mei 2010 – Pagina 2

iPad

Het zal nu zo ongeveer een maand geleden zijn, dat ik in Redding, CA een iPad heb gevonden. We hadden eerst een paar Apple Stores aangedaan, waar Henri de dingen wel gretig bepotelde, maar waar ze telkenmale waren uitverkocht. Ik had er mij al bij neergelegd dat het tot in Seattle zou duren eer ik er één kon bemachtigen, tot Tessa in Redding een onooglijk klein plakkaat zag met daarop Apple Store, now open! (dat zwarte appeltje, links op de foto).

We waren alledrie redelijk verbouwereerd toen we er een grote stapel onverkochte iPads troffen, in alle toen beschikbare maten (dus geen 3G’s).

De eerste dagen dat we in Seattle zaten, heb ik Tessa meermaals aan de telefoon naar huis begeleid. Aan de hand van de standaard Maps app (gevoed door de wifi), kon ik haar perfect vertellen welke richting ze uit moest om de bus te halen, inclusief de trappen die ze zou tegenkomen, of het restaurant dat ze “waarschijnlijk zo nu ongeveer” aan haar linkerkant zou voorbij stappen. En het ding is snel. Maps is sneller dan via Google Maps op de computer, en is veel groter op het scherm.

De iPad is geen vervanger van de computer. Het is een informatie hub, waarop ik mijn newsfeeds lees (NetNewsWire dat synchroniseert met Google Reader) en eventueel de langere stukken naar Instapaper stuur (of verder lees); mijn mail check; rap wat informatie opzoek (via Safari); documenten op mijn Dropbox account bekijk; wat notities neem in Evernote; een spelletje speel (Angry Birds, Labyrinth 2); mijn adresboek, kalender en passwoorden (1Password) gesynchroniseerd heb, en boeken (iBook, Kindle en Kobobooks) en ook al eens een stripverhaal (via Comixology) of een tijdschrift lees (foto hierboven: de PDF versie van Downbeat via GoodReader, ligt broederlijk naast de papieren versie –die ik nu niet meer koop).

Er zijn ongetwijfeld vele nadelen aan verbonden (de beperkte bruikbaarheid in volle zon bijvoorbeeld), maar ik ben ongelooflijk content van de iPad. Op 28 mei is de iPad ook te koop in o.a. Frankrijk, Italië en het VK; België moet nog wachten tot juli. Afgaande op bijvoorbeeld de Franse prijsstelling, wordt het dollarteken naar gewoonte simpelweg vervangen door een euroteken –nuja, zoveel scheelt dat tegenwoordig niet meer.

(En hoe het meevalt om boeken te lezen op een iPad? Dat is voor een volgende keer.)

Volume2

Vorige week in Sonic Boom kocht ik Volume 2 van She & Him. Op Volume 1 stond de beste cover van I Should Have Known Better ooit (schreef ik vorig jaar); op Volume 2 is het alweer van dat, met Gonna Get Along Without Ya Now –niet uit mijn kop te krijgen (maar zoek er verder maar niets achter).

She & Him zijn Zooey Deschanel & M. Ward (foto: Sam Jones). Deschanel is (o.a.) de actrice uit de film (Bridge to Terabithia) waar mijn twee tsjiepmuilen naar zaten te kijken, en tevens de zus van de actrice die Tempe speelt (Dr. Temperance ‘Bones‘ Brennan).

Gonna Get Along Without Ya Now (links gaan telkens naar het relevante youtube filmpje, chronologie komt van wikipedia) werd voor het eerst opgenomen door Teresa Brewer in 1952. De versie klinkt echter pas zoals we ze nu kennen in de opname van 1956 door Patience & Prudence, maar wordt vooral gepopulariseerd in 1964 door Skeeter Davis en –in mindere mate– door Tracey Dey. De versie waarin de meesten onder ons het zullen kennen is evenwel de disco hit van Viola Wills (hier nog snel ingeleid door Bart Peeters):

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=zX4SqnCLwiA&hl=en_US&fs=1&]

Maar nu is er de nieuwe van She & Him. En dan mag er (voorlopig) geen videoclip van zijn, deze versie is met stip de beste.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=hbV6YUreJk0&hl=en_US&fs=1&]

(Er is ook nog deze live versie voor BBC Radio 6).

Du choc des idées

In de USA wil iedereen uw vriend zijn. Bij elke conversatie tracht men er zó voorzichtig met de gesprekspartner om te gaan, dat een discussie reeds consternatie opwekt wanneer iemand een vraag voluit met ‘nee’ durft te beantwoorden. Zaterdag waren we bij iemand uit brunchen, en ik heb mij waarlijk op mijn ongemakken gevoeld omdat ik had durven beweren dat er in Amerika nergens een deftig brood te kopen valt. Wie zelf al in de USA geweest is, weet dat zulks geheel naar waarheid is. De gastvrouw, zelf uit Europa afkomstig, was het overigens volmondig met mij eens. Waarom dan voel(de) ik mij dan zo weinig comfortabel daarover?

Michel, zo schrijft geertr in een reactie, heeft mijn taak met verve overgenomen. Wijs, vind ik dat, maar het zou kunnen dat ik die ‘knipoog’ ten teken van ironie moet aanzien. Hij verwijst naar het stukje, Waarover ik eigenlijk liever niet schrijf, waarin Michel zijn ongenoegen over een jazzoptreden beschrijft, maar daarbij bewust verzuimt te vermelden wie de muzikanten in kwestie zijn. Immers, “zelfs die mensen van onlangs op café, die jazz aan het maken waren, wil [Michel] eigenlijk te vriend houden.”

Wel, dat treft. Ik wil immers ook zowel Michel, als geertr, als die mij verder geheel onbekende muzikanten te vriend houden. De zaak is, ik ben niet van mening dat een beetje kritiek meteen hoeft te worden beschouwd als een oorlogsverklaring. Meningen stemmen tot nadenken, en daaruit jaillit la lumière.

Ik was vol goesting dat stukje van Michel beginnen lezen –ik lees graag over jazz, en het maakt mij niet uit of de teneur van de bespreking goed of slecht is, en eigenlijk evenmin of de bespreker veel ervaring met jazz heeft (not implied). Bij de bespreking van Michel bleef ik echter op mijn honger zitten, omdat ik begod niet weet over wie hij het heeft. Zijn opmerkingen zijn terecht –misschien zelfs pertinent voor dat optreden– maar te vaag. Vervang in zijn slotzin ‘jazz’ door om het even welke kunstvorm, ambachtsvorm, of door pakweg “useability consultants”, en de opmerking is nog steeds terecht.

’t Is Michel zijn blog, ik hoef het stukje niet te lezen, maar voor mij was het eigenlijk niet interessant omdat er essentiële informatie wordt weerhouden. Ik zie niet in waarom iemand onzeker hoeft te zijn over zijn mening ⁱ of over een potentiële vriendschap met (vermoedelijk) onbekenden –een onfortuinelijke trend in deze maatschappij ⁱⁱ.

Edoch ziet, meeloper als ik ben, ga ik mij voor de rest van de dag zelf onzeker gaan voelen over wat ik hierboven geschreven heb.

—

Michel heeft overigens veelal best een doordachte (niet te verwarren met: ‘correcte’ of nog: ‘objectieve’) mening over de zaken waar hij een mening over heeft —which is, like, everything.
Gelieve dit zelf open te trekken naar de Belgische politieke stagnatie.

Schoolgaande jeugd

We schieten goed op, met de lessen. Zo goed, dat er ook in Seattle gegarandeerd tijd zal zijn voor een museumweek (daar kijkt hij erg naar uit), en dat we stilletjesaan aan de eindtoetsen mogen beginnen denken ook. Vandaag was het wiskunde, en sommige vragen vind ik allesbehalve vanzelfsprekend.

Die pull heb ik hem verplicht om uit te doen, niet zoveel later dan deze foto werd genomen. ’s Ochtends kan het inderdaad wel wat frisjes zijn, maar de temperatuur is vandaag alweer aardig opgelopen. De studiepauzes op het terras zijn fantastisch; soms geef ik ook les buiten, maar we laten ons –allebei– veel te makkelijk afleiden.

Lazy Sunday

’t Heeft wel twee minuten geregend vandaag, terwijl wij in de Metropolitan Market (het equivalent van den delhais) wat inkopen deden. Dat was na de brunch, maar voor de koffie. We hebben naar huis geskyped, en dan hebben we buiten gezeten en gelezen. En avondgegeten op het terras in de zon. Welk een heerlijke zondag.

Jazz? Met of zonder.

Sonny Rollins was uitverkocht. Hij speelde vorige week in het grote Paramount Theatre downtown, daags nadat we bij Dimitriou naar Stanley Clarke en Hiromi gingen kijken. No availability hield de website mij voor. “But it was a great show”, zei de loketbediende bij wie ik gisteren wat troost zocht tijdens onze wandeling downtown.

Hoe was Carla Bley eigenlijk? Is er iemand gaan luisteren in de Bijloke? Op 26 april speelde ze in Keulen, een concert dat werd uitgezonden op de Duitse radio. Een goede ziel heeft het opgenomen en online geplaatst, en ik ben het als troost aan het downloaden.

En die festivals? U bent toch al gaan luisteren naar Jazz sur l’Herbe? En daarna gaat u toch naar de Ham Sessions? Zo goed als gratis, vinger aan de pols, fantastische jazzmuziek. Het is er, u hoeft er alsnog niet voor te gaan protesteren dat het stadsbestuur of wie dan ook ermee dreigt het niet langer te laten doorgaan. Zolang de kiosk niet instort tenminste.

Ga nu, voor het gemist wordt!
En (u op het internet gaat uitleggen dat) u het jammer vindt dat u er nooit bij was.

Goed weer vandaag

Het was een mooie dag vandaag. Henri en ik hadden besloten om vanochtend nog eens in de Café Presse te gaan ontbijten. Tijdens ons eerste Seattle verblijf, twee jaar geleden, woonden we daar drie straten van, maar vandaag zaten we een dik half uur op de bus voor we ter plaatse kwamen.

We bestelden een cappuccino, een vers fruitsap, een omelette aux herbes en een frisse salade van asperges, en het bracht meteen allemaal herinneringen terug –zelfs bij Henri. De koffie bij Café Presse is heel lekker; de bonen komen van Caffé Vita, er is er hier één niet zo ver vandaan (op 5th Avenue North), waar ik al een heerlijke macchiato heb gedronken.

Achteraf stapten we binnen bij Stumptown (vlak naast Café Presse), voor een hot chocolate en een macchiato en een cappuccino (ik kon het niet laten, ik heb er twee koffies gedronken), en ik bracht bonen mee: Indonesia Gajah ACEH, volgens de meneer van Stumptown “sweet but earthy“. Ik kijk er al naar uit om hem te proeven.

Mjah, en dan gingen we onze gewone weg van weleer af: eerst hebben we een beetje in het Cal Anderson park gekuierd –zie Henri hierboven met de voeten in het water. Nadien gingen we naar downtown, langs de Sonic Boom –twee jaar geleden, toen ze nog op 15th bij de Safeway zaten ging ik er redelijk frequent langs, nu zijn ze verhuisd naar Melrose Ave.

Ondertussen was het zo warm geworden dat we wel binnen moesten vluchten in de Pacific Place. Een shopping mall, maar ook een cinema (AMC), waar we ‘dan maar’ naar Iron Man 2 hebben gekeken (rated PG-13). Achteraf smeekte Henri mij de Borders binnen: het derde deel van zijn Warriors reeks is uit (de laatste twee heeft hij in het Engels gelezen), en hij wou graag deel vier. Ik heb hem gezegd dat hij ten vroegste maandag opnieuw een boek krijgt, en dat hij maximaal twee boeken per week zal krijgen. Hij leest al meer dan ikzelf –en bovendien dus ook nog in het Engels. “Hoezo jullie lazen nog geen Engelse boeken toen jullie mijn leeftijd hadden”, verwonderde hij zich al bij Tessa.

—

Kan er iemand Griekenland voor heel even uit de EU schoppen alstublieft? Het begint hier gelijk allemaal nóg wat duurder te worden. In juli mogen ze gerust terugkeren; ondertussen kunnen ze/we een oplossing zoeken –damn, was het maar zo gemakkelijk.

Pakjes (ii)

Die dag dat Amazon langs kwam –allez, de UPS-mevrouw die haar haar in een staartje had gedaan ondat het waarschijnlijk best meer dan 23 graden celcius was.

Uitpakken, foto nemen, en in iTunes steken…

…en straks beginnen luisteren natuurlijk.

Hoe ga ik dat nu weer allemaal meepakken naar huis?

Pakjes (i)

Amazon heeft mij een trial van Prime cadeau gedaan, waardoor al mijn bestellingen nu (gedurende een maand) gratis binnen de twee dagen worden afgeleverd. Ik verwacht morgen een grote levering. (Eindelijk muziek!)

Ze (Amazon dus) hebben overigens ook een shopping app voor iPad (en iPhone), maar dit geheel terzijde.

“Ge moet anders ook eens die Hemkes proberen”, raadde een heel goede en wreed wijze Belgische (alt) saxofonist mij aan. Ik heb maar een half woord nodig natuurlijk, en vandaag lag er reeds een klein pakje voor de deur, met daarin een trio rietjes (mijn gewone Jazz Selects en twee verschillende sterktes Hemkes).

En er zat een cd in de bus, van DoM (Dawn of Midi), die mij gevraagd hadden of ik er niet eens naar wou luisteren –ze zijn met een groot blogoffensief bezig, heb ik de indruk. Binnenkort meer daarover, ik ga eerst die rietjes eens proberen.

(Euh ja, zoals ge ziet, het is hier heel zonnig. Voor morgen verwachten ze 23 graden.)

Ook als het regent is er jazz

Jazz sur l’Herbe: van 13 tot en met 16 mei in de Kiosk van het Citadelpark; Ham Sessions: 16, 23 & 24 mei in de tuin van Ham 12 (bij de Dampoort)

Uw reporter vertoeft nog steeds in –het ondertussen zonnige– Seattle. De wifi reikt tot op het terras, waar ik in de weldoende schaduw van een parasol deze aankondiging zit te tikken. Mijn bronnen (en het internet) vertellen mij dat het in Gent iets minder warm is tegenwoordig. Geen erg, dat heet traditie, want het weer houdt er in mei de spanning graag wat in naar de aanloop van die twee festivals die in die maand hun knusse intrek hebben genomen. Dit jaar zijn ze er zelfs bijna geheel in geslaagd om overlap te vermijden –breng toch maar uw koersfiets mee, op zondag (ook dat is traditie).

Zondag jl. mocht ik overigens nog het concert van Stanley Clarke met Hiromi voorproeven, hier in Seattle. De groep treedt op tijdens Gent Jazz in juli (op 10 juli, vlak voor Toots) –niet te missen. In juli is overigens uw reporter al terug, om u dagelijks te bestoken met foto’s en verslagjes van dat festival. Maar zover is het dus nog niet.

In afwachting is er meer dan troost genoeg, met Jazz sur l’Herbe en de Ham Sessions, die er beide precies weer in geslaagd zijn om een boeiend programma aan te bieden. U kan mij –die er helaas niet kan bij zijn dit jaar– dan weer troosten en vooral de organisatoren een hart onder de riem te steken, door in groten getale aanwezig te zijn. Al dan niet met paraplu.

Hey, regen hoeft niet slecht te zijn. Vorig jaar was er tijdens Jazz sur l’Herbe een fantastisch en intiem concert onder het dak van de kiosk, terwijl de mensen van de Negocito hun best deden om de zondvloed uit de bivaktenten weg te houden. Al is het natuurlijk nog net iets lukker als u de jas kunt uitlaten en de zonnebril op kunt zetten.

Euh. Muziek, juist. Het volledige programma kan u best terecht op hun site. Wij zijn wreed geïntrigeerd door de Cumrats, afgeleid uit de Hamsters-met-de-lange-naam (do 13 om 19u); het Opgejaagd Wild (vr 14 om 12u), een Gras Invite van drumwonder Lander Gyselinck; het duo Yamamoto / Di Domenico omdat die Japanners gedisciplineerd zot zijn (vr 14 om 18u); en de Grote Gras Impro Marathon, een 10 uur durende doorlopende improvisatie marathon waaraan een 20-tal professionele muzikanten meedoen (za 15 vanaf 12u). Zonder afsluiter de Gras Fanfares o.l.v. Bart Maris te vergeten natuurlijk (zo 16 om 12u).

Cliffhanger dit jaar: hoe zit het met het been van Giovanni Barcella? De Italiaanse Gentenaar had vorig jaar een podologisch probleempje, waardoor het geplande concert van BackBack moest zorden afgelast. Rematch dit jaar (vr 14 om 20u), niet te missen, want de groep vliegt er stevig tegenaan –mis ook hun cd niet!

Dit festival sluit naadloos aan bij de Ham Sessions, dus na de fanfare van Bart Maris rept u zich naar de Dampoort waar u in de tuin van Michel Mast kunt genieten van het Wang Wei Quartet (Marine Horbaczewski kent u ook nog van Tricylce, het project van Tuur Florizoone, die u dan weer kent van de soundtrack van Aanrijding Moscou dat zich grotendeels in Ledeberg afspeelt).

Ook dat programma vindt u op hun website. Naast Wang Wei raden wij ook WoFo aan, de groep waarrond/waardoor de Ham Sessions begonnen zijn (zo 23 om 15u30); het MQK Quintet met o.a. Andrew Claes (zo 23 om 17u30); en FES mag ter afsluiting samen met Esther Lybeert de ganse buurt even op stelten zetten (ma 24 om 18u).

De programmatie is redelijk divers, en wij kennen eigenlijk geen betere manier om uw weekend door te brengen dan in de tuin van Ham 12. En ik ben lang niet de enige. Elk jaar is de interesse gegroeid, van een 75 mensen in 2006 tot de meer dan 1.000 luisteraars die het festival vorig jaar bezochten. Om geen slachtoffer te worden van hun eigen succes, besloot de organisatie om dit jaar een klein remgeld te innen van –ocharme– 5 euro per dag (12 euro voor een driedagen ticket). Ons zou het alvast niet tegenhouden, wij hopen van u hetzelfde. En als het weer echt mocht tegenzitten, dan voorziet men de nodige beschutting (over de tuin wordt een zeil gespannen).

—

Jazz sur l’Herbe: van 13 tot en met 16 mei in de Kiosk van het Citadelpark. Toegang gratis.

Ham Sessions: 16, 23 & 24 mei in de tuin van Ham 12 (bij de Dampoort). Toegang 5 euro per dag; 12 euro voor een drie dagen ticket.

—

Deze aankondiging verscheen eerder bij Gentblogt: Het regent: vlug naar buiten voor wat jazz!