Categorie: fotografie

helemaal content

“Ja, ik heb er nu een binnen met een lichtmeter hé,” zei mijn fotoboer, “maar ge zijt tevreden van dendiene die ge nu hebt, geloof ik.”

“Ewel ja,” antwoord ik, “de lens is goed, maar hij hapert wel eens. Ik draai door naar de volgende frame, en dan wil hij niet afdrukken.”

“Oei, dat klinkt niet goed. Maar steek hem eens binnen. En als het niet te herstellen is, dan kunnen we hem verwisselen voor die andere.”

“…”

“Ah ja! Ik heb liever dat ge helemaal content zijt van wat ge hier koopt,” voegt hij eraan toe als hij mijn verwonderd gezicht ziet.

(Er gaat niets boven de lokale middenstand. Zo zijn er helaas wel niet veel meer, vrees ik.)

Wilco

Wilco (v)

(Canon EOS 5D, 1000ISO, EF 70-200mm f/2.8L IS USM @ 125mm, f/2.8, 1/60s)

Jeff Tweedy van Wilco, daarnet in de Vooruit. Ik had verschrikkelijke hoofdpijn –de muziek heeft daar niks mee te maken– waardoor ik tegen tien uur ben doorgegaan. Wilco was toen nog geen uur aan het spelen, maar ik kon niet meer. Maar kijk, ik heb twee dafalgan codeïnes gepakt, en mijn foto’s afgewerkt zodat ze klaar zijn voor het artikel op Het Project. Nu eerst slapen.

lens te koop

Een tijdje geleden heb ik de switch gemaakt naar Canon. Schoon gerief, de 5D is een gigantische stap vooruit op de D70 –groter dan naar de D200 volgens mij (al klets ik uit mijn nek, want ik heb nog nooit echt intensief met de D200 gewerkt). Maar goed, de cashflow staat ondertussen laag, en ik heb nog een groothoek nodig.

nikon 70-200En kijk nu, toeval wil dat ik zonder Nikon-toekomst eigenlijk geen nood meer heb aan mijn fantastische Nikkor AF-S VR 70-200 f/2.8G IF-ED. Dit is zonder twijfel –en zonder overdrijven– één van de beste Nikon-objectieven. Als ik bij Nikon bleef, en ik mocht maar één lens hebben, dan was het wel die. Ideaal voor concert- en sportfotografie, met snelle AF-S én VR.

Maar voor ik ze op ebay smijt, zo dacht ik, bied ik ze aan op mijn weblog. Bij ’t Konijn kost ze 1.888 EUR, bij Foto Rembrandt 1.949 EUR –ik bespaar u de prijs bij Focilux (of nee, toch niet: 2.306 EUR).

Hoewel ze zeer frequent werd gebruikt, verkeert de lens in nieuwstaat (hey, ik draag zorg voor mijn zaken). De koper krijgt er alles bij, inclusief verpakking, originele lenstas, alsook een 70mm UV filter.

Geïnteresseerd? Mail mij: public [at] volume12 [punt] net.

Oh, en ik heb ook nog een extender te koop voor daarbij, de Nikkor TC-14E II (379 EUR bij ’t Konijn).

(update 01/08/2007: de lens is ondertussen verkocht. Dank u voor de interesse.)

portfolio

Een van de dingen waar ik mij eens moet mee bezighouden, is de ontwikkeling van een portfolio. Flickr is één ding, maar wordt (door mij althans) meer gebruikt als een ad hoc repository die niet noodzakelijk relevant is als portfolio. Zo’n portfolio is overigens meer een behoefte voor mijzelf dan voor ‘potentiële klanten’. Want ondertussen verdwijnen meer en meer foto’s in de flickrpoel, terwijl er toch een aantal zijn die ik graag eens zou laten afdrukken of opnieuw op de voorgrond brengen.

Online dacht ik om iets te gebruiken zoals simpleviewer / autoviewer, of lightbox2. Lightbox2 weegt iets zwaarder door dan simpleviewer of autoviewer, maar heeft dan weer als voordeel dat de site blijft werken, ook zonder flash of javascript.

Op papier ben ik nog absoluut niet uit. Ik ben nog steeds geïnteresseerd in een eigen fotoprinter (voornamelijk voor de digitale zaken af te drukken), maar ik ben ook benieuwd naar de kwaliteit van fotoboeken zoals bij MyPublisher en Blurb. Heeft iemand daar ervaring mee?

bereik

Kan je zoiets ook goed digitaal flikken? vraagt Peter in de commentaar bij de post over mijn gebruik van de analoge contrastfilm.

Nee!

Ja!

(Surprise!) Een beetje.

Grmbl. Rewind. Er zijn twee soorten bereik die belangrijk zijn in de fotografie. Het ene is de exposure latitude, en het andere is de exposure range (ook wel dynamic range genoemd).

Exposure latitude is –sterk vereenvoudigd uitgelegd zoals altijd– hoeveel je kan onder- of overbelichten en toch nog deftige resultaten uit het negatief kan halen. En jawel, dat negatief kan analoog (film) of digitaal (RAW) zijn. Van de exposure latitude bij digitaal (minstens 2 stops) maak ik gebruik voor mijn concertfotografie, waar ik vaak schijnbaar onderbelichte (RAW) beelden heb, die ik via mijn RAW processor (Lightroom) toch nog tot behoorlijke foto’s kan redigeren.

Exposure range is –vereenvoudigd etc.– het bereik van de film/sensor waarbij de over- en onderbelichte delen nog voldoende detail geven, zonder over te gaan naar respectievelijk wit of zwart. Dit wordt vaak uitgedruk in het aantal stops waarin de film/sensor bruikbaar is. Die zaken zijn zeer verschillend naar gelang het gebruikte medium (soort film of sensor), maar algemeen wordt aangenomen dat men in zwart-witfilm het grootste dynamische bereik heeft (zo’n 8-9 stops), gevolgd door kleurenfilm (zo’n 7 stops) en dan diafilm en digitaal (zo’n 5-6 stops). Concreet betekent dit dat er tussen het donkerste en het lichtste deel van de scène die u wilt fotograferen X stops verschil mag zijn. M.a.w. hoe groter het contrast, hoe moeilijker te fotograferen. Analoge film heeft daarop (letterlijk) ettelijke járen voorsprong op digitaal.

Terug naar de vraag: Kan je zoiets ook goed digitaal flikken?. Nee dus. Al zijn er altijd de truken van de foor: HDRi. Ik ga niet te diep uitleggen wat HDRi is, laat het er ons op houden dat ge van een scène drie foto’s neemt, één overbelicht voor het detail uit de schaduwen, één ‘normaal’ belicht voor de midtones, en één onderbelicht voor het detail in de highlights. Die drie foto’s combineer je dan in photoshop tot één beeld dat –wanneer het zonder ervaring werd uitgevoerd– leidt tot aldus herkenbare gedrochten. Een beeld zoals dat van i. zal digitaal (of met dia) moeilijker te verwezenlijken zijn –zeker zonder flits(en).

Bon, wilt ge meer dynamic range, steek dan een Fuji Reala 400ISO kleurenfilm in uw oude SLR, of zo’n zwartwitte Tri-X. Laat uw foto’s ontwikkelen en scannen, en wedden dat het er beter uitziet dan digitaal?

—

Recommended reading: Understanding Exposure & Expose (to the) Right