We zijn vandaag drieëntwintig jaar samen (op 23 juni dus), en het is nog altijd alsof ik ze nog maar net ontmoet heb.
Enfin, behalve dat er ondertussen een zoon is van dertien, die ons een fenomenaal ontbijt heeft geprepareerd vanochtend, en gisteren een fantastisch cadeau heeft gekocht, terwijl wij maar al wat rapper naar huis moesten, na zijn schermles.
(Ga ook eens daar kijken.)
Ze waren gisteren jarig, mijn oogappels, en dat werd duchtig gefeest.
Hij is 13 geworden (en mag nu ook op facebook), zij neemt vanaf nu tram 4.
Sinds zaterdag zijn we 22 jaar samen.
(Foto vanochtend genomen in het kunstwerk Le Décor et son Double (publieke helft) van Daniel Buren in het S.M.A.K.)
Ze is er heletegans ik weet niet hoe content mee, met haar instrument en bijhorende lessen. Vooral het strijken geeft haar een heel groot zen gevoel, beweert ze zelf. Eindelijk kan ze haar hoofd eens uit haar werk onttrekken –al is het maar voor even. (Ondertussen zit ze opnieuw brieven te dicteren. Niet echt zen, dat.)
’t Was feest vandaag. Met speciaal voor mij een heleboel vegetarische opties. En ’t was geeneens mijn feest.
Vorige week had Tessa even dit in haar handen, toen ze Henri en mijzelf kwam opwachten in de V.E.M. Twee dagen later was ze er nog over bezig. Er is nog niets concreets, maar gelijk het ging in Cassablanca: “I think this is the beginning of a beautiful friendship.”
’t Was Groot Feest, zondag: de verjaardag van Tessa en Henri (cfr ook Groot Feest, aflevering twaalf). We gingen lunchen bij Le Jardin Bohémien, en nadien aten we thuis taart. Ik heb zelf niet gekookt/gebakken deze keer, ik was geveld door migraine op zaterdag en herstellende op zondag. En gisteren ook nog wat. Herstellende. En een beetje geveld.
Maar het feest was wreed plezant, met cadeautjes en al en gezelligheid. Misschien dat ik dit jaar toch ook eens een extra taart bak voor mijn verjaardag, als dat dan toch zo gezellig is, die feestdinges.
De zoon houdt dit vast. Jaja.
’t Is duidelijk, ik maak te weinig foto’s van mijn gezin. Toen ik ze vroeg te poseren tijdens het dessert gisteren in het Lepelblad, waren ze allebei precies zéér bereidwillig. Zolang ze maar niet te herkenbaar waren.
We zijn vandaag 21 jaar samen. Dat is ondertussen voor allebei al meer dan de helft van ons leven, en we blijven steeds maar dichter naar elkaar toe groeien. Happiness… I haz it!
Vrijdagnacht bleven ze in een –zelfgemaakte– tent in de tuin slapen, mijn twee avonturiers. Compleet met vintage frigobox, knijpkat, luchtmatras, donsdekens, en citronella tegen de muggen (al heeft dat de muggen van steken niet tegengehouden).
Vandaag werd de tent gelucht, want de weekendse regenbuien had de boel toch een klein beetje blank gezet. Henri doet dat allemaal zonder morren –hij is verzot op zijn buitenhuizige schuil- en vluchtplaats.
Terwijl Tessa ervoor zorgt dat we binnenkort tomaten kunnen oogsten. Het weekendgevoel.