gecommunieerd

En daarmee heeft Henri vandaag zijn Eerste Communie gedaan. Of liever: niet gedaan. We hadden hem daarin zelf de keuze gelaten –hij is ten andere ook niet gedoopt, maar als hij dat zelf zou willen, is dat voor ons vanzelfsprekend geen enkel probleem (zolang hij die keuze bewust maakt).

Even had het ernaar uit gezien dat er nog een aantal andere kinderen van zijn klas evenmin ten communie zouden gaan, en er was al min of meer sprake geweest van een alternatieve gedeelte tijdens de viering waarbij het er voor niet-communianten allemaal minder christelijk gethematiseerd zou aan toegaan. Eerst was Henri daarvoor gewonnen, maar achteraf wou hij liever toch in het geheel niet aan de viering deelnemen. Hij is vanochtend wel naar in de kerk gaan kijken –kwestie van solidair te zijn met zijn vriendjes– en al gauw bleek dat van een alternatieve versie geen sprake meer was. Iedereen deed gewoon mee, en de enige jongen die eigenlijk ook niet meer wou meedoen, moest toch nog de geloofsbelijdenissen afleggen, maar kreeg enkel tijdens de communie geen hostie. Hm. Liever wel een hostie en geen aktes van geloof, zou ik zeggen.

Enfin, Henri was precies de enige niet-communiant, op de eerder allochtone klasgenoten –van een andere religieuze strekking– na (Chinees, Pools, Indisch, Turks, … –jawel, dat zijn nationaliteiten en geen religies) die helemaal niet zijn komen opdagen (wat geen verwijt inhoudt). Het zit allemaal duidelijk nog sterk in de Vlaamsche Klei vervat. (Hij gaat dan ook naar een Katholieke School.)