Maand: november 2007

films 200710

Hola! Hier is het dan toch, het filmoverzicht. En ik merk net dat ik ‘slechts’ 25 films gezien heb tijdens het filmfestival dit jaar. Niet overweldigend veel, maar ik vond het niveau ook niet zo hoog als pakweg vorig jaar. Voor een overzicht verwijs ik u naar de (twee)dagelijkse besprekingen (08, 09, 10, 11, 12, 13-14, 15-16, 17). Daarnaast heb ik nog wat grut gezien op TV en DVD, maar ook daar mjah, niet echt fenomenaal.

Niettemin onthouden we Les amants criminels van Ozon, dat behoorlijk weird is, maar toch wel de moeite; Phileine zegt sorry, dat een zodanige chicktoestand is, dat ik niet anders kon dan het grappig vinden; Nadine, dat ooit wel op televisie komt; en Three Kings, dat bij het betere behoort wat ik vorige maand heb gezien. Ontgoochelend waren dan weer Meet the Robinsons, The Assassination of Jesse James by The Coward Robert Ford, en Eastern Promises.

Dit hebt u wel degelijk gemist en gaat u waarschijnlijk ook nooit meer zien (tenzij u naar Arte kijkt misschien): La León, El Desierto Negro, en La Antena (The Aerial).

En de moeite waard om voor naar de cinema te gaan zijn: Die Fälscher, Ekko, Paranoid Park, en vooral Small Gods. Laat die laatste maar niet aan u voorbij gaan.

  1. Les amants criminels / François Ozon / 1999 / DVD / ***
  2. Abandon / Stephen Gaghan / 2002 / VijfTV / *
  3. The Day After Tomorrow / Roland Emmerich / 2004 / KA2 / **
  4. To Walk Again / Stijn Coninx / 2007 / Canvas / ***
  5. Phileine zegt sorry / Robert Jan Westdijk / 2003 / VTM / **
  6. Ex Drummer / Koen Mortier / 2007 / DVD / *
  7. Three Kings / David O. Russell / 1999 / KA2 / ***
  8. The Time Machine / Simon Wells / 2002 / KA2 / **
  9. Halloween: Resurrection / Rick Rosenthal / 2002 / VT4 / 0
  10. Meet the Robinsons / Stephen J. Anderson / 2007 / Kinepolis / *(*)
  11. Sicko / Michael Moore / 2007 / Filmfestival / *(*)
  12. Sand and Sorrow / Paul Freedman / 2007 / Filmfestival / *
  13. Closing the Ring / Richard Attenborough / 2007 / Filmfestival / *
  14. La León / Santiago Otheguy / 2007 / Filmfestival / ***
  15. Die Fälscher / Stefan Ruzowitzky / 2007 / Filmfestival / ***
  16. The Mark of Cain / Marc Munden / 2007 / Filmfestival / **
  17. Auf Der Anderen Seite / Fatih Akin / 2007 / Filmfestival / **(*)
  18. The Assassination of Jesse James by The Coward Robert Ford / Andrew Dominik / 2007 / Filmfestival / *
  19. El Desierto Negro / Gaspar Scheuer / 2007 / Filmfestival / ***
  20. Ekko / Anders Morgenthaler / 2007 / Filmfestival / ***
  21. Nacido y Criado (Born and Bred) / Pablo Trapero / 2006 / Filmfestival / **
  22. Noise / Matthew Saville / 2007 / Filmfestival / **
  23. Nadine / Erik de Bruyn / 2007 / Filmfestival / ***
  24. Delirious / Tom DiCillo / 2006 / Filmfestival / *(*)
  25. In Memoria di me / Saverio Costanzo / 2007 / Filmfestival / *
  26. Mein Name Ist Eugen / Michael Steiner / 2005 / Filmfestival / **
  27. Eastern Promises / David Cronenberg / 2007 / Filmfestival / *(*)
  28. Gone Baby Gone / Ben Affleck / 2007 / Filmfestival / **(*)
  29. Small Gods / Dimitri Karakatsanis / 2007 / Filmfestival / ***(*)
  30. La Antena (The Aerial) / Esteban Sapir / 2007 / Filmfestival / ***(*)
  31. Paranoid Park / Gus Van Sant / 2007 / Filmfestival / ***
  32. Sleuth / Kenneth Branagh / 2007 / Filmfestival / **
  33. It’s a free world / Ken Loach / 2007 / Filmfestival / **(*)
  34. We own the night / James Gray / 2007 / Filmfestival / **
  35. Slippery Slope / Sarah Schenck / 2006 / Filmfestival / *

0 te vermijden / * slecht, maar bekijkbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(films vorig kwartaal)

jazz is humor

Hieronder mijn eigen tekst gepikt vanop Gentblogt.

—

Waar moet ik beginnen? Ik heb nog geen optreden met Michel Massot gezien, waartijdens ik niet heb moeten lachen. Voila, daar hebt u het al. Toch is Massot geen clown. Hij heeft geen rode neus, valt niet over zijn eigen voeten, en er spuit al evenmin water uit een plastic bloem die hij op zijn revers heeft gestoken. Al zou hij het best wel durven.

Michel Massot heb ik voor het eerst aan het werk gezien, ongeveer een jaar geleden, toen we in het kader van Oorsmeer in de Lullyzaal van de Genste Operazaal met onze zoon Henri naar Blow gingen luisteren. Blow is een voorstelling van Tuur Florizoone en Michel Massot waarin ze kinderen laten kennismaken met (jazz)muziek aan de hand van het centraal thema adem, lucht en wind. De zelfrelativerende manier waarop Massot zijn muziek daar bracht, werkte niet alleen op de kinderen aanstekelijk. Niet zoveel later heb ik Massot meer aan het werk gezien, waaronder in de voortreffelijke bezetting met Tuur Florizoone en Marie Horbaczewski. Dat is geen jazz meer, wordt soms over die bezetting gefluisterd, maar dan legt ge mij maar eens uit waar die grens nu eigenlijk ligt.

Florizoone-Massot-Horbaczewski (ii)

Massot doceert vrije improvisatie aan het conservatorium in Luik –weinig verwonderlijk voor een man die zijn instrumenten (tuba en trombone) zo goed kent dat ze wel een natuurlijke extensie van zijn lichaam lijken. Hij speelt dan ook mee in ensembles zoals Rêve d’éléphant en Mâäk’s Spirit, en in de jaren 80 richtte Massot met Michel Debrulle en Fabrizio Cassol het Trio Bravo op. Trio Bravo is de voorloper van het huidige Trio Grande, waarin Cassol (die zich aan Aka Moon zou wijden) wordt vervangen door de Franse saxofonist Laurent Dehors.

Voor deze JazzLab Series tournee, trekt het trio rond met een Britse gast: de blootvoetse Leedse pianist Matthew Bourne (nee, dus niet de regisseur maar de pianist). Bourne kwam bij jazz terecht via een omweg langs hedendaagse klassieke muziek en avantgarde –een perfect match voor het Trio Grande. De groep is ondertussen toe aan het voorlaatste concert uit deze tournee, dus u kan ervan op aan dat de muzikanten zeer op elkaar zijn ingespeeld.

Waaraan kan u zich verwachten? Improvisatie –jaha, dit is tenslotte jazz– evenwel niet van het soort waar u eerst een halve dag voor in de mood moet komen, maar vol inventieve frases met heel veel klankkleur, en waarin nog steeds een verhaallijn is terug te vinden zonder dat u eerst muziektheorie moet gestudeerd hebben. Oh, dat brokje (hilarische) muziektheorie krijgt u mogelijks ook: wat is bijvoorbeeld het verschil tussen een saxofoon en een klarinet (behalve koper vs hout)? En grappige bindteksten, danspasjes van Massot en zelfs zangpartijen. Trio Grande is een feest, ook al bent u niet thuis in de muziekvakjes waarin recensenten de groep moeten onderbrengen. Niet te missen.

Het is een beetje rustig, met de Jazzlab Series, kan u denken, maar dat is enkel omdat u (1) reeds een concert in avantpremière hebt gehad tijden Jazz in ’t Park; (2) het derde concert er eentje is van de Kari Antilla Group, en dat je die al genoeg kan beluisteren in het Gentse (als u van verder komt zou ik toch maar eens de JLS concertkalender raadplegen om hen aan het werk te zien). Het hierop volgende Gentse concert –in december– is van aRTET, de groep die u maar half hebt kunnen beluisteren op het BNRF (nu is uw kans).

Maar goed, ik zie u eerst nog woensdag, in de Domzaal van Vooruit. En steek gerust uw hand eens op als u meent mij te herkennen, ik zal met een verwarde blik maar tevens een gelukzalige glimlach terugzwaaien.

Trio Grande feat. Matthew Bourne, woensdag 7 november om 20u in Domzaal van Vooruit in het kader van de Jazzlab Series, toegang 12€ / 8€ (vvk)

muntjes (bis)

Terwijl ik mijn filmlijst klaarstoom even wat trivia. Eind september had ik mij Shaun Inmans Mint aangeschaft (ik moet dringend de update installeren), zodat ik meer zich zou hebben op de bezoekers van de mijn blogje. Eens zien wat voor wereldschokkende informatie ik daaruit kan halen.

Local searches (dat is die Search this site, daar onderaan):

  1. medrol is de meest populaire zoekterm op mijn site. Ik voel mij wel een beetje een dealer nu.
  2. Search this site, met stip de tweede meest populaire term. Tsja.
  3. jambonneau, digitaal versus analoog en archieven doen het ook goed, maar dan verwaterd verwatert het wat.

Searches (via zoekmachines dus):

  1. Veerle Baetens staat helemaal bovenaan, en weinig verwonderlijk is de recensie van Windkracht 10 – Koksijde Rescue de meest populaire pagina van de blog.
  2. Veerle wordt echter op de hielen gezeten door Anneliese Michel, en dat is de juffrouw in 1976 is gestorven aan een exorcisme. Haar leven was de inspiratiebron voor The Exorcism of Emily Rose en (het betere) Requiem. Zie ook de bespreking van laatstgenoemde film.
  3. Vermelden we nog king kong, Sophie Marceau, electrabel en Kevin Janssens, en daarnaast ook een aantal traditionele gerechten zoals varkensgebraad, vogelnestjes, gevulde paprika, schorseneren en cake. Smakelijk.

71% van mijn bezoekers komt uit België, 20% uit Nederland, en 2% uit de Verenigde Staten. 69% gebruikt Internet Explorer, 24% Firefox, en 6% Safari; 89% gebruikt Windows tegenover 10% Mac, en u beschikt bijna allemaal over een scherm dat op zijn minst 1024×768 pixels weergeeft.

En u bent allemaal welgekomen.

luiheid is

…als uw ogen pijn doen van zes uur naar uw beeldscherm te staren terwijl ge eigenlijk moet brillen, maar dat die bril net buiten handbereik ligt en ge dus zoudt moeten opstaan om hem te kunnen opzetten.

(Nog goed dat ik *nu* weg moet en ik hem niet meer nodig heb. Idioot, ik weet het, en dat doet mij denken aan die lol die ik gisteren in de K.roes.l een moeder tegen haar tienerdochter heb horen vertellen terwijl ik er de lunch aan het nuttigen was. “Twee pizza’s zitten in de oven. Zegt de ene tegen de andere: ‘Amai het is hier warm.’ Waarop de andere hem vol ongeloof aanstaart: ‘Gij kunt praten, gij?!'”)

gevingerd

Vrijdag waren wij zappende, in afwachting van ons vertrek naar een verjaardagsfeestje (waar we veel te snel moesten weglopen wegens Tessa’s van-wachtverplichtingen). De wijzer bleef –terwijl ik de digicorder programmeerde voor de eerste aflevering van Grey’s Anatomy– staan op VTM, waar op dat moment Beauty and the Nerd werd uitgezonden.

Ik had het programma nog nooit gezien. Waarom, vraag ik mij dan af, heeft nog niemand mij verteld van het hoge humorgehalte van dit spel? Is dit for real, of zijn dit acteurs en actrices (vergeef mij, ik ben niet meer mee met die dingen).

Twee koppels moesten het tegen elkaar opnemen: Dieuwke en Jelle tegen Debby en Richard . De ‘nerdy’ mannen hadden eerst een pak soapvragen gekregen, en de spanning steeg toen het aan de vrouwen was, want zij zouden de wedstrijd beslissen. Dit waren de vragen:

  • Wat voor dieren zijn mosselen?
    1. weekdieren
    2. dagdieren
    3. weekendieren (sic)
  • Hoe noemt men een groep vissen?
    1. een kudde
    2. een tros
    3. een school
  • Tot welk soort dieren behoort de mens?
    1. amfibieën
    2. reptielen
    3. zoogdieren
  • Van welk dier wordt rundergehakt gemaakt?
    1. een varken
    2. een schaap
    3. een koe
  • Is de boterbloem een zuivelproduct?
  • Hoe noemt men een gecastreerde stier?

Ik heb dezelfde vragen aan Henri gesteld –de pas acht jaar geworden zoon, die het programma niet heeft gezien– en die op elke vraag het correcte antwoord gaf, nog voor de vraag goed en wel was gesteld (ik mag van u hetzelfde hopen), evenwel met één uitzondering:

“Wat is dat, gecastreerd?”
“Euh, wel, weet ge, dat is gelijk Mâcon en Nagiko…”
“Ah, dat ze geen kindjes kunnen maken”, onderbrak hij me.

Bon, maar dat had hij op school nog niet geleerd –mogelijks uit katholieke angst om uit te moeten leggen wat castreren is, wie weet.

De juffrouwen in het programma dienden elk om beurt te antwoorden. Vraag één had ze juist door eliminatie (“maar papa, dat week van die weekdieren heeft toch niets met de dagen van de week te maken”); de tweede juffrouw dacht dat een groep vissen een tros was (“haha, papa ziet ge mij al een tros vissen gelijk druiven opeten?”); de derde vraag werd juist beantwoord omdat er een prentje werd bijgetoond van de evolutie van aap tot mens, en dat de aap een zoogdier was, dat wist ze. Reptiel was het zeker niet, zo zei ze nog. Ook de vierde vraag werd na lang nadenken juist beantwoord, en hetzelfde met de vijfde. Dat was een strikvraag hé, meesmuilde ze. En een gecastreerde stier was een rund, waarmee de juffrouw wel gelijk had, maar ze had toch iets specifieker mogen zijn.

Het ergste is eigenlijk dat je bij elke vraag de wanhoop op de gezichten van de juffrouwen kon aflezen. “Oh shit”, werd menigmaal geuit, en de nerds, die in een belendende kamer de wedstrijd op een monitor konden volgen meenden eerst dat een gecastreerde stier een ruin was.

En ik was er nochtans van overtuigd dat ze dat op de basisschool leren, die dingen. Ik zal dus maar aannemen dat het gefingeerd is?

voor november

Ik mis weer te veel, vind ik van mijzelf. Gisteren was het VSPRS in De Bijloke, en hoewel ik dat heel erg graag had gezien, zijn er minstens drie redenen waarom ik er niet ben geraakt. Eentje daarvan was dat ik het uit het oog verloren was. Daar gaan we meteen eens wat aan doen zie.

Voor november staat dit op het verlangenlijstje:

Echt overdreven is dat toch niet?
(Al gaat er weer een pak van tussenuit vallen.)

boeken 200710

In 1995 waren ze eraan begonnen, Neil Gaiman en Michael Reaves, ten tijde van de Neverwhere serie. iemand was echter geïnteresseerd in hun idee, en ook toen ze hun ideeën verder uitwerkten op papier, toonde geen enkele studio interesse om daarop in te gaan. Dus hebben ze het maar uitgebracht als boek, hun Interworld. Harry Potter is het niet geworden, maar dit is wel het soort boek waarvan ik hoop dat ook Henri het graag gaat lezen. Het bevat de nodige actie, intermenselijke relatietoestanden, is niet moraliserend of belerend, en leest heel vlot. Hopelijk komt er een vervolg, en hopelijk wordt het door een *goede* regisseur in een televisieserie-voor-de-jeugd omgezet.

Triptych en Tyrannosaur Canyon zijn twee pulpdingetjes, waarin Slaughter de ambitie vertoont een diepgaand auteur te zijn, en Preston gewoon vlot leest. Ik ga van beide zeker nog meer lezen.

I feel your pain, is een gedachte die mij niet geheel vreemd was bij het lezen van Krabbés Marte Jacobs. Ik zal mij meteen maar outen als fan van Krabbé, maar dit is toch wel meteen een boek geworden dat heel mooi is en veel pijn doet. Het is een delicate novelle, en zeer romantisch (maar niet op een driestuivers-manier).

  1. Triptych / Karin Slaughter / 2006 / **
  2. Tyrannosaur Canyon / Douglas Preston / 2005 / **
  3. Marte Jacobs / Tim Krabbé / 2007 / ***
  4. Interworld / Neil Gaiman & Michael Reaves / 2007 / **(*)

0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(boeken vorige maand)

computerdinges

Vandaag is een dag voor computerdinges, vrees ik. Gisteren heb ik het nieuw Mac OS (Leopard) gekocht, en dat werd ondertussen geïnstalleerd op zowel Tessa’s computer als op de mijne. Voor een keer was het een technische aankoop die niet meteen door mijn behoeften genoodzaakt werd, maar –zoals reeds een hele tijd geleden vermeld– heeft Tessa Windows nodig voor een aantal specifiek medische toepassingen.

Eerst had ik via boot camp Windows XP geïnstalleerd, maar ondertussen heb ik (de beta van) VMWare Fusion gedownload, en daarin Windows XP geïnstalleerd, en Office 2007. (Allemaal legale toestanden, voeg ik er maar even aan toe, die via de universiteit –voor de gebruiker– gratis te verkrijgen zijn.) Geen enkel probleem ondervonden bij die installaties, zelfs de VPN connectie en de eID-software en bijbehorende kaartlezer werken zonder problemen.

Voeg daarbij de voordelen van pakweg de transparantie van Time Machine Backup en de andere nieuwe features van het OS, en we zijn weer vertrokken.

Alleen is de weergave op mijn monitor nu weer een veel donkerder geworden, waardoor mijn foto’s binnenkort voor u dus weer een pak lichter zullen lijken. Misschien moet ik toch maar eens aan callibratie denken.

Oh, heb ik al vermeld dat ik een absolute gloeiende hekel heb aan computers en installaties?