Maand: september 2007

muntjes

Sinds eergisteren zitten er muntjes verscholen in dit weblog. Aanleiding was een link naar Mint: Year Two in Review die een tijdje geleden opdook in mijn newsreader.

Mint is een programma dat wat cijfermateriaal bijhoudt betreffende het bezoekersgedrag op uw site (hoeveel bezoekers, welke pagina’s worden het meeste bekeken, hoeveel hits, wie linkt door, welke links worden het meeste geklikt, enz.).

Destijds, bij de eerste release, was het een beetje een hype, maar tegenwoordig laat ik hypes meer en meer aan mij voorbijgaan, zo heb ik ontdekt. Nu het programma echter twee jaar bestaat, heb ik het nog eens van dichterbij bekeken, en het ziet er eigenlijk heel geschikt uit. Met een plugin-architectuur: de basis software heet mint, en daarin kan je allerlei peppers laden (peppermint, hebt u hem), die je steeds meer informatie kunnen bezorgen. De meeste peppers zijn bovendien gratis.

Alle gegevens omtrent uw site staan mooi op één pagina, waarin ik de Tufte Mint Style heb geënt: the inspiration and namesake of the style was Edward Tufte’s The Visual Display of Quantitative Information. Helder en duidelijk dus.

(Op het einde van volgende maand zal ik kan ook eens wat feedback geven over zoektermen en dergelijke.)

feestje

Er was een feestje gisteren, en het was redelijk vroeg, vanochtend. Het is overigens reeds verbazingwekkend koud, zo ’s nachts, als de zon niet schijnt en zelfs de net-niet-volle maan zich ergens achter een pak wolken wegsteekt en de stappen op de straatstenen klinken vol en luid.

Er was een feestje gisteren, en het was redelijk vroeg, vanochtend. Alles was al gesloten maar we zijn toch nog ergens in één of ander nieuwsoortig yuppie druppeldrankding binnengeraakt, waar de drank van de avond pastis was (en cola light) en waar de rook mijn ogen heeft uitgedroogd, maar dat nam ik er graag bij in ruil voor het gezelschap waarin we ons mochten bevinden want dat was goed, dat gezelschap, maar dan toch gingen die ogen plots maar met moeite nog open. We zijn geen 33 meer, zoals sommige jongeren.

Er was een feestje gisteren, en het was redelijk vroeg, vanochtend. We hebben de fuifzaal gesloten, en we gingen alleen maar weg omdat de meneer er zo droevig uitzag omdat we na de vijfde keer dat hij kwam zeggen dat ze nu echt wel gingen sluiten nog niet opstonden en dat de tranen groot biggelend over zijn wangen bolden omdat hij zeven bloedjes van kinderen had die hij in geen vijf dagen meer had gezien omdat hij al de ganse week het fuifkot openhield. En dat was geeneens waar.

Er was een feestje gisteren, en het was redelijk vroeg, vanochtend. En er was redelijk veel volk, maar niet te veel zodat het manageable bleef en je iedereen kon zien die je wou, en dat heb ik ook gedaan, alleen heb ik er niet mee gesproken, want dat durf ik niet, maar ik heb jullie wel allemaal gezien en in het vervolg doet ge gerust maar een klapke met mij want ik bijt niet al zal ik soms wel niet weten wat gezegd maar als gij dan net zo zijt dan valt het even stil, maar dat geeft niet want ge zijt dan net zoals ik en wij weten dan dat die stiltes er zijn omdat we gewoon op dat moment niet het juiste aansluitingspunt vinden dat we anders zevenhonderd keer in gedachten als die andere er niet bij is wel vinden en ook als die persoon net weg is plots weer opnieuw, maar ik spreek wel graag met u en al nochtans en het was al zeker helemaal wijs om u daar te zien en ge komt allemaal toch terug op het volgende feest, en dat zal dan ergens in februari zijn. Hou die maand dus al maar vrij, want de exacte dag weten we nog niet.

Er was een feestje gisteren, en het was redelijk vroeg, vanochtend. En dat begon met aperitief en eten en daarna taart. Maar wij kwamen iets later dan voorzien.

Er was een feestje gisteren, en het was redelijk vroeg, vanochtend. Ik ga nog een beetje slapen.

rood

Hij ziet rood, de rand rond het keuringsbewijs van onze wagen. Voorlopig keuringsbewijs, mind you. Rood als schaamrood op de wangen, alsof onze Ypsilon (het vorige model) met droefenis in de te laag afgestelde lichten, haar blik licht verwijtend naar mij heeft trachten op te slaan.

Het heeft iets te maken met de vering achteraan, en hoe er een verschil van meer dan zoveel procent tussen de afstelling links en rechts zit, en hoe dat nefast is voor de stabiliteit. Na twee uur wachten, tien minuten onderzoek, en een kleine dertig euro, was dat gisteren het verdict. Niettegenstaande is Tessa er vandaag mee naar Brussel, waar ze gastdocent speelt aan de VUB. (Als u het mij zou horen zeggen, zou u de nauwelijks verscholen trots in mijn stembtimbre meteen opvallen.)

Er is niks mis mee, met onze Ypsilon, dat weet ik. Maar ik zal toch geruster zijn als Tessa straks weer heelhuids thuis is.

verhuisd (2)

We zijn van provider veranderd. Voor wie van lijstjes houdt, ik vul even aan:

Datamatters is een zeer competent bedrijf, en kan ik eigenlijk met gerust hart aanraden. Ze richten zich evenwel op de professionele markt.

Pair ken ik vanuit de begintijden van het internet, en werd altijd al aanzien als een van de stabiele, en dus betere hosts. Helaas had ik er pech, want mijn site werd bediend door een ‘slechte’ database server, waardoor we de laatste maand of zo met de regelmaat van de klok een foutmelding kregen ipv een webpagina.

Dus heb ik de knoop doorgehakt, en ben ik naar Frankrijk getrokken. Ik heb al een paar keer met OVH gewerkt, en ik heb nog geen enkele keer problemen gehad (hout vasthouden). Je moet er wel een klein beetje technische kennis hebben, maar de prijs valt zeer goed mee.

Onwards.

berichten, behangen en verhuizen

De gedrukte pers bericht over Gentblogt. Deze keer is het aan Knack. Huug had het er ook al over, en Patricia ook.

Is het een lokaal magazine? Een brave weblog? Een digitaal buurtcomité? Het stadsbestuur vindt Gentblogt te veel van alles een beetje om het subsidie te geven, en voor de plaatselijke media is het vooral een ongrijpbare concurrent. ‘Wij? Wij zijn een gemeenschap die elke dag op het internet samenkomt’, vinden de makers.

De rest leest u bij op de site van Knack: Berichten, behangen en verhuizen

telenet tip

Een tijdje geleden had ik van W. de tip gekregen dat je als Telenet Digital abonnee gratis naar The Good Shepherd kon kijken –wat ik dan ook prompt heb gedaan. Eigenlijk was ik van plan er dan hier over te berichten, maar door omstandigheden (zoals steeds), was ik het vergeten.

Vandaag krijg ik evenwel mijn maandelijkse Telenet Factuur in de bus (gedateerd op 22 september), en daar bij zit een zeer uitbundig bon.

2 jaar Telenet Digital TV
Kijk gratis naar “The Good Shepherd”
tijdens de maand september
via Film à la carte.

Beter laat dan nooit, zo denkt u maar. Wie abonnee is en de film nog niet heeft gezien, heeft tijd tot 6 oktober om de film te bekijken. Onderhoudende film, een beetje traag, maar heeft –mede daardoor– alles van een instant classic.

vitamientjes

“Meer vitamientjes, jongen”, suggereerde Gerrit als mogelijke oorzaak voor mijn aften. Maar ik denk niet dat mijn –dat ons– dagelijks voedselpakket enorm ongebalanceerd is samengesteld.

We beginnen de ochtend met een glas versgeperst fruitsap. Tessa is al daar al een hele tijd mee bezig, en ze heeft ook mij geconverteerd, dermate zelfs dat we uiteindelijk zo’n halfautomatische cirtuspers in huis hebben gehaald. “Dit toestel wordt ook in bars gebruikt meneer”, zei de verkoper niet zonder trots.

Het ontbijt bestaat verder uit (in mijn geval) volkoren cornflakes met daarin een banaan versneden en rijkelijk overgoten met (halfvolle) melk. Achteraf een tas koffie, en voor de rest van de voormiddag voornamelijk water (ik verbruik toch wel anderhalve tot twee liter per dag).

Het middagmaal is meestal brood (vaak donker rogge, in elk geval iets bruin of grijs), met een tomaat en wat er in huis is van beleg. Daarna komt er voor mij opnieuw koffie bij kijken.

Het avondmaal is vaak warm. Niet mijn voorkeur, maar gezien iedereen boterhammen eet ’s middags, nemen we er ’s avonds wat meer tijd voor, om gezellig aan tafel te zitten. Een home cooked meal, ik heb me laten vertellen dat zulks steeds meer een uitzondering wordt. Dat kan vanalles zijn, van spaghetti tot balletjes in tomatensaus tot kip tot vegetarisch –afhankelijk van de goesting. Met (verse) groenten, en vaak –maar niet altijd– iets van couscous of rijst of aardappelen.

Gesnoept wordt hier bijna niet. De occasionele lat chocolade komt wel in huis, maar eigenlijk zijn we zo geen snoepers. Dan liever de ontbijtkoeken op zaterdag en zondag.

Fruit wordt daarentegen met hopen naar binnengespeeld. Er zijn altijd wel appels, peren, kiwi’s, en bananen in huis, en seizoensvruchten zoals aardbeien, mandarijnen, enz. Opnieuw onder impuls van Tessa, want ik zou zoiets wel eens uit het oog durven verliezen.

Maar zo algemeen beschouwd, denk ik niet dat we ongezond bezig zijn.

ik loop graag met u

“Ik loop graag met u”, klonk het spontaan als een liefdesverklaring, zondagochtend.

Tessa tracht al een tijd met lopen te beginnen via het start to run-programma. Nu ja, beginnen: ondertussen kan ze al dertig minuten voluit lopen. Niet echt vanzelfsprekend als je aan luchtwegaandoeningen lijdt, en eigenlijk maar maximaal twee keer per week (lees: eerder één keer) kan trainen.

Sinds ze die dertig minuten aan kan, lopen we de zondag samen. Goed voor een toertje rond de Blaarmeersen, op een rustig tempo, zodat ik meteen ook mijn onvermijdelijke neiging tot overtrainen een beetje in de hand kan houden. Het is een half uur pure tijd voor ons, om te praten en te puffen en tot spontane uitspraken te komen. Ik kijk altijd uit naar mijn volgende training, maar al helemaal naar die op zondag.