Auteur: bruno

bezig

Soms heb ik wel de indruk dat ik, zo niet goed, dan toch wel deftig bezig ben. Op 7/10 moet ik een (jazz) fotoshoot gaan doen, en misschien ga ik —op verzoek— toch nog naar Jazz Brugge voor foto’s en verslaggeving. Niet dat ook maar één van die dingen mij ook maar één euro gaat opbrengen, maar het zijn wel zaken die ik *graag* doe.

staff outingHet doet mij dermate plezier dat ik u zelfs wil vervelen met een foto waarop ook ik prijk (ik plak niet (graag) op papier), genomen tijdens de recente staff outing. Ondergetekende was net bezig tortilla-‘pannekoeken’ op te warmen, toen hij vriendelijk doch dringend werd verzocht toch maar even aan de andere kant van het fornuis plaats te nemen voor een foto. De tortilla mocht nadien de vuilbak in (niet waar: hij was té veel gebakken voor gebruik, maar we hebben hem toch maar lekker naar binnen geschranst).

En hoe gaat het met u, vandaag?

e un alcolico

Voor de eerste keer in lange tijd heb ik vandaag –geheel bij toeval– het nieuws gezien. De meeste informatie haal ik immers uit de gazet, van het internet, en via de radio. Het geteleviseerde nieuws bevalt mij niet zo.

Wat zag ik op VTM (don’t ask):

  • Renaat Landuyt wordt met de dood bedreigd, en zoals in elke slechte Hollywoodfilm heeft een van zijn kinderen één zo’n doodsbedreiging geïntercepteerd. Lafaard! (Die doodsbedreiger; alle sympathie voor Landuyt.)
  • Ergens is een mevrouw samen met haar badkamer en haar achterhuis geheel tot onploffing gekomen.
  • Zigeuners moeten het terrein van de Brusselse Gewestelijke Investeringsmaatschappij verlaten. Een privé-domein heet dat in het nieuws. Overlast. *zucht* (Al zag het ernaar uit dat zowel de politie als de zigeneurs dit op een verschrikkelijk volwassen manier hebben aangepakt.)
  • Dit geheel in contrast met de VLD, die boel blijft zoeken met Onckelinckx –het begint meer en meer op een soap opera te gelijken. Verliezer: VLD: kleine, kleine kindjes.
  • Over kleine kinderen gesproken, wat gebeurt er daar allemaal in de Brusselse gemeenteraad?
  • 3 op 4 Belgen gaan met de auto naar het werk. Wacht, ik zie het, het dringt niet door. DRIE op VIER Belgen gaan met de AUTO naar het werk. (En in Gent willen ze een verbindingsweg maken tussen de R4 en de stationsbuurt. Koning Auto, jawel.) DRIE op VIER Belgen. Met de auto. DRIE op VIER!
  • De TGV bestaat 25 jaar (ik word echt oud), en in ergens Duitsland is een experimentele trein (electromagnetisch) tegen een andere (experimentele) gebotst met talloze gewonden (en doden?) tot gevolg. Vooruitgang kent geen haltes, meneer.
  • Er is een nieuwe promilletest via GSM en PC (wodca.be). Ik had het vanochtend al gezien, maar dacht dat het een verlate aprilgrap was. Hier, een gratis en veel gemakkelijker test: don’t drink and drive. Glaasje op, laat je rijden. Alcohol en de wagen gaan niet tesamen. Wie rijdt, drinkt niet. (Het is onderhand wel duidelijk zeker?)
  • Maar kijk, om bij hetzelfde onderwerp te blijven; elk nieuws kent een vrolijke noot: e un alcolico! Bush is een zuiplap, aldus de Venezolaanse president Chavez. En wie ben ik om een president tegen te spreken?

(Ik heb mijn portie televisienieuws wel gehad, dank u.)

pentax jazz

Wel, ik voel mij vereerd (denk ik) dat zoveel mensen aan mij denken. Bedankt! Pentax en Audi Jazz zijn met stip de belangrijkste trefwoorden in mijn inbox geworden, sinds gisteren (en ook bij Pietel vandaag).

Een tijdje geleden had ik overwogen om een ‘gewone’ accreditatie aan te vragen, maar wegens te veel andere bezigheden had ik min of meer beslist de jazz festivals links te laten liggen ten voordele van de evenementen in Gent.

Tijdens een voorbereidende workshop krijg je een volledige professionele PENTAX-kit ter beschikking en worden een 10-tal concerten geselecteerd, waar jij de officiële festivalfotograaf bent. Top fotograaf Jos Knaepen zal je overigens heel wat nuttige tips meegeven i.v.m. concertfotografie.

Voor de workshop met Jos Knaepen moet ik het in elk geval niet doen, ik krijg al tips genoeg van Jos tijdens de zomerfestivals.

De Pentax K100D interesseert mij wel, maar ik vraag mij af in hoeverre zo’n kleinbeeld Pentax nuttig is voor concertfotografie. Als je naar hun gamma lenzen kijkt (enkel in het Engels beschikbaar), dan zie ik daar toch maar bitter weinig tussen zitten dat in aanmerking komt.

Zelf zweer ik nogal bij mijn Nikkon 70-200 f/2.8, en bij Pentax beschikken ze wel over een 50-200, maar dat is een f/4~5,6 –lang niet lichtsterk genoeg dus. Het hoeft natuurlijk geen zoomlens te zijn, maar bij de primes hebben ze voornamelijk groothoeklenzen (14 f/2.8 en 40 f/2.8); de langste tele is 77mm (maar dan wel een f/1.8), en ik heb zo’n vermoeden dat we die niet in die Pentax-kit zullen meekrijgen.

En het programma? Dat speelt zich zowat overal te lande af, met slechts drie concerten in Gent. Bovendien vinden een heleboel concerten plaats tijdens het FF, en dan kan ik mij onmogelijk vrijmaken. Rest bovendien nog de vraag welke 10-tal concerten zullen worden geselecteerd, want ik vermoed dat Jos liever zelf de officiële fotograaf is bij Ahmad Jamal, Terence Blanchard, Herbie Hancock, John Zorn (als er dan al foto’s mogen gemaakt worden), en Chick Corea. Gelijk heeft hij, overigens.

père castrateur

Ergens eind 1989 –ik was toen zelf twintig– noteerde ik volgend citaat in één van mijn schriften (ik had toen nog geen weblog, nee):

J’imagine un garçon de vingt ans disant à son père: «Pourquoi as-tu gâché cette chance qui s’offrait à moi?» Et je souffle au père cette réponse: «Imbécile! Tu n’avais qu’à désobeir. J’ai joué mon rôle de père castrateur. Tu n’as pas joué ton rôle de fils revolté.»

Michel Tournier in Avant propos van de omnibus die zijn drie grootste werken bevat.

oudbollig

Vandaag kreeg Henri een document mee van school: Verklaring op eer betreffende leeringen gelijke onderwijskansen. Nu ben ik er helemaal voor gewonnen om iedereen gelijke kansen te geven, en al zeker wat betreft voor zoiets essentieels als onderwijs. Iedereen moet toegang krijgen tot onderwijs. Point final. En wie daarbij financiële of andere moeilijkheden ondervindt, moet daarbij geholpen worden.

Nee, mijn ‘probleem’ bevindt zich niet met het principe, maar met een criterium. Er zijn vijf criteria die worden nagekeken om in aanmerking te komen voor erkenning, zoals werkloosheid, behoren tot binnenschippers, kermis- of circusexploitanten, en uw thuistaal. Een van de criteria luidt als volgt:

5. Is de moeder in het bezit van een diploma secundair onderwijs of van een studiegetuigschrift van het volledig beoepssecundair onderwijs?

De moeder! Hoe het met de vader is gesteld is niet van belang voor gelijke onderwijskansen, net zoals het voor de vader nog steeds niet mogelijk is om een kind te erkennen zonder expliciete toestemming van de moeder. Het flauw excuus dat voor dat laatste wordt gebruikt is dat het kind nog steeds uit de moeder wordt geboren, en dat men niet over eenzelfde controle beschikt voor de vader (quatsch natuurlijk, want men kan in het ziekenhuis evengoed meteen een vaderschapstest uitvoeren). Maar ik wijk af.

Het ‘excuus’ in dit geval klinkt als volgt (zo heb ik mij laten vertellen): ‘het kan misschien raar klinken, maar wat betreft opvoeding en sociale kansen en onderwijs is het onderwijsniveau van de moeder van doorslaggevend belang, en maakt het niet echt uit hoe het met de vader –op dat vlak– is gesteld’. En gij nu.

’t is een hobby

Vanochtend vond ik een pamflet in de bus van een nieuw (?) initiatief dat zichzelf omschrijft als een wijkclub, maar openlijk politiek geïnspireerd blijkt. Al gaat het nu even niet over politiek –dat volgt later misschien nog– maar over vorm. Want in het pamflet staat te lezen: Ook onze website (www.roodstation.be) speelt vanzelfsprekend een cruciale rol in onze communicatie met de wijk…

Goed. Als men beweert dat het een cruciale rol speelt, dan voelen wij ons verplicht die site te bezoeken (meteen ook een e-mail gestuurd met een pertinente vraag om te zien hoe snel erop gereageerd wordt).

*Kuch* ’t Is lang geleden dat ik nog eens zo’n in een tabel opgemaakt splash screen heb gezien. In een mooi roze tint, niettegenstaande het over rood station gaat. Tiens, zijn dat links, daar in die venstertjes? Ah ja, toch.

Activiteiten staat eerst. Dan klikken we daar toch op. Oh kijk eens: een frameset. Met een iframe nog wel. En van die creepy javascript aangedreven en standaard scrollbar vervangende pijltjes op een absoluut counter intuitive plaats (jaja, veel Engels, ik weet het).

Activiteiten dus. Nee, toch niet: Er zijn geen activiteiten gepland. Bon.

Info dan maar. Die klotepijltjes gebruiken om naar beneden te scrollen, want veel tekst (of foto) past er niet in die iframe. En aaarrrggghhh, bij het scrollen scrollt de navigatie mee. Dus eerst een half uur naar beneden scrollen, en als je dan ergens anders heen wilt, moet je eerst terug naar boven scrollen. En de tekst zelf: bleek roze op een grijze achtergrond. Zeer leesbaar.

Bij Nieuws ontdekken we dat de groepering precies toch al een tijdje langer bestaat dan gedacht, want kijk, wat lezen we daar? Rood Station dient bezwaarschrift in omtrent hoogbouw (2006-05-08)

In het kader van het Ruimtelijk Uitvoeringsplan omtrent het project Gent Sint-Pieters, en in het bijzonder omtrent de geplande hoogbouw aan de Koningin Fabiolalaan, diende sp.a-Rood Station een bezwaarschrift in bij de bevoegde instanties. Het bezwaarschrift behelst een concreet voorstel, dat de schaduwhinder van de geplande hoogbouwvolumes voor de omliggende buurt (en in het bijzonder voor de bewoners aan de noordkant van de Fabiolaan), in sterke mate moet beperken.

(Erm? Nog goed dat ik het niet over politiek ging hebben, want ik dacht dat zulks toch wel niet geheel overeenkwam met het beleid van de sp.a?)

Een weinig uitnodigende website, zo zullen we het maar omschrijven. Een uit de hand gelopen hobby waarschijnlijk. Dezelfde mens heeft trouwens de site van Animo Gent gedaan. Nu ken ik iemand die daar deel van uitmaakt, maar ik had eigenlijk geen idee waar Animo voor staat. En eerlijk gezegd, nu ik de site bezocht heb, ben ik nog geen moer wijzer geworden. In de navigatie staan er links naar Bestuur, Agenda, Activiteiten, Ideeën, Links, Downloads en Word lid, maar om te weten wat Animo is, of waar het voor staat, moest ik via het onderdeel Links naar Animo Nationaal, alwaar wél heel prominent wie zijn wij en waar staan we voor in de navigatie terug te vinden is.

’t Is nochtans niet dat we in Gent geen goede internetmensen zouden hebben.

kokerij

De staff outing begon met een ontbijt, waarop eigenlijk veel te weinig volk aanwezig was, en werd gevolgd door een korte presentatie over ons tri-annual congress, volgend jaar. Toen ook dat achter de rug was, rond half elf, werden we allemaal in een bus geduwd, die ons naar de undisclosed location zou brengen.

Ondertussen had ik al opgevangen dat de bewuste locatie zich ergens in Leuven zou bevinden. En ik had niet eens een fototoestel mee –daar ging mijn kans om eindelijk eens aan drieduizend te kunnen deelnemen. Er werd wild gespeculeerd, van klimmuur tot boswandeling, tot we de gebouwen van interbev voor ons zagen opdoemen. Beer tasting! gonsde het door de bus. Maar de euforie verdween al gauw toen we de rijzige fabriek (ook letterlijk) links lieten liggen. We hielden halt bij de Gamma –wie van Leuven is kent de bestemming onderhand waarschijnlijk al.

Aan de overkant van de Gamma ligt het Kanaal Leuven-Dijle, en in dat water ligt het binnenvaartschip Vitalis. Tot 2001 werd dat schip gebruikt voor het transport van graan, maar in 2004 kreeg het een nieuwe bestemming. Op één jaar tijd werd het verbouwd tot een kookstudio (La coquerie), waarin workshops, In-Team koken, en zelfs gewone vergaderingen kunnen plaatsvinden.

We werden er arbitrair ingedeeld in vier groepen (ook ‘management’), die elk aan een kookeiland twee gerechten mochten (moesten ?) bereiden. Kleine gerechten, maar wel telkens veertig stuks elk. Het varieerde van gamba’s (vers en dus eerst zelf te ontdoen van exoskelet) met limoen en sechuan peper; naar soep van courgettes en pijnboompitten; tortilla’s; satés in pindasaus; tot appelcrumble. De wijn vloeide rijkelijk, de sfeer zat er (dus) goed in, staff was zeer enthousiast, en management uitermate tevreden.

De zeer professionele en ongedwongen aanpak van de coquerie-crew heeft daar sterk toe bijgedragen. Een aanrader als u uit het Leuvense afkomstig bent (kalender workshops).

collegialiteit

Onlangs argumenteerde iemand in de reacties dat Groen! te kampen had met profileringsdrang, en beschouwde dat als weinig collegiaal.

Er zijn daar (om het eenvoudig te houden) vier democratische partijen en één niet-democratische. Het lijkt erop dat één van die democratische partijen liever heeft dat zij een paar procenten meer halen, zelfs al betekent dat dat sp.a, CD&V en VLD daarmee een paar procenten verliezen aan VB.

Vandaag lezen we in een artikel in DM (Daniël Termont hekelt vluchtelingstandpunt sp.a) zaken zoals:

Kandidaat-burgemeester Daniël Termont (sp.a) is het niet eens met het vluchtelingenstandpunt van zijn partij. Maar met profilering heeft dat niets te maken, zegt hij. […] “Ik was niet gelukkig met het standpunt van mijn partij”, zegt hij.

[…]

Vorige week zei hij bereid te zijn coalitiegesprekken met Groen! te voeren. Maar enkele dagen later schoffeerde hij hen weer met een tirade tegen hun ‘fundamentalistische’ standpunten. En nu neemt hij Groen!, dat zich tot nu toe op de borst kon kloppen als de enige partij die het opnam voor asielzoekers, weer de wind uit de zeilen.

Termont draait duidelijk met die wind, en tegen de partij in.

Collegiaal? Tuurlijk wel. Als hij burgemeester wordt, blijft het gegeerde ambt immers binnen de sp.a! Peu importe een duidelijke partijvisie. De partij staat toch ten dienste van kandidaat-burgemeester Termont?

Profileringsdrang? Natuurlijk niet. Het is niet alsof hij –in zijn gooi naar het burgemeesterschap– zoveel mogelijk Beke-zieltjes voor hem tracht te winnen (die anders wel eens naar Groen! zouden kunnen gaan).

(Het PDF-je)

(Ik benieuwd met hoeveel verschillende maten en gewichten er zal gewogen worden.)

staff outing

Vandaag hebben wij een staff outing (ik probeer daar vooral niks achter te zoeken). Volgens de timetable had ik op de eerste verdieping moeten zijn (ipv op de 8 achtste) voor breakfast. Ontbijt wordt gevolgd door een peptalk, en dan gaat het met een bus naar een undisclosed location about thrity minutes from the office.

Ik ben benieuwd.

krachttraining

Daarnet kreeg ik mijn inbox een aanbieding voor Pilates-lessen op het werk (80 EUR voor 10 lessen van ongeveer een uur), wat mij ertoe aanzette even bij Wikipedia wat meer info op te snorren.

Sinds september (eigenlijk sinds eind augustus) doe ik een beetje aan krachttraining. Stel u daar vooral niet teveel bij voor, want het beperkt zich tot drie oefeningen (waarvan twee dagelijks): push-ups, assisted sit-ups (we hebben ons ooit eens zo’n wiebelding gekocht in promotie bij Decathlon), en ‘gepruts’ met de dumbbells.

De sit-ups wissel ik af met crunches, telkens in reeksen van 32 (ik heb iets met bepaalde getallen), waarvan ik er normaal gezien twee doe. Voor de push-ups kom ik aan 23, maar ook daar zou ik aan 32 willen geraken. (Hoewel 23 niet slecht is, volgens deze tabel.) Ik wissel af tussen gewone, en met mijn voeten op armhoogte; en ik heb net een derde manier ontdekt (diamond push-up), die ik ook eens wil proberen.

Bij Wikipedia heb ik overigens nog een aantal (standaard) oefeningen gevonden (Weight training exercises), en twee interessante concepten: High intensity training & Training to failure. (Maar nee, ik ben niet geïnteresseerd in bodybuilding; enkel in physical fitness.)