Kijk, hoe harder de salondemocratie zich blijft richten tot het vaak zelfverklaarde intellectualistische deel van de bevolking, des te harder ze wordt afgestraft. Laat ons hopen dat ze er deze keer wél een les gaan uit trekken. “We moeten naar onszelf kijken”, laat Johan Vande Lanotte in DM optekenen. En dat is alvast een goed begin.
Maand: juni 2007
Hi, this is Lance Armstrong
“Hi, this is Lance Armstrong“, zo klonk het vanochtend om twintig voor zeven op mijn Nike + iPod, “Congratulations, you just completed your longest work out yet!”
Veertig minuten, zo stond er op het Nike 5K schema. Veertig. Dat is helemaal iets anders dan tien of twintig, los van de evident-mathematische redenen. Gedurende veertig minuten mocht ik afwisselend twee minuten lopen, en één minuut wandelen. Ik had nog nooit (enfin, mogelijks met uitzondering van mijn middelbare schooltijd, hoewel ik ook dat betwijfel) zo lang gelopen. Mijn recente runs duurden maximaal 20 minuten.
Het grafiekje op Nikeplus.com toont een serieuze dip ergens rond de 25e minuut, maar tegen de 30e (ik zat toen aan ongeveer vijf km) ben ik die weer te boven gekomen. Al kwam ik niet meer aan mijn startniveau. Toen ik het –vlak voor die dip– even wat lastiger kreeg, heb ik mijn hartslag even gemeten, en ik zat toen aan 29 slagen op tien seconden of 174 bpm. Binnen de grenzen dus, maar ik ben toch maar wat langzamer gaan lopen. Mijn hartslag in rust is overigens 60 bpm, op dezelfde wijze gemeten. Misschien moet ik mij toch maar zo’n fancy HRM aanschaffen.
Resultaat: 7,4km gelopen in 40’13”, goed voor een gemiddelde van 5’26” per km (inclusief de wandelpauzes) en een verbruik van 532 calorieën. Lance was tevreden, en wie ben ik om hem tegen te spreken.
Na de eerste week training zit ik aan 17,57km in 1:32’19” met een gemiddelde van 5’15” / km en daarvoor heb ik 1264 calorieën verbruikt.
(Morgen moet ik 12 minuten lopen, en daarna even lang wandelen. 12 minuten, dat is voer voor een Cooper test!)
ontbijkoeken
“Papa, wilde gij dat hier alstublieft naar beneden meedragen?”
Heel even keek ik hem gefronst aan, maar al gauw daagde het. Het is vaderdag vandaag, en hij heeft zijn verrassingen boven op zijn kamer weggestoken. Dat en zijn jommekes naar beneden dragen, zou van het goede een beetje teveel geweest zijn. Eigenlijk had hij heel erg graag ontbijtkoeken gehaald, maar dat zag ik niet echt zitten.
—
“Kind krijgt steeds minder vrijheid”, las in woensdag in DM (enfin, donderdag, want de krant van woensdag zat pas donderdag in de bus). Waar de speelactiradius –de veilige zonen waarin ouders hun kinderen laten spelen– van een achtjarige in 1970 nog een straal van 840 meter had, is die in 2007 voor 79 procent van de ouders gekrompen tot 20 meter.
En dat klopt. Geen haar op mijn hoofd dat eraan zou denken Henri dezelfde vrijheid te geven die ik had, tijdens mijn preteen jaren. Wij gingen met de fiets de ganse buurt door, de straat uit, de velden in. Nu mag hij ook doen wat hij wil, maar ik moet hem kunnen zien, of weten dat hij bij iemand is die ik vertrouw. “L’enfer c’est les autres“, ruk ik hier maar even uit de context.
—
Een papieren, zelfgemaakte puppet on a string, twee tekeningen, een kaartje, een brief die hij eerst heeft voorgelezen, en een heleboel knuffels. Geen ontbijtkoek die daar tegenop kan.
vermoeid
(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro 400H, 400ISO)
Henri, twee weken geleden, uitgeput van driekwart zaterdag rondstappen in Gent.
The Revolution Will Not Be Televised
You will not be able to stay home, brother.
You will not be able to plug in, turn on and cop out.
You will not be able to lose yourself on skag and skip,
Skip out for beer during commercials,
Because the revolution will not be televised.
You will not be able to plug in, turn on and cop out.
You will not be able to lose yourself on skag and skip,
Skip out for beer during commercials,
Because the revolution will not be televised.
The revolution will not be televised.
The revolution will not be brought to you by Xerox
In 4 parts without commercial interruptions.
The revolution will not show you pictures of Nixon
blowing a bugle and leading a charge by John
Mitchell, General Abrams and Spiro Agnew to eat
hog maws confiscated from a Harlem sanctuary.
The revolution will not be televised.
The revolution will not be brought to you by the
Schaefer Award Theatre and will not star Natalie
Wood and Steve McQueen or Bullwinkle and Julia.
The revolution will not give your mouth sex appeal.
The revolution will not get rid of the nubs.
The revolution will not make you look five pounds
thinner, because the revolution will not be televised, Brother.
There will be no pictures of you and Willie May
pushing that shopping cart down the block on the dead run,
or trying to slide that color television into a stolen ambulance.
NBC will not be able predict the winner at 8:32
or report from 29 districts.
The revolution will not be televised.
There will be no pictures of pigs shooting down
brothers in the instant replay.
There will be no pictures of pigs shooting down
brothers in the instant replay.
There will be no pictures of Whitney Young being
run out of Harlem on a rail with a brand new process.
There will be no slow motion or still life of Roy
Wilkens strolling through Watts in a Red, Black and
Green liberation jumpsuit that he had been saving
For just the proper occasion.
Green Acres, The Beverly Hillbillies, and Hooterville
Junction will no longer be so damned relevant, and
women will not care if Dick finally gets down with
Jane on Search for Tomorrow because Black people
will be in the street looking for a brighter day.
The revolution will not be televised.
There will be no highlights on the eleven o’clock
news and no pictures of hairy armed women
liberationists and Jackie Onassis blowing her nose.
The theme song will not be written by Jim Webb,
Francis Scott Key, nor sung by Glen Campbell, Tom
Jones, Johnny Cash, Englebert Humperdink, or the Rare Earth.
The revolution will not be televised.
The revolution will not be right back after a message
about a white tornado, white lightning, or white people.
You will not have to worry about a dove in your
bedroom, a tiger in your tank, or the giant in your toilet bowl.
The revolution will not go better with Coke.
The revolution will not fight the germs that may cause bad breath.
The revolution will put you in the driver’s seat.
The revolution will not be televised, will not be televised,
will not be televised, will not be televised.
The revolution will be no re-run brothers;
The revolution will be live.
door Gil Scott-Heron (the godfather of rap), op Pieces Of A Man, 1971
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=uTCQSk2l8bc]
diploma 1 – 2 – 3
“Papa,” zo zegt hij aan de telefoon, “ge zit toch neer hé?”
Zijn tongval is nog Gentser. En hij klinkt veel volgroeider ook, door die telefoon, van zo veraf. Hij herpakt zich even.
“Gisteren heb ik u toch al gebeld om u iets te vertellen?”
Want ook gisteren diende ik neer te zitten. En stevig, want anders zou ik wel eens met stoel en al achterover kunnen vallen, had hij toen gezegd.
—
Henri is goed in wiskunde. Dit schooljaar stonden o.a. de tafels van vermenigvuldiging op het programma, en gedurende het schooljaar kunnen de leerlingen trachten een diploma af te leggen. Diploma 1 heeft hij al een tijd. Daarvoor moest hij uit de tafels van 1 – 5, vijftig sommen uitreken in maximaal 180 seconden (“dat zijn drie minuten, papa”), en moeten ze alle sommen juist hebben.
Gisteren haalde hij DIPLOMA 2 (tafels van 6 – 10). Hij was de eerste van zijn klas om dat diploma te halen.
“Dat is schitterend jongen, en zijn er nog veel klasgenootjes die het al gehaald hebben?”, vroeg ik, om zijn resultaten wat te kunnen plaatsen.
“Alleen Robbe.”
—
“Ik zit goed neer jongen, en stevig, ja.”
“Ewel, papa, ik heb vandaag mijn DIPLOMA 3 gehaald.”
Wat hij daarvoor juist heeft moeten doen, weet ik niet meer –en ik had geen tijd meer om het te vragen (“want, papa, ik weet dat ge het druk hebt op uw werk, dus ik ga u nu laten hé”)– alleen dat het deze keer over de volledige tafels van 1 tot en met 10 liep.
En dan ben ik toch wel een beetje trots, op die zoon van mij.
hier brandt de lamp
Ondertussen heb ik het al op een paar Gentse blogs zien opduiken, en ook ik was nieuwsgierig naar mijn eigen straat op Windows Live Search. Voilà zie:
De foto is ’s ochtends genomen, zo zie ik aan de schaduwen. Bij ons zijn duidelijk de tuin, de serre, en het achterhuis te zien. En zie eens hoe groot (en kaal, zonder die heg in het midden) onze herlegde Albertlaan en -brug eruit zien.
what you think is right is wrong
Te mooi om aan voorbij te gaan, en altijd handig om wat perspectief te krijgen in deze tijden van verkiezingen: 26 Reasons What You Think is Right is Wrong [via].
Een beetje doorklikken, en minstens evenzeer interessant is deze uitgebreide lijst van cognitive biases op Wikipedia.
Sociale netwerken (en dus ook –alle– politieke groeperingen) vallen bijvoorbeeld heel makkelijk ten prooi aan deze vooroordelen: group-serving bias, ingroup bias en system justification. Om maar iets te zeggen.
lopen+
Dat lopen spreekt mij vreselijk aan, zo wist u reeds, en ik had eigenlijk al geen zin meer om te wachten tot augustus om met een training te beginnen.
Zaterdag heb ik dan deftige loopschoenen gekocht, inclusief Nike + iPod systeem –kwestie van mijn vorderingen een beetje te kunnen bijhouden. Een wreed gemakkelijk systeem: je steekt een sensor in je Nike+ schoen, verbindt de receiver met je iPod, en lopen maar. Tijdens je looptocht luister je gewoon naar je muziek, en kan je desgewenst feedback krijgen. Als je je training heb afgewerkt, connecteer je de iPod met de computer, die de gegevens uploadt naar de nikeplus.com site.
nikeplus.com houdt al je gegevens bij en verwerkt die tot leuke grafiekjes. Je kan jezelf ook doelstellingen geven, zoals:
- more often: heb ik ingegeven als run 8 times in 4 weeks
- a distance: ingegeven als run 36 kilometers in 4 weeks
- to burn calories: burn 2300 calories in 4 weeks
- faster: 5 runs under the avg. pace of 5’00” in a month
Niet meteen een fenomenale ambitie, maar ge moet ergens beginnen, nietwaar? Vanop nikerunning.com heb ik een trainingschema gedownload, “Beginners 5K Schedule“. Ik gaf daaraan de voorkeur, boven een van de traditionelere schema’s, omdat het iets intensiever is (vier dagen per week). En ik heb meteen ook twee weken overgeslagen, omdat ik al een tijdje in het wildeweg aan ’t lopen was (lees: zonder schema).
Mijn eigenlijk doel is om vóór de eerste BNRFdag 5km te kunnen lopen. En tegen ergens in september 10km (ruime marge wegens de vakantiemaand juli). En om volgende keer mee te kunnen doen aan de Gentse Stadsloop.
Gisteren (ik dacht dat ik dinsdag moest beginnen, maar eigenlijk diende ik op maandag te starten) heb ik 20 minuten gelopen (1 minuut wandelen, vier minuten lopen). Elke vijf minuten kreeg ik bericht van de Nike + iPod, dus een chronometer had ik niet echt nodig voor de pauzes. Henri was mee, op de fiets, en we hebben ruimschoots kunnen babbelen. “Als je nog moet trainen, wil ik altijd wel meegaan hé papa”, zei hij aan het einde.
Resultaat: 3,87km gelopen + gewandeld, aan een tempo van 5’12” per km (inclusief de wandelpauzes), goed voor 279 calorieën.
Vandaag moest ik volgens het schema ‘amper’ 10 minuten lopen, gevolgd door 10 minuten wandelen. Tijdens die eerste tien minuten heb ik 2,18km gelopen, aan een tempo van 4’38” per km (dus zonder de wandeling achteraf), goed voor 157 calorieën.
Morgens is een rustdag; de volgende ‘afspraak’ is vrijdag: 5 minuten lopen, 3 minuten wandelen (twee keer herhalen).
Heb ik al gezegd dat ik enthousiast ben?
homarus 6: gevulde paprika’s
Zaterdag had ik drie grote, blozend rode paprika’s gekocht bij mijn groentenboer, met de bedoeling er paprikasoep mee te brouwen. Eenmaal thuis, kreeg ik evenwel enorme zin om er het paprika equivalent van tomates farcies mee te maken. De paprika’s verdwenen in de koelkast (het was te laat, en mijn slager was al gesloten), tot vandaag.
Voor gevulde paprika’s (het gerecht, p. 220), heb je bijzonder weinig nodig. Vier paprika’s, zo vraagt het boek –ik had gelukkig ook nog een gele paprika liggen– die je in de lengte halveert en gedurende 10 minuten kookt in licht gezouten water. Ik heb ze gestoomd, zoals ik met de meeste van mijn groenten doe. Dat levert, als u even goed kan tellen als Henri, acht halve paprika’s op. Te veel, zo zou blijken.
Van bij de slager had ik vanavond een halve kilo (licht gekruid) gemengd gehakt meegebracht, dat samen met een ei, wat dille, twee verkruimelde (ronde) beschuiten, een fijn gehakte ui, en een scheut olijfolie in de mengkom verdween.
Verwarm de oven voor op 200°C, vuld de paprikahelften met het gehaktmengsel (strooi er desgewenst wat geraspte kaas over), en plaats dit gedurende ongeveer 15 tot 20 minuten in de oven. Klaar. Serveer er rijst bij, of couscous, of quinoa.
Smakelijk!
(Oh ja: ik heb vijf helften gevuld. De andere helften heb ik ontveld en in de ijskast gezet. Goed voor op een pizza of in een spaghetti later deze week.)