Tom Stall (Viggo Mortensen) woont samen met zijn vrouw en twee kinderen in een klein dorpje waar hij een diner uitbaat. Het gezin leidt een rustig en gelukkig leven tot er een overval wordt gepleegd op het restaurant. Wanneer Tom deze overval kan verijdelen door de twee gangsters dood te schieten wordt hij in de media omschreven als een held. Hierdoor trekt hij de aandacht van enkele gangsters die hem voor iemand anders houden.
A History of Violence is gebaseerd op het stripverhaal (om precies te zijn een graphic novel) van John Wagner en Vince Locke. U niet bekend? Dat hoeft geen bezwaar te zijn, gezien ook regisseur David Cronenberg er pas tijdens het maken van de film door een medewerker op werd gewezen. Het scenario legt echter andere klemtonen dan het stripverhaal, waardoor Cronenberg van mening is dat je nog bezwaarlijk kan spreken van een verfilming van de strip.
De film opent heel rustig, met een scène waarin de twee mannen die later Toms diner zullen overvallen, hun hotel verlaten, en daarbij drie doden achterlaten. Die kalmte wordt overigens in heel de film consequent doorgetrokken waardoor de scènes gruwelijk realistisch worden. Nergens wordt nodeloos de nadruk gelegd op effecten of actie; de dreiging die van de film uitgaat is er zeker niet minder om.
Ondanks die rust is dit een film zonder veel adempauzes, want het verhaal laat je geen moment los. De interactie tussen de personages, en de manier waarop ze de gebeurtenissen verwerken, maakt van deze film een beklemmende belevenis. Ook de zeer herkenbare soundtrack van Howard Shore draagt hiertoe bij.
Deze film wordt ongetwijfeld een van de betere films die u in 2005 kan hebben gezien. De manier waarop Cronenberg de geweldadigheid uit de titel in beeld brengt maakt deze film meteen ook veel intrigerender (en donkerder) dan men via een opeenvolging van actiescènes had kunnen bekomen. (Het laat tevens vermoeden wat voor een schitterende verfilming eenzelfde terughoudendheid voor pakweg The Bourne Identity had kunnen opleveren.) De film scoort over de ganse lijn, met fotografie, verhaal, acteurs, muziek en vooral: de visie van de regisseur.
Ten zeerste aangeraden.
A History of Violence van David Cronenberg, met Viggo Mortensen en Maria Bello. Festival preview – Buiten Competitie; te zien op 14 oktober om 20:30 en 17 oktober om 17:00, telkens in Kinepolis. Wordt in de bioscoop verwacht vanaf 2 november.
(Deze entry is ook terug te vinden op gent.blogt)
Awel, k ben hem gisteren ook gaan zien. De film werd door de man van Knack aangekondigd als een potentiële winnaar.
Hij kwam eerder traag op gang en blijft boven water dankzij de acteurs en het camerawerk. Het scenario was flieterdun en het geweld te esthetisch om te kunnen schokken. Bij het laatste deel (bij de broer) had ik een soprano’s gevoel. De inhoud was grotendeels voorspelbaar en een beetje lam. Vele ingangen werden niet uitgediept. De persiflage op het ‘happy family’ film gevoel, was er niet ver genoeg over om het op een nieuwe dimensie te tillen.
Hoewel de acteurs schitterend waren, vond ik de film matig. Behoorlijk Amerikaans en voorspelbaar, zeker als je Takeshi Kitano en ander Aziatisch geweld gewend bent.
Ook grappig, de meest gewelddadige scene was volgens mij de sekscene op de trap. Daar zag je Kronenberg op zijn best, visueel als inhoudelijk. Iedere keer hoorde je die knoken tegen dat hout boenken. Dat was nog eens agressie.