Maand: april 2008

123 book tag

Bij Ine werd ik op de reservelijst geplaatst voor de opvolging van een meme. Even dacht ik dat ik er ooit al aan had deelgenomen, maar dat ging toen waarschijnlijk over het 23/5 Exquisite Corpse meme (in 2004!). Aan reserverlijsten doen wij niet mee, ’t is alles of niets. Alles, in dit geval, dus we doen mee aan de 123 book tag meme (de of het meme?).

1. Pick up the nearest book of 123 (or more) pages.
Batman: War Drums. Gisteren gekocht in Zanadu.

2. Open the book to page 123 and find the 5th sentence.
Euh, damn, de bladzijden zijn niet genummerd. Even tellen…

The doors to one of the subbasements are welded shut, sir.

3. Post the next 3 sentences:

Looks like he’s trying to keep us out.
Or, trying to keep something in. Peterson, get a full statement from this gentleman.

Spannend! Ik voel mij een beetje gelijk in De Lustige Lezers. Enfin, naast mij licht ook nog een ‘echt’ boek.

1. Pick up the nearest book of 123 (or more) pages.
Haruki Murakami: De opwindvogel kronieken.

2. Open the book to page 123 and find the 5th sentence.

Toch heb ik nooit lessen verzuimd.

3. Post the next 3 sentences:

Als ik elke keer dat ik pijn had weg was gebleven, had ik nauwelijks de binnenkant van mijn school gezien.
Waar ik me ook stootte, er bleef altijd wel een grote blauwe plek over. Wanneer ik mezelf in de badkamerspiegel inspecteerde, kostte het me soms moeite om niet in tranen uit te barsten.

Ik ben er al een tijdje in bezig, in dat boek. Ik zit nu aan bladzijde 557, en er zijn er 891. Maar ik lees het nog steeds heel erg graag. Misschien is het nét daarom dat ik er zo traag in vorder (of weinig in lees), omdat ik –ergens in mijn onderbewustzijn– niet wil dat ik het uit heb.

Drie ‘vrijwilligers’? Allez, voor één keer: Els, zeg mij eens wat ge leest; en Djivy, het zal wel iets met hoog octaangehalte zijn zeker; en ten slotte… Sara?

iPhone GoPhone

Um, ja, het was hier niet betaalbaar, telefoneren via onze Belgische gsm provider. Misschien wel voor mensen wiens gsmrekening door de baas word opgepikt, of die hun eigen baas zijn (hey, die bazen kunnen dat toch inbrengen, dus waarom niet), maar wij vonden dat een beetje onzinnig. Vooral omdat we hier voornamelijk naar elkaar bellen met die gsm, of gebeld worden (ook dát kost geld als het via de Belgische provider moet), en dat wij voor onze telefoontjes naar de Heimat gretig gebruik maken van een excellent functionerende Skype.

Een van de eerste zaken die we in orde hebben gebracht, toen we tijdens ons eerste weekend University Village –de shopping mall aan de universiteit– bezochten, was ons het equivalent van een pay & go kaart aanschaffen. We gingen er langs bij at&t, omdat die hier goed vertegenwoordigd lijkt. GoPhone, zo heet dat plan, en het heeft twee opties, eentje waarbij u 1 dollar betaalt per dag dat u belt (en verder belt aan 10 cent per minuut, of gratis naar een ander mobieltje), of eentje waarbij u gewoon 25 cent per minuut betaalt. De eerste optie was goedkoper zodra we on any given day 8 minuten naar elkaar bellen, en als u mijn doktertje een beetje kent…

Daarnet vond ik dit in mijn newsreader: reclame voor GoPhone, door niemand minder dan Meat Loaf [via].

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=o5YMVO7-8ns&hl=en]

Op en top Amerikaans.

—

Euh ja, dat van die iPhone uit de titel. In de Apple Store van de University Village hadden ze er geen meer op voorraad. Ik was van plan eventueel nog eens terug te keren, maar de afstand was mij iets te groot. Edoch, hier op Capitol Hill en in downtown hebben ze hopen at&t shops, en daar kan je hem net zo goed kopen, zonder dat ze er u een phone plan bij verkopen. Dat gaat allemaal via iTunes. Allez, zou allemaal via iTunes moeten verlopen, ware het niet dat dit in dertig seconden geklaard was. En die iPhone, dat was van moeten. Mijn iPod was al een tijdje kapot, en er komt een Nike+ voor de Touch en de iPhone. Maar vooral: mijn Belgische gsm wou niet werken op het Amerikaans netwerk. Niet gelogen! Serieus! Echt waar!

(Wie mij wilt bereiken stuurt mij een mailtje, en ik stuur u per kerende mijn gsmnr.)

restart / remix / linkliefde

Mijn computer vraagt om zich te laten herstarten. Apple update heeft Safari 3.1.1 in de gaten gekregen, en vraagt na installatie daarvan om een restart. Geen enkel probleem, behalve dat ik hier al een halve week een aantal browser vensters open heb, van zaken die ik dringen verder moet bekijken. Dringend is heel relatief.

Maar kijk, dit weekend vroeg Els om wat linkliefde te verspreiden, en dan kan ik bij deze meteen het nuttige aan het aangename paren.

  • Muxtape: Koen Fillet doet het al langer (Rifffs is de meest recente), maar ook Djivy waagt er zich ondertussen aan (Muxtape 1 – april 2008 door Vlatko Varga) –ik moet ze dringend allebei eens beluisteren. En als die mensen het doen, dan kan ik eigenlijk echt niet meer achterblijven, zelfs al ligt het grootste deel van mijn platencollectie thuis in Gent. U mag zich binnenkort aan wat jazz verwachten.
  • Over linkkliefde gesproken, bij Djivy leest u vandaag dit: “De ritten zijn goed” concludeer ik, “’t is het voorspel dat niet deugt”.
  • Ontwerp waar moeite in wordt gestoken: Jordan Crane’s Cover Art for Michael Chabon. Dringend eens een Borders binnenwandelen, hier in Seattle.
  • This has been done before: enkel het warm water werd nog niet uitgevonden. If someone has done something already, I do not see why someone else shouldn’t be allowed to use the same technique. Kijk vooral naar de voorbeelden.
  • The Taxman Cometh: over een verzuurde ober in een verzuurd systeem. Nee maar, het tipping systeem hier in de USA is gewoon een verschrikking. Ze verwachten (lees: eisen) eigenlijk toch dat ge een tip van minimum 15% achterlaat, dus waarom rekenen ze het gewoon niet door in de prijzen bij de gerechten? Ik orden mijn gedachten hier nog wel eens wat uitgebreider en beter over. (Al geldt hier waarschijnlijk evenzeer die uitspraak over dat warm water.)
  • Het Instituut heeft (eindelijk) mijn stokje beantwoord (ik moet er zelf ook nog eentje beantwoorden): Radio Gaga. En zo tot hij begint over Studio Brussel lopen die ervaringen beangstigend (?) dicht bij de mijne.

Ziezo, u kan meteen uw ochtend weer vullen –indien niet nuttig, dan toch aangenaam. Ik geef ondertussen mijn computer haar zin. (Haar, jawel: alleen vrouwen zijn toch zo… zo… persistent?)

(bijna) haiku

’t Is bijkanst poëzie! Ik zit mijn zoon hier les te geven in spelling, en de lesbladen dwingen mij hem volgende zin(nen) te dicteren:

De wind blaast hard.
Mijn vriendje valt
van zijn fiets.

Allez, zo schoon.

Vraag de kinderen daarna om het onderwerp (eenmaal) en de persoonsvorm (tweemaal) te onderstrepen. “De woorden die je langer maakt of waarvan je een stukje langer maakt, schrijf je onderaan nog eens over.”

(Zulks was vervolgens de opdracht.)

Gent Jazz Festival

Voor wie het nog niet wist (misschien heeft het ondertussen al in alle kranten gestaan): Blue Note Festival wordt Gent Jazz Festival. Ik neem even het persbericht over:

Het Blue Note Records Festival in Gent verandert van naam en wordt Gent Jazz Festival. Het Gent Jazz Festival zal plaatsvinden van 10 tot 20 juli in de vertrouwde concerttent op de Bijloke site. Het Gent Jazz Festival vindt dus opnieuw plaats net voor de Gentse Feesten, het laatste weekend valt samen met de Gentse Feesten. Voor het eerst zullen op het podium ook de Django d’Or-prijzen worden uitgereikt. Tijdens het eerste luik (10 tot en met 13 juli) focust het Gent Jazz Festival op de pure jazz. Op de affiche staan onder meer Herbie Hancock, Pat Metheny Trio, Saxophone Summit en het Wayne Shorter Quartet. Tijdens het tweede deel van het Gent Jazz Festival wordt aandacht besteed aan de fusion. Dan zijn onder andere Erykah Badu, Omara Portuondo, Orquesta Buena Vista Social Club®, Marcus Miller en CocoRosie van de partij. Eerder reeds werden de namen van Diana Krall en The Neville Brothers bekendgemaakt.

Dat klinkt verdomd veelbelovend. Toen ze vorig jaar of twee jaar geleden een rondvraag hebben gedaan naar wie we tijdens het festival nog graag op het podium zouden zien, stond Pat Metheny hoog op mijn lijstje. Een aantal zaken hebben we dit jaar al in Vooruit kunnen beluisteren en bekijken, en ik kan zonder enige vorm van twijfel of aarzeling meteen al meegeven dat het ganse jazzparcours van donderdag 10 t.e.m. zondag 13 juli fameus de moeite zal zijn. U leest er (heel) binnenkort meer over bij Het Project.

Ah, en in de persmap leest u ook nog iets over het jaarlijkse Jong Jazz Talent in Gent concours, waarvan de laureaat een aantal concerten in de schoot geworpen krijgt en een tournee met de JazzLab Series. “Deze laureaat wordt gekozen door een jury die bestaat uit”, zo lezen we, “professionele jazzkenners, met onder andere Mik Torfs (JazzLab Series), Giovanni Barcella (jazzdrummer) en Frederik Goossens (Klara), Bruno Bollaert (Gent Blogt) en Simon Korteweg.”

Bekijk het programma alras op de site van het Gent Jazz Festival

migraine

Allez, mijn eerste migraine in Het Buitenland. Vanochtend in bed gebleven, vanmiddag toch om boodschappen gegaan, nu weer onder zeil. Henri heeft vandaag wat minder les (enkel een beetje rekenen vanuit mijn bed vanochtend), dat hij dan maar als een voorschot op woensdag moet beschouwen.

Nu mag het toch echt wel lente worden, want de zomertemperaturen van zaterdag en zondag bleken voorlopig geheel uitzonderlijk.

eten in de braadpan

Sinds we hier in Seattle verblijven, heb ik mij geabonneerd op Slog (Seattle Blog), waarvan ik misschien wel graag zou schrijven dat het een beetje is zoals Het Project, maar dat klopt niet echt. Slog is immers het weblog van the Stranger, an alternative weekly newspaper in Seattle, Washington. Vandaag (we zijn hier nog steeds maandag) bevatte het artikels zoals Candy Should Not Be Mean (over snoepjes zoals die waarover u in Harry Potter hebt gelezen); The Little Pleasures of Puppeteering (the hand up the skirt of the Mona Lisa was een goede byline geweest, klikt u vooral op This is for the adults to see); Bird Brains (dat doet me denken aan dat kalf uit Oostakker dat zich vorig jaar bezig hield eenden met een kruisboog te beschieten); en deze Flickr Photo of the Day.

Maar een beetje voor lunchtijd trof ik ook dit in mijn nieuwslezer:

For Your Stomach’s Consideration, Capitol Hill Right Now Edition

Today is Skillet’s first day on Capitol Hill. Lunch is from 11ish to 2, in the Photographic Center Northwest parking lot at the corner of 12th and Marion. It may be mobbed. If you want to eat, you should probably be there already.

Skillet Street Food bouwt een oude Airtstream om tot een restaurantkeuken, en gaat ermee langs op evenementen, markten, en local office parkings, waar ze ontbijt en lunch aanbieden. Vandaag kwamen ze voor de eerste keer langs op Capitol Hill, in een locatie op amper drie blocks van waar wij wonen.

Henri was meteen voor het concept gewonnen. Ik heb hem eerst zijn maaltijd online laten kiezen (hij doet nog langer over kiezen dan zijn moeder), en wij kwamen terug met the burger (grilled kobe “style” beef, cambazola, bacon jam, arugula, brioche, handcut fries) en een portie poutine (herby gravy, white cheddar, herbs). Poutine, leert Wikipedia, is een van oorsprong Canadees gerecht dat bestaat uit frieten met saus en stukjes wrongel (onverwerkte kaas): lekker!

De frieten die we hier al hebben gegeten, zijn hier overigens heel lekker. Dunne handgesneden frieten, met de schil nog aan (zoals ik ze zelf ook maak) en helemaal niet vet. Ze worden rijkelijk besprenkeld met grof zeezout en een mengeling van kruiden. De hamburger was een echte verse burger, gegrild, en aan de smaak te oordelen zelfs op hout(skool). 7 USD voor de burger, 5 USD voor de poutine; voor dat geld kan ik hier zelf niet koken.

select

Die ochtend bij de Mortierbrigade: “Jef, laten we dienen jobstudent ne keer wat mailadressen opzoeken van al die blogs die in de metatale top 100 staan? Dan kunnen we ze aanschrijven en doen alsof ze tot een selecte club behoren die onze spots krijgen. Gratis virale marketing op ’t internet. Wat denkt ge, Jef? Hé? Doen toch?”

From: trainee@mortierbrigade.com

Hallo Bruno Bollaert,

Wij van het reclamebureau Mortierbrigade zouden graag willen weten of u van Volume12 interesse heeft in het ontvangen van reclamespots nog voordat ze op tv of radio zijn. Wij creëren onder andere reclames voor Humo, Studio Brussel en Nike. Op deze manier behoort u tot een selecte groep die deze reclames zal ontvangen.

Voorbeeld van een reclamespot van Brudio Stussel:

Met vriendelijke groeten,

Mortierbrigade
Confuse & Conquer

Dank u, maar neen, dank u. Ik verkies de aanpak van Sensoa. Die doen om te beginnen al niet alsof ge tot een select groepke behoort.

(Tot zover de ochtendlijke nonsens van uw correspondent uit Seattle.)

cake! apple muffins!

Wat doet een braaf Amerikaans gezinnetje op zondagnamiddag? Of een Belgisch gezin dat zich een beetje tracht aan te passen? Het bakt koekjes. Ware het niet dat mijn fototoestel het had laten afweten, ik zou er een verslag in woorden en beeld over posten, maar u zal het met een telefoonfoto en het recept moeten doen.

En ik heb half Seattle afgezocht naar papieren muffin receptacles, maar heb niks gevonden. Ik ben er zeker van dat ik gewoon in de verkeerde plaatsen heb gezocht, want ik kan mij niet goed voorstellen dat in die dingen een koekjesbakkend land als Amerika niet met hopen gewoon in de grootwarenhuizen liggen (maar wel niet bij de instant cookie poeders in elk geval).

Het recept is zonder schaamte gepikt van bij Smitten Kitchen, uw one-stop-shop voor de meest heerlijke gerechten: whole wheat apple muffins (daar vindt u zoals steeds ook een aantal prachtige foto’s). Ik heb er een paar wijzingingen in aangebracht, gewoon omdat ik niet alle ingrediënten in huis had. Smitten Kitchen heeft het overigens zelfs gebaseerd op een recept op de achterkant van een pak King Arthur Flour (toeval: dat is net dezelfde bloem die ik hier gebruik).

Benodigdheden

  • 115g (4 ounces) tarwebloem
  • 120g (4 1/4 ounces) all-purpose bloem
  • 1 koffielepel bakpoeder
  • 1 koffielepel baking soda (dat is blijkbaar niet hetzelfde als het voorgaande)
  • een beetje zout
  • 1 koffielepel kaneel
  • 115g (1 stick ofte 4 ounces) boter op kamertemperatuur
  • 120g (4 1/4 ounces) rietsuiker
  • 1 groot losgeklopt ei
  • 250g (8 ounces) zure room of (volle) yoghurt
  • 2 appels, geschild etc, en in stukjes gesneden

Die stick boter is echt wel verschrikkelijk praktisch. Het is een dwaze maat, maar ze verkopen (of verpakken) boter wel degelijk in sticks in Amerika. Cups (vs ounces of gram) vind ik heel arbitrair als maat: een cup dicht gepakte suiker weegt toch niet evenveel als een cup theeblaadjes?

we're in Seattle, baby we're in Seattle, baby

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 230°C.

Meng de bloem, het zout, de kaneel, en de bakpoeders in een kom. Meng in een andere kom de boter met de suiker, en klop die flink door elkaar. Voeg er het losgeklopte ei aan toe, en klop het geheel luchtig. Meng de zure room erbij, en dan de droge ingrediënten. Voeg er ten slotte de stukjes appel bij.

Verdeel over de muffinvormen, en plaats in de oven. Verlaag de temperatuur na 10 minuten tot 200°C en laat nog vijf tot tien minuten doorbakken. Haal de muffins uit de oven (test eventueel met een breinaald of tandenstoker of ze klaar zijn), en laat ze vijf minuten in de vormen afkoelen, alvorens ze eruit te halen om ze verder te laten afkoelen. Als u aan hun lokroep kan weerstaan tenminste –vijf minuten nadat ze uit de vormen waren gehaald, was de helft al op.

Smakelijk!