eten – Pagina 15

pasta met gebakken camembert

Baked Camembert Pasta, zo heet het gerecht in Jamie’s Ministry of Food ⁽ⁱ⁾. Geen werk. Echt waar: geen werk. Ga naar het grootwarenhuis van uw keuze. Koop een portie pasta (penne zijn goed, maar ook tagliatelle), een bol look, wat verse rozemarijn, 200 g verse spinazie ⁽ⁱⁱ⁾, en 100 g geraspte kaas. Ga naar huis, en maak deze maaltijd klaar in dertig minuten. Dertig ⁽ⁱⁱⁱ⁾. Uw huisgenoten zullen u op handen dragen.

Benodigdheden

1 doosje camembert (250 g dacht ik)
2 teentjes look
wat zout en peper
een takje verse rozemarijn
wat olijfolie
100 g gemalen kaas
250 g pasta (afhankelijk van het aantal personen)
200 g spinazie (of meer; wij gebruiken 500 g –ongekuist)

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 180°C. * Open het doosje camembert, haal de kaas uit de plastic verpakking, en leg de kaas opnieuw in het doosje. * Snijd een ondiepe cirkel in de kaas, en haal de bovenste korst eraf. * Snijd de (gepelde) look fijn, en leg die op de kaas. * Doe er (flink) wat rozemarijnblaadjes bij, en wat peper en zout. * Besprenkel met olijfolie. * Plaats in de oven gedurende 23 minuten.

Als de camembert in de oven staat, breng dan een pot met gezouten water aan de kook. * Indien de spinazie niet gekuist is, was hem dan, en verwijder de steel. * Voeg de pasta toe, zodat dat hij (volgens de aanwijzingen op de verpakking) ongeveer gelijktijdig met de kaas klaar is. * Als de kaas klaar is, doe de oven open, een laat de kaas in de oven staan. * Als de spaghetti net niet ~~kaas~~ klaar is, voeg dan de spinazie toe aan de pasta, roer eens, en giet af. * Zet de pot terug op een laag vuur, doe er de pasta en de spinazie terug in, en voeg de gerapste kaas erbij.

Schik de pasta op de borden, en serveer. Breng ook de ‘gebakken camembert’ aan tafel, en laat iedereen zichzelf bedienen.

Smakelijk! (Allemaal handen mooi naast het bord, terwijl ik deze foto neem, alstublieft!)

—

(i) Ik denk dat u dit boek zonder schroom of angst aan een heleboel mensen cadeau kunt doen.

(ii) Geen fan van spinazie? Vervang hem gerust door een andere groente. Selder bijvoorbeeld –en gebruik dan ook de bladeren.

(iii) Dertig minuten. Ik doe er langer over om dit uit te tikken.

gehaktballen met donzige rijst

“De week van de smaak blijft precies duren”, merkte Tessa gisteren op –alsof ze anders te klagen heeft over het eten dat hier op tafel komt. Niettemin, het is niet alsof ik een kook- i.p.v. een ultramarathon ambieer, maar ik had u gewaarschuwd, beste lezer, dat ik Jamie Olivers Ministry of Food op de pijnbank ging leggen.

Maar goed, om eerlijk te zijn, had ik gisteren gewoon geen tijd (lees: goesting) om groenten te kopen. Al had ik dinsdag wel gehakt gekocht, eigenlijk met de bedoeling om Meatballs and Pasta te bereiden. Een festijn dat moeilijk te verwezenlijken bleek zonder op zijn minst het blik tomaten dat ik had gebruikt voor de stoofpot. Niet getreurd, ik had rijst, gehakt, nog wat andere ingrediënten en twee basisrecepten om van te vertrekken.

Gehaktballen (losjes gebaseerd op een recept uit De Siciliaanse keuken van Clarissa Hyman), en Light and Fluffy Rice (Jamie Oliver) met extra’s.

Benodigdheden

Voor de rijst

125 g rijst
zeezout
een klont boter
een eetlepel (gedroogde of verse) dille
een koffielepel sumac (of paprika)

Voor de gehaktballen

400 g gehakt (300 g gemengd; 100 g rund)
een ei
50 g zure room
de geraspte schil van een limoen (of citroen)
50 g broodkruim (of een verkruimelde beschuit)
een scheut olijfolie
een glas rode wijn
het sap van een halve limoen (of citroen)
vier laurierblaadjes (vers of gedroogd)
een ajuin
een weinig bloem

Zo gemaakt

We starten met de gehaktballen.

Doe het gehakt in een grote kom. Voeg daarbij het ei, de zure room, de gersapte limoenschil, en het broodkruim. Meng alles stevig door elkaar.

Haal met een flink opgehoopte eetlepel gehakt uit de kom, en vorm tot ietwat afgeplatte balletjes (ik had er acht). Wentel de balletjes lichtjes in de bloem, en klop er voorzichtig het teveel aan bloem af.

Zet een stevige pan op een medium hoog vuur (7/12), waarin alle balletjes naast elkaar kunnen liggen. Giet een scheut olijfolie in de pan, en bruin de (afgeplatte) balletjes aan beide kanten. Versnipper ondertussen de ajuin, en voeg die aan de gebruinde balletjes toe. Overgiet met de wijn, en laat die even inkoken tot de alcohol verdamp is. Voeg het limoensap toe, en de laurierbladeren. Voeg warm water toe tot de balletjes net (niet) onder staan.

Laat sudderen op een matig vuur. Ondertussen beginnen we aan de rijst.

Breng een grote kookpot met gezouten water aan de kook. Doe de rijst in een colander (vergiet), en was ze door ze ongeveer een minuut onder koud stromend water te houden. Door de rijst te wassen, verhinderen we dat ze tijdens het koken te veel gaat kleven.

Voeg de rijst toe aan het kokend water, en wacht geduldig tot de rijst begint te ‘dansen’. Laat de rijst dan nog vijf minuten koken, en giet ze vervolgens uit in een vergiet. Dek het vergiet af met een deksel of met zilverpapier.

Zet de kookpot met wat water terug op het vuur, en breng aan de kook. Zet het vergiet in/op de pan, en laat de rijst nog een 8-tal minuten stomen ⁽ⁱ⁾. De rijst is nu klaar om verder te verwerken of om te serveren. Zet ze in het vergiet (met het deksel of het zilverpapier erop) aan de kant.

Giet het water uit de kookpot, voeg een flinke klont boter toe, en zet terug op het (lage) vuur. Als de boter bijna gesmolten is, voegt u de rijst toe, en ook de sumac (of paprika) en de dille ⁽ⁱⁱ⁾. Meng alles goed doorheen, en let erop dat de rijst niet (te veel) aanbakt.

gehaktballen met donzige rijst

Haal de balletjes uit de andere pan, leg ze op wat zilverpapier, en vouw dat dicht. Zet het vuur hoog, en laat de saus –onder voortdurend roeren– inkoken. Schik de balletjes en de rijst op de borden, serveer, en vergeet vooral niet ook de saus op tafel te brengen.

Smakelijk!

—

(i) Wees niet bang om in dit stadium eens een rijstkorrel te proeven. En is –oeps– de rijst toch iets te gaar? Geen paniek, dan bakt u hem gewoon wat droger.

(ii) Geen sumac, paprika of dille in huis? Wees creatief met wat u wel hebt. Desnoods gebruikt u enkel versgemalen peper met eventueel een ontpitte tomaat (of twee).

het stoofpotje (iederéén kan koken)

Een stoofpot is één van mijn favoriete gerechten. Smijt een pak zaken samen in een pan, laat een paar uur pruttelen, en presto: een Gezonde Maaltijd Zonder Moeite™.

Jamie’s Ministry of Food biedt een basisrecept voor een stoofpot aan, van waaruit men meteen –afhankelijk van het gekozen vlees– vier verschillende gerechten kan maken. Wij kozen voor rundsvlees en bier, al zullen we niet nalaten een andere keer varken en cider, kip en witte wijn of lam en rode wijn te proberen.

Met zijn Basic Stew Recipe tracht Jamie Oliver misschien geen hoogstaand culinair festijn te bereiden, maar hij toont meteen wel aan dat het eenvoudig is een smakelijk gerecht op tafel te zetten. Ik begon aan dit gerecht om 15u30, waarna ik de zoon van school ging halen (16u), met hem naar een openbare verkoop ging (17), hem zijn huiswerk liet maken (18u) en trompet liet oefenen (18u30), en we ten slotte samen aan tafel gingen (19u). Wie zoveel tijd niet heeft, of zijn stoofpot niet zo vroeg in gang kan steken, maakt hem gewoon een dag op voorhand. De volgende avond hebt u hem maar op te warmen, en eigenlijk smaakt hij zo nóg beter.

Benodigdheden

Voor vier tot zes personen, zo schrijft Jamie Oliver, maar –afhankelijk van wat u er nog bij serveert– durf ik gerust 200 g vlees per persoon te gebruiken.

2 takken selder
2 kleine of één grote ui
2 wortels
wat olijfolie
een eetlepel bloem
een blik tomaten in stuk of een drie-viertal verse tomaten ⁽ⁱ⁾
een snuif zeezout
wat versgemalen peper
3 blaadjes laurier (vers of gedroogd)
500 g stoofvlees
een fles bier ⁽ⁱⁱ⁾ ⁽ⁱⁱⁱ⁾

Zo gemaakt

De traditionele recepten vragen om uw vlees vooraf te bruinen. Volgens Oliver maakt dat hoegenaamd geen verschil uit voor het eindresultaat, dus heb ik het op zijn manier geprobeerd.

Was de groenten, en schil de ui en de wortels. * Snijd alles in grove stukken. * Zet een stoofpot op een middenhoog vuur (7/12 alhier). * Doe twee scheuten olijfolie in de pan, voeg er de groenten en de laurierblaadjes aan toe, en bak gedurende een kleine tien minuten (vertrekkende van een koude pot dus). * Voeg het vlees en de lepel bloem toe en roer. * Voeg de tomaten en het bier toe. * Meng goed, en kruid bij met zout en peper. * Warm tot er bellen vormen, en verlaag het vuur (2/12 alhier). * Laat gedurende drie uur op dat laag vuur garen ^(iv), verwijder eventueel het deksel voor het laatste half uur, zodat de saus wat kan indikken.

Of, doe zoals ik, en lepel voldoende saus af om er couscous in te bereiden (anderhalve tot twee lepel(s) saus per lepel couscous).

Smakelijk!

Henri kon niet wachten, en terwijl ik de foto nam voor bij dit artikel, smulde hij er al lustig op los. We hebben elk twee (over)volle borden gegeten, en toen was alles op.

—

(i) Een sterrenchef vertelde mij ooit dat het beter is om een degelijk blik tomaten te gebruiken, dan smaakloze zogezegd verse tomaten (buiten seizoen). Ik haal mijn tomaten bij de lokale groenten- en fruitboer, die ondertussen al weet wat ik wil.

(ii) Eigenlijk moet er gewoon voldoende vocht zijn om alle andere ingrediënten onder water erm… bier te houden. Als één flesje niet genoeg is, giet er gewoon een tweede bij, of leng aan met wat water (koud of op kamertemperatuur).

(iii) Ik gebruikte Vedett, maar anders zou ik ook voor Orval of Rodenbach durven gaan. Jamie Oliver had het over Guinness. In elk geval dat bier –waaruit de alcohol tijdens de bereiding volledig is verdampt– geeft een bepalende smaak aan uw stoofpot. Experimenteer gerust met verschillende soorten.

(iv) Dit gerecht kan ook in de oven garen. Verwarm de oven voor op 200°C, en laat vervolgens drie uur in de oven garen i.p.v. op het vuur. Zo beweert Jamie Oliver tenminste; ik heb het zelf nog niet geprobeerd.

geslagen taart

Na de bereiding van onze chocomousse, bleven 6 eigelen verweesd in de koelkast achter. Ik heb er geen idee van, hoe lang zo’n eigelen bewaren, maar langer dan absoluut noodzakelijk (de tijd om de chocomousse te maken dus) ging ik ze niet laten liggen. Ik herinnerde mij dat vele recepten uit Les classiques de Camille nogal kwistig met eigeel omsprongen, dus stak ik mijn licht even daar op. Crème Catalane of Crème brûlée leek mij iets te… calorierijk om samen met een chocoladefestijn te maken. Niet getreurd, bij een foto van een brioche-achtige taart, vond ik wat ik zoch: Gâteau battu!

Benodigdheden

250 g bloem
200 g boter
75 g poedersuiker
6 eigelen + 2 eiwitten
15 g verse gist
5 cl melk
een snuifje zout

Zo gemaakt

Haal de boter uit de koelkast en laat ze op kamertemperatuur komen. Als u met de hand werkt of gehaast bent, kan u gerust de boter wat minder hard maken in de microgolf —opgelet: niet smelten!

Verwarm de oven voor op 180°C

Klop de gist met de lauwe melk tot een homogeen mengsel.

Meng in een kom de bloem, poedersuiker en het zout. Voeg, één per één, de eigelen toe, vervolgens het gistmengsel, en tot slot de boter (in stukjes). Zorg ervoor dat alles heel grondig gemengd is.

Klop de twee eiwitten op (ik heb de twee nieuwe eigelen, gewoon ook voor de taart gebruikt), tot er pieken gevormd worden (werkbaar eiwit dus, niet droog!). Vouw het eiwit onder het beslag.

Giet het deeg in een hoge vorm, bij voorkeur zo’n gekanneleerde grote briochevorm. Bak gedurende 45 minuten in de oven. Ik had de indruk dat de taart er eigenlijk iets vroeger uit mocht. Verifieer daarom na een half uur elke vijf minuten of de taart al klaar is door met een breinaald of brochettestick in de taart te prikken. Als de naald droog uit het gebak komt, is de taart klaar.

Haal uit de vorm (als dat lukt), en laat even afkoelen. Heerlijk met een toefje zure room.

Smakelijk!

(Oh. Deze taart bewaart niet echt goed. Maar geloof mij, daar zal ze ook de tijd niet voor krijgen.)

homarus 8: chocolademousse

Het was een tijdje geleden dat ik nog eens over een recept uit de homarus trilogie had bericht. Bij deze geef ik u –zo vlak voor het weekend– één van de meest eenvoudige recepten om te bereiden. En volgens een hele hoop kinderen (en zelfs volwassenen, zo heb ik mij laten vertellen), één van de lekkerste.

Veel mensen ‘sukkelen’ met chocolademousse: het gerecht is te zwaar, of –godbetert– te zoet. Wel, na dit recept kan u al die argumenten overboord gooien. Niets is zo eenvoudig als chocolademousse. En zoals steeds, het resultaat hangt enkel af van de kwaliteit van de ingrediënten die u gebruikt. Veel hebt u alvast niet nodig. Al levert dit recept toch meteen een redelijk behoorlijke hoeveelheid chocomousse op.

Benodigdheden

5 dl (een halve liter, inderdaad) koude room
6 eiwitten
300 g chocolade

Zeg nu zelf, iedereen heeft dit alles binnen handbereik, en anders brengt u het mee van uw volgende uitstap naar het regionale grootwarenhuis. Of van bij uw buurtkruidenier.

De room haalt u uit de koelkast, de eiwitten ^(*) zijn bij voorkeur van eitjes die (desnoods de dag zelf) op kamertemperatuur worden bewaard, en de chocolade, tsja, daar kan u zelf zo gek doen als u wenst ^(**). Hebt u liever een zoete chocomousse, dan gebruikt u melkchocolade. Mag hij wat bitterder zijn, dan gaat u voor de donkere variant. Ik gebruikte een fancy chocolade uit Ecuador, 75% cacao gegarandeerd, maar ik gebruik net zo goed de overschot van de chocolade postuurkes die Sinterklaas of de paashaas ons huis heeft binnengesmeten.

Zo gemaakt

Klop 4 dl van de room flink op (heel handig met die KitchenAid Artisan, maar gaat net zo goed met een garde), en zet in de koelkast.

Klop de eiwitten stijf, maar niet droog (gevaarlijk met die KitchenAid Artisan, want ge zijt er rapper dan gedacht). De eiwitten moeten pieken kunnen vormen, maar moet nog makkelijk met iets anders mengbaar zijn. Zet in de koelkast.

Giet de resterende 1 dl room bij de chocolade, en smelt ze au bain marie. Dat gaat evenwel net zo goed in de microgolf (op 300 of 600W), en veel sneller. Roer tot een homogeen mengsel.

Spatel nu de koude, opgeklopte, room onder de chocolade, en nadien voorzichtig het (opgeklopte) eiwit. Voorzichtig, want het is vooral het opgeklopte eiwit dat van uw chocomousse een luchtig dessert maakt.

Plaats in de koelkast, en laat minstens twee uur opstijven.

Smakelijk!

—

^(*) De aandachtige lezer heeft waarschijnlijk opgemerkt dat u met zes eigelen blijft zitten. Plaats die alras in de koelkast, want geen nood, ik heb nog iets anders bereid (ook een dessert). Het recept daarvoor, dat krijgt u morgen!

^(**) Opgelet, als u witte chocolade gebruikt, moet u twee (in water geweekte en uitgeknepen) gelatineblaadjes toevoegen, anders stijft de witte mousse niet op!

nagel (aan mijn doodskist)

Soms doet ge wel eens een miskoop. Het is onze eerste niet, en het zal helaas ook onze laatste niet zijn. En had het zoveel geld niet gekost, ik had het al lang met het grof vuil meegegeven. Ik heb het, dames en heren bereidwillige luisteraars, over de Saeco Primea Cappuccino Touch Plus. Een hoogtepunt van design en technologie, met touchscreen, vergt quasi geen onderhoud, en heeft koffiemaker en cappuccinatore in één toestel. Gedaan met het geklungel met melkschuimers, geen grote afwas nadat u een cappuccino hebt gemaakt.

*zucht*

Alles loopt mis, met dit toestel. Onmiddellijk na aankoop moesten we het al twee keer terug sturen omdat er geen koffie uit de machine kwam. Alle vijf voeten moet het waterreservoir worden bijgevuld. Een espresso maken is zo goed als onmogelijk. Het schuim dat op de cappuccino komt is wel zeker één millimeter hoog! Geen afwas na een cappuccino? Vergeet het: de melkweg moet telkens worden gespoeld, het melkreservoir gewassen. Het wateropvangbakje moet met grote regelmaat worden geleegd, net zoals de koffiediklade. De machine moet bijna maandelijks worden ontkalkt; de melkweg nog vaker.

En dan heb ik het nog maar over de directe ongemakken van het toestel.

Dit ding trekt ongeluk aan. Tassen vallen op de grond in haar nabijheid, planten verwelken, kommen gaan stuk. Daarnet nog, stond mijn mooi gevulde ontbijtkom –met appel, muesli, veenbessen en yoghurt– even naast haar een koffie te wachten. En wat dacht u? Jawel: alles op de grond, de inhoud van de kom mooi over de vloer uitgesmeerd. En, laat mij u even vertellen, het is geen grapje om zoiets op te kuisen.

Ondertussen weigert het ding om nog koffie te schenken. De bonen worden gemaald en dan meteen in de koffiediklade uitgestort, zonder eerst koffie in mijn tas te schenken. En wat zegt het ding dan? “Gelieve de koffiebonen bij te vullen.”

Perfect Roast Chicken

“Pass it on“, schrijft Jamie Oliver in zijn inleiding bij Jamie’s Ministry of Food. Het gaat slecht met de eetgewoonten van de Britten, zo vindt de Bekende Kok al een hele tijd, en hij besloot een Ministry of Food op te richten. Dat ‘ministerie’ is een verwijzing naar het echte Ministry of Food dat tijdens de eerste wereldoorlog in Groot-Brittannië in het leven werd geroepen. De voedselvoorraden waren schaars, en de regering zond een heleboel vrouwen op pad die kooklessen gaven. Oliver wil iets gelijkaardigs doen, maar dan om (kwaliteitsvolle) home cooking een nieuwe boost te geven. Het recent verschenen kookboek, Jamie’s Ministry of Food, is één van de stappen in dat proces.

Op het einde van zijn inleiding legt hij het pass it on systeem uit. Wie het boek koopt kan een belofte afleggen om de recepten uit het boek te delen. “I pledge to learn a recipe from each chapter of this book. I will then personally teach these recipes to two or more of my friends or family, on the condition that they pledge to do the same.” Er zijn 14 hoofdstukken, en vandaag krijgt u er eentje uit “Family roasts“.

Wij eten toch ongeveer een keer per week of per twee weken kip. Dat beestje wordt vaak bereid in de oven, maar past ook perfect in een braadpan. Een kip bereiden is mij dus niet meteen vreemd –ik heb, wat de gewone kip betreft, een lichte voorkeur voor de maïskip van mijn lokale slager, maar ben makkelijk te verleiden tot een poulet noir of bressekip.

Benodigdheden

Het belangrijkste bij het bereiden van uw maaltijd, is te vertrekken kwaliteitsvolle grondstoffen. Goed voor 4-6 personen, geeft Jamie Oliver aan. Wij eten zo’n kip meestal met ons drieën.

1 kip
2 ajuinen
2 wortels
2 stengels selder
1 bol look
olijfolie
grof zeezout
versgemalen zwarte peper
1 citroen
verse kruiden (bijvoorbeeld tijm, rosemarijn, …)

En een goede braadslee natuurlijk. Eentje die er tegen kan op nadien op het vuur te worden geplaatst. Niet evident, ten huize Bollaert, gezien onze oven aan de kleine kant is, én een ronddraaiende schijf bevat, waardoor ik er dus niet aan moet denken om een ovenbrede bakplaat of braadslee te gebruiken.

Zo gemaakt

Jamie Olivier geeft duidelijke, heldere aanwijzingen. Ik tik even over uit het boek, en vertaal.

Haal de kip 30 minuten voor ze in de oven moet, uit de koelkast. * Verwarm de oven voor op 240°C * De groenten hoeven niet geschild te worden, gewoon afspoelen in in grove stukken snijden. * Breek de tenen los van de lookbol, maar pel ze niet. * Leg alle groenten en de look in het midden van de braadslee, en besprenkel met olijfolie. * Besprenkel de kip met olijfolie en wrijf ze rijkelijk in met het zout en de peper. * Prik met een mespunt rond in de citroen. * Steek de citroen samen met de kruiden in de kip.

Voila. Totdaar de voorbereiding. Steek vervolgens de kip in de oven, en verlaag de temperatuur naar 200°C. Ga gerust een uur en twintig minuten iets anders doen. Tenzij u er nog iets anders bij serveert (ik maakte gestampte saffraanaardappelen), dan keert u best na een uurtje reeds terug.

Haal de kip uit de oven, leg ze op een vleesplenk, dek ze af met aluminiumfolie en daarbovenop een handdoek. Laat een kwartiertje rusten. Net genoeg tijd om uw saus te maken.

De saus. Zet uw braadslee (zonder de kip maar met de groenten dus) op een hoog vuur, maar verwijder ongeveer 90% van het braadvet. Strooi een flinke lepel bloem over de groenten en roer. Hou uw braadslee stevig vast met een ovenwant, en plet de groenten –die mogen grof blijven. Voeg een glas wijn toe, en laat de alcohol uitkoken. Voeg dan (warm) water toe, tot het water een kleine centimeter hoog staat in de braadslee. Laat alles flink doorkoken, en schraap met een houten lepel over de bodem van de braadslee om zo de smaken los te krijgen. Giet de saus door een zeef, en serveer, samen met de kip die nu lang genoeg heeft kunnen rusten.

Smakelijk.

Dit recept kan niet verkeerd lopen, en de kip smaakte overheerlijk. Henri heeft zijn bord zo rap of tellen leeggegeten, en hij was gek op de saus.

keukenhulp

Vorig jaar was onze Grote EindejaarsAankoop™ een espressomachine; dit jaar gingen we voor een keukenhulp. We overwogen het al heel lang, en hebben het al net zo lang uitgesteld, maar momenteel was er een interessante promo én vond Tessa dat het mijn vele broodwerk en vooral cakewerk toch wel danig zou verlichten. Staat aldus te blinken in onze keuken: de KitchenAid Artisan keukenrobot (ofte Stand Mixer). In caviar (sprankelend zwart in ’t proper Vlaemsch).

Zijn –sinds zaterdag– ondertussen al de revue gepasseerd: briochedeeg, brooddeeg, en –vanmiddag– muffindeeg (volgens dit recept). Het gaat nu nog sneller; de eiwitten zijn nog stijver (en terwijl die geklopt worden kan ik iets anders doen); de boter-suikermix is gladder; en ik maak minder vuil (wat resulteert in —happy-happy-happy, joy-joy-joy— minder afwas).

(De muffins zien er wat donker uit, maar dat is omdat mijn gewone suiker op was, en ik bruine suiker heb moeten gebruiken.)

Week van de Smaak 2008

De week van de smaak (WvdS) is eigenlijk al een paar dagen geleden begonnen. En hoewel onze Gentse burgemeester reeds vorige week tijdens de wekelijkse persconferentie had vermeld dat hij in het kader daarvan vandaag Coq au Vin ging (blind !) koken in De Centrale, was ik het ondertussen reeds opnieuw vergeten. Niettegenstaande die beperktheden van mijn geheugen ben ik vandaag reeds goed bezig mijn schade in te halen. Eigenlijk gisteren reeds, toen ik begonnen was aan de brioche die vanochtend aan mijn huisgenoten werd geserveerd. Of eigenlijk woensdag, toen ik de varkenspoten en -staart voor de hutsepot bij Bernard, mijn slager, heb besteld. Of toen ik het had over Jamie Oliver ook. Enfin, eten (maken) is nooit echt ver uit mijn gedachten.

De komende week krijgt u waarschijnlijk een iets intensievere verslaggeving van mijn experimenten. Ik zal het niet hebben over de hutsepot, maar wel over brioches (volgens twee recepten gemaakt; de tweede manier is voor volgende week, dus u moet tot dan wachten op een verslag); over kip (op de manier van Jamie Oliver); over Jamie’s Ministry of Food; over chocolademousse (volgens Homarus); en waarschijnlijk komt er nog wel lam in de oven terecht ook. Maar nu ga ik eerst van die hutsepot eten.

grote verwachtingen

De postbode was er vanochtend –vlak voor ik ging lopen– met een pakje. Het was een tijdje geleden dat ik nog eens iets bij amazon had besteld, maar ik had nood aan meer jazz, en gezien de Fnac nog steeds persona non grata is zijn mijn opties redelijk gelimiteerd. Een beetje rondkijken bij de verschillende amazon winkels (.uk .fr .de) spaart overigens behoorlijk wat centen uit. (Deze keer bleek de Engelse tak de goedkoopste.)

Over die jazz heb ik het bij mijn maandelijks overzicht nog wel (bijna allemaal ECM jazz), maar naast de cds had ik ook drie boeken besteld. Van de Witches of Eastwick (ik had vorige week de hardcover van de Widows of Eastwick uit de Limerick meegebracht, de opvolger daarvan) tot een schitterende Quantum of Solace hardcover uitgave (Bond, nietwaar), was ik vooral zeer benieuwd naar een kookboek.

Jamie’s Ministry of Food, van –u raadt het– Bekende Chef Jamie Oliver, heeft als onderschrift Anyone can learn to cook in 24 hours. Ik had in één of ander tijdschrift –tijdens een ontbijt in Brasserie Nero– een voorpublicatie van een aantal recepten gezien, en dat zag er verschrikkelijk veelbelovend uit. Ziet ge, iedereen heeft er steeds de mond vol van dat we zelf moeten koken, en gezonder, en hoe eenvoudig dat wel is, maar –alle kookprogramma’s ten spijt– er is eigenlijk geen eenvoudige, aantrekkelijke gids om u door deze opdracht te leiden. Jazeker, er is de Homarus trilogie, maar dat is meer een handig referentieboek voor kookwijzen en voor basiskennis.

Dat boek van Jamie Oliver, dat ziet er dus veelbelovend uit op het vlak van begeleiding, en vanaf volgende week ga ik daar een paar zaak uit proberen. Ik houd u vanzelfsprekend op de hoogte. Of toch op tijd voor uw kerstinkopen. (Hoewel ik de Engelse versie gekocht heb –hardcover, 10 pond vs de vertaling, Jamie’s kookrevolutie, 35 euro– staan alle maten in metrisch systeem: kilo’s en liters dus.)