Tag: televisie

filmtips (woensdag en vrijdag)

Soms valt uw oog gewoon op die dingen die ge niet moogt missen. Van de Knack –die mijn moeder des vrijdags meebrengt– lees ik enkel de Focus, waarin ik dan nog stop met lezen waar de televisieprogramma’s beginnen. Vroeger zaten die in het midden, en kon ik daar gewoon rond lezen, maar nu vormt de tvgids het laatste deel van het boekje. Om één of andere reden sloeg ik vrijdag de pagina tóch om, en kwam ik terecht op de rubriek filmoptv, waar ze hun lezers van filmtips voorzien.

Vanavond kan u kijken naar La Antena (The Aerial), die ik eerder op het Gentse filmfestival (in 2007) heb gezien. Als u die toen gemist hebt, programmeert u maar beter uw video (digitaal of analoog). Ik was er toen redelijk lovend over: “een bijzonder goede film, die zeer creatief gebruik maakt van de conventies van de oudere stille zwartwitfilms. Boeiende film, puike acteerprestaties, verschrikkelijk aangenaam hoe de tussentekst in de film is verwerkt.” Dit meesterstukje wordt vertoond vandaag, 21/01, op Nederland 2, vanaf 23u25.

De andere tip is Me and You and Everyone We Know (filmfestival 2005), van Miranda July. Het is een film waar het indie gevoel vanaf druipt. Destijds was ik er niet geheel van onvertuigd (al vond ik hem nog steeds de moeite), maar ik ga hem zeker opnieuw bekijken. Overmorgen, 23/01, ook al op Nederland 2, vanaf 23u30.

Mijn video is al geprogrammeerd, want beide avonden zit ik in Vooruit, vanavond voor Animus Anima, en vrijdag voor Balkan Jazz Project feat. Yildiz Ibrahimova & Serkan Çagri. Allen daarheen.

—

Als nu iemand alstublieft nog eens I… comme Icare van Henri Verneuil (en met Yves Montand) wil vertonen, of –nog (veel) liever– die titel op dvd zou willen uitbrengen?! I… comme Icare is een veel te goed weggemoffeld pareltje.

het gaat om fatsoen

België levert vandaag niet alleen opnieuw het bewijs dat het wordt geregeerd door minderheden, maar we stellen vast dat bepaalde drukkingsgroepen er bovendien in kunnen slagen om, om reden van fatsoen (!), onze media preventief te censureren. Vanavond wordt, zoals u ongetwijfeld reeds hebt opgevangen, de episode van Plat Préféré waarin Jeroen Meus op zoek gaat naar het lievelingsgerecht van Adolf Hitler, niet uitgezonden. Het is voornamelijk de Joodse gemeenschap die daarop aanstuurde; gisteren kwam Michael Freilich, hoofdredacteur van Joods Actueel, bij Pharah zijn standpunt verdedigen. “Het gaat om fatsoen, niet om vrijheid van meningsuiting,” zo stelde hij.

De premisse van het programma luidt als volgt:

Plat Préféré is een culinaire en zinnenprikkelende reeks waarin topkok Jeroen Meus op zoek gaat naar het lievelingsgerecht van tien intrigerende en legendarische figuren uit het recente verleden, van Roald Dahl tot Salvador Dali en van Jacques Brel tot Freddy Mercury.

[bron: canvas]

Ondertussen heb ik alle uitgezonden afleveringen gevolgd –die over Dahl vond ik de beste, die rond Brel de minste– en Meus blijft telkens opnieuw verrassen. De aflevering vandaag zou over het favoriete gerecht van Adolf Hitler gaan, een personage waar gelukkig slechts een bijzonder kleine minderheid zich in kan vinden. Niettemin beantwoordt de man aan de vereiste van intrigerende en legendarische figuren uit het recente verleden. Het feit dat Hitler een dictator én een massamoordenaar was, staat niet ter vraag. Meer nog, in de woorden van Freilich zelf:

Michael Freilich, hoofdredacteur van Joods Actueel ziet geen kwaad opzet achter de keuze van Jeroen Meus. “Het gaat eerder om naïviteit en het niet inzien van de historische en emotionele beladenheid van de Holocaust voor de overlevenden.”

[bron: Oud gedeporteerden verbolgen over Hitler menu]

Hoe dergelijke bezorgdheid kan leiden tot censuur, blijft vooralsog een groot vraagteken. Net zoals het raden blijft naar het antwoord op de vraag of die bezorgdheid terecht is, gezien de aflevering mogelijks in een stoffig archief verdwijnt.

Voorbeelden van totalitaire (en bovendien gewelddadige) regimes waren onmiskenbaar het nationaal-socialisme in Duitsland onder Hitler (1933-1945) en het communisme in de Sovjet-Unie, zeker onder Stalin (1922-1953). Kenmerken van het totalitaire nationaal-socialisme in Duitsland zijn: censuur (controle op kranten, kunst e.d.), het verbod op andere politieke partijen, de vervanging van oude schoolboeken door werk waarin Duitsland in een goed daglicht werd gezet, voornamelijk op het gebied van de geschiedenis en de controle door de Gestapo, de geheime politie.

[bron: Wikipedia Totalitarisme (mijn bold)]

Spijtig? Beangstigend, eerder.

teneinde (i)

Momenteel ben ik in vanalles een beetje verdwaald. ‘Vanalles’ zijnde de voorbereidselen voor on Grote Avontuur. Ganse lijstjes zitten in mijn hoofd, maar raken maar niet op papier; heelder zaken die nog moeten worden afgewerkt en bijgesteld en opgelost.

GSM-abonnement
Bij Mobistar hebben we een Family formule, waarvoor we zo’n 50 euro per maand betalen, en waarmee we over genoeg beltijd beschikken om naar elkaar en anderen te bellen en te SMS’en. Ik kan mij voorstellen dat die formule niet geldig is voor belmomenten in het buitenand, en ik kan mij nog beter voorstellen dat ik geen 50 euro per maand ga betalen voor iets wat we niet gebruiken. Ik denk dat ik eens van die Tariff Check dienst gebruik ga maken.

Telenet-abonnement
Zelfde verhaal als voor de GSM.

Krantenabonnement
Werd opgeschort van het vertrek tot de terugkomst.

Nutsvoorzieningen
Dat is heel gemakkelijk: als ge het niet gebruikt, moet ge er niet voor betalen. Dacht ik toch.

De post
De postwisseling zelf is niet meteen een probleem. Er zal hier bovendien gemiddeld meer activiteit zijn, dan wanneer wij zelf thuis zijn. We hebben een gans netwerk van vrienden en kennissen die regelmatig langskomen, potentiële inbrekers betrappen (al gaan we toch ook vakantietoezicht aanvragen), katten en vissen eten geven, de tuin bewerken, én de post van de vloer rapen. Aangetekende zendingen zullen dan maar moeten wachten. Rekeningen betalen is gemakkelijk: wat niet gedomicilieerd is, kan via internet banking.

video killed the radio star

Julie smeet enige tijd geleden een stokje mijn richting uit. Zij kreeg het van Mirthe, die kreeg het van Katrien, etc. –u kent het principe.

Radio. Ik ben opgegroeid met de radio –en de beperkte platencollectie van mijn moeder: David & Igor Oistrach (cfr Prokofiev Sonata for 2 violins); wat Beatles singles, L’été Indien van Joe Dassin; Georges Moustaki; en een veelvoud aan James Last platen.

Toen ik jong was (en de vrouwen nog gewillig waren –al merkte ik daar toen niets van) was er nog geen televisie. Euh, toch wel, maar die bracht eerst een wereld in zwartwit –pas rond mijn tienerjaren werd daar bij ons thuis kleur aan toegevoegd. We keken ook nog via een antenne en er was geen afstandsbediening, en mede daardoor keken we veel gerichter. Enfin, niet dat er veel keuze was. Er was BRT (later BRTN, nog later VRT, nog later één of Ketnet/Canvas); RTBF; en een paar Hollanders, waarvan ik mij helaas Sesamstraat en de Fillum van Ome Willum (deze duim, op deze duim…) herinner. De radio was een heel welgekomen afwisseling.

Die stond ook steeds op, die radio. Ik ben vergeten naar welke programma’s wij zoal luisterden, maar op zondagmiddag was dat zeker altijd dat klassiek programma op BRT1, vol stukken opera, waarbij je dan eerst de context van het fragment kreeg. En soms ook meer uitleg over de artiesten die in het fragment zongen of speelden. Zeer interessant.

Daarna (of daarvoor, ik weet het niet meer), luisterden we naar de Tijd van Toen met Jan Theys (die nadien op de kleurentelevisie waspoeders zou verkopen). Ik kan mij die aankondiging nog zo voor de geest halen: “De tijd van toen, herinneringen aan leuke liedjes, melodietjes uit vervlogen tijd. […] en het combo onder leiding van Al van Dam.”

Zondagavond was er Vragen Staat Vrij, van Lutgard Simoens –het zou mij niet verwonderen als dat programma het hoogste aantal luisteraars ooit heeft gehaald. De populariteit van die uitzendingen was enorm.

Naar vrije radio’s heb ik weinig of niet geluisterd. Wel een korte tijd naar Radio Maeva (Maeva tijd, de juiste tijd, altijd), en nadien naar Studio Brussel (het destijds bij de studenten redelijk populaire Hallo Hautekiet kwam net iets te laat voor mij –ik zat toen al in mijn klassiek-minimalistische fase).

Toen ik een jaartje in Antwerpen studeerde had de BRT net de Nachtradio gelanceerd. Dat moet ergens 1989-90 geweest zijn. Nachtradio was een gezamenlijk programma –voorheen stopte de radio met uitzenden tussen 23u30 en 6u ‘ochtends. Jawel: het enige wat voordien ’s nacht werd uitgezonden was een of ander testsignaal. Destijds luisterde ik nogal naar BRT2, denk ik, elke avond was er wel iets, daarin Antwerpen: Maneuvers in het donker; Het eenzame hartenbureau van Edwin Ysebaert; en iets met haiku’s en andere gedichten.

De radio staat nog steeds vaak op, maar ik luister niet meer zo gericht als in mijn studententijd. Koen Fillet herken ik ’s avonds wel eens, en Peter als ik de sportverhalen niet automatisch negeer. Het is overigens voornamelijk Radio1 waar ik naar luister, maar ook wel Klara –als het geen cd’s zijn. Meestal staat de radio op als ik te druk bezig ben en/of te lui ben om de cd te wisselen. Naast Feyten of Fillet ben ik bekend met Volume 1 –tijdens Mezzo of Peeters & Pichal ben ik vaak aan het lopen, of elders onderweg. En ik vergeet altijd om naar Neve te luisteren –ik ga het morgenochtend eens herbeluisteren denk ik. Lang leve het internet.

Wel, ik ga dit stokje voor één keer doorgeven. Misschien hebben ze het al gekregen, maar anders is Michel ongetwijfeld gewillig slachtoffer, en ben ik wreed benieuwd naar de ervaringen van Het Radiofonisch Instituut natuurlijk.

vanavond: The Machinist

The Machinist

Voor het eerst gezien in 2004 tijdens het Filmfestival in Gent, daarna (veel te lang) moeten wachten tot hij op dvd uitkwam, en vanavond kan u hem zien op KA2: The Machinist (El Maquinista).

Van regisseur Brad Anderson (van wie ik nog niets anders heb gezien), met Jennifer Jason Leigh en Christian Bale, die zich speciaal voor deze film uitgehongerd heeft. Een goed plot, een uitstekende structuur, een vlotte vertelling, en spanning die het niet enkel van de muziek moet hebben. Schitterende muziek ook overigens (ik ben nog steeds op zoek naar de cd).

Sterke aanrader.

The Machinist, vanavond, vrijdag 14 december om 22u35 op KA2

gevingerd

Vrijdag waren wij zappende, in afwachting van ons vertrek naar een verjaardagsfeestje (waar we veel te snel moesten weglopen wegens Tessa’s van-wachtverplichtingen). De wijzer bleef –terwijl ik de digicorder programmeerde voor de eerste aflevering van Grey’s Anatomy– staan op VTM, waar op dat moment Beauty and the Nerd werd uitgezonden.

Ik had het programma nog nooit gezien. Waarom, vraag ik mij dan af, heeft nog niemand mij verteld van het hoge humorgehalte van dit spel? Is dit for real, of zijn dit acteurs en actrices (vergeef mij, ik ben niet meer mee met die dingen).

Twee koppels moesten het tegen elkaar opnemen: Dieuwke en Jelle tegen Debby en Richard . De ‘nerdy’ mannen hadden eerst een pak soapvragen gekregen, en de spanning steeg toen het aan de vrouwen was, want zij zouden de wedstrijd beslissen. Dit waren de vragen:

  • Wat voor dieren zijn mosselen?
    1. weekdieren
    2. dagdieren
    3. weekendieren (sic)
  • Hoe noemt men een groep vissen?
    1. een kudde
    2. een tros
    3. een school
  • Tot welk soort dieren behoort de mens?
    1. amfibieën
    2. reptielen
    3. zoogdieren
  • Van welk dier wordt rundergehakt gemaakt?
    1. een varken
    2. een schaap
    3. een koe
  • Is de boterbloem een zuivelproduct?
  • Hoe noemt men een gecastreerde stier?

Ik heb dezelfde vragen aan Henri gesteld –de pas acht jaar geworden zoon, die het programma niet heeft gezien– en die op elke vraag het correcte antwoord gaf, nog voor de vraag goed en wel was gesteld (ik mag van u hetzelfde hopen), evenwel met één uitzondering:

“Wat is dat, gecastreerd?”
“Euh, wel, weet ge, dat is gelijk Mâcon en Nagiko…”
“Ah, dat ze geen kindjes kunnen maken”, onderbrak hij me.

Bon, maar dat had hij op school nog niet geleerd –mogelijks uit katholieke angst om uit te moeten leggen wat castreren is, wie weet.

De juffrouwen in het programma dienden elk om beurt te antwoorden. Vraag één had ze juist door eliminatie (“maar papa, dat week van die weekdieren heeft toch niets met de dagen van de week te maken”); de tweede juffrouw dacht dat een groep vissen een tros was (“haha, papa ziet ge mij al een tros vissen gelijk druiven opeten?”); de derde vraag werd juist beantwoord omdat er een prentje werd bijgetoond van de evolutie van aap tot mens, en dat de aap een zoogdier was, dat wist ze. Reptiel was het zeker niet, zo zei ze nog. Ook de vierde vraag werd na lang nadenken juist beantwoord, en hetzelfde met de vijfde. Dat was een strikvraag hé, meesmuilde ze. En een gecastreerde stier was een rund, waarmee de juffrouw wel gelijk had, maar ze had toch iets specifieker mogen zijn.

Het ergste is eigenlijk dat je bij elke vraag de wanhoop op de gezichten van de juffrouwen kon aflezen. “Oh shit”, werd menigmaal geuit, en de nerds, die in een belendende kamer de wedstrijd op een monitor konden volgen meenden eerst dat een gecastreerde stier een ruin was.

En ik was er nochtans van overtuigd dat ze dat op de basisschool leren, die dingen. Ik zal dus maar aannemen dat het gefingeerd is?

telenet tip

Een tijdje geleden had ik van W. de tip gekregen dat je als Telenet Digital abonnee gratis naar The Good Shepherd kon kijken –wat ik dan ook prompt heb gedaan. Eigenlijk was ik van plan er dan hier over te berichten, maar door omstandigheden (zoals steeds), was ik het vergeten.

Vandaag krijg ik evenwel mijn maandelijkse Telenet Factuur in de bus (gedateerd op 22 september), en daar bij zit een zeer uitbundig bon.

2 jaar Telenet Digital TV
Kijk gratis naar “The Good Shepherd”
tijdens de maand september
via Film à la carte.

Beter laat dan nooit, zo denkt u maar. Wie abonnee is en de film nog niet heeft gezien, heeft tijd tot 6 oktober om de film te bekijken. Onderhoudende film, een beetje traag, maar heeft –mede daardoor– alles van een instant classic.

zin in toast

Mijn madam kreeg dit in haar inbox:

Gezocht: gemotiveerde dokter (die eventueel nog specialiseert)!

Voor het VTM programma “Toast Kannibaal“, waarin een vlaams gezin 3 weken bij een authentieke stam gaat leven, zijn we op zoek naar een enthousiaste dokter met zin voor avontuur.

Het is de bedoeling dat je zorgt voor de deelnemende families en crew als er zich medische problemen voordoen. Daarbuiten richt je een soort veldhospitaaltje in waar de lokale bevolking, die meestal geen enkele toegang tot medische hulp heeft, gratis op consultatie kan komen. Wij zorgen voor heel wat medicatie om hen te behandelen.

Vergoeding af te spreken.

Tom Cloeckaert
0477 51 84 01
leenentom [at] hotmail [punt] com

Stel nu voor dat (1) het gezin van die dokter mee mocht en (2) die dokter zich kon vrijmaken, dan zou ik daar wel ongelooflijk veel goesting in hebben. Met welk een prachtige foto’s zou ik niet naar huis kunnen komen.

eenvoudige aanrekening

Gisteren zat er een brief van Telenet in de bus. Och, de maandelijkse factuur, dacht ik. Enfin, één van de twee, want sedert wij onze telefoon, ons internet en onze digitale televisie bij Telenet gehuisd hebben, krijgen wij twee facturen. Eén voor telefonie, internet en flexview, en één voor digitale televisie. Don’t ask.

Edoch, niet getreurd, zo vertelt ons de brief.

Met uw Telenet Pack geniet u van onze producten in één handig pakket. Voordeliger en eenvoudiger!

Eenvoudige producten, een eenvoudige aanrekening
Ook de aanrekening willen we transpranter en eenvoudiger maken. Daarom vindt u de Flexviewkorting vanaf vandaag terug op uw aanrekening voor digitale televisie in plaats van op uw telefonie en internetaanrekening.

U krijgt nu dus een aanrekening die uw telefonie- en internetdiensten verzamelt, en een andere voor digitale televisie, inclusief de korting voor FlexView.

Erm… juist, ja. Even de logica ontleden. We hebben dus bij Telenet een pakket waarin de telefonie-, internet- en digitale-televisiediensten zitten, maar daar krijgen we wel twee facturen voor, die in een onbegrijpelijk gecompliceerde kluwen worden opgesplitst. De factuur voor de telefonie- en internetdiensten is bovendien gedomicilieerd, die voor de digitale televisie niet, waardoor ik elke maand ‘manueel’ 4,95 € moet overschrijven.

In dergelijke zaken ben ik waarschijnlijk naïef, maar was het niet nog eenvoudiger geweest om die twee facturen tot één factuur te bundelen? Alvast niet volgens G. De Pooter, Directeur Facturatiedienst van Telenet, die mij die brief toezond. Ik bedoel maar, aan die ene factuur van 4,95 € hangt ook een postzegel, die moet ook in een enveloppe gestoken worden, en daarvan moet ook nagegaan worden of ze betaald werd. Hoeveel zou er van die 4,95 € dan nog overblijven, vraag ik me even hardop af.