Altijd al een kijkje willen nemen in de Gentse Boekentoren? Gentblogt organiseert rondleidingen via boekentoren.be op 13, 14 en 15 januari, telkens om 11, 13 en 15 uur (en op zondag 15 januari tevens om 14 uur). Voor de democratische som van 5 EUR, die integraal naar de Boekentoren gaat.
Meer info vind je op de flyer, of mail naar info [at] boekentoren [punt] be om je plaats alvast te reserveren.
Oh yes, there will be blood.
Als u nog niet van Saw II hebt gehoord, wordt het dringend tijd dat u wat meer buitenkomt. De affiches hangen overal in de stad, tot op de flanken van de trams. En weet u wat: die marketing werkt! Tenminste, te oordelen aan de massa mensen die gisteren in een nokvolle zaal 8 van Kinepolis had plaatsgenomen (op tijd komen is geen overbodige luxe, zelfs al begint de film pas om 20u30 en kan u de zaal pas betreden om 20u).
Saw II moet het vooral hebben van het verrassingseffect. Het is daardoor iets beter dan zijn voorganger (Saw) die in de lente van vorig jaar op het publiek werd losgelaten. De Jigsaw Killer, de psychopaat waarmee we in het eerste deel kennis maakten, heeft acht personen in een bouwvallig huis opgesloten. Ze hebben er een gifgas ingeademd waaraan ze zullen sterven indien ze er niet in slagen binnen de twee uur de puzzels op te lossen, die in het huis werden verstopt. Jigsaw zelf wordt al gauw door de politie betrapt, maar het wordt extra spannend wanneer blijkt dat de zoon van een van de detectives óók in het huis zit opgesloten.
In deze film wordt de nadruk minder gelegd op een psychologische onderbouw (gelukkig maar), en veel meer op de valstrikken waar de slachtoffers met open ogen in trappen (vaak wordt het iets té ongeloofwaardig). Er wordt echter op geen enkel moment gerekend op inleving in de situatie of op sympathie voor de personages, want daarvoor gebeurt alles veel te snel en oppervlakkig. De camera gaat vaak nerveus tewerk (veel korte sequenties) waardoor de actie razend snel op het scherm voorbij zoeft. Het voordeel van deze stijl is dat u geen moment tijd hebt om u te vervelen.
Saw II is bezwaarlijk origineel te noemen. De film is veeleer een compilatie van de sadistische en gruwelijke scènes uit het genre, maar dat maakt het daarom geen slechte film, op voorwaarde dat u weet waaraan u zich mag verwachten. Saw (deel 1) is in dat opzicht interessant als introductie, maar niet noodzakelijk om de nieuwe film te kunnen bekijken. En toeval of niet, maar momenteel kan u de DVD op de kop tikken voor een povere 7,5 EUR.
Niet getreurd overigens als u er maar niet genoeg kan van krijgen, want de productie voor Saw III is reeds op gang gekomen. Dat hoeft al helemaal niet te verwonderen, als je weet dat Saw II in de eerste twee weken naar de release reeds 60 miljoen USD heeft opgebracht terwijl het ‘slechts’ 4 miljoen USD kostte om te maken. Goed bekeken van Twisted Pictures (het productiehuis).
Saw II van Darren Lynn Bousman, te zien in Kinepolis (Decascoop, Ter Platen).
(Deze entry is ook terug te vinden op gent.blogt)
Gezien ik sedert een jaar met de trein tussen Gent en Brussel spoor, heb ik terug voldoende tijd om boeken te lezen. De weerslag daarvan was reeds te vinden in de maandelijkse overzichtjes, en in 2005 hebben we genoeg stof doorgenomen om een heuse top 10 voor te stellen. En er zijn opvallend veel nederlandstalige boeken bij.
Had ik het niet over een top 10? Jawel. Maar 10 is te ruim; bij 5 moet je echt kiezen. Deze hebben het dus (net) niet gehaald, maar blijven meer dan de moeite van het lezen waard: Blanco (Peter Terrin), De hydrograaf (Allard Schröder), J’abandonne (Philippe Claudel), Lucht (Bart Koubaa), The Brooklyn Follies (Paul Auster), The Final Solution (Michael Chabon)
Absolute afraders, versie 2005, zijn: Imprimatur van Rita Monaldi & Francesco P. Sorti (verschrikkelijk slechte taal); Last Witness van Jilliane Hoffman (slechter dan haar debuut); De Zahir van Paulo Coelho (saaiste boek van 2005); maar de kroon wordt gespannen door Johanna Spaey met Dood van een soldaat: een pretentieuze mislukking van de bovenste plank.
Met groot verlangen wordt in 2006 uitgekeken naar: Reus (Annelies Verbeke), Jpod (Douglas Coupland), en in zekere mate ook The Yiddish Policemen’s Union (Michael Chabon) en Eeuwige Roem (Saskia de Coster). Maar mogen er binnenkort reeds aan geloven: Saturday (Ian McEwan), Anansi Boys (Neil Gaiman), The Plot Against America (Philip Roth), Les ames grises (Philippe Claudel), en Zwerm (Peter Verhelst). Niet noodzakelijk in die volgorde.
Gisteren zat ik de ganse dag met de Star Wars Suites in mijn hoofd. Of toch met het thema daaruit, en ik neem maar aan dat het suites zijn. Hm.
Anyway. Got me thinking. Ik vermoed dat er drie muziekstukken zijn die mijn muzikale ‘smaak’ of interesse voor klassiek hebben beïnvloed. De Star Wars soundtrack is er daar een van.
Herinnert u zich dergelijke ‘smaakbepalende’ muziekstukken?
Amai, het was moeilijker dan ik dacht. Ik heb getracht mij te beperken tot films die gedurende 2005 in Vlaanderen in roulatie waren. De top zes was tamelijk snel vastgelegd, de rest was moeilijker. In elk geval, met volgende films kan je maar moeilijk verkeerd zitten:
(Eén criterium voor de top 10 is alvast of ik de betreffende film op DVD zou aankopen. In het geval van The Constant Gardener klopt dat niet helemaal; ik heb namelijk een klein beetje een afkeer van Ralph Fiennes. Hij is enorm getypecast, waarmee ik bedoel dat er weinig variatie zit in zijn personages. De rol in deze film was hem echter op het lijf geschreven, maar hij mag nu stoppen.)
Hebben het net niet gehaald (maar zijn daarom niet noozakelijk minder goed dan de laatste vier): Miss Montigny, My Summer of Love, Samaritan Girl, The Incredibles (maar was dat niet 2004?), The Interpreter, en Wallace & Gromit: The Curse of the Were-Rabbit.
Onderstaande films heb ik gezien op het Filmfestival in 2004, en ik herinner me niet meer of ze in 2005 dan wel in 2004 in de zalen te zien waren. Want deze zijn ook heel goed: La demoiselle d’honeur, The Assassination of Richard Nixon, Eternal Sunshine of the Spotless Mind en The Machinist.
Belofte van het jaar is (u raadde het misschien al): Een ander zijn geluk.
Miskleun van het jaar is (nee, niet King Kong, dat is gewoon ongeïnspireerd): Die Bluthochzeit (De Bloedbruiloft) (meer woorden maak ik daar niet meer aan vuil).
Nog even wat tips voor het komende jaar? Komt binnenkort in de zalen, en zal u ongetwijfeld willen zien: Where the truth lies (net uitgebracht) en Nine Lives. Komt waarschijnlijk niet in de zalen, maar zou u toch willen zien: Hardcore en Oechul (April Snow) (imdb).
En verder? Voor wie van indie houdt is er binnenkort ook nog Me and You and Everyone We Know, een (grotendeels) conceptuele film van Miranda July (de film is mij in elk geval bij gebleven, al weet ik niet goed waarom). Wie liever ontspant bij een het format van de (voorspelbare) Hollywoodfilm kan vanaf volgende week altijd terecht bij Proof (met Gwyneth Paltrow en Anthony Hopkins); en binnenkort is er ook nog de Johnny Cash biopic Walk the Line (beide films werden samen kort besproken).
Hij was weer verschrikkelijk enthousiast. Zo enthousiast dat ik hem maar met moeite wist bij te benen, vanochtend, op weg naar het station. Drankjes uit de automaat gehaald (een fristi voor hem, cola light voor mij), en dan ruimschoots op tijd tien minuten de trein afgewacht, en in de eerste wagon op de bovenste verdieping plaatsgenomen.
Uit de rugzak werden daar ‘Lammie’ (een knuffel die hij eerder dit jaar had gekregen, een lam dat volgens hem enkel luistert naar de naam Ben) en een discman met daarin CD 7 van ‘Harry Potter en de Vuurbeker‘ gehaald. In Noord kochten we ontbijtkoeken, op het werk kreeg hij daarbij een groot glas melk, en sindsdien heeft hij op de computer van collega Ian Martini (nog steeds met vakantie) zoet gehouden met de eerste CD-Rom van Vos en Haas.
“Papa,” fluisterde hij eerst. “Papaaaaaaa,” klonk het daarna luider en dringender. “Gedaan! De eerste CD is gedaan. Ik heb alles gedaan, naar alles geluisterd en alle spelletjes gespeeld!”
Nee, hij wou niet tekenen. Nee, hij wou niet verder luisteren naar Harry Potter. “De tweede CD van Vos en Haas, alstublieft, papa.”
Allez dan. Omdat het lijstjestijd is. Niet dat u er veel mee zult zijn, want op de echt interessante vragen geef ik waarschijnlijk toch geen antwoord.
Meer? Probeer deze lijst dan eens.
De tellers staan terug op nul, maar in 2005 zijn we er toch in geslaagd maar liefst 110 films te zien en 59 boeken te lezen. Daaruit moeten we toch twee keer een top 10 kunnen distilleren? (Dat King Kong daar niet in voorkomt kan ik nu reeds verklappen.)
U laat me nog even rustig door mijn lijstjes worstelen, en ik kom ‘zo meteen’ bij u terug.
Interessant artikel, vandaag in DS: Kaarten en Maestro maken het verschil, over de tarifering van de bankdiensten. Fortis komt er vet als duurste uit (verrassing) als beheerder van uw zuurverdiende centjes, gevolgd door (in dalende kostlijn) Dexia, ING en KBC.
Jammer dat Ethias (het vroegere OMOB) niet in het lijstje werd opgenomen. Daar is de zichtrekening immers gratis (inclusief de Bancontact/Maestro/Proton kaart, en de maandelijkse verzending van rekeningsuitreksels). Je moet er wel ook een Ethias spaarrekening voor openen, maar ook die is gratis, en brengt 2,40% vaste intrest op.
(Nee, we hebben er geen rekening, en we werken er ook niet, maar als we het dan toch over goedkoop hebben, kunnen we maar beter meteen de goedkoopste ook vermelden, dacht ik zo.)
Zie ook vorige maand:
* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar
Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.