Om mijn eigen vraag te beantwoorden: wij hebben zelf ook een abonnement op een krant. DM valt bij ons normaal gezien dagelijks in de bus, op verzoek van Tessa, en dank zij de sponsoring door haar ouders. Zelf vind ik een krant te duur. 269 euro voor een jaar vind ik van het goede iets te veel, al besef ik best dat dagelijks zo’n krant in elkaar steken veel resources vraagt. Ik neem de krant ’s ochtends bij het ontbijt snel door, maar ik heb al gemerkt dat ik eigenlijk heel weinig artikels helemaal lees.
Nu we in Seattle zitten hebben we ons abonnement drie maanden opgeschort, en ik het gemerkt dat ik het eigenlijk wel mis, die krant bij het ontbijt. Ik heb ondertussen de NYTimes als eens gekocht, en de Seattle Times ook, en naar het schijnt is de Seattle Post Intelligencer ook de moeite waard.
Maar ik laat mij vooral verleiden door magazines. Ik heb een paar jaar aan een stuk maandelijks Wallpaper* in huis gehaald, en Wired, en (jeugd)jaren aan een stuk National Geographic (nu kopen we de Junior editie voor Henri), Classical Music, Photo Repérages, Diapason, en nu nog steeds Runner’s World en Jazzman. En kijk, terwijl ik de URL voor die laatste opzoek, lees ik op hun site:
NOUVEAU
Téléchargez Jazzman sur votre PC !
Le magazine version numérique 5 €Recevez-le chez vous !
Le magazine version papier 5 €
Wat hierbij opvalt: de digitale en gedrukte versies zijn even duur.
En toen ik daarnet in de Borders, met de handen vol boeken, aan de kassa’s stond aan te schuiven, kon ik nog net het laatste exemplaar van The New Yorker oppikken. Terwijl dat integraal en gratis online te lezen valt. (Zoals dit, er zeer interessant uitziend, artikel Pixel Perfect – Pascal Dangin’s virtual reality –in de gedrukte versie staat er wel een schitterende voor-en-na foto bij.)
Dus ja, ik ben best een paper junkie.
(Al merk ik dat ik mijn magazines zelden nog langer dan een paar maand bewaar.)