Eigenlijk wou ik de rode, maar (1) ze hadden ze niet op voorraad en ik wou ze onmiddellijk, en (2) ze leken mij bij nader inzien toch iets té seizoensgebonden. Dus ben ik met de zwarte naar huis gekomen. Ze blijven lelijk, vind ik, maar ze zitten wel verschrikkelijk comfortabel. En warm. Tessa en Henri waren eerder al zeer enthousiast over de crocs, mijn oude sloefkes waren net kapot, en die crocdinges zien er redelijk onverslijtbaar uit (als de vulling zou verslijten, kunnen ze nog altijd zonder gebruikt worden).
Een week (of twee) geleden had ik al een eerste verjaardagscadeau gekregen. Tessa had in de Standaard boekhandel aan de Kouter De Zilveren Lepel in promotie gevonden, en daarmee hebben we dan ons kookboekenbudget voor 2007 afgesloten.
En tot slot was er nog die (lege) doos. Daar zijn we gisteren –in de buurt van de Zuid– mee op de tram gestapt. Een gelukkig grotendeels lege hermelijntram, zodat ik zonder al te veel manoeuvreren het pakket veilig naast ons op een zetel kon neerpoten. Erin zat een koffiemachine, dat we onszelf hebben cadeau gedaan voor mijn verjaardag/onze kerstdag/nieuwjaar. Onszelf, jawel, want Tessa –voorheen gekend als juffrouw ik-drink-niet-graag-koffie– is tegenwoordig verlekkerd op cappuccino. Vandaar ook dit redelijk volautomatisch en onderhoudsvriendelijk systeem dat met een druk op de knop (en zonder accessoires) schitterende cappuccino maakt.
Nu vooral opletten dat ik weer niet overdrijf met die koffie.
de zilveren lepel…awel, daar ga jij véél plezier aan beleven!
ik heb hem al een jaartje (engelse versie) en is een zalig kookboek!