Best of 2011: films

De films! Gezien ik niet meer naar het filmfestival ga en ik bijzonder weinig in de cinema te vinden ben, dateren de meeste films die ik in 2011 gezien heb op zijn minst van 2010. Gelijk bij het boekenoverzicht: wat goed is, is tijdloos, en voor de andere lijstjes zijn er de boekskes. Een mens zou denken dat er uit 222 films wel gemakkelijk een top tien te halen valt, maar neen, ook hier valt slechts spaarzaam uitzonderlijk werk te tillen. Toen ik er dan uiteindelijk toch te veel bleek te hebben, heb ik gewoon de oudste eruit gehaald (maar ik heb ze er wel nog eens afzonderlijk bij geplaatst). Alweer: min of meer in volgorde (beste eerst).

  1. Rise of the Planet of the Apes / Rupert Wyatt / 2011
    Een reboot voor de Planet of the Apes franchise, en een heel geslaagde. Het toont de genesis van de overheersing door de apen, met voldoende ruimte voor suggestie. De willing suspension of disbelief factor is heel groot, mede door de bijzonder goede cgi.
  2. Inception / Christopher Nolan / 2010
    Christopher Nolan is de mens van Memento, en Insomnia, en The Prestige en Batman Begins en The Dark Knight en hij is bezig met een derde Batmanfilm The Dark Knight Rises. Ook met deze Inception leverde de regisseur een prachtfilm af. Het verhaal is gebouwd op een simpele premisse –plant eens een idee in iemands geest– die vervolgens in verschillende lagen wordt uitgewerkt. Het had nog beter gekund, maar wij zijn erg tevreden met dit resultaat (schitterende beeldkwaliteit in HD, en goedkoper dan in de cinema).
  3. Simon Werner a disparu… / Fabrice Gobert / 2010
    Zeer intelligent in elkaar gestoken film, die uitgaat van de snelle veronderstellingen die mensen maken, gebaseerd op een fractie van de kennis van het geheel van een situatie. Deze film belicht een gebeuren vanuit verschillende standpunten, op een boeiende manier, en waarbij de kijker steeds dichter bij de waarheid komt. Aanrader, dit langspeelfilmdebuut van Fabrice Gobert.
  4. The American / Anton Corbijn / 2010
    Een fotografisch ijzersterke film van Anton Corbijn, zeer sober en stylistisch, met een traag maar op het juiste tempo in beeld gebrachte verhaal van Martin Booth (A Very Private Gentleman). De sfeer van de film laat denken aan De battre mon coeur s’est arrêté (de remake van Fingers, door Jacques Audiard met Romain Duris) en Le conseguenze dell’ amore (van Paolo Sorrentino met Toni Servillo).
  5. The Ghost Writer / Roman Polanski / 2010
    Dat zijn films zoals ik ze graag zie. Een hommage aan de films uit de jaren 60, en een gigantische sleutelroman waarin met het personnage van de ex-premier Lang zonder enige twijfel naar Tony Blair wordt verwezen. Zelfs –of vooral– zonder die double entendre is de film een klein meesterwerkje van structuur en opbouw, met mooie fotografie en puike acteerprestaties toe.
  6. The Imaginarium of Doctor Parnassus / Terry Gilliam / 2009
    Een fantastische, rijke, enorm tot de verbeelding sprekende film. Zie ook hier.
  7. Kick-Ass / Matthew Vaughn / 2010
    Ok,ok, alweer een stripverhaal dat verfilmd wordt. Ik heb geen enkele referentie betreffende het stripverhaal, maar deze film –om een open deur in te trappen– kick ass. Seriously. Goed geacteerd, weinig al te vanzelfsprekend stereotiep, alleen het personage van Chris D’Amico / Red Mist (gespeeld door Christopher Mintz-Plasse) mist (no pun intended) toch wat diepte. En er komt… een vervolg (in 2012).
  8. 127 Hours / Danny Boyle / 2010
    Heel mooi in beeld gebrachte film over Aron Ralston, die 2003 met zijn linkerarm kwam vast te zitten tijdens een solo tocht in de Canyonlands in Utah (wij waren daar vorig jaar nog; wel in een ander deel). Na 127 uur besloot hij zijn arm zelf te amputeren (met een bot mes), en kon hij uit zin benarde positie vrijkomen. Zijn wedervaren beschreef hij in Between a Rock and a Hard Place, dat als inspiratie diende voor deze film. Hij canyoneert nog steeds.
  9. Crime d’amour / Alain Corneau / 2010
    Al weet de kijker meteen hoe de vork in de steel zit, dit blijft een onderhoudende film. De perfecte moord is nog steeds een boeiend thema. Van de regisseur van Tous les matins du monde, Fort Saganne en Police Python 357; met Ludivine Sagnier.
  10. How to Train Your Dragon / Dean DeBlois, Chris Sanders / 2010
  11. The Music, Machines and Mystery of Raymond Scott / Stanley Warnow / 2010

Werden –grotendeels om technische reden– uit het lijstje gezwierd:

Niet mee eens? Heb ik toch nog iets gemist? Laat het gerust weten.

Films 201112

Een goeie twintig films meer dan vorig jaar; de voorbij drie jaar (2011-2009) blijft die hoeveelheid redelijk gelijk. En de ratio kwaliteit – kwantiteit helaas ook. We gaan eens wat afbouwen en onze tijd in interessanter dingen steken, denk ik.

Aanrader deze maand is zonder aarzeling Rise of the Planet of the Apes, een reboot van de reeks, voor de rest zit er niet echt iets opzienbarends tussen. Ook niet het overgehypte en oervlaemsche Rundskop.

  1. Rise of the Planet of the Apes / Rupert Wyatt / 2011
    Een reboot voor de Planet of the Apes franchise, en een heel geslaagde. Het toont de genesis van de overheersing door de apen, met voldoende ruimte voor suggestie. De willing suspension of disbelief factor is heel groot, mede door de bijzonder goede cgi.
  2. The Thing / Matthijs van Heijningen Jr. / 2011
    Mja. Een prequel op de gelijknamige film van John Carpenter uit 1982, die eindigt met het begin van die film. Ik zat er niet meteen op te wachten, maar u misschien wel?
  3. The Town / Ben Affleck / 2010
    Ben Affleck regisseert en speelt ook nog eens de hoofdrol van de goede slechterik. Een liefdesverhaal, met voldoende actie om zowel de stereotiepe man als vrouw te boeien. Zolang u zich over het verschrikkelijk lelijke Oostamerikaanse accent kan zetten tenminste. Met Rebecca Hall, die helemaal geen zeer doet aan de ogen.
  4. Jonah Hex / Jimmy Hayward / 2010
    Saaaaaaiiii.
  5. Fertile Ground / Adam Gierasch / 2011
    De film begint met een veelbelovende functionele naaktscène, maar vertelt dan een stereotiep verhaal over een transtemporele persoonsverwisseling en loopt af in een nog stereotieper gekkenhuis. Deftig verteld, dat wel, en bijwijlen deftig gefotografeerd ook, maar het kan niet echt boeien.
  6. The Italian Job / F. Gary Gray / 2003
    Een remake van de gelijknamige film uit 1969 door Peter Collinson met Michael Caine. Een film vol pretentieloos amusement, dat zich graag laat bekijken. Met Charlize Theron en Marky Mark Wahlberg.
  7. Limitless / Neil Burger / 2011
    Niet geheel onaangename film, dat zich waarschjnlijkveel beter als boek (Alan Glynn) laat lezen dan als film laat bekijken.
  8. Bloodrayne: The Third Reich / Uwe Boll / 2010
    Twee paar borsten, pardon, een dhampir (“A Dhampir in Balkan folklore is the child of a vampire father and a human mother”, aldus wikipedia) neemt het op tegen de nazis. Voer voor pubers.
  9. Women in Trouble / Sebastian Gutierrez / 2009
    Dit was duizenden keren beter dan de omschrijving in de Prime gids liet vermoeden. Iets over porno en andere sex om mensen te lokken, maar ik vrees dat de mensen die daarnaar op zoek waren niet aan hun trekken kwamen.
  10. Date Night / Shawn Levy / 2010
    Man en vrouw gaan een nachtje stappen om de sleur van het huwelijk te doorbreken, komen terecht in ‘a case of mistaken identities’ en hopla, u snapt de rest van de film al. Niet origineel, maar wel onderhoudend genoeg om volledig uit te kijken.
  11. Elektra Luxx / Sebastian Gutierrez / 2010
    Het vervolg op Women in Trouble. Ze hebben wel iets, die twee films. Bijwijlen enorm grappig, soms zo bij het haar getrokken, en de dialogen lijken soms heel gekunsteld. Als er een derde is, zou ik die ook bekijken.
  12. The Perfect Student / Michael Feifer / 2011
    Ze maken ze niet echt veel idioter dan deze. Gebaseerd op feiten, maar dat wil nog niet zeggen dat ze die feiten niet naar hun hand mogen zetten in het scenario.
  13. Unstoppable / Tony Scott / 2010
    Hey, ’t is een rampenfilm. Niet altijd even spannend, maar het volstaat voor een aangenaam anderhalf uur. Niet meteen het beste werk van Tony Scott evenwel.
  14. The Next Three Days / Paul Haggis / 2010
    Dit is best een goede film, al is het einde wel een bijzonder grote anti-climax, zoals in: waarom moet een veelbelovende film op een hollywoodeinde uitdraaien waarin alles aan de kijker moet worden uitgelegd. En het was nog zo gemakkelijk geweest om de kijker (op zijn minst een beetje) op zijn honger te laten zitten.
  15. Green Lantern / Martin Campbell / 2011
    Weinig geslaagde mix van animatie (cgi) en echte acteurs, gebundeld in een flutvertelling. We hebben al (veel) betere verfilmingen gezien.
  16. Love’s Kitchen / James Hacking / 2011
    Euh. Er was niets anders. ’t Was speciaal voor Tessa. En ze heeft geeneens gekeken.
  17. Laid to Rest / Robert Hall / 2009
    Dat zou geen slechte film zijn als het een afstudeerproject was. Maar er zit vooral slecht acteerwerk in, een gigantische grote hoeveelheid flaters, en de overduidelijke voorbereiding op een franchise. Met een korte rol voor Lena Headey en met een halfnaakte vrouw die iets doet met een halfnaakt onthoofd lijk. Vreest overigens niet, daar verschijnt ChromeSkull: Laid to Rest 2 al aan de einder. Daarin vinden we dan weer Brian Austin Green (het oorspronkelijke Beverly Hills, 90210), Thomas Dekker (The Secret Circle en 7th Heaven) en Owain Yeoman (The Mentalist).
  18. Contagion / Steven Soderbergh / 2011
    Op pseudodocumentaire wijze gefilmde fictie, ontdaan van bijna alle sensatie, en dat levert natuurlijk behoorlijk saaie cinema op. Niet mijn favoriete film van het jaar.
  19. Final Destination 5 / Steven Quale / 2011
    Past geheel binnen de format van de voorgaande films: een groep mensen ontsnapt aan de dood, maar de dood achterhaalt hewn toch… niet alemaal? Met een leuke verrassing aan het slot.
  20. The Ides of March / George Clooney / 2011
    Mjah, we hebben dit thema al een paar gezien, en deze versie biedt eigenlijk weinig nieuws. De wereld is niet zwart/wit; zelfs de meest goed geïntentioneerde mens is niet vrij van zonde; revenge is a dish best served cold; etc.
  21. Ice Age: A Mammoth Christmas / Karen Disher / 2011
    Jingle, jingle, Kamiel Spiessens
  22. I Am Number Four / D.J. Caruso / 2011
    Dit moet een jeugdfilm zijn, en niet zo heel bijzonder goed verfilmd, al zit (zat?) er wel veel potentieel in. Er zal wel een vervolg komen zeker? (Want wie is nummer vijf?!) Met die knappe juffrouw (Dianna Agron) van Glee en een andere knappe juffrouw (Teresa Palmer) die van wanten weet en op een Ducati rijdt!
  23. A Lonely Place to Die / Julian Gilbey / 2011
    ’t Is een beetje gelijk 10 kleine negertjes, al zijn er maar vijf en de schoonste blijft over (zwaait naar Melissa George, die weinig flatterend op de poster staat). Voorspelbaar, déjà vu, en al een paar keer beter gezien.
  24. Rundskop / Michael R. Roskam / 2011
    ’t Is goed geacteerd, maar ’t is oervlaemsch en ’t is totaal mijn ding niet. Al die pathetiek en dat zwaar belegen drama in die Vlaamse klei is aan mij niet besteed. Jaja, ik zal wel de enige zijn die er niet dolenthousiast over is, over die film.
  25. Just Go with It / Dennis Dugan / 2011
    Het wordt niet veel erger dan dit, denk ik.
  26. Shark Night 3D / David R. Ellis / 2011
    Flutverhaaltje (alweer een 10 kleine negertjes variant), maar ik kan mij voorstellen dat dit in 3D wel degelijk een beetje leutiger is om te bekijken. Euh ja, ’t is dus met haaien. En met Sara Paxton (van de The Last House on the Left remake).

(films vorige maand)

Code 37

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=crHdfA-SOUE&w=500&h=314]

De film van de Gentse serie met de Antwerpse acteurs (behalve de slechteriken) en muziek van Intergalactic Lovers, komt vanaf 26 oktober in de bioscoop. Wat betekent dat de kans bestaat dat hij in (avant) première gaat tijdens (de 38e editie) van het Filmfestival Gent. Misschien dat ik dit jaar toch nog eens probeer het filmfestival mee te pikken (voor Gentblogt bijvoorbeeld).

Code 37 is één van de betere Vlaamse series, en stopt (normaal gezien) eind dit jaar, na drie succesvolle seizoenen. Maar waar past de film ergens in, binnen die drie seizoenen?

Overdaad

’t Is altijd aangenaam, als ze leuke liedjes gebeuren om commercials op te fleuren. Behalve als ze die commercials dan vijf keer per uur tonen.

Lipton Ice Tea:

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=7movKfyTBII&w=500&h=405]

Coca Cola:

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=8jr9hPbYmBo&w=500&h=405]

Ola Cornetto:

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=9yD0KEi554c&w=500&h=314]

Meer reclame. Alstublieft.

Is dat mijn gedacht of zijn die reclameblokken weer serieus geëxpandeerd? Of van vorm gewijzigd? Op VT4 beginnen ze al een tijdje met eerste een kort, vaak aan het programma gelinkt stukje, vervolgens tonen ze reclameaanduiding, dan begint de reclame, en op het einde tonen ze nog wat voorfilmpjes van andere programma’s. Daar is de kous evenwel nog niet mee af, want dan tonen ze nog twee stukjes reclame. Waarom worden daar eigenlijk nog stukjes programma tussen getoond? Tijdverspilling, toch?

Fringe

Geen idee hoe ik erbij ben gekomen, maar ergens eind vorig jaar stootte ik op Fringe, een Amerikaanse tvserie gemaakt door Fox (een zusterbedrijf van 20th Century Fox). Fringe staat voor fringe science, de zogenaamde randwetenschap die sterk afwijkt van de algemeen aanvaarde wetenschap. Denk bijvoorbeeld aan de X-files, het zesde zintuig, buitenaards leven, transhumanisme, en een parallel universum –vooral die laatste twee spelen een grote rol in deze serie.

De hoofdpersonages zijn Walter Bishop en zijn zoon Peter, en de FBI agente Olivia Dunham. Bishop heeft net zeventien jaar in een gekkenhuis doorgebracht, maar wordt door de FBI opgetrommeld om onder voogdij van zijn zoon Peter de Fringe division te versterken. De serie gaat geloofwaardig vlot om met het rekken van de realiteit, en introduceert de kijker zachtjes (maar snel genoeg) in het verruimde heden. De eerste jaargang, die best wel spectaculair is, kan worden gezien als een spannende introductie tot de personages en de premisse, terwijl de onderliggende rode draad, die verder wordt uitgewerkt in seizoen twee en pas helemaal wordt gerealiseerd in seizoen drie, toch duidelijk merkbaar is.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=qBoD5MuUmC8&fs=1&hl=en_US]

(Er is ook een uitgebreidere trailer.)

Fringe is geen horror –toegegeven, soms is het wat beangstigend, maar Fringe is vooral een spannende, onderhoudende serie. Wie graag de X-Files zag, zal dit zeker ook kunnen smaken. Ik kon er alvast niet vandaan blijven. Ondertussen ben ik bijna mee met de VS –daar zitten ze ondertussen aan jaargang drie (episode 9). In Vlaanderen is de reeks in handen van VT4. Aanrader.

Water

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=MjNmOS5cejo&fs=1&hl=en_US]

H2OJust add water: elke dag op Ketnet. Het is alsnog een mysterie hoe ze hun kleren terugkrijgen –droog bovendien– als ze van zeemeermin terug in normale juffrouw veranderen. “’t Is wel een serie voor kinderen hé papa”, legt Henri mij geduldig uit.

(Hoe ‘zichtbaar’ is de post-transformatie van Jacob in de Twilight Saga eigenlijk?)

Wassen, dat brein

We hebben het getimed. Henri heeft zo’n digitaal uurwerk met chronometer, niet onvergelijkbaar met het Casio gedoe waar we in de jaren 70 (of was het al 80) allemaal zo zot van waren.

Vijf minuten. Ik rond af, want het uurwerk telt vanzelfsprekend tot op de seconde, en het zou mij niet verwonderen als het zelfs honderdsten registreerde.

En dan zes minuten. Ik rond alweer af.

En dan ging het afwisselend door, gedurende een uur of twee of meer zelfs.

Zes minuten film, vijf minuten reclame. Zo bekijken ze hier in de USA een film op Cartoon Network. Vijf minuten wederkerend bijna identieke inhoud. Een aankondiging voor Unnatural History (het hoofdpersonnage heet Henry), gevolgd door commercials over een buffet voor minder dan 10 USD; iets met stacks of pancakes die er vreselijk wansmakelijk uitzien; iets over Disney en Verizon; een resort in de Bahama’s; Subways waar ze op alles ‘yes’ zeggen; iets over makeup; en dan een paar schaars wisselende andere dingen. Ik word er zot van.

Het is pure hersenspoeling –ik weet wel waarom ik hem hier maar heel weinig naar tv laat kijken. We mogen ons gelukkig prijzen dat het bij ons verboden is om tijdens de jeugdprogramma’s reclame te tonen.

Party like it’s 2001

Henri van oud naar nieuw

Doet het tafereel u ook een beetje aan Pierre-Alain Volondat denken? Gisteren zaten we ons nog rot te amuseren rond een gourmet set, vanavond lagen we uitgeblust naar 2001: A Space Odyssey te kijken. “Zo ne wijze film,” was Henri zijn gedacht, “maar wat is die monoliet nu?” Alleen het einde vond hij een beetje beangstigend, met een Bowman die eerst veroudert en dan herboren wordt. “En ze tonen het vervolg ook?! Gaat ge die opnemen, papa? Toe?” (Blij dat het niet altijd Star Wars is.)

Generatiekloof

“Wie kent Peter Ustinov niet”, vroeg de man verbouwereerd toen niemand lachte met de grap die hij zopas had gemaakt. Pinkish had Ustinov op het douaneformulier ingevuld bij de vraag naar zijn skin color toen hij de Verenigde Staten binnen vloog. “A simple white or black would have done, Sir“, had de beambte naar verluidt zuur geantwoord.

Even daarvoor had hij het gehad over de parafix van Napoleon, maar ook daar was geen reactie op gekomen. “Parafix? Napoleon? Merlina? Nee?”, stuurde hij de zaal in. “Echt niemand?”

“Quo vadis? Spartacus? Topkapi? Hercule Poirot?” Dat laatste werd gevolgd door een lichte verzuchting. “UNICEF ambassadeur?” Stilte. “Maar allez, zo oud ben ik nu toch ook niet!”