juni 2006 – Pagina 2

heimelijk

Allez dan. Hoewel het bij de meeste politieke partijen duidelijk is dat de milde propaganda voor Gent een politiek kantje heeft —vanhartegent.be is duidelijk afkomstig van de sp.a; gebetendoorgent.be is onmiskenbaar van de VLD/Vivant– zijn andere daar duidelijk minder open in.

Leefbaargent.org bijvoorbeeld, een op het eerste gezicht politiek onafhankelijk forum, blijkt geregistreerd door Kristina Colen, voorzitter van het VB, afdeling Gent.

Wreed grappig wordt het dan, wanneer Dirk Van Haudenhuyse (10e plaats op de VB lijst), zichzelf volmondig akkoord verklaart met de regels van het forum. Maar ronduit hilarisch wordt het pas, wanneer Tanguy Veys bij de admin komt klagen dat zijn posting en poll […] zonder boe of bah werd verwijderd.

Veel aandacht krijgen ze weliswaar niet, ondanks het feit dat ze –zonder politieke vermelding– wekelijks perberichten over hun forum rondsturen. Och, laat het hen maar bij een gezellig onderonsje houden.

beestenmarkt

Zondag kan een mens al eens een marktje meepikken in Gent. Een tijdje geleden bezochten we de Oude Beestenmarkt.

“Zijde gij van de pers?”, vroeg een van de standhouders op de Beestenmarkt mij –niet zonder de nodige argwaan– toen ik met mijn fototoestel ook zijn erf bestreek. Gerustgesteld door het antwoord hield hij zich niet langer in: “Ze willen alleen sensatie, die journalisten. Maar ons ne keer een deftige vraag stellen, vergeet het maar!”

(Gisteren reeds gepost als ‘Foto van de dag‘ op Gentblogt.)

schoolfactuur

Naar aanleiding van Een schoolfactuur van 205 tot 1.287 euro per jaar (Guy Fransen in DS 20/06/2006) wou ik wel eens zien hoeveel wij jaarlijks mogen ophoesten om Henri naar school te sturen (en dan heb ik het enkel over de schoolfacturen, niet over bijvoorbeeld de uniformblauwe kledij).

Het artikel voorspelt het als volgt:

De eerste kleuterklas kost gemiddeld 205 euro per jaar, het eerste studiejaar is goed voor 389 euro. Het laatste jaar in het secundair onderwijs kost 1.265 euro. De kosten stijgen jaarlijks forser dan de index.

Van september tot juni bedroegen de rekeningen, waarin telkens middagmaal en (de weinige: tot 17u) naschoolse opvang zit verrekend, in totaal zo’n dikke 600 EUR. Voeg daar nog eens 90 EUR aan toe voor de zeeklas; een abonnement op Leesleeuw; en de bijdragen in allerhande (pseudo-)verplichte acties (Sport op School, Damiaanactie, etc).

En ik zie dat Stevenn zich ook aan vergelijkbare rekensommen heeft gewaagd. Volgend schooljaar sturen we Henri waarschijnlijk naar de muziekschool (op eigen verzoek). In de VEM werken ze met drie periodes; voor de eerste twee wordt telkens 245 EUR lesgeld gevraagd, voor de derde 120 EUR.

(En dan kunnen wij voor de opvang op woensdag en vrijdag nog rekenen op de (groot)ouders.)

glorie

Om het er hem gemakkelijk vanaf te maken, zegt hij.

Wat is uw opperste moment van glorie geweest in het leven dat u nu leidt?

Het concept glorie verbind ik tot het einde van mijn dagen met het Sint-Barbaracollege. Nee, niet met de helmboswuivende Hector, maar met het AMDG dat bovenaan elk geschrift diende te prijken. Ad Majorem Dei Gloriam, tot meerdere eer en glorie van God; de leuze van Ignatius van Loyola, stichter der Jezuïeten.

Glorie past niet meteen in mijn levensfilosofie, tenzij als een concept van handelen naar eer en geweten, of om te proberen van alles het beste te maken. Maar goed, ik wil u graag ter wille zijn. Mijn glorie is niet tastbaar, vrees ik, en liefst had ik ze (zoals het cliché, maar daarom niet minder waar) verbonden aan het gezin. Maar dat zal weer niet tellen, waarschijnlijk.

Laat ik het houden op de overtuiging ‘what doesn’t kill you, makes you stronger‘, en elk zo’n moment dat je overleeft is een moment van glorie. En daar zal u het mee moeten stellen.

(Zou ik het doorgeven? Voel u niet verplicht, maar nu de examens achter de rug zijn, heeft Sara er misschien wel tijd voor?)

ziek

De drukste periode van het jaar biedt zich onderhand aan, op zowat alle vlak, en ik val ziek. Met een verkoudheid die aardig op een griep begint te gelijken. Misselijk, hoofd-, oor-, keel-, en gewrichtspijn, lopende neus, tranende ogen, en pijnlijke luchtwegen. Ik denk dat ik maar eens opnieuw in mijn bed kruip.

Bootjes

Gisteren heb ik op drie verschillende bootjes meegevaren in het Nederlandse Voorburg, als deelname aan het 13e KBenP Event, met als gastvrouw Loretta Schrijver. Ongeveer vier uur heen, en vier uur terug, over het Belgische en Nederlandse spoorwegnet.

Nederland bestaat voornamelijk uit water. Tenminste toch de delen waar ik doorheen ben getrokken (Roosendaal – Rotterdam – Den Haag – Voorburg). Navenant zijn er ook veel (water)vogels. Zoals die reiger, aan De Vliet midden in het drukke Voorburg, die op zo’n twee meter van de mensen roerloos stond te observeren (“gooit hij me nou een visje of niet?”). De WCs op de trein zijn niets meer dan een tochtgat in de vloer, waar je maar beter niet op gaat zitten (maar of dat in België beter is?). Bovendien waren er op de trein security camera’s. Je zal er maar beter niet in je neus peuteren. En Daisy heeft er niks met Cocoon te maken, maar betekent gewoon Decoratie Aanvraag Informatie Systeem voor de Kanselarij der Nederlandse Orden die u tervindt op lintjes.nl. Wist u dat een of ander controle-orgaan van een of ander landbouw ministerie (in NL) uitgerust is met een hele resem tablet PC’s en drie verschillende telefoonkaart (per PC, één voor elke telcom) voor wireless connectie naar hun database waardoor ze mesttransporteurs op heterdaad kunnen betrappen? Very impressive allemaal, met satellietfoto’s en instant PDFs en samenwerkingen tussen drie verschillende ministeries, enz.

Geen karnemelk met droog brood, maar gratis lunch en drank en boottochtjes en demo’s, en walking dinner achteraf. Al hebben we dat laatste overgeslaan wegens te laat op de avond (zodat we onze maag dan maar hebben gevuld in de Burger King in het Station van Den Haag).

Om 8u ’s ochtends vertrokken, om 22u terug thuis. Snipverkouden bovendien. Hoe was uw dag?

aankondiging

(Kucht bescheiden in de microfoon.)

Dank u. Het is niet van mijn gewoonte (om te stoefen), maar als ik even mag, wil ik van de gelegenheid gebruik maken, om te vermelden dat Tessa een beurs werd toegekend. U wist waarschijnlijk niet eens dat er een aanvraag was ingediend, en bovendien is een beurs maar een beurs, zie ik u denken, dus waarom die heisa.

Wel, het is niet zomaar een beurs.

Tessa (doktor dokter) heeft zopas een beurs voor een Fundamenteel Klinisch Mandaat bij het FWO (Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek) binnengehaald. Eén van de acht die werden uitgereikt. (De alfabetische lijst vindt u in deze PDF.) De beurs geldt voor 5 jaar, eventueel éénmaal met 5 jaar verlengbaar.

Met zo’n beurs kan ze zich nu –naast haar klinische opdracht– halftijds wijden aan fundamenteel wetenschappelijk onderzoeken. Niet evident om binnen te halen, heb ik Prof. Leroux-Roels (vader van) onlangs nog horen vertellen op de wetenschapsdag, waar hij uitleg gaf over fondsenwerving voor vakgroepen. (Jawel, een beurs is ook een manier van fondsenwerving: de ‘werknemer’ wordt dan immers betaald door de instantie die de beurs uitreikt ipv door de universiteit.)

Ze is goed bezig, mijn madam.

zomerfilms en -bootjes

Het is niet geheel meer voor mijn leeftijd, zo ganse (week)dagen uitzitten. Het viel nochtans mee, gisteren. Eerst bij Pascaline in de Martino (pizza Martino voor haar en een cheese-egg voor hem), en daarna opnieuw naar de Vooruit afgezakt (of opgeklimd) voor Lila dit ça. (Om ergens 1 uur waren we thuis.)

Niet zo onder de indruk van de film, iedereen die ook maar het greinste beetje ervaring heeft met prille liefde had het scenario meteen volledig door. Maar goed, ik denk dat het qua geëngageerde en stichtende film voor de cliché nietsuitvoerende banlieu-jeugd waarin niet alleen rotte maar ook één goede appel verborgen zit, kan tellen. “Uw afkomst bepaalt niet wie gij zijt”, schreeuwt de pellicule naar u toe. En “geloof nooit de vrouw die u verleidt”, maar dat is ietwat complexer en vraagt enige uitleg waarvoor ik nu geen tijd meer heb.

Want vandaag vindt u mij ergens bij onze noorderburen, een uur of zo voorbij Roosendaal, op een bootje op een of andere rivier, alwaar ik iets ga doen van networking. En ronddobberen op het water. (Of is dat hetzelfde?)

zomerfilms

J. had het aangekondigd op Het Project, en de miskleun Die fetten Jahre sind vorbei (aka The Edukators) lag al achter ons, dus heb ik mij gisteren laten verleiden tot Temporada de patos (niet meteen een enorme verbetering op The Edukators).

Maar het ging mij niet echt om de film. Het was jaren geleden dat ik nog eens in de Vooruit naar een gratis film was gaan kijken. De laatste keer dateert van Psycho ergens in de jaren 90, een gebeurtenis die nog steeds stevig in Tessa’s geheugen staat gegrift. Zo’n filmvoorstelling in de Vooruit is een veel geslaagder community event (web 2.0 !) dan je kan bekomen in een normale cinemazaal. Het Vooruit Kafee wordt verduisterd, maar niet gesloten, zodat je nog steeds het geroezemoes hebt van de tooggangers.

Verschrikkelijk gezellig allemaal (maar niet om nu elke film zo te gaan bekijken). Vanavond vindt u er mij (ons) waarschijnlijk reeds terug, voor Lila dit ça. Ik ben er nog niet uit of La Mala Educación en Machuca op locatie dan wel thuis ga bekijken (kwestie dat Tessa kan meekijken, zonder dat we een oppas voor Henri nodig hebben), dus kan het best zijn dat ik pas terugkeer voor de afsluiter Dopo mezzanotte. Mag ik u ondertussen nog ten zeerste Ki-duk Kims Samaria (Samaritan Girl —bespreking) aanraden (op ma 26/6).

in ’t park

Daarjuist, tussen de middag, was er een soortement optreden, 8 verdiepingen lager op de Koning Albert II-laan. Niet meteen mijn muziek, gipsy-stijl, een beetje te zweverig en ijl, maar redelijk wat mensen hadden zich op het gras voor het podium neergevleid om van het beetje zon en wat gemoedelijkheid te genieten.

En toen ik het gadesloeg, kreeg ik plots weer zoveel zin in Jazz in ’t Park, eind augustus. (De vakantie mag zich gerust aanbieden.)