Jawel, ’t is komkommertijd! Hoe anders verklaart u de media-aandacht voor de Congolees die Kuifjes bezoek aan zijn land na 77 jaar nog steeds niet heeft verwerkt? (Helaas is revisionisme in België pas strafbaar als het over de genocide tijdens de Tweede Wereldoorlog gaat.)
Nee maar, Kuifje in Congo herschrijven. Wat volgt? Joseph Conrads Heart of Darkness misschien?
(De titel is toeval: dit liedje speelde namelijk op Radio1 toen ik de artikels in DM aan ’t lezen was eerder vanochtend.)
Onlangs nog, zat iemand mij weer in het gezicht te wrijven dat rokers ook rechten hebben. En terwijl ik de laatste ben om dat te ontkennen, vergeten mensen die geestdriftig op hun rechten wijzen maar al te vaak dat ze ook plichten hebben.
Het verbod om te roken op de trein, in stationsgebouwen en op perrons is sinds 1 januari 2004 van kracht
, lees ik in een persbericht op de site van DM: 556 mensen beboet voor roken op de trein in 2005. Maar laat ik het vooral niet hebben over de mensen die in de titel van dat bericht werden betrapt. (Vergeet evenwel niet, het gaat enkel om degenen die het forfaitair boetebedrag van 12,50 euro niet onmiddellijk in de trein betaalden […] Er worden over het algemeen veel aanmaningen en waarschuwingen gegeven.
) Rotte appels vindt men echter overal.
Wat mij stoort is het consequent én ongestraft aan de laars lappen van dat verbod. Enkel de centrale hal van het station ontsnapt nog aan de roker. In de gangen van en naar de perrons wordt al gauw een sigaret opgestoken, en op het perron zelf is het hek helemaal van de dam.
“Och,” reageerde diezelfde roker, en vele gelijksoortigen met hem, “het peroon bevindt zich toch in de buitenlucht? Hoe kunt ge daar nu last van hebben?”
Die laatste vraag typeert de roker ten voeten uit. Een geheel retorische vraag overigens, want de roker verwacht enkel een bevestiging van zijn veronderstelling. Evenwel: mijn (nuchtere) maag stelt de rook van de man naast mij op het drukke perron ’s ochtends, niet meteen op prijs. Mijn longen overigens ook niet. “Ga dan elders staan, het perron is groot genoeg,” was de volgende reactie, en daarmee straft de roker opnieuw en onterecht de niet-roker.
Geheel onterecht, want de wet verbiedt hem expliciet te roken op het perron. Net zoals de wet verbiedt door het rode licht te rijden. Maar ach, “die vergelijking gaat toch niet op,” veerde de roker verontwaardigd recht. En daar hield de discussie dan ook op.
Want plots was ik ‘intolerant’ en ‘onredelijk’ en ‘egoïstisch’; ‘of ik soms nooit iets verkeerd deed?’ (alweer een retorische vraag). Dus u doet maar gewoon verder, beste roker, en dan jammert u maar weer als er een nóg strengere wet komt omdat u de vorige opnieuw tot de limieten strekte. Het wordt er alleen maar beter op voor de niet-rokers.
Allez dan. Hoewel het bij de meeste politieke partijen duidelijk is dat de milde propaganda voor Gent een politiek kantje heeft —vanhartegent.be is duidelijk afkomstig van de sp.a; gebetendoorgent.be is onmiskenbaar van de VLD/Vivant– zijn andere daar duidelijk minder open in.
Leefbaargent.org bijvoorbeeld, een op het eerste gezicht politiek onafhankelijk forum, blijkt geregistreerd door Kristina Colen, voorzitter van het VB, afdeling Gent.
Wreed grappig wordt het dan, wanneer Dirk Van Haudenhuyse (10e plaats op de VB lijst), zichzelf volmondig akkoord verklaart met de regels van het forum. Maar ronduit hilarisch wordt het pas, wanneer Tanguy Veys bij de admin komt klagen dat zijn posting en poll […] zonder boe of bah werd verwijderd
.
Veel aandacht krijgen ze weliswaar niet, ondanks het feit dat ze –zonder politieke vermelding– wekelijks perberichten over hun forum rondsturen. Och, laat het hen maar bij een gezellig onderonsje houden.
En daarmee heeft Henri vandaag zijn Eerste Communie gedaan. Of liever: niet gedaan. We hadden hem daarin zelf de keuze gelaten –hij is ten andere ook niet gedoopt, maar als hij dat zelf zou willen, is dat voor ons vanzelfsprekend geen enkel probleem (zolang hij die keuze bewust maakt).
Even had het ernaar uit gezien dat er nog een aantal andere kinderen van zijn klas evenmin ten communie zouden gaan, en er was al min of meer sprake geweest van een alternatieve gedeelte tijdens de viering waarbij het er voor niet-communianten allemaal minder christelijk gethematiseerd zou aan toegaan. Eerst was Henri daarvoor gewonnen, maar achteraf wou hij liever toch in het geheel niet aan de viering deelnemen. Hij is vanochtend wel naar in de kerk gaan kijken –kwestie van solidair te zijn met zijn vriendjes– en al gauw bleek dat van een alternatieve versie geen sprake meer was. Iedereen deed gewoon mee, en de enige jongen die eigenlijk ook niet meer wou meedoen, moest toch nog de geloofsbelijdenissen afleggen, maar kreeg enkel tijdens de communie geen hostie. Hm. Liever wel een hostie en geen aktes van geloof, zou ik zeggen.
Enfin, Henri was precies de enige niet-communiant, op de eerder allochtone klasgenoten –van een andere religieuze strekking– na (Chinees, Pools, Indisch, Turks, … –jawel, dat zijn nationaliteiten en geen religies) die helemaal niet zijn komen opdagen (wat geen verwijt inhoudt). Het zit allemaal duidelijk nog sterk in de Vlaamsche Klei vervat. (Hij gaat dan ook naar een Katholieke School.)