Oktober was misschien niet de ideale maand om met mijn sportlijstje te (her)beginnen, maar november was gelijk niet veel beter. Eén of andere onverlaat wist mij temidden de maand te besmetten (de jury is het nog niet eens over wie juist –er zijn drie kandidaten), waardoor ik de laatste veertien dagen van november niets heb kunnen doen. En ik verzeker u: dat steekt. Hard.
- di 01.11 Jagers vermijden! (33,5 km fietsen)
Bij het begin van de maand was het nog herfstvakantie en zaten we nog in Bouillac, de zoon en ik. Tijd genoeg voor nog één ritje. Dinsdag heb ik wijselijk een rustdag ingelast, want woensdag moest ik de ganse dag naar huis terug rijden. Missie volbracht. Hilarisch overigens, die jagers die allemaal op een paar meter van elkaar aan de rand van de weg zitten, wachtend tot het wild door de drijvers uit de bossen wordt gejaagd. Weinig sportief, als u het mij vraagt. - do 03.11 Maandags ritje (op donderdag) (77,1 km fietsen)
Donderdag had ik een paar vergaderingen in de namiddag, dus was er nog tijd genoeg voor een fietstochtje in de voormiddag. Ik kan die route ondertussen al bijna geblinddoekt afleggen, denk ik. - ma 07.11 Ik wou gaan fietsen maar moest gaan lopen (22,9 km lopen)
Maandag wou ik gaan fietsen, maar de zoon had verzuimd de kippen eten te geven bij de schoonouders, waardoor ik er dan maar naar toe ben gelopen. - di 08.11 Zwalmke (77,9 km fietsen)
…dus ben ik dinsdag maar gaan fietsen. - do 10.11 Holy f-cking fondo (117,6 km fietsen)
…en donderdag opnieuw. Het begon nochtans niet goed: de Garmin deed lastig bij knooppunt 50 in Gent (Mariakerke), waardoor ik dat deel van de tocht precies kwijt ben –en dus ook die kilometers. Ik had mijn parcours redelijk nauw afgemeten, zodat ik net 115 km zou hebben bij mijn terugkomst –dat voordeel was ik nu kwijt. Terug in Gent (een paar uur later) heb ik dus maar een extra toertje rond de Watersportbaan gereden –in de gietende regen– zodat ik uiteindelijk toch aan mijn fondo-kilometers kwam. Juij!
Maar wat bezielde mij om naar Nederland te fietsen? (Enfin, niets tegen de Nederlanders, en zeker niet de Zeelanders, want die blijken altijd maar weter zeer hoffelijk, vaak in tegenstelling tot de Belgische nummerplaten aldaar.) Het is daar dus bijzonder vlak. Dat wisten we al, ja, maar de kaalgeoogste polders bieden nu helemaal geen bescherming meer tegen vele de windvlagen –leuk als je rugwind hebt (heen), iets minder als je tegenwind hebt (terug). Maar het blijft schoon.
En naar het buitenland fietsen is altijd leuk voor die obligate foto met grenspaal (ja toch?). En ik passeerde Europa’s Grootste Doolhof! - ma 14.11 Beetje loslopen (15,2 km lopen)
Ik zat toen al precies ergens met een halve oorontsteking. Mijn rechteroor zat vol ‘watten’, een beetje gelijk bij het opstijgen van een vliegtuig, maar het wil maar niet terug naar ‘ploppen’ maar het normale gehoor. En beetje lastig tijdens het lopen, maar anders niet echt veel last van. Voor de rest een vlotte loop. Wat miezerige regen tijdens de laatste kilometers, geen hinder. - di 15.11 Modderploeteren aan de taalgrens (127,8 km fietsen)
Miljaar. Via de Schelde tot in Kluisbergen, dan naar binnen bij onze Waalse vrienden. Op het jaagpad ging het heel vlotjes, onder een bijna constant gemiezel –iets harder dan gemiezel. Eenmaal van het jaagpad af, begon het geploeter in de modder. Alles was drijfnat, verborgen onder een dikke laag mist, en bedekt onder een laag bladeren en modder.
In Ellezelles stuurde de GPS (de fietsknooppunten) mij langs de Oude Spoorweg / Ancien chemin de fer mij eerst langs trappen omhoog (!) en nadien langs een soort modderpad naar beneden –nee, ik rijd niet met een mountainbike dankuwel. Vervolgens ging het via de heuvels terug langs binnen (Horebeke, Zwalm, Dikkelvenne) om opnieuw nog een kort stukje Schelde mee te pikken.
Alles zat onder de modder: fiets, schoenen, kousen, beenwarmers, vest, handschoenen. De kleine dorpsweggetjes, waar het anders zo leuk rijden is, waren door het oogstvervoer herschapen tot modderwegen. - do 17.11 Niet op uw gat blijven zitten! (12,2 km lopen)
…maar toen was het wel om zeep. Ziek. Einde van de sportmaand.
