computers & internet

Een e-reader?

Lang geleden, toen we voor de tweede keer een lange Amerika-reis maakten, kochten we een iPad en een e-reader. (Een riskant en taalkundig interessant onderscheid, want een iPad is ook een e-reader, maar dan bij uitbreiding en niet in primaire intentie. Passons.) Die eerste e-reader was een Nook, want een Kindle was niet in een winkel te koop (de Nook kochten wij bij Barnes & Noble).

De e-reader was trouwens in eerste instantie voor de wederhelft gekocht, die meer op reis ging dan ik, en dan telkens een paar dikke volumes leesplezier met zich meezeulde. Edoch geen nood, een paar maand later hadden we onze eerste Kindle in huis. Ondertussen hebben zowel Henri als ikzelf een Kindle Paperwhite, en heb ik ook al ruimschoots gebruik gemaakt van Google Play Books.

Maar wat is nu de beste manier om digitale boeken te lezen?

Waar we ons alvast geen zorgen om moeten maken, is opslagruimte. Een e-book is verwaarloosbaar klein, en tenzij u meer boeken op uw e-reader wil installeren dan u in gans uw leven kan uitlezen, beschikken alle e-readers over voldoende ruimte om minstens genoeg boeken op te bewaren om u een lange reis zoet te houden. De digitale versie van mijn nog-te-lezen boeken op de foto hieronder, past zonder problemen op de meeste e-readers.

1. Een e-reader device

De gemakkelijkheidsoplossing is om u een Kindle aan te schaffen. Het maakt eigenlijk niet zo erg uit dewelke, behalve als u vaak in bed of in donkere ruimtes schikt te lezen, dan kiest u best voor eentje dat een lichtbron ingebouwd heeft (zoals de Kindle Paperwhite of de nieuwe Kindle Voyage). Wie zijn boeken via amazon koopt, ziet ze automatisch op zijn Kindle verschijnen, wie zijn (niet DRM-beschermde) boeken elders koopt, moet ze er manueel op plaatsen, bijvoorbeeld via USB met behulp van Calibre (beschikbaar voor Windows, Mac en Linux) of via WiFi met de Amazon Send To Kindle dienst.

Wie over een tablet beschikt, kan daar trouwens de Kindle app op installeren (zowel voor iOS als Android). Boeken die via Amazon werden gekocht of via Send To Kindle werden geüpload, verschijnen dan automatisch in die app én daarbij worden uw leesvorderingen mee gesynchroniseerd. U stopt met lezen op uw Kindle device, neemt uw iPad of Nexus 7 of Samsung Galaxy Tab in de hand, en presto: u leest gewoon verder waar u gebleven was. (Opgelet: boeken die u via USB met Calibre op uw Kindle (device) had geïnstalleerd verschijnen niet automatisch op uw tablet, en ook uw vorderingen worden niet gesynchroniseerd.)

Er zijn andere e-readers, zoals Nook, Kobo, Sony e-reader, en Kindle Fire. Een Kindle Fire is eigenlijk niet veel meer dan een minder goede android tablet, dus als u daarin geïnteresseerd bent, raad ik u zeer nadrukkelijk een Nexus 7 aan. Nook, Kobo en Sony, zijn niet veel meer dan varianten van Kindle. We hoeven geen e-reader war te starten, mijn voorkeur gaat zonder meer uit naar een traditionele Kindle.

2. De software e-reader

U beschikt al over een tablet, en/of u schikt geen boeken te lezen terwijl de zon of een andere heldere lichtbron op uw toestel schijnt? Dan is de grote winnaar Google Play Books op een tablet of op een iOS of Android telefoon.

Google Play Books is een app op uw tablet/telefoon, en een browser based reader (u leest in uw webbrowser) op uw computer. Om één of andere reden wordt de toepassing doodgezwegen in de media (Domique Deckmyn, redacteur cultuur & media bij De Standaard, heeft het bijvoorbeeld nooit over het systeem in zijn besprekingen). Een boek uploaden is zeer eenvoudig, en uw e-boeken worden automatisch gesynchroniseerd over al uw toestellen met de Google Play Books app (inclusief uw leesvorderingen).

Via Google Play Books kunt u ook boeken aanschaffen (Engelstalig, Nederlandstalig, Franstalig, etc.), of u kunt er elders aangekochte (niet-DRM beschermde) boeken naar uploaden (PDF en EPUB). Een zeer groot gemak, vind ik dat.

—

Batterijduur is niet meteen een probleem. De batterij van een Kindle gaat héél lang mee zonder op te laden, bij een tablet is dat beduidend minder. Een tablet is meestal ook veel zwaarder –dat lijkt niet veel, tot ge een paar uur met één hand zo’n ding vasthoudt.

Zelf lees ik –zoals min of meer reeds aangegeven– op drie manieren. Bij voorkeur in een papieren boek, dan met de Kindle, maar ik heb ook altijd een paar boeken op Google Play Books staan, want mijn gsm, die heb ik altijd bij, en dus kan ik altijd lezen.

—

Wie een e-reader wil om Nederlandstalige boeken op te lezen: vergeet het. De Nederlandstalige digitale boeken zijn onverdedigbaar duur, en de onwil van boek.be om met deftige initiatieven naar buiten te komen, leiden mij ertoe het Nederlandstalige digitale boek voorlopig te boycotten.

Om heel eerlijk te zijn, blijft een e-reader voorlopig een luxeproduct, met een bijzonder slechte prijs-kwaliteit verhouding (net zoals de meeste smartphones trouwens). Ik blijf hardnekkig voorstander van een licentiemodel (optie 3b) voor boeken.

Was het in de huidige constructie niet (een beetje) illegaal, zou ik u het volgende aanraden: koop de papieren versie van het boek, en wanneer u mobieler moet zijn, dan zoekt u de digitale versie ergens op het internet (ik vermoed dat het zou kunnen volstaan in google te zoeken op “[naam auteur] [titel boek] epub”). Zo hebt u de papieren versie in uw bezit, en leest u wanneer nodig de digitale versie (die u verwijdert nadat u het boek uit hebt). Maar bon, ik raad dat dus niet aan.

Interessant om lezen is ook dit artikel op lifehacker: How to Buy Ebooks From Anywhere and Still Read Them All in One Place.

—

[Aangepast op 09/10/2014 9.09 u. met toevoeging van de Amazon Send To Kindle service naar aanleiding van de commentaar van stijn. Zelf meteen getest en het werkt.]

Google Nexus 7

Gezien we hier content zijn van dat Android gedoe (het belt, het sms’t, het whatsapp’t en het connecteert met dropbox en adresboeken en kalenders), werd de nieuwe tablet een van hetzelfde kamp. Goedkoper dan het Apple alternatief, en voor de rest zal het ook doen wat ik het vraag. Vandaag werd het ding aan huis geleverd, met even eenvoudige instructies als die van Apple: gewoon aanzetten (en volledig opladen).

Edoch. Aanzetten is geen probleem, en voor het overgrote deel van de huishoudens uitgerust met Wifi, zal er verder geen vuiltje aan de lucht zijn. Alhier is de wifi evenwel beveiligd, en niet alleen met een paswoord want enkel toestellen waarvan het MAC adres als ’toegelaten’ werd ingegeven, kunnen op het netwerk (een MAC adres is een beetje gelijk een chassisnummer voor een computer).

Het eerste wat die Nexus 7 vraagt, als het toestel wordt aangezet, is wifi toegang om zichzelf te kunnen registreren. Geef mij het MAC adres van het toestel, en ik plaats het ding bij in de ’toegelaten’ lijst. Op de Nexus doos stonden echter wel een heleboel nummer-lettercombinaties, maar helaas geen MAC adres. En zonder wifi geraakt u niet ‘in’ het toestel om dat adres op te zoeken. Een gigantische fail wat betreft gebruiksvriendelijkheid.

Op de fora is het euvel gekend, en de Google fanboys zijn er als de kippen bij om het probleem te minimaliseren (Apple fanboys zouden waarschijnlijk hetzelfde doen, net zoals die van Microsoft, en blahblahblah):

I’d imagine the number of people who lock their wifi by MAC address is tiny relative to the number of tablet users. And most of them are the kind of people who root the device straight out of the box. Blasting Google for accommodating 95% of their customers just looks a bit out of proportion.

Ook de vermelding It’s just for initial setup. After an account has been created and/or assigned to the device you technically don’t ever need to connect to the Internet again. helpt niet echt. Wie niet voorbij de initial setup geraakt heeft niet veel aan die ‘geruststelling’.

Gelukkig had ik nog ergens een ander wifi bakje, dat ik aan de router heb gehangen en waarmee ik dan wel zonder beveiliging op internet geraakte (en vooral aan het MAC adres van het toestel). Probleem opgelost. Maar toch. Ik zag mij al naar een hotspot zoeken om het ding aan de praat te krijgen. En ik kan mij best voorstellen dat iemand (zoals hier) het ding terugstuurt en een toegankelijker toestel in huis haalt.

(Ondertussen is de tablet volledig geactiveerd, geïnstalleerd en gesynchroniseerd. Straks eens een filmpje bekijken via plex.)

Revolution: als uw leven het internet is

Zoals het grootste deel van Vlaanderen had ik deze ochtend geen internet meer via de kabel. Waarschijnlijk ook geen vaste lijn, en geen televisie, zo lees ik nu online, al hoorde ik wel een kiestoon en laadde de programmagids sneller dan gewoonlijk.

Och, het probleem zit gewoon bij één van mijn routers, dacht ik, dus ik heb alles herstart en kabels verstoken en firewall omzeild. Het netwerk is hier nogal beveiligd, met een dubbele firewall en wifi die enkel computers toelaat wier mac-adres in de routerconfiguratie is opgenomen. En waarvan de gebruiker het netwerkpaswoord kent. Overkill, absoluut. Maar nog werkte het internet niet.

3G-surfen op de gsm bracht een vloed van telenet klachten op facebook en twitter, van de meest pedante eikels tot de grootste dramaqueens met first world problems. En nu het internet terug is, zitten ze allemaal te zagen over compensatie.

“Wat moeten onze kinderen nu doen op zondagmorgen?”, heb ik herhaaldelijk zien voorbijflitsen. Ghoh, ik weet het niet zo meteen, maar misschien kun ge u eens met uw kroost bezighouden ipv ze voor de televisie te parkeren?

Get a life. Serieus. Blijf van uw computer af en ga naar buiten. Er gebeurt overal vanalles in de echte wereld.

—

Revolution takes place in a post-apocalyptic dystopian future. Fifteen years earlier, an unknown phenomenon disabled electricity on the planet and effectively all devices powered by it, ranging from computers and electronics to car and jet engines. People were forced to adapt to a world without electricity.

iTunes 11, maar niet voor klassiek

Apple gaf vannacht een nieuwe versie van iTunes vrij. Het gaat niet om zomaar een update, maar een ingrijpende cosmetische verandering. Wie de nieuwste versie opstart, wordt geconfronteerd met een geheel nieuwe beleving. De gebruiker komt standaard terecht in de Album Browser, een overzicht van alle albums in uw iTunes collectie.

Wie op Songs klikt, kan daar de Sidebar (Command-Option-S), de Column Browser (Command-B) en de Status Bar (Command-/) terugvorderen. Als grote nadeel staat de Column Browser niet langer (verticaal) naast de liedjeslijst, maar erboven. Niet meteen hinderlijk voor wie niet zoveel albums in zijn collectie heeft, maar bijzonder omslachtig voor wie veel moet scrollen. (Het was net zo handig: selecteer genre, dan artiest, dan album, en spelen maar.)

Switchen naar Artists had een aanvaardbaar alternatief kunnen zijn, behalve dan dat die Artists lijst enkel de Album Artists weergeeft en niet de Artist (bent u nog mee?). Hoogst vervelend voor wie, zoals ik, in zijn klassieke collectie de componist ook in Artist heeft gestoken en de uitvoerder in Album Artist.

Alweer een reden om iTunes minder te gebruiken?

[Update: De bruikbaarheid van de zoekfunctie is er wel sterk op vooruit gegaan!]

Muziekstromen

Hoe luistert u eigenlijk naar muziek? Het valt mij op dat ik steeds minder via iTunes luister. Ofwel leg ik lp’s op mijn platendraaier, ofwel staat de radio aan, ofwel streamt de muziek via Qobuz binnen.

Het is trouwens niet alsof die muziekstromen minder toegankelijk zijn dan iTunes. Ik heb dik 2.000 albums in iTunes zitten; allemaal legaal, jawel, en dat vertegenwoordigt ongeveer de helft van mijn collectie. Lossless cd-kwaliteit, goed voor 700 GB schijfruimte; als dat ding crasht, kan ik helemaal opnieuw beginnen (nee ik heb geen backup, van mijn data wel, maar niet van mijn cd’s).

80% van mijn muziekbibliotheek zal ik probleemloos op Qobuz terug kunnen vinden (inclusief de integrale versie van Der Ring des Nibelungen door Georg Solti, maar niet In C van Terry Riley door het Ictus Ensemble –wél de versie door Bang on a Can). Voor de uitzonderingen is het gemakkelijker het schijfje te zoeken dan iTunes op te starten (dat ding is traag als uw muziekcollectie te omvangrijk wordt).

—

Ik heb Spotify geprobeerd, eerst via een Premium code die ik van Enchanté had gekregen om de service te proberen, daarna heb ik mij een tijdje geabonneerd. Ik ben echter toch opnieuw overgeschakeld naar Qobuz: er is misschien minder sociale interactiviteit, maar het is gemakkelijker en duidelijker om aan nieuwe muziek te geraken. En ze hebben bijzonder veel klassieke muziek die op een overzichtelijke manier te ontsluiten valt.

De prijs is dezelfde als bij Spotify: 9,99 euro per maand voor de ‘premium’ service (geen reclame, mobiele toegang, offline modus, onbeperkt streamen). De service zonder mobiele ervaring en zonder offline modus kost bij Spotify 4,99 euro, en bij Qobuz 7 euro per maand –bij die laatste beschikt men wel over dezelfde geluidskwaliteit als bij het gewone abonnement (bij Spotify niet).

Qobuz heeft bovendien een Hifi optie die cd-kwaliteit streamt, maar daarvoor betaalt men wel 29 euro per maand (doe er tien euro af, en ik switch onmiddellijk). Ze hebben ook een abonnement waarbij men enkel klassieke muziek kan beluisteren op cd-kwaliteit en dat kost 19,99 euro per maand. (Info: opties Spotify – opties Qobuz.)

—

Dat brengt mij vlotjes bij volgende caveat: naarmate de verschuiving van fysieke drager naar streaming plaatsvindt, is het belangrijk zaken zoals geluidskwaliteit en beschikbaarheid in de gaten te houden. Het zou bijzonder jammer zijn als we alweer een stap achteruit zouden zetten (cfr van vinyl naar cd –maar vooral– naar mp3).

Apple inflexibele paranoia

Laat ik eens Bad Piggies, dat nieuwe Rovio spel, proberen, dacht ik gisteren. Henri zal dat zeker zien zitten om op zijn iPad te spelen.

Toen ik de purchase knop indrukte, en vervolgens mijn paswoord ingegeven had, floepte een pop-up op mijn scherm. “Improve Apple ID Security“, zei het ding. Op “Not Now” klikken, bracht mij terug naar het infoscherm, maar mijn aankoop ging niet door. Op “Continue” klikken bracht mij naar een nieuw scherm, waar ik drie voorgeformuleerde Questions moest beantwoorden.

Sorry, Apple, maar ik heb geen antwoorden op die vragen. Al die “first” toestanden liggen al bijna een half leven achter mij, en de uitkomst van de zeldzame vragen waar ik een antwoord op heb, gaat u gewoon niet aan. Laat mij desnoods zelf een vraag ingeven, maar nu moet ik antwoorden verzinnen en die ergens bijhouden, wat weinig efficiënt en vooral minder veilig is –of heel erg veilig, als ik ze niet opschrijf en daardoor zelf het antwoord niet meer herinner.

Nee maar, serieus:

Where did you go the first time you flew on an airplane?
What is the name of your favourite elementary or primary school teacher?
What is your dream job?
Who was your favourite singer or band in school?
In what city did your parents meet?
What is the name of the first beach you visted?

Wie verzint die dingen?

Kapot

Komt dat tegen: die jongen zijn computer (mijn oude Mac Pro uit 2005) is kapot. Hij spaart al lang voor een nieuwe (lentefeest, verjaardagen, nieuwjaar, rapporten, etc), maar ik wil hem laten wachten tot september, als Apple naar alle waarschijnlijkheid een keynote houdt, waartijdens dan mogelijks nieuwe iMacs worden aangekondigd. En ondertussen mag hij op de laptop. Het is tijdens de vakantie toch maar om Minecraft te spelen en zijn mail te checken. En YouTube af te schuimen.

Melomythes

’s Ochtends luisteren wij altijd naar Espresso (op Klara), Tessa hangt aan de radio gekluisterd voor de Held van de dag. Vanochtend hoorde ik –tussen het geknetter van de bliksem en het gebrom van de donder in– iets over de toestand van de cd-verkoop in België/Vlaanderen. Iemand (ik ben zijn naam vergeten, sorry, en ik vind er ook niet meteen iets over terug op de site) had een korte rondvraag gedaan bij de luisteraars, om te weten te komen of men nog cd’s koopt (dan wel downloadt) en zo ja, of dat dan online gebeurt of in de ‘echte’ winkel. Naast een pak interessante informatie (het gaat helemaal niet slecht met de cd-verkoop van klassieke muziek), bleken er toch nog steeds een paar mythes te blijven hangen.

Mensen kopen niet (makkelijk) online, omdat ze bang zijn om hun kredietkaart gegevens online in te geven.

Zeer verwonderlijk, vind ik dat. Ik koop al sinds het begin van de jaren ’90 online, en ik heb nog nooit een probleem gehad met mijn kredietkaart gegevens. Ik herinner mij nog dat ik die ooit nog heb moeten doorfaxen naar een winkel in Londen, en voor de rest heb ik die altijd gewoon online doorgegeven. Naar Italië, naar de USA, naar de Amazon winkels (uk, fr), naar de Coolblue winkels –nog nooit heb ik een probleem gehad.

Men koopt liever cd’s dan muziek te downloaden, want de kwaliteit van de gedownloade muziek is minder goed.

Huh. Er zijn verscheidene online winkels die downloads aanbieden aan cd-kwaliteit, of beter! Qobuz bijvoorbeeld, heeft downloads in verschillende formaten per album, van hoogwaardige mp3, over cd-kwaliteit, tot studio-kwaliteit. Die downloads zijn in de meeste gevallen nog een pak goedkoper dan de cd-versie bij Amazon, en bijna altijd zit er een digitale versie (in PDF) van het cd-boekje bij.

Het wordt stilletjesaan tijd om die mythes de wereld uit te helpen, me dunkt. Misschien moet ze bij Klara daar maar eens een onderzoekje naar verrichten.

Immobiel

Eigenlijk is dat wel goed, zo zonder mobiele computer zitten, ’s avonds. Tessa zit op congres, en ze heeft de MacBook mee (ik had het al voorspeld: ze gaat niks anders meer willen). Als ik ’s avonds nog iets wil doen, moet ik dus boven aan mijn bureau gaan zitten, en er gericht werken of browsen of mij anderzijds serendipiteitsgewijs op het internet begeven.

—

Het begrip zat duidelijk in mijn hoofd, maar ik kon niet op het woord serendipiteit komen. Dus heb ik er als volgt naar gezicht: ’t is een film, maar hoe heet die nu weer, en hij is met dingske, maar hoe heet die nu weer, wacht en die speelde mee, maar hoe heet die nu weer en die speelde in… Great Expectations – Gwyneth Paltrow – damn nee, dat is Sliding Doors en Bounce; wacht eens is dat geen acteur van de brat pack.. euh… The Breakfast Club – Molly Ringwald – nee, toch niet, ah: Grosse Point Blank – John Cusack en ’t is Serendipity (met Kate Beckinsale). Gotta love the interwebs.

—

Maar ik zit liever beneden, als het avond is. Dus de computer gaat uit en ik ga wat verder lezen, denk ik. Of naar een film kijken. Het internet is heletegans van u, vanavond.

XL

Mijn basisvolume is op. Het zat er al een paar maanden aan te komen, maar met een zoon die dagelijks tig instructievideo’s bekijkt op YouTube (over Nerf mods, mocht u de postjes van de vorige dagen gemist hebben), vliegt de bandbreedte er hier nogal door tijdens de vakantie.

Ons abonnement is ExpressNet XL, een overblijfsel uit de oude tijd, dat ondertussen al een paar automatische upgrades heeft meegekregen, maar niet meer geheel up-to-date was. Niet dat ik daar last van had. Maar bon, ik heb ons dan maar overgezet op Fibernet XL, waardoor we nu onbeperkt mogen internetten –handig, in deze tijden van Spotify en YouTube en digitale muziekdownloads (Qobuz, iTunes, …) en tienerende zonen.