Tag: fotografie

Impressies

Flinxo door Bruno Bollaert

In het MSK door Bruno Bollaert In het MSK door Bruno Bollaert

Het TRACK Kerkhof door Bruno Bollaert

Een fototentoonstelling in Flinxo (Jazz & Fotografie, nog tot 24 juli); een vernissage in het Sandton Grand Hotel Reylof (de juwelen van Anuschka Van den Berghe); een bezoekje aan SMAK, MSK, TRACK; lunch in het Lepelblad en in Mub’Art (lekker in het eerste niet zo denderend in het tweede); een paar keer OR; schermlessen; twee keer Yogy*; twee keer het frietkot op de Vrijdagmarkt; koeken van Bundervoet; en bijzonder veel fantastische en interessante mensen. Ik ben al lang de chronolologie van de laatste dagen (weken?) kwijt.

Nog in de pers

Philip ‘Phibo’ Bossuyt (verantwoordelijke persrelaties voor o.a. Gent Jazz en Middelheim) stuurt regelmatig links door naar publicaties die foto’s van Jos (Knaepen) en/of mijzelf hebben opgepikt. Soms contacteert men mij rechtstreeks, en soms sturen ook andere mensen mij een bericht dat ze ergens foto’s van mij hebben ontdekt.

(Caveat: gezien ik ‘officiële’ festivalfotograaf was, mogen mijn foto’s voor verslaggeving over het festival rechtenvrij worden gebruikt –zoals in elk van de onderstaande gevallen.)

De fantastische mensen van het interessante (én Gentse) Beyondjazz hebben niet alleen mijn foto’s gebruikt –zelfs pas nadat ze mij hadden gemaild of dat mocht– in hun bespreking van het festival (Gent Jazz festival review, part II), ze hebben zich ook nog eens lovenswaardig uitgelaten over Het Project en mijzelf in hun eerste review (Gent Jazz festival review, part I), waarvoor ze de foto’s van Jos hebben gebruikt.

Na een tip van Waterhouse ben ik eens gaan grasduinen in de (Focus) Knack, en ook daar worden mijn foto’s gretig gebruikt: GENT JAZZ – Terugblik op een geslaagd eerste weekend; GENTJAZZ – ZONDAG 12/7: Ademnood van ontroering; GENT JAZZ – ZATERDAG 11/7: GEORGE BENSON verleidt. Cool (zwaait naar Bart Cornand, met wie hij samen in de Germaanse heeft gezeten). Al zijn die foto’s wel degelijk van mij, en niet van Jos, zoals verkeerdelijk staat aangegeven in het bijschrift.

Jazzitalia: Gent Jazz Festival 2009. Ik begrijp er niks van, maar ik denk dat het redelijk is om aan te nemen dat het om een bespreking van het festival gaat.

Keys & Chords: Gent Jazz ’09 eerste deel; Gent Jazz ’09 tweede deel. Ik had nog nooit van die publicatie gehoord, al heb ik wel Dirk Vandereyken al een paar keer gezien. Ziet er interessant uit, spijtig dat er geen ‘over ons’ pagina is, en dat ze geen RSS feed hebben.

Nog in Italië: All About Jazz over het Gent Jazz Festival. De ultimo tre (laatste drie) foto’s zijn van mij, de rest is van Jos.

En die in La Libre had u al.

Zo wijs maat!

aanpakken

Het wisselen van de seizoenen brengt nog wel meer dingen mee dan alleen aften en koude. Dikke stapels liggen op mijn bureau verspreid, waaronder zich cds, halve besprekingen, boeken, tijdschriften en rekeningen bevinden. Het nieuwe cultuurseizoen biedt zich aan –het is volgens sommigen al druk onderweg– en mijn kalender is dan ook virtueel reeds tot aan de rand gevuld, alleen heb ik alsnog verzuimd alles ook effectief aan te vullen. Het huis ligt er dermate slordig bij, dat het beter lente dan herfst zou worden (niet dat zulks temperatuurgewijs veel verschil maakt) want ik ontwikkel lenteschoonmaakgevoelens.

Het begon met een piano, en vandaag loop ik rusteloos de trap op en af, van zolder tot kelder en terug, onderwijl grootse plannen smeedend en verwoed naar verwijderbare objecten speurend. Een beetje zoals Terminator, maar dan zonder al dat metaal in mijn lijf. Of computer in mijn hoofd. Of bionische superkrachten. Of… enfin, u begrijpt mij best. Het is overigens ook een beetje de schuld van mijn buurvrouw (nee, niet die van buurman), die gans haar huis prachtig aan het verbouwen is, en waar ik gisteren een kleine rondleiding in heb gekregen. Wij denken nog steeds aan een badkamer en een keuken, en het dak van onze achterbouw. De bank ziet het zitten om mee te werken, nu wij zelf nog.

Edoch, we gaan beginnen met de agenda bij te werken, en dat zal vermoedelijk samengaan met mijn bureaublad (het échte, niet dat van de computer) leeg –of op zijn minst: geordend– te krijgen; en dat zal resulteren in duidelijkheid omtrent een aantal deadlines.

  • Trompetlessen Henri regelen done
  • blurbtekst (of twee-drie) schrijven
  • aan drie artikels voor Het Project werken
  • een paar cds bespreken/concerten aankondigen (deels voor Het Project ook); ik heb er twee liggen die heerlijk klinken, en één die niet echt mijn ding is, maar het betreft wel een bijzondere editie –die u misschien wél ligt
  • koekjes bakken en daarover berichten
  • confituur maken en daarover berichten
  • Pieters vraag eindelijk eens beantwoorden

Ondertussen verricht ik ook verder opzoekwerk rond Project Fiets; morgen ga ik nog eens een andere fietsenwinkel bezoeken. Ik heb mijn hart al verpand aan een bepaalde racefiets, maar ik wil eens luisteren of het niet interessanter is een cyclocross aan te schaffen. Kwestie van in de herfstwinter ook gemakkelijk buiten te kunnen komen. Oh, onderwijl begeef ik mij ook richting autokeuring –dat ligt op de baan. Mijn boek heb ik al klaargelegd, want de lengte van het bezoek raakt mijn kouwe kleren niet, zolang ik maar niet moet terugkeren.

Gisteren heb ik mijn nieuwe VISAkaart ontvangen, nu is het nog wachten op mijn ‘geheime code’.

En ik moet dringend meer tijd voor fotografie maken; op de laatste vergadering van Het Project zag het ernaar uit dat ik kandidaten had gevonden voor een project waar ik al een tijdje op broed. Ik ga eerst eens een test shoot doen met Tessa en dan beginnen we daar ook aan.

Nu we het toch over fotografie hebben: de Canon 5D mark II werd zopas voorgesteld. 2.500 EUR voor de body, of 2.700 USD –wat dan weer hertaalt naar 1.900 EUR. Voor (veel) minder dan 600 EUR kunt ge tegenwoordig wel aan een retourtje New York geraken zeker? De meest belangrijke feature is deze: New 21.1 Megapixel CMOS sensor with improved EOS Integrated Cleaning System (E.I.C.S.) (en dan nog voornamelijk dat laatste gedeelte), en hopelijk een verbeterde (hoge) ISO-gevoeligheid.

Ah, en enkele van mijn foto’s werden gepubliceerd in een tijdschrift. Maar daar vertel ik bij een volgende gelegenheid wel over.

wij kopen online

Online kopen is geheel ingeburgerd ondertussen, en al zeker in Amerika. Iets aankopen in een andere staat is gedeeltelijk goedkoper, omdat er dan geen taxes bijkomen, maar u moet dan natuurlijk wel de verzendingskosten bijrekenen. Die vallen vaak echter heel goed mee. Wij hebben het een en het ander geprobeerd.

Amazon.com

In de USA biedt Amazon een Amazon Prime membership aan. Voor een jaarlijks abonnement van 79 USD kan u verder gratis gebruik maken van Two-Day Shipping op zowat alles wat ze in stock hebben. Niet écht alles, maar het kan volstaan voor de meeste behoeften.

Een dikke week geleden ontdekt, en ik kon meteen intekenen voor een gratis trial van één maand. Twee-drie (week)dagen aan een stuk kreeg ik de boodschap dat ze mijn aanvraag behandelden, en dat ik binnen een paar minuten van de dienst kon gebruik maken. Na drie dagen kreeg ik te horen dat er iets aan de hand was met de gegevens van de credit card die ze voor mij in hun systeem hadden, en dat ik alles opnieuw moest ingeven. Bon, geen probleem, maar dan moeten ze geen drie dagen aan een stuk afficheren dat ik binnen een paar minuten van hun dienst gebruik kan maken.

Adorama

Adorama is een van die New Yorkse fotowinkels die van een stevige reputatie genieten. Ik bestel er een hoop(je) rolfilm, een archiefmap en transparante negatiefbladen voor in die map. Alles verloopt vlotjes, ik krijg een e-mail dat ze alles goed ontvangen hebben, en dan hoor ik drie dagen niets meer. Ik stuur een e-mail, met mijn ordernummer in het onderwerp van de mail en nog eens proper in de tekst, en de dag nadien nog een e-mail, en nog één. Niks. Uiteindelijk besluit ik te bellen, en krijg ik te horen dat die map niet voorradig is, en dat het nog een week of drie kan duren voor het binnen is. En dat ze mijn ganse bestelling dus on hold hebben geplaatst. Ik heb meteen alles geannuleerd. (Wat ze dan wél zonder problemen of verdere vragen hebben gedaan.)

B&H

B&H Photo Video is nog zo’n New Yorker; laat ik daar ook eens proberen. Identiek dezelfde bestelling, ik heb nog niet goed op “order” geklikt, of ik krijg al een e-mail met bevestiging, en een uur of twee later opnieuw een e-mail, waarin ze vermelden dat mijn bestelling verzonden werd, met een tracking number van UPS erbij (ik had de goedkoopste manier gekozen, 3 business days). Proper.

KEH

KEH adverteert zichzelf als the photographer’s marketplace, met nadruk op the, en is na ebay één van de grote bronnen voor tweedehands fotomateriaal. Gekocht, bevestiging gekregen, en even gebeld want ze hadden een verificatie nodig van mijn identiteit en VISA kaart –omdat billing en shipping addresses verschillend waren. Dezelfde dag nog verzonden, en een tracking number van UPS gekregen.

UPS

Voor de zending van KEH diende ik bij ontvangst te tekenen. Gezien ons huis geen bel heeft, en wij niet meteen dicht bij de voordeur wonen (er wonen hier nog andere mensen, wij zitten in het grootste appartement op de eerste –en als enige ook op de tweede– verdieping), heb ik bij de special instructions mijn telefoonnummer vermeld.

Want zie, hoewel wij de ganse dag buiten op het terras zaten, is de meneer van UPS toch onder onze radar geglipt. (Achteraf hebben we gezien dat hij om de hoek geparkeerd stond.) Maar kijk, dat telefoonnummer had zijn nut, want hij heeft mij opgebeld, zodat ik alsnog de deur kon openen en mijn pakje in ontvangst mocht nemen. (En hoewel niet vermeld als “out for delivery” zat dat andere pakje er ook al bij.)

Algemeen beschouwd: positieve ervaringen dus.
(Fuji Reala 120 rolfilm voor slechts 2,99 USD per filmpje!)

Summer in Seattle

24 graden (Celsius jawel), dat was de temperatuur die we hier officieel mochten noteren. In de zomer moet het hier verzengend heet zijn –hoewel Seattle omgeven ligt door meren, en vlakbij de Pacific Ocean, was er geen zuchtje wind te bespeuren.

Tessa had vandaag vrij –voor u gaat steigeren, binnenkort draait ze ook weekendwachten– dus besloten we af te dalen naar downtown. De shopping area bevindt zich tussen 6th en 1st, en strekt zich dan grofweg uit van Pine Street tot Main Street: een dikke kilometer, maar dan maal zes (voor alles tussen 1st en 6th).

I-5

Reken er wel eerst nog de kleine drie kilometer stappen bij, om te komen van waar wij wonen, aan Union & 15th, tot Pike & 1st (Pike Place Market). Leutig wandelen op een zonnige dag als vandaag, minder leuk om (uphill) terug naar huis te trekken, de armen vol zakken groenten, fruit, of ander erm… shopping materiaal.

De Interstate 5 (ofte I-5 –foto hierboven) ligt op ongeveer twee derde van ons huis. Een paar kilometer verder, in dezelfde richting waarnaar u op de foto kijkt, ligt het Fred Hutchinson Cancer Research Center (het FHCRC ofte the Hutch), waar Tessa de namiddagen slijt. De voormiddag brengt ze door in het University of Washington Medical Center, nog wat kilometers verder. Ze begin om 7u30 aan haar rondes, we staan hier rond 6u op.

Rainier Square on 5th Ave Rainier Square on 5th Ave Rainier Square on 5th Ave

We zijn begonnen al die straten af te wandelen –we waren downtown nog nooit zuidelijker gestapt dan Union (wat niet echt dezelfde Union is als die waar wij wonen), maar we hebben het al gauw opgegeven, om snel helemaal af te zakken naar 1st. Maar niet zonder eerst de comic book store Zanadu op 3rd te bezoeken. We hebben er voor Henri wat Disney strips gekocht, een goede manier om hem aan te zetten wat Engels te leren.

En op Rainier Square aan 5th vonden we bovenstaand gebouw, dat wel op zijn kop lijkt gezet, en onderdeel is van een chique shopping mall (waar we niet zijn binnen gestapt).

Seattle Central Library

Over gebouwen gesproken, dit troffen we nog een eind verder aan op 5th, en ik had geen idee wat het was, tot ik daarnet het adres op Google ingaf. Dit, beste lezers, is de Seattle Central Library, ontworpen door Rem Koolhaas (de architect die niet goed genoeg was voor Gent). Binnenkort gaan we er ook eens binnen.

(Ook mijn fototoestel was er behoorlijk ondersteboven van, want na deze foto besliste hij (zij?) geen k(l)ik meer te geven. Jawel, mijn 5D heeft het opnieuw laten afweten –of liever, waarschijnlijk de lens, want ik krijg een Err 01 en diafragma 00. Dat is een communicatieprobleem tussen de lens en de body, maar alle lapmiddeltjes die worden aangeraden, helpen mij niet vooruit. Ik zal weer eens een fotowinkel moeten binnenstappen. “Die Canon en Amerika, dat gaat precies niet goed samen”, merkte Tessa terecht op.)

Niettemin een geslaagde dag, met tropische warmte, relaxed shopping (zelfs voor mij, en dat is al veel), en heerlijk uitpuffen in het buurtparkje. Maar daarover leest u ook bij mijn doktertje.

dingen des levens

“Ge hebt u toch al ingeschreven”, vroeg Dirk gisteren toen ik mijn filmpke ging afgeven. Ik had geen flauw idee waar hij het over had.

“Ewel, voor dat programma van Canvas. Ze zoeken kunstenaars, een beetje gelijk De Bedenkers, maar dan voor kunst.”

Canvas Collectie: Canvas zoekt, samen met het MuHKA, PMMK, S.M.A.K. Wiels en Z33 nieuw talent en gevestigde namen voor een tentoonstelling in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel. Inschrijven kan nog tot vandaag middernacht.

—

Als we het toch over foto’s hebben, gisteren opende een tentoonstelling met foto’s van Hans Dekeyser, Edwin Koster en Peter Waterschoot. Gaat dat zien bij Axel Lenaerts, Kortrijksesteenweg 269, 9000 Gent. Sommige foto’s komen beter uit als er voldoende daglicht is, aldus één van de exposanten (voorsmaakje).

—

“Geen reden tot klagen over verlies koopkracht”, aldus gouverneur Guy Quaden van de Nationale Bank. “Voor de meerderheid van de bevolking zijn de prijsstijgingen zeker niet aangenaam. Maar ze zijn zeker niet ondraaglijk”, zo laat de man –die de laatste twintig jaar waarschijnlijk zelf geen boodschappen meer heeft gedaan– optekenen op de voorpagina van De Morgen.

—

“Vlaams Belang vraagt verbod op Fenomenale Feminateek in Vooruit”, lezen we in diezelfde krant.

Op de Oost-Vlaamse provincieraad van 20 februari zal het VB een motie voorleggen waarin het de provincieraad voorstelt om de raad van bestuur van Vooruit te verzoeken af te zien van de tentoonstelling, of ze minstens ontoegankelijk te maken voor minderjarigen en in ieder geval de naaktfoto’s van minderjarigen te verbieden.

Onder het motto als een kliksite niet mag, hangen we wel op een andere manier het klein kind uit. Al blijft de grens voor die tentoonstelling duidelijk: pornografische foto’s van minderjarigen kunnen niet. Niet alleen is dat moreel verwerpelijk, het is bovendien ook nog eens wettelijk verboden. Schoon argument voor de pedofilie anders: “maar meneer de rechter, die foto’s op mijn computer zijn kunst, ze komen allemaal uit de Fenomenale Feminateek!”

—

En we gaan door. “Profielen op Facebook of MySpace kunnen argument voor rechter zijn.” Ofte: “Alles wat u op het internet zet, kan tegen u gebruikt worden.” Door uw (toekomstige) werkgever bijvoorbeeld. U vergeet mijn disclaimer niet?

—

“Dat zal wel zijn”, verkondigde een andere dan tentoongestelde fotograaf op de vernissage gisterenavond. “Ik heb al een paar weken geleden mijn foto’s doorgestuurd naar de selectiecommissie. Doe jij niet mee aan die Canvascollectie dan?”

—

(Met dank aan De Morgen voor de berichtgeving.)

gemis. of net niet (iv)

Het tweede Grote Evenement in Parijs beleefde Henri op dinsdag. We hadden ’s ochtends een dagticket voor de metro gekocht, en toen het donker begon te worden, vonden we dat we nog niet genoeg waar voor ons geld hadden gekregen. Zo’n dagticket kost toch wat geld, en als je niet minstens drie ritten maakt, kon je beter individuele tickets (of een carnet van tien) gekocht hebben. Dus gingen we naar de Arc de Triomphe.

De Arc bevindt zich op de Place Charles de Gaulle – Étoille, waar alle grote invalswegen van Parijs samenkomen. Eén daarvan is de Avenue des Champs Elysées. Ik was juiste locatie even vergeten, en in plaats van aan l’Étoille uit te stappen, reden we door naar La Défense, waar zich la Grande Arche bevindt. Dat ligt allemaal op de axe historique, vertrekkende van het Louvre en (voorlopig) eindigend in La Défense.

Vanuit de wagon in de metro tot boven is het een hele klim. Henri was eigenlijk vreselijk vermoeid, en had vooral zin om terug naar het hotel te keren. Elke trap werd met tegenzin genomen, tot we uit de metro op het plein vlak voor de Grande Arche stapten. In één klap kwam al zijn energie terug, rende hij het plein op, eerst weg van de Arche, en vervolgens als een vliegtuig met zijn armen gespreid, de trappen op naar het tentzeil onder de boog. Het enige wat hem deed stoppen was een stevige “niet lopen op de trappen!” die mogelijks tot aan de Champs Elysées hoorbaar was.

Grande Arche

(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro400H, 400 ASA)

Boven toonde ik hem in de verte de Arc de Triomphe, en na eerst vruchteloos te hebben gevraagd om het geld neer te tellen om de Arche met de lift te bestijgen, insisteerde hij de weg naar de Arc te voet verder te zetten. Eén metrostop verder hebben we hem uiteindelijk toch gedwongen om opnieuw ondergronds te gaan, iets waar hij alleen maar bereid was in toe te stemmen op voorwaarde dat we toch wel honderd procent zeker bij de Arc terug bovengronds zouden komen. De Champs Elysées zelf hebben we wijselijk bewaard voor een ander moment.

gemis. of net niet (iii)

Wat ik wreedaardig heb gemist in Parijs is mijn Hasselblad (en mijn tripod). Wat meteen ook al het probleem ten dele oplost van “wat pak ik mee naar Seattle qua fotodinges?” Die Yashica is wel leutig, en compacter dan de ‘blad, maar ondertussen ben ik al vertrouwder met die Hasselblad in mijn handen dan dat leuke doosje. (De lenskwaliteit scheelt een pak, dat ook natuurlijk.)

Op onze laatste dag in Parijs zijn we in de Boulevard Beaumarchais verzeild geraakt. Niet alleen is dat de straat van de Harley Davidson, Buell en Triumph dealer(s), maar aan de overkant daarvan bevinden zich drie winkels: La Maison du Leica, Le Moyen Format en Le Grand Format. (Gans die Boulevard Beaumarchais is overigens bekend voor de fotowinkels.)

Een paar voorbijgangers keken raar op toen ik er, aan de etalage van Le Grand Format, voor Tessa, Henri en oma N. de geneugten van de tilt en shift voor de architecturale fotografie uit de doeken stond de doen. Toen ik er eindelijk in slaagde mijn ogen van de toestellen weg te halen en we in de metro onderdoken om onze reis richting Belville (en middagmaal) verder te zetten, zag ik nog net de gerant met emmer en zeemvel de winkel uit stappen om mijn kwijl van zijn vitrines af te wassen. (Wat wilt ge, ze hadden er zelfs een 203FE, en een Linhof Master Technika 3000 en een pak andere groot formaat goodies.)