Best of 2011: boeken

Misschien heb ik dan maar slechts 34 boeken gelezen in 2011, dat moet toch volstaan om een lijstje met het beste van 2011 uit te puren, dacht ik? De boeken werden niet noodzakelijk gepubliceerd in 2011, maar ik heb ze wel gelézen in 2011. Als we het over een best of hebben, dan moet dat toch de tand des tijds doorstaan. Voor striktere lijstjes kan u altijd in de boekskes terecht. Daar zijn ze trouwens al verschenen nog voor het jaar voorbij was.

Alleen al door het beperktere volume –en omdat ik bijna geen boeken van Vlaamse of Nederlandse schrijver heb gelezen– had dit een eenvoudige taak moeten zijn. Edoch, ik kan wel tien boeken oplijsten, maar of ze in een top tien thuishoren is weer iets anders. Voor het eerst zit er veel non-fiction tussen, en dan vooral boeken die met muziek te maken hebben. Niet alles is interessant voor de leek; Steve Lacy bijvoorbeeld is weinig nuttig als u geen saxofoon speelt, maar het werk van Copland is dan weer interessant voor al wie graag naar (klassieke) muziek luistert, en de mening over het werk van Kyle Gann varieert nogal.

Hieronder tien boeken die misschien niet allemaal in een top tien thuishoren, maar die ik (ooit) wel eens zou durven herlezen. Min of meer in volgorde (beste eerst).

1. Just Kids / Patti Smith / 2010
   Patti Smith schrijft over haar intense relatie met Robert Mapplethorpe op einde van de jaren 60 en het begin van de jaren 70. Een fenomenaal tijdsdocument, dat heel erg vlot leest.
2. Agent 6 / Tom Rob Smith / 2011
   Het derde deel in de Leo Demidov-reeks is bijzonder de moeite. Misschien leest u best eerst de voorgaande twee delen, al vermoed ik dat dit boek ook zonder voorkennis kan gelezen worden. Doe uzelf een plezier, en lees ze allemaal.
3. What to Listen for in Music / Aaron Copland / 2009
   Aaron Copland, zelf componist, schreef het in 1939 en herzag het boek volledig in 1957. Sindsdien kwamen er nog wel wat kleine wijzigingen, maar in wezen is dit nog steeds de editie van 1957. Copland beschrijf de vier elementen in muziek (ritme, melodie, harmonie en klankkleur), heeft het over structuur en de vijf fundamentele vormen waarin wordt gecomponeerd.
4. One Day / David Nicholls / 2009
   One Day vertelt het verhaal van een relatie door een keer per jaar op dezelfde dag een status van het leven van de protagonisten te geven (en dat over een periode van twintig jaar). Ondertussen verfilmd, en nee, ik heb de film nog niet bekeken.
5. No Such Thing as Silence: John Cage’s 4’33″ / Kyle Gann / 2010
   De ontstaansgeschiedenis van het befaamde werk 4’33” van John Cage, dat bestaat uit stilte. Of juist niet.
6. Findings – My experience with the soprano saxophone / Steve Lacy / 1994, 2005
   Een korte inleiding voor de beginner, maar dit richt zich toch meer tot de ietwat gevorderde saxofonist die wil weten hoe hij instrument onder de knie krijgt. Een levenswerk, volgens Lacy.
7. The Winner / David Baldacci / 1997
   Eigenlijk mogen daar ook gerust zijn eerste twee boeken, Total Control & Absolute Power, bij staan (het is geen reeks, het zijn telkens stand-alone boeken). Baldacci heeft mij tot nog toe niet ontgoocheld.
8. The Fermata / Micholson Baker / 1994
   Het hoofdpersonage kan de tijd stilzetten, en gebruikt die gave voornamelijk om vrouwen te bestuderen. Verwacht u aan een hoge dosis magisch realisme, gefilosofeer en jawel: pornoachtige toestanden. Ik had de publicatiedatum ergens jaren 70 verwacht, want in deze voorzichtige stijl vermoedt de lezer geen moment de yuppie-decadente jaren 90.
9. Music Theory for Dummies / Michael Pilhofer & Holly Day / 2007
   Muziektheorie dus: “Is it absolutely necessary? No. Is it tremendously helpful? Yes.“
10. Steve Jobs / Walter Isaacson / 2011
    Overgehyped? Isaacson heeft zich in de luren laten leggen en snapt niks van Steve Jobs? Jawel, zelfs dit boek is controversieel, maar het is op zijn minst interessant als historisch document –en om nostalgische reden.

Grootste ontgoocheling(en) van 2011: Carte Blanche, de nieuwe Bond door Jeffery Deaver (geef ons Sebastian Faulks terug alstublieft) & A Visit from the Goon Squad van Jennifer Egan (geef mij maar Nick Hornby).