Sport 201702

In februari ben ik opnieuw overgeschakeld van Zwift naar TrainerRoad. En ik heb bijna niet gelopen. Ik heb gekozen voor TrainerRoad, omdat het vaste schema’s biedt, die de conditie zouden moeten verbeteren. Het programma vraagt ook weinig aandacht, waardoor ik tijdens het trainen gemakkelijk naar een film of serie kan kijken. Twee vliegen in één klap. Normaal gezien zou ik tijdens de off-days (maandag en misschien de recup-woensdag; vrijdag blijft zoveel mogelijk een echte rustdag) gaan lopen, maar ik ben een goed-weermens, en ik zie er zwaar tegenop om in de koude te lopen. Dat de lente er maar gauw is (het is vooral de temperatuur; regen deert mij niet).

In het begin van de maand ben ik bij de cardioloog op controle geweest, gezien de toch wel zeer bizarre hartslagmeting van de Wahoo Tickr. Het probleem ligt wel degelijk bij de hartslagmeter, want van de specialist kreeg ik alleen maar complimenten. Ik heb Wahoo gecontacteerd, en ze zouden mij een nieuwe Tickr opsturen, maar die is nu toch al een tijdje onderweg.

Dat (binnen) fietsen op de Tacx bevalt mij trouwens wel, maar ik kijk toch enorm uit naar het warmere weer om opnieuw buiten te kunnen. Fietsen in sub-16 graden laat ik met plezier over aan de pro’s en de zoon.

Fietsen

Lopen

(vorige maand)

Sport 201701

December slaan we voor het gemak maar even over. Niet dat ik niet heb gesport, maar ik heb geen zin om het allemaal weer te gaan opzoeken. Ik geef u gewoon nog mee dat de zoon en ik wilde plannen hadden voor de Rapha Festive 500, maar dat we die hebben laten varen nadat (1) het plots wel erg koud is geworden tussen oud en nieuw, en we van plan waren in de Walen te gaan fietsen waar het veel kouder is en (2) ik een beetje gecrasht ben na de eerste 250 km naar de kust en terug (gecrasht zoals in: totaal uitgeput, niet zoals in: gevallen).

Januari dus. Een nieuw jaar, een nieuwe start voor dit lijstje en vanalles. Ik heb blijkbaar meer gefietst dan gelopen, en dat weerspiegelt zich in de doelstellingen die ik mijzelf heb opgelegd in Strava. Dit jaar zou ik graag 1.200 km lopen, en 3.650 km fietsen. Ja, die getallen zijn wat random en tegelijk symbolisch gekozen, dank u voor de vraag.

Fietsen gebeurt vooralsnog binnen, vandaar ook de wat kortere afstanden. Ik heb ook definitief gekozen voor Zwift (vs TrainerRoad en The Sufferfest). Zwift is het meest interactief van de drie, het minst competitief, en biedt teglijk ook trainingsprogramma’s. Die volstaan misschien niet voor de (semi)pro, maar daar ligt mijn ambitie ook helemaal niet.

(vorige maand)

Sport 201611

Oktober was misschien niet de ideale maand om met mijn sportlijstje te (her)beginnen, maar november was gelijk niet veel beter. Eén of andere onverlaat wist mij temidden de maand te besmetten (de jury is het nog niet eens over wie juist –er zijn drie kandidaten), waardoor ik de laatste veertien dagen van november niets heb kunnen doen. En ik verzeker u: dat steekt. Hard.

  • di 01.11 Jagers vermijden! (33,5 km fietsen)
    Bij het begin van de maand was het nog herfstvakantie en zaten we nog in Bouillac, de zoon en ik. Tijd genoeg voor nog één ritje. Dinsdag heb ik wijselijk een rustdag ingelast, want woensdag moest ik de ganse dag naar huis terug rijden. Missie volbracht. Hilarisch overigens, die jagers die allemaal op een paar meter van elkaar aan de rand van de weg zitten, wachtend tot het wild door de drijvers uit de bossen wordt gejaagd. Weinig sportief, als u het mij vraagt.
  • do 03.11 Maandags ritje (op donderdag) (77,1 km fietsen)
    Donderdag had ik een paar vergaderingen in de namiddag, dus was er nog tijd genoeg voor een fietstochtje in de voormiddag. Ik kan die route ondertussen al bijna geblinddoekt afleggen, denk ik.
  • ma 07.11 Ik wou gaan fietsen maar moest gaan lopen (22,9 km lopen)
    Maandag wou ik gaan fietsen, maar de zoon had verzuimd de kippen eten te geven bij de schoonouders, waardoor ik er dan maar naar toe ben gelopen.
  • di 08.11 Zwalmke (77,9 km fietsen)
    …dus ben ik dinsdag maar gaan fietsen.
  • do 10.11 Holy f-cking fondo (117,6 km fietsen)
    …en donderdag opnieuw. Het begon nochtans niet goed: de Garmin deed lastig bij knooppunt 50 in Gent (Mariakerke), waardoor ik dat deel van de tocht precies kwijt ben –en dus ook die kilometers. Ik had mijn parcours redelijk nauw afgemeten, zodat ik net 115 km zou hebben bij mijn terugkomst –dat voordeel was ik nu kwijt. Terug in Gent (een paar uur later) heb ik dus maar een extra toertje rond de Watersportbaan gereden –in de gietende regen– zodat ik uiteindelijk toch aan mijn fondo-kilometers kwam. Juij!
    Maar wat bezielde mij om naar Nederland te fietsen? (Enfin, niets tegen de Nederlanders, en zeker niet de Zeelanders, want die blijken altijd maar weter zeer hoffelijk, vaak in tegenstelling tot de Belgische nummerplaten aldaar.) Het is daar dus bijzonder vlak. Dat wisten we al, ja, maar de kaalgeoogste polders bieden nu helemaal geen bescherming meer tegen vele de windvlagen –leuk als je rugwind hebt (heen), iets minder als je tegenwind hebt (terug). Maar het blijft schoon.
    En naar het buitenland fietsen is altijd leuk voor die obligate foto met grenspaal (ja toch?). En ik passeerde Europa’s Grootste Doolhof!
  • ma 14.11 Beetje loslopen (15,2 km lopen)
    Ik zat toen al precies ergens met een halve oorontsteking. Mijn rechteroor zat vol ‘watten’, een beetje gelijk bij het opstijgen van een vliegtuig, maar het wil maar niet terug naar ‘ploppen’ maar het normale gehoor. En beetje lastig tijdens het lopen, maar anders niet echt veel last van. Voor de rest een vlotte loop. Wat miezerige regen tijdens de laatste kilometers, geen hinder.
  • di 15.11 Modderploeteren aan de taalgrens (127,8 km fietsen)
    Miljaar. Via de Schelde tot in Kluisbergen, dan naar binnen bij onze Waalse vrienden. Op het jaagpad ging het heel vlotjes, onder een bijna constant gemiezel –iets harder dan gemiezel. Eenmaal van het jaagpad af, begon het geploeter in de modder. Alles was drijfnat, verborgen onder een dikke laag mist, en bedekt onder een laag bladeren en modder.
    In Ellezelles stuurde de GPS (de fietsknooppunten) mij langs de Oude Spoorweg / Ancien chemin de fer mij eerst langs trappen omhoog (!) en nadien langs een soort modderpad naar beneden –nee, ik rijd niet met een mountainbike dankuwel. Vervolgens ging het via de heuvels terug langs binnen (Horebeke, Zwalm, Dikkelvenne) om opnieuw nog een kort stukje Schelde mee te pikken.
    Alles zat onder de modder: fiets, schoenen, kousen, beenwarmers, vest, handschoenen. De kleine dorpsweggetjes, waar het anders zo leuk rijden is, waren door het oogstvervoer herschapen tot modderwegen.
  • do 17.11 Niet op uw gat blijven zitten! (12,2 km lopen)
    …maar toen was het wel om zeep. Ziek. Einde van de sportmaand.

(vorige maand)

Sport 201610

Hier zijn de lijstjes weer. Ooit, toen ik begon met lopen, hield ik op dit blog meticuleus bij wat ik allemaal aflegde op een maand. Dat was de tijd voor Strava, en meestal gebruikte ik het Nike+ systeem (en was daar zeer tevreden over). Ondertussen, op een kleine tien jaar, zijn GPS horloges en dito fietstrainers gemeengoed geworden, en komen al die trainingen terecht op Strava. Maar ik hou van lijstjes, dus smijt ik het vanaf heden hier ook weer op.

In 2007 ben ik beginnen lopen, met als doel de Gentse stadsloop mee te lopen. Ondertussen loop ik nog steeds, maar die stadsloop, daar heb ik nog nooit aan meegedaan. Ik heb al één keer (twee keren eigenlijk) aan een wedstrijd meegedaan, maar voorlopig motiveert me dat nog (steeds) niet. Ik zou wel graag voor mijn vijftigste (ik heb nog tijd) een ultra lopen –maar ik denk dat ik dan toch eens een serieus plan ga moeten opstellen.

In 2009 heb ik ook een tijdje gefietst, maar dat bleek geen succes. Die fiets heb ik ondertussen al lang doorverkocht –tot mijn spijt. Eerder dit jaar ben ik opnieuw beginnen fietsen, onder impuls van de zoon. Momenteel fiets ik met een Schindelhauer Siegfried Road, een single speed aluminium frame ros van aanvaardbaar gewicht (9 kg), aangedreven door een carbon belt (ipv een ketting). Zeer gemakkelijk in het onderhoud, maar de fiets is toch niet ideaal als sportfiets. Dat was duidelijk toen ik met de zoon het grote plan had opgevat om de de Koppenberg op te fietsen, en ik na een paar luttele meters al moest afstappen omdat (1) mijn conditie niet goed genoeg was (2) om met zo’n grote versnelling daar naar boven te rijden (60 ’tanden’ vooraan, 22 achteraan). Maar bon, dat houdt mij voor de rest niet tegen.

De zoon heeft mij ook de knooppunten/fietsroutes leren kennen, aan de hand waarvan ik mijn routes plan, en vervolgens op de GPS volg. Plezier gegarandeerd. Ik ben al naar Nederland gefietst en naar Wallonië!

Oktober was misschien niet de ideale maand om dit lijstje met te beginnen, gezien ik veertien dagen (te) ziek geweest ben om te sporten (combinatie van migraine en luchtweginfectie), maar dat trekken we ons niet (meer) aan.

  • ma 03.10 Beetje pushen (11,7 km lopen)
    Eind september was ik Mallorca voor een korte huwelijksreis, en ik heb daar toch een paar ochtenden gelopen. Helemaal uit mijn comfortzone. Het hotel lag op een (steile) heuvel, en alle loopopties bevatten wel één of andere klim. Genadeloze klim, want ik was dat totaal niet gewoon. Het heeft toch deugd gedaan, als training, want eenmaal terug op het vlakke parcours in Gent, ging het precies toch wat gemakkelijker.
  • ma 17.10 F-ck bronchitis (77,2 km fietsen)
    En toen was ik ziek, en toen was ik het beu. En besloot ik toch maar –reutelend en al– te gaan fietsen. I’m the boss of me en al die andere motivational dinges.
  • wo 19.10 Wind en regen rond de Watersportbaan (11,6 km lopen)
    Ik blijf dat zo leutig vinden, lopen in de regen.
  • ma 24.10 Watersportbaan (x3) (16,5 km lopen)
  • di 25.10 Bad leg day (99,9 km fietsen)
    Het wou maar niet vlotten. Ik had het gevoel dat ik telkens tegen de wind in ging, dat mijn benen niet mee wilden, dat ik geen energie had. Net geen 100 km lang.
  • do 27.10 Zwalmstreek (75,8 km fietsen)
  • za 29.10 Kort wegens technische problemen (12 km fietsen)
    Zoon en ik gingen tijdens de herfstvakantie naar Bouillac, waar wel beiden een (goedkope) mountainbike staan hebben (uit de lokale Décathlon). Goedkoop is in dit geval niet meteen kwaliteit, want de zoon heeft regelmatig technische problemen –hij prutst ook graag aan zijn fiets natuurlijk (en gelijk heeft hij). Een kort trajectje als resultaat.
  • zo 30.10 Klimtervallekes (4,4 km lopen)
  • zo 30.10 Rap wat klimtervallekes met de fiets (1,8 km fietsen)
    November is jachtseizoen en men raadt af van op zondag (tijdens de jacht) in de bossen te gaan rondhangen. Dus hebben we wat intervallekes gefietst (en ik vooral gelopen) op de steile hellingen van ons domein aldaar.
  • ma 31.10 Double tour (29,7 km fietsen)
    Maandag hebben we ter compensatie een extra lange tour van ons standaard parcours afgelegd, inclusief de kuitenbijtende helling naar Château de la Bourlie (waar we door een paar jachthonden werden opgewacht).

Nieuwe looproute

Heel in het begin liep ik langs de Eedverbonkaai, de Neermeerskaai en de Gordunakaai (heen en weer tussen de Europabrug en de brug aan de IJzerlaan), maar al gauw lonkte de afstand van Watersportbaan mij. Ik heb daar een veelvoud aan rondjes gelopen (mijn record was zeven in één sessie), maar het werd daar iets te populair, en de mannelijke lopers zijn er iets té macho (van het soort dat de ganse breedte van de finse piste nodig voor hemzelf en zijn ego). Ik heb al lang mijn goesting elders gevonden, waar ik bijna iedereen ken die ik tegenkom (van ziens toch), en waar iedereen elkaar vriendelijk goedendag knikt (of zelfs zegt, als er tijd genoeg is) in het passeren of kruisen. Vergeef mij als ik u niet meteen verklap waar ik loop, het is er redelijk rustig, al heeft Gent recentelijk die route officieel ontsloten.

Bourgoyen door Bruno Bollaert

Vanochtend probeerde ik een nieuwe route uit. Heletegans per toeval ontdekt via Looproutes voor iedereen, waar ik terecht kwam op een traject dat mij naar de Bourgoyen bracht. Ik heb eigenlijk nooit beseft dat die zo dichtbij huis lagen. Het enige ietwat tricky gedeelte is om van de Watersportbaan naar de Bourgoyen te geraken, waardoor een mens onder de moordend gevaarlijke Deinsesteenweg moet, en daar dan een redelijke drukke straat moet oversteken naar de Valkenhuisweg/Bunderweg. Ik had nog maar weinig in de Bourgoyen rondgetrokken, dus had ik een spiekbriefje mee, met daarop de namen van de straten die ik in of langs moest, samen de in te slagen richting. Heel duidelijk, vond ik van mezelf. Al had ik er geen rekening gehouden dat er nergens straatnaamborden op dat domein te vinden zijn. Nog goed dat ik lang en hard (een anglicisme!) naar Google maps gekeken had.

Een fantastische route trouwens, die ik vanaf nu zeker één keer per week ga afleggen.

Lopen, lopen, lopen

Geef toe, het was lang geleden dat ik u nog eens had lastig gevallen met mijn loopperikelen. En het was ook lang geleden dat ik nog eens deftig had gelopen. Ik ben nu toch al een klein jaar opnieuw voorzichtig bezig (de benen zeuren wel eens, maar bon, een mens moet daar niet altijd aan toegeven), dus ik dacht, laat ik eens kijken hoeveel ik eigenlijk loop. Iemand had het mij onlangs gevraagd, en ik heb er toen een slag in geslagen: “dertig-veertig kilometer per week, denk ik.”

Blijven lopen door Bruno Bollaert

Nike+ houdt dat allemaal proper bij. Ik gebruik zo’n armband met een sensor die in de schoen moet. Helemaal accuraat is dat waarschijnlijk niet, maar ik zie ook niet in waarom dat zou moeten. Het is niet alsof ik professioneel met lopen bezig ben, of zelfs maar aan competities deelneem –ik loop niet eens mee in één van de vele stadslopen. Binnenkort zijn er de 10 km van Gent (of hoe heet dat), en nadien de Midzomernachtrun, maar ik verkies zonder aarzeling The Loneliness of the Long Distance Runner.

Edoch: 205 km op een maand, dat is goed voor een dikke 45 km per week –al blijkt dat ik mijn afstand bijna verdubbeld heb t.o.v. de maand ervoor (129 km in maart). Misschien zit het weer er voor iets tussen.

(Geen nood trouwens, dit wordt geen loopblog.)

Opstaan!

Wie (ook) mijn facebook wat volgt, die had het eerder deze week al gelezen. Dinsdag om half zeven des ochtends, wanneer mijn ogen nog dichtplakken met slaap, had Henri mij gevraagd of we niet zo’n twee-drie keer per week, een half uur vroeger zouden opstaan om samen te gaan lopen. De Fransen hebben daar een uitdrukking voor: bouche bée. Comme frappé de stupeur ou d’étonnement. Ik heb mijzelf genepen om te zien of ik wel wakker was. En ik heb het hem, een half uurtje later aan het ontbijt, een paar keer laten herhalen.

Henri gaat lopen door Bruno Bollaert

Vanochtend zijn we voor de eerste keer gaan lopen. Onze wekkers stonden op 6 uur, en mijn iPhone marimba werd luttle seconden later overstemd door whatever melodietje waarover de android gebruikers beschikken. Over de Albertbrug, langs de Neermeerskaai, over de Europabrug, langs de Gordunakaai en terug naar huis. Goed voor 1,57 km die we hebben gelopen in 8’30”. Zondag gaan we opnieuw, en dan waarschijnlijk dinsdag. (En als we die frequentie volhouden dan loop ik zes dagen op zeven.)

Dank zijn onze eerste loop ben ik trouwens van blauw naar purper gesprongen in mijn Nike+ level. Goed voor 2.500+ kilometers, sinds ik mijn loopactiviteiten met Nike+ registreer. De eerste keer was op 3 juni 2007, toen ik iets meer dan 4 km in 20 minuten had afgelegd. Er zitten er paar gaten in (een sprong van 7/12/2007 tot 26/02/2009 bijvoorbeeld) wanneer ik een paar maanden niet gelopen heb wegens een knie die niet meer wou meewerken, of ook omdat ik met een ander systeem werkte (ik heb zowel Suunto als Garmin geprobeerd).

De zoon was wreed content en vol energie. Nog meer dan gebruikelijk, als hij een half uur langer in zijn bed ligt. Pourvu que ça dure, aldus Letizia Bonaparte (de moeder van , jawel).

Lange loop

Henri door Bruno Bollaert

Vandaag hebben we voor het eerst eens wat langer gelopen. We lopen nu al een maand twee keer per week samen, Henri en ik, altijd een relatief korte afstand van anderhalve kilometer. De gemiddelde snelheid ligt rond de 6’20” per km.

Vandaag legden we 4,23 km af in een tempo van 6’52”, zonder te stoppen (hoewel ik hem om de haverklap heb gevraagd of hij niet eventjes wou stappen). Behalve rondlopen op de speelplaats en wat spelen in het zwembad van zijn grootouders, doet de jongen verder niets van sport, dus ik ben verschrikkelijk tevreden met zijn vooruitgang. Ik ga nog eens wat gestage trainingsschema’s opdiepen.

Wij lopen!

Een tijdje geleden ben ik opnieuw beginnen lopen, kleine afstandjes van maximaal 7 km, en voorlopig protesteert de knie nog niet. Maar belangrijker is dat ik eindelijk ook Henri heb kunnen motiveren (lees: initieel verplichten) om te lopen. Sinds begin deze maand lopen we elke woensdag en zondag samen.

Voorlopig gaat het om een afstand van 1,5 km, die we vandaag met een snelheid van 6’05” / km hebben afgelegd. Ik droom er al van dat ik misschien tegen het einde van de maand toch al eens 4 km met hem zou kunnen lopen, maar ik ben al heel tevreden dat hij beweegt. Bovendien is het goed voor zijn ademhaling, en dus ook voor zijn trompetgeschal. En hij is (min of meer) enthousiast.