’s Ochtends luisteren wij altijd naar Espresso (op Klara), Tessa hangt aan de radio gekluisterd voor de Held van de dag. Vanochtend hoorde ik –tussen het geknetter van de bliksem en het gebrom van de donder in– iets over de toestand van de cd-verkoop in België/Vlaanderen. Iemand (ik ben zijn naam vergeten, sorry, en ik vind er ook niet meteen iets over terug op de site) had een korte rondvraag gedaan bij de luisteraars, om te weten te komen of men nog cd’s koopt (dan wel downloadt) en zo ja, of dat dan online gebeurt of in de ‘echte’ winkel. Naast een pak interessante informatie (het gaat helemaal niet slecht met de cd-verkoop van klassieke muziek), bleken er toch nog steeds een paar mythes te blijven hangen.
Mensen kopen niet (makkelijk) online, omdat ze bang zijn om hun kredietkaart gegevens online in te geven.
Zeer verwonderlijk, vind ik dat. Ik koop al sinds het begin van de jaren ’90 online, en ik heb nog nooit een probleem gehad met mijn kredietkaart gegevens. Ik herinner mij nog dat ik die ooit nog heb moeten doorfaxen naar een winkel in Londen, en voor de rest heb ik die altijd gewoon online doorgegeven. Naar Italië, naar de USA, naar de Amazon winkels (uk, fr), naar de Coolblue winkels –nog nooit heb ik een probleem gehad.
Men koopt liever cd’s dan muziek te downloaden, want de kwaliteit van de gedownloade muziek is minder goed.
Huh. Er zijn verscheidene online winkels die downloads aanbieden aan cd-kwaliteit, of beter! Qobuz bijvoorbeeld, heeft downloads in verschillende formaten per album, van hoogwaardige mp3, over cd-kwaliteit, tot studio-kwaliteit. Die downloads zijn in de meeste gevallen nog een pak goedkoper dan de cd-versie bij Amazon, en bijna altijd zit er een digitale versie (in PDF) van het cd-boekje bij.
Het wordt stilletjesaan tijd om die mythes de wereld uit te helpen, me dunkt. Misschien moet ze bij Klara daar maar eens een onderzoekje naar verrichten.