor concertfotografie, en ik heb al een beetje spijt dat ik alleen 120 rolfilm heb gekocht en geen 35mm film. Heb ik al gezegd dat ik van plan ben om opnieuw redelijk wat zwart/wit film te gaan gebruiken voor de concerten?

fuji vouwt ze

fuji 6x7

In a special exhibit, Fujifilm will feature a prototype of a new portable medium-format film camera. Even as the company innovates in digital imaging technology, Fujifilm remains true to its heritage and to the acknowledged superior image quality delivered by professional photographic film products. Fujifilm is committed to further expanding the world of imaging whether in digital or analog technologies. [via – via]

Een 6×7 compacte vouwcamera. Als er nu nog een lichtmeter zou op zitten (met Av), dan is dit alvast een toestel waarop ik geduldig zit te wachten. Maar hoeveel geld zouden daarvoor vragen?

MSK

M.S.K. by night

Het Museum voor Schone Kunsten, Gent, bij nacht en ontij. Charles had gelijk toen hij zich afvroeg of het niet wat overbelicht was. Het is allemaal wat nieuw, nachtfotografie op film, en ik heb een beetje met de natte vinger belicht. Eerst heb ik een proefje gemaakt met de 5D, en die belichtingstijd heb ik dan als rode draad genomen voor de belichting van de (dia-)film. Wel heb ik telkens eerst de belichting ook met de lichtmeter nagemeten, zowel ambient als spot, om dan een compromis te zoeken tussen die factoren en de lighting ratio. En dan is er natuurlijk nog de reciprocity van de film. En het feit dat de belichtingstijd plots verschuift van een schaal waar er een gigantisch verschil is tussen 1/60 van een seconde en 1/500 van een seconde, en dat we voor nachtfotografie plots gaan belichten op ghôh… een second of 15-20…

Zeer intrigerend allemaal; ik ga dat zeker nog meer doen (allez, ik heb het al gedaan, dit weekend, aan zee –ik ga straks mijn filmpjes ter ontwikkeling afgeven).

M.S.K. by night

M.S.K. by night M.S.K. by night M.S.K. by night

(Hasselblad 500c/m, Zeiss Distagon CF 50mm f/4 T*, Fuji Provia 100F, 100ASA)

bang van analoog

Het is raar, somtijds: ik ben nog vaak bang van analoog. Bang dat de foto’s niet gaan gelukt zijn, onderbelicht vooral, hoewel ik eigenlijk nog maar zeer zelden een onderbelichte foto heb gemaakt. Vaak betrap ik mij erop dat ik denk in termen van “goh, toch maar digitaal, want ik kan altijd nog aan de belichting prutsen achteraf”. In sommige gevallen is dat terecht (concerten zie ik mij nog steeds liever niet met film verslaan), in de meeste gevallen is dat totaal quatsch.

(Het is ook handig natuurlijk als de foto’s onmiddellijk beschikbaar moeten zijn, voor Het Project bijvoorbeeld –maar daar gaat het eigenlijk niet om.)

Daarnet ben ik snel eens mijn flickr account doorlopen. Ik heb gisteren foto’s gemaakt voor het project, en ik wou er hier ook een paar plaatsen, maar zet ik ze nu op flickr of niet? En wat blijkt? De meeste foto’s op mijn flickr account werden met film gemaakt. Er zitten een paar digitale tussen, maar pakweg 90% is analoog.

Gisteren had ik zelfs een analoge camera bij me, en ik heb er even aan gedacht om chef-kok Peter Aesaert te vragen of ik hem daarmee mocht portretteren, maar ik heb het niet gedurfd. Slechts een heel kleine fractie daarvan was schroom (Aesaert is een heel vriendelijk manspersoon); een deel daarvan was tijd (kan ik die man om zoveel minuten vragen); maar het grootste deel was bang om de belichting verkeerd te hebben.

Waar komt die angst vandaan?

te lang in het donker

“Dirk,” ga ik straks zeggen, “op deze rol dia’s staan waarschijnlijk de slechtst belichttebelichte foto’s uit uw carrière.” We zullen er eens goed om lachen, en als ik de scans heb afgehaald zal ik er hopelijk nog om kunnen lachen.

Gisterenavond, na een uitgelopen concert bij Opatuur, ben ik nog gauw wat foto’s gaan nemen van het MSK. Op dia. Weinig foutmarge dus, maar meteen ook weinig exact tewerk gegaan. Hoe is het licht daar, en daar, en wat denk ik uit dat duister nog te willen halen? Ik heb zelfs één probeersel met de 5D genomen.

msk

(Canon EOS 5D, EF 16-35mm f/2.8 L II USM @23mm, f/11, 10s, 100 ASA)

(Zo’n tilt-shift lens zo in dergelijke omstandigheden wel handig zijn natuurlijk, dan moet ik zoveel straat niet in mijn beeld opnemen om de lijnen recht te houden.) In elk geval, ik ben benieuwd, al vrees ik dat een groot deel overbelicht zal zijn.

36 exposures

Is fotografie ten dode opgeschreven –of is het zelfs al ten grave gedragen? Cultuurpessimisten hebben het over de teloorgang van de fotografie aan de consumptiemaatschappij (klik-klik-klik met het digitale fototoestel), optimisten geloven hardnekkig in een opwaardering van hun liefhebberij.

Feit is –maar dat is een algemene trend– dat met de grotere beschikbaarheid, steeds minder mensen bereid zijn zich in te werken in hun speeltje, en misschien moeten we daar maar even bij stil blijven staan, zo suggereert FILE Magazine. Vroeger was het immers anders. Dan had je maximaal 36 foto’s op een rol, en dacht je na voor je die foto nam. In de beperking ontstaat creativiteit, dus organiseren ze een wedstrijd: the 36 Exposures Contest [via].

Haal dat oude fototoestel van onder het stof, koop een filmrolletje, bedenk een concept, en leg dat vast in 36 beelden. De foto’s insturen hoeft zelfs niet (tenzij je een prijs wil winnen), maar u zou ervan verbaasd staan wat één zo’n rolletje voor uw fotografische kunnen vermag.