Bin-jip is de derde in het rijtje die ik van regisseur Ki-duk Kim heb gezien. Louter fotografisch is hij misschien iets minder interessant, maar ook qua sfeer is er een duidelijke verschuiving t.o.v. de andere twee (Samaritan Girl en The Isle). Hoewel het aspect geweld nog steeds in het verhaal aanwezig is, komt Bin-jip veel meer over als een poëtische, magisch-realistische film.
Tae-suk rijdt Korea rond op zijn motor. Overdag hangt hij flyers aan de deuren van huizen, zodat hij ’s avonds kan zien welke (tijdelijk) onbewoond zijn. Daar breekt hij in, maar enkel om voor zichzelf in onderdak te voorzien. Als tegenprestatie ruimt hij op, doet de was, en repareert hij gebroken huishoudtoestellen.
Wanneer één van de huizen toch niet leeg blijkt te zijn, ontmoet hij Sun-hwa, die door haar echtgenoot onderworpen en mishandeld wordt. Wanneer de echtgenoot later thuiskomt, slaat Tae-suk hem neer, en samen met Sun-hwa vlucht hij op zijn motor. Wat later worden ze echter betrapt, moet Sun-wha opnieuw naar haar echtgenoot, en wordt Tae-suk in de gevangenis opgesloten. (De rest moet u zelf maar gaan zien.)
Bin-jip betekent ‘leeg huis’; de Engelse titel van de film is 3-Iron. Ki-Duk Kim verklaart het zelf als volgt:
It was last October when the idea first came to me. I was removing a flyer that was pasted over the keyhole on my front door when it suddenly occured to me that the houses that had these ads intact must have been empty. The image of an empty house that no one enters led to a story of a very lonely person cut off from others. An I wanted to make a film about a man who goes in and fills that emptiness with warmth. People who play golf would know that the 3 iron is the least used club. Imagine the 3 iron stuck in and expensive leathery golf bag but only rarely used. Its image parallels that of an abandoned person or an empty house. At the same time it is the tool with which Tae-suk rescues Sun-hwa and so signifies a hopeful change as well.
Hoewel de ganse film tussen Tae-suk en Sun-hwa geen woord wordt gezegd, is de eenheid en de passie tussen beide protagonisten compleet. Bin-jip is een optimistische, dromerige film, die het volledig moet hebben van de sfeer. Het gebrek aan dialoog is absoluut geen tekortkoming, maar toont nog maar eens de kracht van het beeld over het woord aan. U zal zich geen moment vervelen.
(Opnieuw) een aanrader.
Bin-jip (2004), van Ki-duk Kim, gezien in de Sphinx aan de Sint-Michielshelling (Korenmarkt). De trailer kan u hier bekijken.
(Deze entry is ook terug te vinden op gent.blogt)