nagel (aan mijn doodskist)

Soms doet ge wel eens een miskoop. Het is onze eerste niet, en het zal helaas ook onze laatste niet zijn. En had het zoveel geld niet gekost, ik had het al lang met het grof vuil meegegeven. Ik heb het, dames en heren bereidwillige luisteraars, over de Saeco Primea Cappuccino Touch Plus. Een hoogtepunt van design en technologie, met touchscreen, vergt quasi geen onderhoud, en heeft koffiemaker en cappuccinatore in één toestel. Gedaan met het geklungel met melkschuimers, geen grote afwas nadat u een cappuccino hebt gemaakt.

*zucht*

Alles loopt mis, met dit toestel. Onmiddellijk na aankoop moesten we het al twee keer terug sturen omdat er geen koffie uit de machine kwam. Alle vijf voeten moet het waterreservoir worden bijgevuld. Een espresso maken is zo goed als onmogelijk. Het schuim dat op de cappuccino komt is wel zeker één millimeter hoog! Geen afwas na een cappuccino? Vergeet het: de melkweg moet telkens worden gespoeld, het melkreservoir gewassen. Het wateropvangbakje moet met grote regelmaat worden geleegd, net zoals de koffiediklade. De machine moet bijna maandelijks worden ontkalkt; de melkweg nog vaker.

En dan heb ik het nog maar over de directe ongemakken van het toestel.

Dit ding trekt ongeluk aan. Tassen vallen op de grond in haar nabijheid, planten verwelken, kommen gaan stuk. Daarnet nog, stond mijn mooi gevulde ontbijtkom –met appel, muesli, veenbessen en yoghurt– even naast haar een koffie te wachten. En wat dacht u? Jawel: alles op de grond, de inhoud van de kom mooi over de vloer uitgesmeerd. En, laat mij u even vertellen, het is geen grapje om zoiets op te kuisen.

Ondertussen weigert het ding om nog koffie te schenken. De bonen worden gemaald en dan meteen in de koffiediklade uitgestort, zonder eerst koffie in mijn tas te schenken. En wat zegt het ding dan? “Gelieve de koffiebonen bij te vullen.”