…op twee geheel verschillende manieren:
(Maar naar mijn standaarden beide geheel SFW.)
Auteur: bruno
ondertussen, in België
(Rolleiflex FX 80mm f/2.8, Fuji Reala, 100ASA)
Zondag was het hier goed weer, en maandag ook. Tessa was dan wel ziek, maar wij waren er –voor de zoveelste keer– redelijk van overtuigd dat de lente ook hier in Seattle was doorgebroken. Zeg nu zelf, twee volle dagen zon na elkaar.
Helaas. Dinsdag was het opnieuw kouder, gisteren was het koud, en de zeven dagen die mijn weersvoorspeller mij voorhoudt, tonen een temperatuur die de 15 graden –celcius, gelukkig– niet of amper overstijgt. Het ziet er toch al niet langer regenachtig uit, dat is al iets. Geen grauw donker wolkendek, maar een uniform saai grijze hemel. En ik die zo naar zomer en zon verlang. Zouden ze niet ergens op een warme plaats een hematoloog zoeken?
Op deze double exposure keken ze nog recht in de zon, de hand beschermend boven de ogen. In België is het weer veel beter, zo heb ik vernomen. En in Gent zijn er veel jazz-concerten, dat ook.
Maar wat de echte aanleiding was voor deze post: hoe zit het met de regering? We hebben toch een regering? Want op dat vlak begint het hier stilaan wat op te klaren.
de camera
“Hey,” vroeg het meisje aan de andere kant van de koffiekiosk, “didn’t you pass by earlier on taking pictures of that building?”
We waren op de terugweg, Henri en ik, van Pike Place Market, waar we onze wekelijkse portie vlees bij Don & Joe’s Meats hadden ingekocht. Ergens aan Pike Street en 6th passeren we telkens de Monorail Espresso bar, en ik had me al een paar keer voorgenomen te stoppen om de burnt creme latte te proberen. (Burnt creme staat inderdaad voor crème brulée, mocht u zich dat –zoals ik– afvragen.)
Ik antwoordde bevestigend, wat meteen een gesprek op gang bracht over fotografie, medium format, de film die ik gebruikte en het toestel zelf. Ze studeerde fotografie (vanzelfsprekend) en was verrukt toen ik haar door de lens liet kijken.
“So where are you from?”, was de volgende vraag, terwijl Henri even zielig kwam piepen om te zien waar zijn chocolademelk bleef.
“Belgium? So do you know Ggghhent”, vroeg ze, mijn thuisstad van een schraperig keelgeluid voorziend.
De wereld is klein, zeg ik u. Heel erg klein.
(Ze was in Nederland een tijd bij een vriendin verbleven, en Gent was de enige stad in België waar ze een tijdje had halt gehouden. Ze was er verzot op, en als ze ooit nog terug naar België keert, zal het zeker zijn om opnieuw Gent aan te doen. Ze hebben duidelijk smaak, hier in Seattle.)
wordt verwacht
(Rolleiflex FX 80mm f/2.8, Heidosmat-Rolleinar 1, Fuji Reala, 100ASA)
I’m sorry. I know, this isn’t right. Not fair. Totally cruel. We’re just weeks from bathing suit season and this here is no friend to lycra.
Binnenkort van de oven in onze maag: martha’s macaroni-and-cheese. Want wij dragen geen lycra, mevrouw/meneer. Euh, wacht, toch wel, als ik ga lopen. Damn.
Maar wacht, volgende week komen de schoonouders op bezoek. Serves 12. Purrrfect!
inhoud
Om mijn eigen vraag te beantwoorden: wij hebben zelf ook een abonnement op een krant. DM valt bij ons normaal gezien dagelijks in de bus, op verzoek van Tessa, en dank zij de sponsoring door haar ouders. Zelf vind ik een krant te duur. 269 euro voor een jaar vind ik van het goede iets te veel, al besef ik best dat dagelijks zo’n krant in elkaar steken veel resources vraagt. Ik neem de krant ’s ochtends bij het ontbijt snel door, maar ik heb al gemerkt dat ik eigenlijk heel weinig artikels helemaal lees.
Nu we in Seattle zitten hebben we ons abonnement drie maanden opgeschort, en ik het gemerkt dat ik het eigenlijk wel mis, die krant bij het ontbijt. Ik heb ondertussen de NYTimes als eens gekocht, en de Seattle Times ook, en naar het schijnt is de Seattle Post Intelligencer ook de moeite waard.
Maar ik laat mij vooral verleiden door magazines. Ik heb een paar jaar aan een stuk maandelijks Wallpaper* in huis gehaald, en Wired, en (jeugd)jaren aan een stuk National Geographic (nu kopen we de Junior editie voor Henri), Classical Music, Photo Repérages, Diapason, en nu nog steeds Runner’s World en Jazzman. En kijk, terwijl ik de URL voor die laatste opzoek, lees ik op hun site:
NOUVEAU
Téléchargez Jazzman sur votre PC !
Le magazine version numérique 5 €Recevez-le chez vous !
Le magazine version papier 5 €
Wat hierbij opvalt: de digitale en gedrukte versies zijn even duur.
En toen ik daarnet in de Borders, met de handen vol boeken, aan de kassa’s stond aan te schuiven, kon ik nog net het laatste exemplaar van The New Yorker oppikken. Terwijl dat integraal en gratis online te lezen valt. (Zoals dit, er zeer interessant uitziend, artikel Pixel Perfect – Pascal Dangin’s virtual reality –in de gedrukte versie staat er wel een schitterende voor-en-na foto bij.)
Dus ja, ik ben best een paper junkie.
(Al merk ik dat ik mijn magazines zelden nog langer dan een paar maand bewaar.)
de marsepeinzwam
De opdracht
De marsepeinzwam: een beschrijving van een dier of een plant. De kinderen kunnen zelf de naam van een plant of dier verzinnen.
Het resultaat
Het kompasgras heeft de vorm van een kompas. De kleuren zijn grijs en rood voor de letters, en voor de stengel groen. De zaadjes vallen elk jaar op 22 maart af, precies om 00:00 uur. De zaadjes hebben de vorm van N, NO, O, ZO, Z, ZW, W, NW. Ze komen alleen voor in Belgische parken en bossen.
—
De lattenhond is, zoals je aan de naam ziet, gemaakt van latten. Zijn haar zijn kleurrijke cijfers.
Het is een zoogdier. Het legt één lattenpuppy per keer; die haakt zich 2 maanden vast aan zijn moeder. De exemplaren die nog leven, leven in een beschermd gebied.
—
De topjesvlag komt voor op bijna elke top van de bergen over de hele wereld. Zijn bladeren zijn zuurstofflessen en zo kan hij leven. Als de plant dood gaat, groeit er uit de rest weer een andere.
Huh?
De opdracht voor de lessen taal, onderdeel: creatief schrijven. Hij zag er erg tegenop, maar toen de opdracht afgewerkt was, heeft hij er nog een stuk of tien lopen verzinnen. Omgaan met stress of werkdruk is zijn fort niet. Ik vraag mij af van wie hij dat zou hebben.
> kijkt als de onschuld zelve <
eerste namen Middelheim
Met de 27e editie, en onder het nieuwe management (hetzelfde als voor Gent Jazz), wordt Jazz Middelheim terug een jaarlijks festival. De lokatie is nog steeds het mooie Park Den Brandt, waar het festival dit jaar van van 14 t.e.m. 17 augustus plaatsvindt. Ook deze editie wordt weer een crossmediaal gebeuren, waarbij u voor de website van Klara in de gaten dient te houden.
Een aantal namen werden vandaag bekend gemaakt:
- vrijdag 15 augustus: Toots Thielemans met het Kenny Werner Quartet
- zaterdag 16 augustus: José James (een mix van soul jazz, rap en spoken word
- zondag 17 augustus: het trio Roscoe Mitchell, Muhal Richard Abrams, George Lewis
Tickets kosten 27 euro in VVK of 32 euro aan de kassa; een vierdagenpas kost 81 euro. Het festival blijft kindvriendelijk: kinderen tot 2 jaar mogen nog steeds gratis binnen, en kinderen van 3-12 jaar betalen 5 euro. (Prijzen zijn exclusief reserveringskosten van 2,50 euro per ticket.)
De ticketverkoop start op 7 mei, via jazzmiddelheim.be, en teleticketservice.com.
it’s the content
Niemand maalt erom hoe uw website eruit ziet, daar komt het in het gros van de gevallen op neer. Veel mensen lezen de inhoud van uw website in een newsreader, waarin alle publicaties van de verschillende sites waarop ze geabonneerd zijn, er hetzelfde uit zien. Sommige mensen komen wel degelijk op uw site zelf terecht, maar veelal is dat om commentaar te geven, of omdat uw blog in de resultaten van een zoekmachine voorkwam. Een weblog hoeft ook geen design statement te zijn; mensen komen terug voor de inhoud. (Ook beeld kan inhoud zijn.)
Bij de traditionele media zien we veelal het tegenovergestelde. Waar het vroeger voornamelijk om de inhoud ging, gaat het nu meer om de vorm en/of nog meer om de kwaliteit van de inhoud en het beeld. Waar het op het internet voornamelijk over informatie van voorbijgaande aard gaat, lijken gedrukte publicaties hun meerwaarde vooral te moeten halen over een blijvende waarde van die inhoud.
Via–via kwam ik gisteren bij volgende uitspraak terecht:
I think we need to change our philosophy of what a magazine is. We are no longer a cheap means of dispensing information, and that’s what we were until the Internet came along. Now we are an inefficient and expensive means of distributing information. … We need to reinvent ourselves as a luxury item that people want and are willing to pay for.
We zitten nog steeds in het midden van de internetrevolutie, waarin nog lang niet ontdekt –laat staan bedisseld– is wat de juiste plaats van magazines en kranten is. In de USA zien we dat kranten zoals de NYT geheel gratis online versies hebben, en dat ook in België op zijn minst breaking news gratis via de krantensites is te verkrijgen.
Koopt u eigenlijk nog een krant? Bent u nog geabonneerd op één of meerdere magazines? En is uw gedrag daarin de laatste jaren gewijzigd?
wij kopen online
Online kopen is geheel ingeburgerd ondertussen, en al zeker in Amerika. Iets aankopen in een andere staat is gedeeltelijk goedkoper, omdat er dan geen taxes bijkomen, maar u moet dan natuurlijk wel de verzendingskosten bijrekenen. Die vallen vaak echter heel goed mee. Wij hebben het een en het ander geprobeerd.
Amazon.com
In de USA biedt Amazon een Amazon Prime membership aan. Voor een jaarlijks abonnement van 79 USD kan u verder gratis gebruik maken van Two-Day Shipping op zowat alles wat ze in stock hebben. Niet écht alles, maar het kan volstaan voor de meeste behoeften.
Een dikke week geleden ontdekt, en ik kon meteen intekenen voor een gratis trial van één maand. Twee-drie (week)dagen aan een stuk kreeg ik de boodschap dat ze mijn aanvraag behandelden, en dat ik binnen een paar minuten van de dienst kon gebruik maken. Na drie dagen kreeg ik te horen dat er iets aan de hand was met de gegevens van de credit card die ze voor mij in hun systeem hadden, en dat ik alles opnieuw moest ingeven. Bon, geen probleem, maar dan moeten ze geen drie dagen aan een stuk afficheren dat ik binnen een paar minuten van hun dienst gebruik kan maken.
Adorama
Adorama is een van die New Yorkse fotowinkels die van een stevige reputatie genieten. Ik bestel er een hoop(je) rolfilm, een archiefmap en transparante negatiefbladen voor in die map. Alles verloopt vlotjes, ik krijg een e-mail dat ze alles goed ontvangen hebben, en dan hoor ik drie dagen niets meer. Ik stuur een e-mail, met mijn ordernummer in het onderwerp van de mail en nog eens proper in de tekst, en de dag nadien nog een e-mail, en nog één. Niks. Uiteindelijk besluit ik te bellen, en krijg ik te horen dat die map niet voorradig is, en dat het nog een week of drie kan duren voor het binnen is. En dat ze mijn ganse bestelling dus on hold hebben geplaatst. Ik heb meteen alles geannuleerd. (Wat ze dan wél zonder problemen of verdere vragen hebben gedaan.)
B&H
B&H Photo Video is nog zo’n New Yorker; laat ik daar ook eens proberen. Identiek dezelfde bestelling, ik heb nog niet goed op “order” geklikt, of ik krijg al een e-mail met bevestiging, en een uur of twee later opnieuw een e-mail, waarin ze vermelden dat mijn bestelling verzonden werd, met een tracking number van UPS erbij (ik had de goedkoopste manier gekozen, 3 business days). Proper.
KEH
KEH adverteert zichzelf als the photographer’s marketplace, met nadruk op the, en is na ebay één van de grote bronnen voor tweedehands fotomateriaal. Gekocht, bevestiging gekregen, en even gebeld want ze hadden een verificatie nodig van mijn identiteit en VISA kaart –omdat billing en shipping addresses verschillend waren. Dezelfde dag nog verzonden, en een tracking number van UPS gekregen.
UPS
Voor de zending van KEH diende ik bij ontvangst te tekenen. Gezien ons huis geen bel heeft, en wij niet meteen dicht bij de voordeur wonen (er wonen hier nog andere mensen, wij zitten in het grootste appartement op de eerste –en als enige ook op de tweede– verdieping), heb ik bij de special instructions mijn telefoonnummer vermeld.
Want zie, hoewel wij de ganse dag buiten op het terras zaten, is de meneer van UPS toch onder onze radar geglipt. (Achteraf hebben we gezien dat hij om de hoek geparkeerd stond.) Maar kijk, dat telefoonnummer had zijn nut, want hij heeft mij opgebeld, zodat ik alsnog de deur kon openen en mijn pakje in ontvangst mocht nemen. (En hoewel niet vermeld als “out for delivery” zat dat andere pakje er ook al bij.)
Algemeen beschouwd: positieve ervaringen dus.
(Fuji Reala 120 rolfilm voor slechts 2,99 USD per filmpje!)
cds 200804
Pas eind vorige maand heb ik hier (in Seattle dus) een paar cd shops ontdekt. De eerste drie cd’s in het lijstje heb ik dan ook nog in België (via amazon.fr) gekocht, en de andere drie via de iTunes store. Jazz cd’s blijven uitzonderlijk duur, al heb ik er ondertussen een paar ingeslaan –met dank aan de goedkope dollar.
Verses of comfort, assurance & salvation is een goede aanloop naar de tweede van Au revoir Simone (die ik eigenlijk toch net iets beter vind), maar wie van die stijl houdt –genre Feist e.d.– zal zich zeker niet bekocht voelen. Van de jongste van Goldfrapp wordt gezegd dat hij breekt met het voorgaande –ik kan mij daar niet over uitspreken, ik ben niet zo bekend met de muziek. Deze vind ik alvast uitstekend.
Soko heb ik gekocht omdat ik verzot ben op het absoluut fantastisch sexy Frans-Engels accent van het jonge zangeresje. “We would have gone to the cinema“, reciteert ze, en was ze zo jong niet, ze kon mij krijgen (zo zeggen de hipsters dat toch?). Plaatsvervangend heb ik dan maar haar (mini)cd gekocht.
Maar dan komen we terecht bij de vingeroefeningen van Alexandre Tharaud. Van die mens moet ik toch eens een concert meemaken. Ik ben absoluut fan, en ook deze plaat kan ik zonder problemen grijs draaien. Het is ten andere het soort muziek dat ik wel eens op een pick-up zou willen afspelen –al heb ik geen platendraaier, maar dat is slechts een detail.
De twee jazz cd’s (Stefano di Battista en Gianluca Petrella) stonden al op mijn verlangenlijstje sinds de wintereditie van het BNRF (nu: Gent Jazz Festival). Di Battista laat een veel volwassener geluid horen dan de olijk twitterende Italiaanse zomerwijsjes op zijn vorige cd’s, en dat is een goede zaak. Zowel hij als Gianluca Petralla blijven evenwel vol zuiderse bravoure, en dat maakt beide cd’s enorm aangenaam om naar te luisteren.
Allemaal aanraders, deze maand.
- Verses of comfort, assurance & salvation / Au revoir Simone / 2005 / **(*)
- Seventh Tree / Goldfrapp / 2008 / ***
- Chopin – Préludes / Alexandre Tharaud / 2008 / ***(*)
- Soko Notsokute / Soko / 2007 / **(*)
- Trouble Shootin’ / Stefano di Battista / 2007 / ***
- Kaleido / Gianluca Petrella / 2007 / ***
0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(cds vorige maand)